Ο πατέρας της ΑΟΖ

Τώρα που υπάρχει μεγάλη κινητικότητα για το θέμα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, εμφανίζονται πολλοί να μας εξηγήσουν με τον δικό τους τρόπο ότι όλα αυτά που γίνονται είναι αποκλειστικά χάρη σε αυτούς. Βέβαια πολύ καλά κάνουν αφού οι περισσότεροι είναι άσχετοι με το θέμα. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι η αλήθεια και αυτή είναι απλή. Ο πατέρας της ελληνικής ΑΟΖ είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης. Ξέρουμε ότι είναι ένας καλός κι αγαθός άνθρωπος και δεν προσπαθεί να αναδείξει συνεχώς αυτήν την ιδιότητά του λόγω ταπεινοσύνη. Αλλά θέλουμε δεν θέλουμε αυτή είναι η πραγματικότητα και σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε όλοι όσοι παλεύουν για την ελληνική ΑΟΖ, το ίδιο βέβαια και οι εχθροί της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Αν δεν ήταν ο Θεόδωρος μερικοί από εμάς και όχι μόνο από τους δικούς μας δεν θα ήξεραν καν τι σημαίνει το ακρώνυμο ΑΟΖ. Εδώ και δεκαετίες ο Θεόδωρος παλεύει για να αναδείξει όχι τον εαυτό του αλλά την ΑΟΖ. Σε μερικούς δεν αρέσει γιατί λέει τα πράγματα έξω από τα δόντια, ενώ εμείς τον αγαπάμε έτσι όπως είναι, δηλαδή και ως παππούς της ΑΟΖ. Θεωρούμε μάλιστα ότι η ελληνική Δημοκρατία θα πρέπει να τον τιμήσει μετά την θέσπιση της ΑΟΖ για όλο το έργο που έχει παράγει ανιδιοτελώς. Βέβαια το πιο πιθανό είναι να τον εκτιμήσουν από την άλλη πλευρά, οι εχθροί, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί κι ούτε αυτόν. Έχει συνηθίσει τόσα χρόνια να τον χλευάζουν και να μην τον αναγνωρίζουν. Αλλά τουλάχιστον να φανεί από τους δικούς του ότι θέλουν πραγματικά την όλη προσπάθειά του. Γιατί αν δεν το πουν ποιος θα το ξέρει και με αυτόν τον τρόπο θα δώσουν μια απάντηση επί του πρακτέου σε όσους τον αμφισβητούν επειδή δεν είναι στο καλό κόμμα, στη σωστή ομάδα, στην αρμόδια υπηρεσία, κτλ. Το μόνο που αξίζει να ξέρουμε για την πατρίδα μας είναι ότι η ιδέα της ελληνικής ΑΟΖ δεν θα υπήρχε καν δίχως το Θεόδωρο και γι' αυτό το λόγο μόνο, θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε ακόμα και πριν τη θέσπιση. Διότι ξέρουμε όλοι βέβαια ότι αυτός που θα μείνει στην ιστορία δεν θα είναι ο ίδιος ο Θεόδωρος παρά μόνο μεταξύ των ειδικών αλλά ο πολιτικός που θα περάσει το νομοσχέδιο στην ελληνική Βουλή. Όλα αυτά που έχει κάνει ο Θεόδωρος για την ελληνική ΑΟΖ δεν τα έχει κάνει κανένας άλλος Έλληνας διότι η ελληνική ΑΟΖ για το Θεόδωρο δεν είναι μόνο ένα κομμάτι της ζωής του αλλά ένα όνειρο ζωής. Και χαιρόμαστε όλο και περισσότερο τώρα που θα θεσπιστεί η ΑΟΖ γιατί θα μπορέσει και ο Θεόδωρος να το χαρεί μαζί μας και μάλιστα αρκετά χρόνια. Είναι λοιπόν ένα παράδειγμα προς μίμηση για την υπομονή του και την επιμονή του. Δίχως τον Θεόδωρο, κανείς δεν θα ήξερε για την αξία της ελληνικής ΑΟΖ και για ποιον λόγο πρέπει να παλεύουμε γι' αυτήν. Ο Θεόδωρος είναι ένα κομμάτι από το παρελθόν της ΑΟΖ μας, κι ελπίζουμε ότι θα είναι κι ένα κομμάτι από το μέλλον της.

