ΑΟΖ και παράλληλες διαδικασίες
Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι αποκλειστικά σειριακό. Πρέπει βέβαια να γίνει η θέσπισή της και στη συνέχεια οι οριοθετήσεις με τα άλλα κράτη, αλλά παράλληλα υπάρχουν διαδικασίες με τις οποίες πρέπει να ασχοληθούμε από τώρα για να είμαστε έτοιμοι όχι μόνο για το φυσικό αέριο της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου. Οι σεισμικές έρευνες, οι γεωτρήσεις και οι εξορύξεις είναι μόνο η αρχή στο πρακτικό επίπεδο. Πρέπει όμως παράλληλα να γίνουν επενδύσεις σε καράβια που μπορούν να μεταφέρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο, αφού θα υπάρχει σταθμός υγροποίησης στην Κύπρο. Αυτό σημαίνει όμως ότι παράλληλα πρέπει να εξετάζουμε και περιοχές, όπου θα πρέπει να κατασκευαστούν και σταθμοί αεροποίησης. Διότι ο σταθμός που υπάρχει στη Ρεβυθούσα στον κόλπο Μεγάρων ακόμα και αν έχει αναβαθμιστεί, λειτουργεί με το φυσικό αέριο της Αλγερίας και προσφέρει πλαίσιο κατανάλωσης για την Ελλάδα. Όμως με την ενεργοποίηση της ΑΟΖ της Κύπρου και ήδη με τις δυνατότητες που προσφέρει το κοίτασμα Αφροδίτη, θα μιλάμε για μεγέθη ριζικά διαφορετικά. Επιπλέον, τα πρόσφατα χρόνια έχουν δείξει και τις ανάγκες των Βαλκανικών χωρών το χειμώνα. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να εφοδιασθεί και με άλλους σταθμούς αεροποίησης. Για να κατανοήσουμε την καινοτομία που αποτελεί η απόφαση της Κύπρου να κάνει σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι τον άλλο στην Ευρώπη και όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση το διαθέτει η Νορβηγία στο Hammerfest. Τώρα όσο αφορά σταθμούς αεροποίησης φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά σε χώρες που έχουν πρόσβαση στη Μεσόγειο έχουμε την Ισπανία (Βarcelona, Bilbao, Cartagena, Ferrol, Gijón, Huelva, Sagunto, Valencia) τη Γαλλία (Fos Cavaou, Fos-sur-Mer, Montoir), την Ιταλία (Panigaglia, Porto Viro) και βέβαια το δικό μας στη Ρεβυθούσα. Θα ήταν λοιπόν καλό και άλλες περιοχές της Ελλάδας, ειδικά τα μεγάλα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας κλπ να αρχίσουν ειδικές μελέτες πάνω σε αυτό το θέμα. Όχι μόνο για να κάνουμε καλή χρήση του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και για να είμαστε έτοιμοι για το δικό μας την ώρα της ενεργοποίησης της ΑΟΖ μας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι πρόκειται για παράλληλες διαδικασίες, οι οποίες υλοποιούν επί του πρακτέου την στρατηγική κίνηση που προσφέρει στην πατρίδα μας μία αποτελεσματική οικονομική λύση. Κατά συνέπεια, ο καθένας μας στον κλάδο του μπορεί να συνεισφέρει σε όλη αυτή την προσπάθεια, αντί να ασχολείται με λεπτομέρειες που δεν θα έχουν πια ουσία στο μέλλον, εκτός βέβαια αν μπορεί να κάνει μόνο αυτό, όπως το δείχνουν ήδη μερικοί
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











