Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός - Εκμεταλλεύσιμα τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου παρά τις χαμηλές τιμές
Μετά την πρόσφατη πτώση των τιμών πετρελαίου κάτω από τα $40/βαρέλι, ειδικοί του πετρελαίου όσο και γνωστοί δημοσιογράφοι υποστήριξαν ότι μία αξιοποίηση ελληνικών κοιτασμάτων μέσα στην ΑΟΖ της χώρας μας είναι ασύμφορη δεδομένου ότι το κόστος εξόρυξης είναι εξαιρετικά υψηλό.
Όπως θα δούμε η αλήθεια είναι πολύ πιο διαφορετική (Εικ.1).
Μόλις πριν έξι μήνες ανακαλύφθηκε στην γειτονιά μας το υπεργιγαντιαίο (supergiant) κοίτασμα Ζορ με αποθέματα ~26 τρισεκατομμυρία κυβικά πόδια (Tcf), σε θαλάσσιο βάθος ~1500 μέτρων και σε βάθος γεώτρησης 4.150 μέτρων κάτω από τον βυθό της θάλασσας. Σύμφωνα με την σύμβαση της εταιρείας ΕΝΙ με την Αίγυπτο, το 40% της παραγωγής του φυσικού αερίου θα παρακρατείται από την εταιρεία για την απόσβεση των επενδύσεων ανάπτυξης του κοιτάσματος και το υπόλοιπο 60% θα μοιράζεται μεταξύ της ΕΝΙ (35%) και του αιγυπτιακού κράτους (65%). Το αναμενόμενο συνολικό ύψος της επένδυσης ανάπτυξης του κοιτάσματος εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε $8 Δις, ενώ οι συνολικές ερευνητικές δαπάνες εντοπισμού και περιχάραξης του κοιτάσματος ανήλθαν στο $1 Δις. Οι ετήσιες δαπάνες εκμετάλλευσης του κοιτάσματος υπολογίστηκαν ότι με βάση την διεθνή πρακτική θα μπορούσαν να φθάσουν στο ύψος του $1 Δις. Η διάρκεια δε της περιόδου εκμετάλλευσης του κοιτάσματος προσδιορίζεται από τη σύμβαση σε 30 χρόνια από την έναρξη της παραγωγής του.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία υπολογίσαμε το Τεχνικό Κόστος Παραγωγής (Τ.Κ.Π.) που αναμένεται να επιβαρύνει την εταιρεία ΕΝΙ στο κοίτασμα Ζορ της Αιγύπτου. Να υπενθυμίσουμε ότι το κόστος αυτό υπολογίζεται πρό καταβολής οποιωνδήποτε φόρων μεριδίων ή μισθωμάτων προς το κράτος και ορίζεται ως ο λόγος του συνόλου των δαπανών έρευνας, ανάπτυξης και εκμετάλλευσης που πραγματοποιήθηκαν επί 30 χρόνια από την εταιρεία ΕΝΙ δια των αναμενόμενου όγκου αποθεμάτων φυσικού αερίου που πρόκειται να ανακτηθεί από το κοίτασμα.
Τ.Κ.Π. = Συνολικό Κόστος Επένδυσης 30ετίας / Απολήψιμα Αποθέματα Φυσικού Αερίου
Το κόστος αυτό εκφράζεται σε $/χίλια κυβικά πόδια ($/Μcf) ή σε $/αντίστοιχα βαρέλι πετρελαίου ($/bbl). Είναι φανερό ότι το τεχνικό κόστος παραγωγής πρέπει να είναι αρκετά υψηλότερο από την τιμή αγοράς φυσικού αερίου που προσφέρει η αιγυπτιακή κυβέρνηση ώστε να μπορεί η ΕΝΙ να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της προς το κράτος & ταυτόχρονα να έχει και το ανάλογο κέρδος της. Με δεδομένο δε ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση θα αγοράζει από την ΕΝΙ το φυσικό αέριο σε τιμές που θα κυμαίνονται από μία ελάχιστη $4/Μcf έως μία μέγιστη $5,88/Mcf, το αναμενόμενο τεχνικό κόστος πρέπει βεβαίως να είναι αρκετά μικρότερο από τις τιμές αυτές...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles?n=24531&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











