O στρατηγικός ρόλος του Πειραιά στην ΑΟΖ.

Νίκος Λυγερός:

Ο Πειραιάς δεν ήταν ξηρά, αλλά νησί που έγινε λιμάνι, δηλαδή γη θάλασσας. Ήλθε από τη θάλασσα για να δώσει μέλλον στη γη, στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτό το επινόησε ένας Θεμιστοκλής και το κατανόησε ένας Θουκυδίδης, ενώ άλλοι ακόμα και να το κοίταζαν δεν θα το έβλεπαν καν. Με άλλα λόγια, κι οι δυο τους ανέδειξαν το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά. Κι αυτός ο ρόλος είχε επιπτώσεις και στο εμπόριο και στην οικονομία. Τα ναυπηγεία δημιούργησαν ένα νέο κόσμο πάνω στα κύματα. Και δεν είναι τυχαίο αν η Ελλάδα...
έχει πια τον πρώτο εμπορικό στόλο του κόσμου. Μόνο που όταν η οικονομία δεν έχει στρατηγικό βάθος και η στρατηγική δεν θεωρείται παρά μόνο και μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, έχουμε το φαινόμενο του εκφυλισμού. Δεν μπορεί ένας αποτελεσματικός στόλος να μην έχει ανθεκτικό λιμάνι. Πιο αφαιρετικά, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, τα νησιά μας είναι ο στόλος μας. Κι αυτά τα νησιά για να λειτουργήσουν δυναμικά, πρέπει να έχουν ένα λιμάνι με τείχη, το οποίο να έχει μία διεθνή βαρύτητα. Αλλιώς η αποκλειστικότητα δεν μπορεί να γίνει κτήμα. Η στρατηγική ανάπτυξη του Πειραιά είναι απαραίτητη για να υποστηρίξει επί του πρακτέου τον στόλο μας, τα νησιά μας, δηλαδή την ΑΟΖ μας. Αν δεν εξετάσουμε το θέμα στρατηγικά, τότε θα εμφανιστούν αναπόφευκτα οι φοβίες μας όσον αφορά στα νησιά. Δίχως στρατηγικό κέντρο αποφάσεων δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί η εμβέλεια της θεωρίας παιγνίων πάνω στα νησιά μας. Αν αυτά δεν νιώσουν ότι ανήκουν στο ίδιο σύμπλεγμα, στο ίδιο πεδίο δράσης, διότι έχει καθοριστεί ένα πλαίσιο μέσω της στρατηγικής, στην τελική δεν θα αποτελούν πια μια ανοιχτή δομή ικανή ν' αντισταθεί, αλλά μόνο και μόνο μία σειρά από dominos έτοιμη να καταρρεύσει με το πρώτο πέσιμο. Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο ένα στάδιο ή μία ομάδα. Ο Πειραιάς είναι η καρδιά της πατρίδας μας. Υπάρχει μία αποστολή κι έχουμε ανθρώπους που διαθέτουν γνώσεις, για να την υλοποιήσουν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέληση. Πρωταρχικά είναι η επίγνωση. Αν ο καθένας μας καταλάβει το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά για την ΑΟΖ, τότε θα δει το όραμα και θ' αρχίσει την πραγματική προσπάθεια. Για να πείσουν τους άλλους για την οχύρωση έδωσαν πρώτα μάχη στα νησιά. Με άλλα λόγια η Σαλαμίνα απέδειξε τη σημασία του Πειραιά. Με την ΑΟΖ, τα νησιά μας δείχνουν ήδη την ανάγκη μιας στρατηγικής κι ο Πειραιάς θα είναι η θεμελίωσή της.

Νίκος Λυγερός: Ποίηση

Όταν έμειναν οι μισοί 

Όταν έμειναν οι μισοί 

μέσα στη λάσπη 

δεν γονάτισαν 

δεν έσκυψαν καν 

συνέχισαν μαζί 

τον αγώνα 

που δεν τέλειωνε 

δίχως να περιμένουν 

τίποτα από τους άλλους 

ήταν μόνοι τους 

αλλά μαζί 

με αυτό τον τρόπο 

κατάφεραν 

να διώξουν 

τους κατακτητές 

απλώς ήθελα 

να μην το ξεχάσεις.

Πέτρινη θάλασσα

Αν ήξερες πόσο πέτρινη
είναι η θάλασσα μας
τότε δεν θα φοβόσουν
να σου πάρουν τα νησιά.

Κάθε κύμα είναι μια γροθιά
σ' έκεινον που προσπαθεί
να μας κατακτήσει
με τη βαρβαρότητα του.

Μην κοιτάς μόνο τις διακοπές
δες και τη συνέχεια
του ελληνισμού μας
και του έργου του.

Κι όταν πιεις νερό
από τη θάλασσα μας
μην σε ξαφνιάσει η γεύση της
είναι εκείνη του ουρανού.




Πού να βρω τη ζωή μου;

Πού να βρω τη ζωή μου
όταν έρχεται ο χειμώνας
με το κρύο το λευκό;

Κι όμως όταν είδα,
τα σπόρια του ροδιού
έσταξε η καρδιά μου
με την τριανταφυλλιά.

Δεν ήταν πια δάκρυα
αλλά μικρά ρουμπίνια
πάνω στο λαιμό.

Έτσι άγγιξα και πάλι
εκείνη τη χαρά
μέσα στο κρύο
όταν παίζαμε με το χιόνι.