Η τελική φάση της θέσπισης της ΑΟΖ

Τώρα που φτάσαμε επιτέλους στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε διάφορους, για διάφορους λόγους, που προσπαθούν να καθυστερήσουν την όλη διαδικασία χρησιμοποιώντας επιχειρήματα που δεν ακυρώνουν επίσημα την όλη προσπάθεια, αφού λένε ότι πρέπει να γίνει, αλλά μας εξηγούν ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για να υλοποιήσουμε αυτό το όραμα. Έχει ενδιαφέρον αυτή η προσέγγιση με την έννοια του παράλογου, αφού η ΑΟΖ υπάρχει επίσημα από το 1982 με το Δίκαιο της Θάλασσας και τον κυρωτικό νόμο του 1995 που ψηφίσαμε στη Βουλή των Ελλήνων. Περισσότερο από τριάντα χρόνια μετά την αρχή έχουμε, λοιπόν, άτομα που ακόμα αναρωτιούνται αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ. Μάλλον δεν έχουν υπολογίσει ότι από τότε ήδη περισσότερες από 130 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν πάρει την ανάλογη απόφαση.

Έτσι, λοιπόν, το να θεσπίσουμε την ΑΟΖ δεν είναι μία καινοτομία, ούτε μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν είναι ούτε μια επικίνδυνη διαδικασία, αφού είναι μια πράξη που γίνεται μονομερώς από κάθε κράτος. Είναι απλώς θέμα καθαρά πολιτικής βούλησης από την Ελλάδα, αφού εξαρτάται αποκλειστικά από το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί από την Βουλή των Ελλήνων. Είναι απλώς μια συνέχεια του Νόμου περί Υδρογονανθράκων 2289/1995, οποίος τροποποιήθηκε με τον 4001/2011 δίχως να υπάρξει απολύτως κανένα πρόβλημα.

Μάλιστα γι’ αυτό το λόγο γίνονται σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο Πέλαγος και Νότια της Κρήτης από τη νορβηγική εταιρεία PGS και το καράβι που κάνει αυτή τη μελέτη δεν έχει ανάγκη την προστασία κανενός, ενώ η πορεία του αγγίζει τα όρια των ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας και βέβαια της Λιβύης. Αυτό δεν είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά ένα ιστορικό γεγονός που δεν έχει άλλη ερμηνεία.

Με άλλα λόγια η ελληνική ΑΟΖ είναι η επόμενη πραγματικότητα με την οποία θα πρέπει να παίζουμε στρατηγικά σε σχέση με όλους του άλλους παίκτες. Δεν είμαστε πια για άλλες καθυστερήσεις. Μπορούμε να διεκδικήσουμε τα επίσημα δικαιώματά μας μέσω του Δικαίου της Θάλασσας και αυτό είναι ανεξάρτητο από το θέμα των υδρογονανθράκων.

Η ελληνική ΑΟΖ είναι ήδη ένας πλούτος για την πατρίδα μας και δεν έχουμε ανάγκη να βρούμε δικαιολογίες για να τη θεσπίσουμε, όπως πολύ σωστά το παρατήρησε ο Θ. Καρυώτης. Οι προσπάθειες του, που άρχισαν πριν τριάντα χρόνια, γίνονταν δίχως καμία από τις γνώσεις που έχουμε τώρα με τα γεωλογικά και στατιστικά δεδομένα. Έχουμε πολλούς ανθρώπους, επιστήμονες και φοιτητές που μπορούν να διαχειριστούν, να μελετήσουν και να αξιοποιήσουν τα δεδομένα που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ.

Ήρθε η ώρα να παλέψουμε για την ΑΟΖ μας, όχι πια για το θέμα της θέσπισης, το οποίο βρίσκεται σε τελική φάση αλλά για την αξιοποίησή της. Και αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο και μόνο τους υδρογονάνθρακες, αλλά και τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που χρησιμοποιούν τον ήλιο, την θάλασσα και τον άνεμο, που είναι ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μας.

Για όλα αυτά η ελληνική ΑΟΖ είναι απαραίτητη, διότι δίνει άλλες διαστάσεις στην όλη προσπάθεια, αφού το εμβαδόν της την κατατάσσει στη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Πρέπει, λοιπόν, να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας στο τι θα κάνουμε μετά την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και όχι πριν, αφού θέλουν δεν θέλουν μερικοί, αυτό είναι πια δεδομένο και θα αποτελέσει σύντομα ως ιστορικό γεγονός για όλη την πατρίδα μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τα κομματικά και τα πολιτικάντικα της μιζέριας, γιατί δεν το αξίζει η Ελλάδα κι ας εργαστούμε όλοι για τα επόμενα βήματα που θα είναι όλο και πιο σημαντικά για το μέλλον μας.

