Ενεργειακή πολιτική και ΑΟΖ
Έχοντας στο πρόγραμμά της τη θέσπιση της ΑΟΖ, η νέα Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αναπτύξει μια ενεργειακή πολιτική που δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε προηγούμενη Αυτή η πρόκληση είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να υλοποιήσει μια εθνική πολιτική σε υπερκομματικό επίπεδο. Είναι χρήσιμα τα δεδομένα που μας έδωσε ο Θεόδωρος Καρυώτης και ο Βασίλης Μαρκεζίνης όσον αφορά στα θεμέλια της ΑΟΖ και οι τεχνικές και οι επιστημονικές προσεγγίσεις του Αντώνη Φώσκολου και του Ηλία Κονοφάγου ενισχύουν αυτό το δυναμικό πλαίσιο. Με άλλα λόγια, η νέα Κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία για να καθυστερήσει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Διαθέτει, επίσης, γνώσεις στον τομέα της ενέργειας και γνωρίζουμε τη θετική άποψη του Υπουργείου Άμυνας. Κατά συνέπεια, όλα τα υλικά είναι έτοιμα. Από την άλλη, και η αντιπολίτευση είναι ενημερωμένη και μάλιστα δυναμικά για το θέμα της ΑΟΖ. Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι η θέσπιση της ΑΟΖ θα γίνει μια πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον, διότι η Ελλάδα το έχει ανάγκη όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά για να δείξει και στους ξένους ότι δεν πρόκειται να γονατίσει λόγω της οικονομικής κατάστασης και ότι έχει περάσει στη φάση της αντεπίθεσης στον ενεργειακό τομέα. Η ανάδειξη του θέματος μάλιστα δεν είναι μια απλή λεπτομέρεια και θα πρέπει να μελετηθεί έμπρακτα για να προσεγγίσουμε αποτελεσματικά τους ισχυρούς παράγοντες. Η αξιοποίηση της ενέργειας δεν είναι μια μικρή υπόθεση όταν υπάρχει η εμβέλεια της δεύτερης μεγαλύτερης της ΑΟΖ της Μεσογείου, η οποία βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου υπάρχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα του κόσμου όσον αφορά στο φυσικό αέριο. Έτσι, η ενεργειακή πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι μια εθνική πολιτική. Και οι παίκτες δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους αν δεν έχουν τις ικανότητες να την υλοποιήσουν. Η αξιολόγηση της νέας Κυβέρνησης θα γίνει βάζοντας μια ενισχυμένη βαρύτητα στον τομέα της ενέργειας. Διότι μέσω της ενέργειας και βέβαια της στρατηγικής μπορούμε όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα που τόσο μας καταπιέζουν όταν δεν έχουμε όραμα, αλλά επιπλέον να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε ένα γεωπολιτικό παίκτη ικανό να παράγει σταθερότητα σε μια περιοχή που το έχει τόσο ανάγκη. Η ενεργειακή πολιτική μέσω της ύπαρξης της ελληνικής ΑΟΖ, μεταμορφώνεται σε υψηλή στρατηγική διεθνούς εμβέλειας. Όταν θα το επινοήσουμε όλοι μαζί, θα αλλάξει όχι μόνο το ύφος μας αλλά και το μέλλον μας.
Ετικέτες
Καρυώτης,
Μαρκεζίνης,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