Κοντά στη θάλασσα

Κοντά στη θάλασσα
ένιωσα την ανάγκη
να πάω στους Παξούς
για να δω που έτρωγες
τα θαλασσινά
και τις αλμυρές γεύσεις
όταν δεν ήξερες
ότι θα βρεθούμε
για να μοιραστούμε
τις αναμνήσεις
αλλά και το μέλλον
την ώρα που όλοι
κοίταζαν μόνο
αυτό το παρόν
που δεν έχει να πει
τίποτα άλλο
από τη λήθη.



Ένα λιμάνι γης

Ένα λιμάνι γης
είναι ο Πειραιάς
όπου μένει ο Αλέκος
που μας προστατεύει
όταν αργούμε.
Αυτή τη θάλασσα
που έχει στο πνεύμα
θέλω να δεις κι εσύ
όταν πάμε Σαλαμίνα
για να το χαρείς
και να θυμηθείς
τη διαδρομή
με το αμάξι
λίγο πριν
το καλοκαίρι
με τη ζέστη
της χαράς.



Τα παιδιά της Σαλαμίνας

Χάρη σε σένα
με τις ατσουμπαλιές σου
τα παιδιά της Σαλαμίνας
είναι πλέον χαρούμενα
διότι ξεπέρασαν
με την αγάπη σου
όλες τις δυσκολίες
μιας περίεργης ζωής
και ζουν ξανά
με πάθος τα όνειρα
που δεν ξέχασαν
με τις ασκήσεις
και τις απαιτήσεις
μιας ανάγκης
να κάνεις το καλό.



Βροχή φύλλων

Δεν ξέρω
αν είδες ποτέ
βροχή φύλλων
αλλά αν έβλεπες
εκείνο το κίτρινο
να πέφτει από το γαλάζιο
για ν' αγγίξει το πράσινο
τώρα θα ήξερες
ότι η ομορφιά
θα σώσει τον κόσμο
δίχως να διαβάσεις
τις χιλιάδες σελίδες
του Φιοδόρ.



Κάθε φύλλο και μια σελίδα

Αν υποψιαστείς
ότι κάθε φύλλο και μια σελίδα
τότε θα δεις τα δέντρα,
τους ακίνητους ανθρώπους
ως βιβλία
κι όταν αγγίξεις τον κορμό,
τη ράχη,
τότε θα νιώσεις
πόση ζωή
χρησιμοποιούν οι νεκροί
που διαβάζουμε
για να καταλάβουμε
πώς να δημιουργήσουμε
το μέλλον μας.



Δύο ποτάμια

Δύο ποτάμια,
δυο πέτρινα ποτάμια
ήταν τα αγάλματα
σε μια αγκαλιά
ενός ανώνυμου γλύπτη
που δεν ήθελε να πιστέψει
τον Ηράκλειτο
και προτίμησε
τον Παρμενίδη
για ν' απαθανατήσει
τη στιγμή
της ένωσης
και να δημιουργήσει
τη διάρκεια
του ζευγαριού.



Έτρεχε ακίνητος

Έτρεχε ακίνητος
ο δρομέας
και κανείς δεν έβλεπε
το παράδοξο
που έλυσε
ο γλύπτης
για να κατασκευάσει
τη δυναμική
του στατικού
την ώρα
που όλοι
νομίζουν
ότι τρέχουν μια ζωή
ενώ δεν έχουν
να προλάβουν
το θάνατο
διότι πάντα
τους περιμένει.

Λίγο πριν την έκθεση

Λίγο πριν την έκθεση 

εκεί που τα χρώματα 

θέλουν ανθρώπους, 

εκεί που οι άνθρωποι 

θέλουν εικόνες 

σε ήθελα κοντά μου 

για να σου πω 

πόσο ανάγκη σ' έχω 

όταν είμαι μόνος 

μέσα στο πλήθος 

για να δω και πάλι 

εκείνο το λευκό 

που ονόμασες 

φόρεμα με το κορμί σου. 

Στον Ευαγγελιστή της Ανθρωπότητας

Δεν με ξάφνιασε που κρύφτηκες σε σπιρτόκουτα 

ήθελες μάλλον να μου αποδείξεις την αγάπη σου 

για τον Προμηθέα και το φως του 

αλλά ο ήλιος ήταν πολύ μακριά 

και προτίμησες 

την καθετότητα. 

Χαίρομαι που έλαβα νέα σου, παλιόφιλε 

και που κρατάς τόσες σελίδες 

για να γίνεις επιτέλους ακίνητος 

ενάντια στον άνεμο της κοινωνίας 

έτσι μπορείς κι εσύ 

μετά από άλλους 

αλλά και τους απόκρυφους 

να γράψεις στο Ευαγγέλιο της Ανθρωπότητας 

και ν' αφήσεις το δικό σου στίγμα 

πάντα με λεπτότητα 

για να χωρά ανάμεσα σε δύο σελίδες 

σαν μία αλογόμυγα του Σωκράτη 

που ξέχασε πόσο επικίνδυνα 

είναι τα παλαμάκια των άλλων. 

Για να μην σε πληγώσω κι εγώ 

σ' αγγίζω μόνο μέσα από τις σελίδες 

και βέβαια τα γράμματα 

που έγιναν ποιήματα 

για να σε στηρίξουν 

με την μυθολογία των λουλουδιών 

που δεν πρόλαβε να κόψει 

η κοινωνία της λήθης. 

Έτσι είμαστε κοντά ηλεκτρονικά 

και δεν βλέπουμε μόνο τον ίδιο ουρανό 

περπατούμε ακίνητοι και ξυπόλυτοι 

πάνω στην ίδια γη 

για την Ανθρωπότητα.