Η Γεωστρατηγική της ΑΟΖ - Ανιχνεύσεις, ΕΤ3 9/1/2013

Ο Θεόδωρος Καρυώτης και ο Νίκος Λυγερός 

καλεσμένοι στην εκπομπή "Ανιχνεύσεις" 

στην ΕΤ3, 09/01/2013.

Η Γεωστρατηγική της Ελληνικής ΑΟΖ.

Το έργο της επιτροπής

Όταν εξετάζουμε την πρόοδο του θέματος της ΑΟΖ, πρέπει να ομολογήσουμε ότι αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που παλεύουν τόσα χρόνια αλλά και νέοι πολιτικοί που ξέρουν να είναι αποτελεσματικοί, δεν θα είχαμε αυτά τα δεδομένα και βέβαια δεν θα ήμασταν σε αυτή την τελική φάση για τη θέσπιση. Δίχως την επιμονή ανθρώπων σαν τους Σ. Κασσίνη, Η. Κονοφάγο και Α. Φώσκολου δεν θα υπήρχε το υπόβαθρο για να λειτουργήσει το πολιτικό σκέλος του Χ. Λαζαρίδη και το νομικό πεδίο του Α. Συρίγου, για να αναπτύξουμε τα νοητικά σχήματα της υψηλής στρατηγικής που χρειάζεται η ελληνική ΑΟΖ για να γίνει πραγματικότητα. Δίχως αναλύσεις επιστημονικές και τεχνικές, με την υποστήριξη του ανώτατου επιπέδου, απλά δεν θα υπήρχαν τα νέα δεδομένα που προκαλούν την αλλαγή φάσης στον τομέα της θεωρίας παιγνίων. Για να αποφύγουμε τα προβλήματα τα κλασικά της θεωρίας αποφάσεων, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε συμβατικά με τον παραδοσιακό τρόπο που οδηγεί στις αδιεξόδους που γνωρίζαμε τόσα χρόνια, γιατί δεν ακολουθήσαμε τη μοναχική φωνή του Θ. Καρυώτη, την ανορθόδοξη προσέγγιση του Β. Μαρκεζίνη και την καινοτομία της Τ. Φωκιανού. Επιπλέον κανένας δεν είχε δώσει ποτέ σημασία στο Ελληνικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων, ενώ εκεί βρίσκονται οι καλύτεροι ειδικοί του τομέα, που έχουν μία βιωματική τεχνογνωσία, λόγω της εμπειρίας τους. Όλα γίνονταν σαν να μην υπήρχε κανείς ειδικός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ενώ τώρα όλα έχουν αλλάξει, διότι θεωρούμε ότι πρέπει να αναδείξουμε και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ικανότητές τους προς όφελος της πατρίδας μας, που έχει τόσες δυσκολίες αυτήν την περίοδο. Με το έργο της επιτροπής αντιλαμβανόμαστε όλοι τη σημασία και την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Το παράδειγμα της Κύπρου έχει μόνο αρχίσει να λειτουργεί, διότι όλοι ξέρουμε ότι είναι αποτελεσματικό και ότι είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να περάσουμε από το de facto στο de jure για την ελληνική ΑΟΖ, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσουμε τους στρατηγικούς επενδυτές και τα ερευνητικά κέντρα που γνωρίζουν τις επιπτώσεις της δράσης μας. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να περιμένει άλλο. Μπορεί με τις δικές της δυνάμεις να προχωρήσει στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη.

