Η ενεργειακή αξία της Ελλάδας και της Κύπρου
Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη αξία έχουν τα αναμενόμενα αποθέματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι καλό να εξετάσουμε την παραγωγή και την κατανάλωση φυσικού αερίου σε αυτήν, αλλιώς έχουμε την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε ένα εντελώς θεωρητικό πλαίσιο. Ας κοιτάξουμε πρώτα από όλα το μερίδιο του φυσικού αερίου στη γενική κατανάλωση ενέργειας από την ΕΕ. Το 2007, το φυσικό αέριο αντιπροσώπευε 24%. Εκτιμούμε ότι το 2015 αυτό το ποσοστό θα περάσει στο 25,7 %. Στη συνέχεια έχουμε 26,4% το 2020, 26,9% το 2025 και 26,7 % το 2030. Αυτό σημαίνει ότι στις επόμενες δεκαετίες αυτό το ποσοστό θα παραμείνει σημαντικό. Ταυτόχρονα όμως η παραγωγή φυσικού αερίου στην ΕΕ μειώνεται δραστικά και αυτό γίνεται ακόμα και αν της προσθέσουμε τη Νορβηγία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός της περιοχής. Αν κοιτάξουμε επεκτάσεις που σχετίζονται με την ΕΕ αλλά δεν ανήκουν σε αυτήν, τότε ακόμα και αν έχουμε μια ανοδική πορεία έως το 2015, μετά έως το 2030 είναι φθίνουσα. Τώρα, αν μελετήσουμε τις ποσότητες με μονάδα τα τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ανά κράτος έχουμε για την παραγωγή το 2007 τις εξής τιμές : Νορβηγία (90), Ολλανδία (64), Ηνωμένο Βασίλειο (72), Ρουμανία (11,6), Γερμανία (14,5), Ιταλία (8,9) και Δανία (9,2). Ενώ για την κατανάλωση έχουμε Νορβηγία (4,3), Ολλανδία (37), Ηνωμένο Βασίλειο (91), Ρουμανία (16,4), Γερμανία (82,7), Ιταλία (77,8) και Δανία (4,6). Αντιλαμβανόμαστε άμεσα ότι αυτές οι χώρες εκτός από τη Νορβηγία, που δεν ανήκει στην ΕΕ και την Δανία, καταναλώνουν περισσότερο φυσικό αέριο από ό,τι παράγουν. Κατά συνέπεια, η ΕΕ έχει μια μεγάλη ανάγκη φυσικού αερίου που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με τα σημερινά δεδομένα και γι’ αυτό το λόγο μελετά τόσο έντονα για το μέλλον τις περιοχές της Αρκτικής και της Ανατολικής Μεσογείου. Διότι είναι οι μόνες, οι οποίες είναι ικανές να της εξασφαλίσουν μια ενεργειακή ανεξαρτησία. Και όσον αφορά στο πετρέλαιο συνοπτικά ξέρουμε ότι η παραγωγή της ΕΕ είναι της τάξης των 2,4 Mbep ανά μέρα με γρήγορη πτώση, ενώ η κατανάλωση είναι της τάξης των 14,8% Mbep ανά μέρα. Το ενεργειακό πλαίσιο είναι λοιπόν ξεκάθαρο. Κατά συνέπεια, η ανακάλυψη των κοιτασμάτων στη Λεκάνη Λεβαντίνης με την Κύπρο και το Ισραήλ αλλά και τα αναμενόμενα αποθέματα στη Λεκάνη Ηροδότου με τα κοιτάσματα Νότια της Κρήτης, έχουν άμεση σημασία και αξία για όλη την ΕΕ. Είναι λοιπόν καιρός να καταλάβει και η Ελλάδα το τι αντιπροσωπεύει με την Κύπρο στον ενεργειακό χάρτη.
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Κύπρος,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