Η ΑΟΖ δεν είναι για πολιτικάντηδες

Όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι η ΑΟΖ δεν είναι για πολιτικάντηδες και όσοι προσπαθούν να την χτυπήσουν για προσωπικά πολιτικά συμφέροντα απλώς στο τέλος θα φάνε τα μούτρα τους, όπως έγινε και στην Κύπρο. Η ΑΟΖ είναι απαραίτητη για την Ελλάδα και δίχως αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη, η οποία είναι μία αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Δεν φτάνει που καθυστερήσαμε τόσα χρόνια να προχωρήσουμε στα βήματα που επίμονα προωθούσε ο Θ. Καρυώτης και ο Β. Μαρκεζίνης, αλλά τώρα έχουμε και ραγιάδες που προσπαθούν να σταματήσουν την όλη διαδικασία. Η ΑΟΖ όμως είναι η επόμενη πραγματικότητα και ακολουθώντας την στρατηγική που ακολούθησε ο Σ. Κασσίνης στην Κύπρο, χάρη στη βοήθειά του προχωράμε έμπρακτα και στην Ελλάδα. Η συμβολή ανθρώπων όπως ο Η. Κονοφάγος και ο Α. Φώσκολος είναι ανεκτίμητη. Και ξέρουμε βέβαια και τι οφείλουμε στην Τ. Φωκιανού. Επίσης γνωρίζουμε ότι έχουμε στην διάθεση της πατρίδας μας και το Ελληνικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων με την τεχνογνωσία του.

Κατά συνέπεια η ανοδική πορεία της εξέλιξης της ελληνικής ΑΟΖ είναι δεδομένη ακόμα και αν υπάρχουν εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουμε. Τώρα υπάρχουν πολλοί πολιτικοί από όλα τα ελληνικά κόμματα εντός και εκτός κυβέρνησης που είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το θέμα της ΑΟΖ και της όλης διαδικασίας που εμπεριέχει βέβαια τη θέσπιση, την οριοθέτηση, την οικοπεδοποίηση, την αδειοδότηση, την γεώτρηση, την εξόρυξη και τελικά την εκμετάλλευση. Έχουμε εξηγήσει όλα αυτά τα στάδια λεπτομερώς για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση σε αυτό το πλαίσιο. Έχουν λοιπόν καταλάβει ότι πλέον η καθυστέρηση όσον αφορά στην ελληνική ΑΟΖ, αρχίζει να προκαλεί πολιτικό κόστος, διότι και ο ελληνικός λαός είναι πλέον γνώστης του θέματος, το οποίο του ήταν παντελώς άγνωστο πριν από μερικά χρόνια. Αν συνδυάσουμε όλα αυτά τα δεδομένα και την αλλαγή φάσης που προκαλεί στους ξένους συνομιλητές αλλά βέβαια και το στρατηγικό ενδιαφέρον των εταιρειών που είναι εξειδικευμένες στον τομέα των υδρογονανθράκων, τότε θα καταλάβουμε ότι η ΑΟΖ αποτελεί μια ριζοσπαστική κίνηση υψηλής στρατηγικής που είναι υπερκομματική, εθνική και με επίπεδο τουλάχιστον ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Έτσι η μικροπολιτική δεν έχει χώρο να εκφραστεί σε αυτό το πεδίο κι ας ασχοληθεί με την καθημερινότητα, δίχως να ενοχλεί πια το μέλλον της Ελλάδας.

Η θέσπιση της ΑΟΖ είναι προτεραιότητα

Την ώρα που δεχόμαστε οικονομικές πιέσεις και επιθέσεις, το θέμα δεν είναι μόνο οι δηλώσεις και οι αντιδηλώσεις, αλλά οι πράξεις. Προσπαθούν μερικοί να ερμηνεύσουν τα λεγόμενα ξένων αξιωματούχων για να υπερασπισθούν τις θέσεις τους. Πάλι καλά που υπάρχουν πολιτικοί που διαβάζουν καλά αυτά τα λεγόμενα και δίνουν τις σωστές απαντήσεις, αλλιώς δεν θα ήξερε τι να πει και ο ελληνικός λαός. Η θέσπιση της ΑΟΖ είναι προτεραιότητα για την Ελλάδα και τώρα πλέον το ξέρουμε όλοι. Διότι ήδη η Κύπρος έχει προτείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση δύο προγράμματα: το Interconnector EuroAsia και τον αγωγό. Και τα δύο θα περάσουν και θα λειτουργήσουν στις ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια πρέπει να προωθήσουμε τη θέσπισή μας. Είναι επίσης σημαντική η πρόσβαση σε εταιρείες που έχουν τεχνογνωσία στα σεισμικά δεδομένα και αυτή πρέπει να ενεργοποιηθεί άμεσα με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Όσον αφορά στις φοβίες με την Τουρκία και τα δικαστήρια, το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας και βέβαια δεν έχει ψηφίσει κυρωτικό νόμο. Επιπλέον, όταν υπάρχει μια διαφωνία, πρέπει και τα δύο κράτη να συμφωνούν επί του θέματος για να απευθυνθούν στο δικαστήριο. Το θέμα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχει απολύτως καμία σχέση. Η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται πάντα μονομερώς και δεν προβλέπεται καν άλλη διαδικασία. Η προώθηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ από τα κόμματα και της Κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης γίνεται πάνω σε αυτή τη βάση και σε καμιά άλλη. Δεν πρέπει να μπούμε τώρα σε πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις πάνω στο θέμα της θέσπιση της ΑΟΖ. Έχουμε τώρα όλες τις προδιαγραφές, έχουμε την τεχνογνωσία, έχουμε τα υποδείγματα, υπάρχει η πολιτική βούληση, τώρα μπορούμε δυνατά και δυναμικά να προχωρήσουμε και να αποκτήσουμε δικαιωματικά το δικό μας απέραντο γαλάζιο. Η Κύπρος έχει ακόμα τουρκική κατοχή κι όμως έχει θεσπίσει την ΑΟΖ και έχει κάνει τρεις συμφωνίες με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ. Ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Σ. Κασσίνης με το έργο του, να υλοποιηθεί το όραμα του Θ. Καρυώτη και του Β. Μαρκεζίνη, να αρχίσουν οι γεωτρήσεις που τόσο περιμένουν ο Α. Φώσκολος και ο Η. Κονοφάγος. Αυτή η Βουλή πρέπει να πάρει μια ιστορική απόφαση και να συνειδητοποιήσει ότι στο μέλλον θα ονομάζεται πια η Βουλή της ΑΟΖ. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλο την ώρα της ανακήρυξης, δεν μπορεί μόνο να αντέχει τις πιέσεις δίχως να λέει τίποτα. Έχει αντοχές, αλλά θέλει και μέλλον για τα παιδιά του. Η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ είναι το πρώτο βήμα της ουσιαστικής αλλαγής για την πατρίδα μας. Αυτό χρειαζόμαστε και αυτό είναι το πρέπον να κάνουμε.

Proclaiming EEZ is a priority
Translated from the Greek by Evi Charitidou

At a time when are under economic pressure and receive economic attacks, statements and counter statements only are not the case, but actions are. Some try to interpret foreign officials’ words in order to defend their own position. Thankfully there are politicians reading these words well and giving correct answers. Otherwise, the Greek people would not have known what to say either. Proclaiming EEZ is a priority for Greece and now we all know it. For, Cyprus has already suggested two projects to the European Union: Eurasia Interconnector and the pipeline. Both of them will pass through and operate in Cyprus and Greece EEZs. Consequently, we should launch the proclamation of our EEZ. In addition, what is important is giving access to companies possessing expertise on seismic data; this also has to be immediately activated by the Greek EEZ proclamation. As regards phobias for Turkey and courts, the framework is clear: Turkey has not signed UNCLOS and has not, of course, voted any ratifying law. Moreover, whenever there is a dispute, both states should agree on this matter in order to address the court. EEZ proclamation issue has absolutely nothing to do with this. EEZ proclamation always takes place unilaterally and no other procedure is provided. Promoting Greek EEZ proclamation by both Government and opposition parties takes place on this basis only and not on any other. Now we should not enter politicking controversies on the EEZ proclamation issue. Now we have all required standards; we possess know-how; we have models at our disposal; there is political will; now we can mightily and dynamically move on and rightfully acquire our own infinite blue. Cyprus is still under Turkish occupation and yet she has proclaimed EEZ and has reached three agreements with Egypt, Lebanon and Israel. The time has come for S. Kassini’s work vindication, for materializing Th. Karyotis’s and B. Markezinis’s vision and for starting drilling so eagerly anticipated by A. Foskolos and E. Konofagos. This Parliament must take a historic decision and realize that it would be called the EEZ Parliament in the future. The Greek people can no longer wait for the time of proclamation; they can not merely endure pressure without saying anything. They are resistant, but they want future for their children as well. Proclaiming the Greek EEZ is the first step towards the essential change for our country. This is what we need and this is what is due to do.

Πηγή   -   Νίκος Λυγερός

Ενεργειακή πολιτική και ΑΟΖ

Έχοντας στο πρόγραμμά της τη θέσπιση της ΑΟΖ, η νέα Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αναπτύξει μια ενεργειακή πολιτική που δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε προηγούμενη Αυτή η πρόκληση είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να υλοποιήσει μια εθνική πολιτική σε υπερκομματικό επίπεδο. Είναι χρήσιμα τα δεδομένα που μας έδωσε ο Θεόδωρος Καρυώτης και ο Βασίλης Μαρκεζίνης όσον αφορά στα θεμέλια της ΑΟΖ και οι τεχνικές και οι επιστημονικές προσεγγίσεις του Αντώνη Φώσκολου και του Ηλία Κονοφάγου ενισχύουν αυτό το δυναμικό πλαίσιο. Με άλλα λόγια, η νέα Κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία για να καθυστερήσει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Διαθέτει, επίσης, γνώσεις στον τομέα της ενέργειας και γνωρίζουμε τη θετική άποψη του Υπουργείου Άμυνας. Κατά συνέπεια, όλα τα υλικά είναι έτοιμα. Από την άλλη, και η αντιπολίτευση είναι ενημερωμένη και μάλιστα δυναμικά για το θέμα της ΑΟΖ. Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι η θέσπιση της ΑΟΖ θα γίνει μια πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον, διότι η Ελλάδα το έχει ανάγκη όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά για να δείξει και στους ξένους ότι δεν πρόκειται να γονατίσει λόγω της οικονομικής κατάστασης και ότι έχει περάσει στη φάση της αντεπίθεσης στον ενεργειακό τομέα. Η ανάδειξη του θέματος μάλιστα δεν είναι μια απλή λεπτομέρεια και θα πρέπει να μελετηθεί έμπρακτα για να προσεγγίσουμε αποτελεσματικά τους ισχυρούς παράγοντες. Η αξιοποίηση της ενέργειας δεν είναι μια μικρή υπόθεση όταν υπάρχει η εμβέλεια της δεύτερης μεγαλύτερης της ΑΟΖ της Μεσογείου, η οποία βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου υπάρχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα του κόσμου όσον αφορά στο φυσικό αέριο. Έτσι, η ενεργειακή πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι μια εθνική πολιτική. Και οι παίκτες δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους αν δεν έχουν τις ικανότητες να την υλοποιήσουν. Η αξιολόγηση της νέας Κυβέρνησης θα γίνει βάζοντας μια ενισχυμένη βαρύτητα στον τομέα της ενέργειας. Διότι μέσω της ενέργειας και βέβαια της στρατηγικής μπορούμε όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα που τόσο μας καταπιέζουν όταν δεν έχουμε όραμα, αλλά επιπλέον να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε ένα γεωπολιτικό παίκτη ικανό να παράγει σταθερότητα σε μια περιοχή που το έχει τόσο ανάγκη. Η ενεργειακή πολιτική μέσω της ύπαρξης της ελληνικής ΑΟΖ, μεταμορφώνεται σε υψηλή στρατηγική διεθνούς εμβέλειας. Όταν θα το επινοήσουμε όλοι μαζί, θα αλλάξει όχι μόνο το ύφος μας αλλά και το μέλλον μας.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Παράλληλες διαδικασίες

Τώρα που ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον τη σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για την πατρίδα μας, πρέπει να κάνουμε μια επαγγελματική ενημέρωση στις ξένες εταιρίες που έχουν τεχνογνωσία και τεχνολογία στον τομέα της έρευνας του φυσικού αερίου και των πετρελαίων για την αξία των οικοπέδων της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι χωρίς αυτήν την ενημέρωση δεν θα έχουμε πολλές υποψηφιότητες μέσα στο χώρο της ελληνικής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, πρέπει να γίνουν παράλληλες διαδικασίες. Και την ώρα που ετοιμάζουμε τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, θα πρέπει κυριολεκτικά να διαφημίζουμε επί του πρακτέου την αξία των περιοχών μας. Πρέπει να δείξουμε χάρτες γεωλογικούς, βαθυμετρικούς, όπως το κάνουν ο Αντώνης Φώσκολος , ο Ηλίας Κονοφάγος. Διότι δεν αρκούν πια μόνο και μόνο οι θεωρητικές οριοθετήσεις. Έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο. Ο Θεόδωρος Καρυώτης, ο Βασίλης Μαρκεζίνης έδειξαν το πλαίσιο. Πρέπει να συνεχίσουμε αυτές τις προσπάθειες, ακολουθώντας τις μεθοδολογίες του Σόλωνα Κασσίνη. Διότι οι εταιρίες που είναι υποψήφιες στην Κύπρο στα εννέα από τα δώδεκα οικόπεδα του δεύτερου γύρου αδειοδότησης, δεν εμφανίστηκαν τυχαία. Είναι χάρη στην ποιότητα των σεισμικών χαρτών, που ενδιαφέρθηκαν για την περιοχή της Κύπρου. Και η συνεργασία μας με τον Σόλωνα Κασσίνη μας επιτρέπει να αναδείξουμε δυναμικά το θέμα, ειδικά αυτήν την περίοδο, όπου η Κύπρος θα έχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι θα έχουν το βλέμμα στραμμένο στην Ανατολική Μεσόγειο και είναι το καλό timing για την Ελλάδα να δείξει την αντικειμενική αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το περιθώριο για να θεσπίσουμε γρήγορα την ΑΟΖ μας. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι η κυβέρνηση της ΑΟΖ, αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει επί του πρακτέου την πατρίδα μας. Οι εκλογές δεν ήταν τίποτα. Απλώς μια προβλεπόμενη διαδικασία. Τώρα θα δούμε πραγματικά ποιοι θα βοηθήσουν την Ελλάδα στο θέμα της ΑΟΖ και ποιοι απλώς το έλεγαν μόνο και μόνο προεκλογικά. Ο ελληνικός λαός έχει δυσκολίες που μπορεί να ξεπεράσει με την ΑΟΖ. Απλώς, αυτό πρέπει να μαθευτεί στο εξωτερικό για να αλλάξουν τα δεδομένα της αξιολόγησης και να ζήσουμε επιτέλους μια νέα περίοδο.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Διευκρινίσεις περί ΑΟΖ

Η ΑΟΖ αποτελεί ένα δείγμα υψηλής στρατηγικής για την Ελλάδα και όχι μια απλή κίνηση τακτικής σε οικονομικό επίπεδο. Η εμβέλεια της ΑΟΖ προέρχεται από τη στρατηγική, ενώ το βάρος της από την οικονομία. Κι αν είναι ισχυρό χαρτί για την πατρίδα, είναι ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο συνδυασμός. Απλώς πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και με τις έννοιες που καθορίζουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Υπάρχει μια σειρά στη διαδικασία της ΑΟΖ, η οποία δεν είναι μόνο ορθολογική, αλλά και αποτελεσματική. Πρώτα γίνεται η θέσπισή της, η οποία γίνεται πάντα μονομερώς. Ύστερα σε διμερείς σχέσεις γίνεται η οριοθέτηση της επαφής των δύο ΑΟΖ. Στη συνέχεια γίνεται η οικοπεδοποίηση και μετά η αδειοδότηση, όπου θα είναι υποψήφιες οι ξένες, ή μη, εταιρείες. Αυτός ο τρόπος είναι ο πιο ανθεκτικός για την υψηλή στρατηγική της ΑΟΖ. Όλα τα άλλα που ακούμε προέρχονται από μη ειδικούς που δεν έχουν διαβάσει ούτε το Δίκαιο της Θάλασσας, ούτε τα κείμενα του Θ. Καρυώτη, ούτε το έργο του Σ. Κασσίνη. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να «κολλήσουμε» πάνω στην Τουρκία, η οποία θα είναι ούτως ή άλλως ο έκτος παίκτης στις διαπραγματεύσεις μας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε την Ιταλία, με την οποία έχουμε υπογράψει από το 1977 συμφωνία περί υφαλοκρηπίδας και να πατήσουμε την ΑΟΖ μας ακριβώς πάνω στα ίδια σημεία. Μετά έχουμε την Αλβανία, η οποία είναι θετική, όπως ξέρουμε. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και με την Κύπρο. Με τη Λιβύη πρέπει να προσέξουμε την υπόθεση της Γαύδου. Κι όσον αφορά στην Αίγυπτο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι υπέγραψε συμφωνία για την ΑΟΖ με την Κύπρο, ακόμα και αν θεωρείται παραδοσιακά ως σύμμαχος της Τουρκίας. Αυτά τα στρατηγικά βήματα για τον καθορισμό της ΑΟΖ τα έχουμε ήδη αναλύσει εδώ και καιρό. Απλώς τα διευκρινίζουμε επειδή βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη. Επιπλέον, αυτός ο στρατηγικός συνδυασμός είναι απόλυτα συμβατός με τις μελέτες του Α. Φώσκολου και του Η. Κονοφάγου. Κατά συνέπεια, έχουμε ένα ολόκληρο σχέδιο δράσης, το οποίο είναι εθνικό και ορθολογικό, ενταγμένο στο πεδίο της θεωρίας παιγνίων μη μηδενικού αθροίσματος με ένα τοποστρατηγικό υπόβαθρο. Αυτό έχουν αντιληφθεί και οι πολιτικοί μας πλέον. Γι’ αυτό το λόγο, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι αυτή της ΑΟΖ και βέβαια το 2012 θα είναι το έτος θέσπισης της ΑΟΖ.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

ΑΟΖ και πλωτό υγροποιημένο φυσικό αέριο

Αντί να εξετάζουμε δευτερεύοντα θέματα, πρέπει να μελετάμε τις επιστημονικές και τεχνικές λύσεις που προσφέρει το πλωτό υγροποιημένο φυσικό αέριο για να είναι ακόμα πιο αποδοτική η εκμετάλλευση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και για να μη νομίζουμε ότι αυτές οι λύσεις δεν υπάρχουν ήδη, αρκεί να δούμε μερικά στοιχεία από το Prelude FLNG (Floating Liquefied Natural Gas) της Shell. Μάλιστα ο πρώτος στην Ελλάδα που ανέδειξε αυτή τη πρόταση είναι ο Ηλίας Κονοφάγος. Μόνο που η δικαίωση αργεί όπως το ξέρει και ο Θεόδωρος Καρυώτης για το θέμα της ΑΟΖ αλλά και ο Σόλωνας Κασσίνης για την ανακάλυψη του φυσικού αερίου. Με την έννοια της ΑΟΖ όλα τα συμβατικά μεγέθη καταρρέουν και το Prelude FLNG είναι μία από τις πρακτικές αποδείξεις αυτού του νοητικού σχήματος. Από τα στοιχεία της Shell ξέρουμε ότι αυτή η δομή θα εξυπηρετεί την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου σε απόσταση 200 km. Σε χώρο αποθήκευσης αντιπροσωπεύει 175 ολυμπιακές πισίνες. Πενήντα εκατομμύρια λίτρα κρύου νερού ανά ώρα θα χρησιμοποιούνται για να κρυώσει το φυσικό αέριο. Το συνολικό μήκος είναι 588 m και το ύψος του πυργίσκου 105 m. Το Prelude FLNG θα κάθεται 25 χρόνια στο χώρο εξόρυξης. Αντιλαμβανόμαστε με αυτά τα στοιχεία ότι όταν ακούμε την κοινωνική μιζέρια για οικονομικά προβλήματα, δεν είναι της ίδιας τάξης μεγέθους. Όμως για να ξεφύγουμε από τη νοοτροπία πρέπει να μάθουμε τα στοιχεία τα τεχνικά και τα επιστημονικά που δικαιώνουν την όλη προσέγγιση της ΑΟΖ, αλλιώς μπαίνουμε σε τοπικές και πολιτικάντικες διαμάχες που δεν προσφέρουν τίποτα στην πατρίδα μας. Το Prelude FLNG είναι μία από τις αποτελεσματικές λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά στην Ελλάδα, δηλαδή στην ελληνική ΑΟΖ και όχι στα εθνικά χωρικά ύδατα. Με άλλα λόγια αν τα συνδυάσουμε με τα δεδομένα και τις εκτιμήσεις που έχουμε στο Ιόνιο, στην Κρήτη και στο Καστελλόριζο, τότε έχουμε να κάνουμε με μία από τις πιο αποδοτικές λύσεις. Συνεπώς τώρα είναι θέμα βούλησης εκ μέρους του ελληνικού λαού να ψηφίσει του ανθρώπους που αξίζουν για να υλοποιήσουν την ελληνική ΑΟΖ.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Φάκελος ΑΟΖ και Εθνικές εκλογές 2012. Η μόνη ρεαλιστική οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο

Η εθνικά κρίσιμη ανάγκη καθορισμού της - Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η μόνη οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο... Η ΑΟΖ ως έννοια υιοθετήθηκε από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και οι κανονισμοί που την διέπουν περιλαμβάνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982. Πρόκειται, ουσιαστικά, για εξέλιξη των ρυθμίσεων που μέχρι τότε περιλαμβάνονταν στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας, προκειμένου να συμπεριληφθούν και νέες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν παράκτια κράτη. Χωρίς ΑΟΖ δεν μπορείς να κάνεις εξόρυξη ώστε να επωφεληθείς εσύ ως κράτος τα κέρδη. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Μόνο αυτό το οικόπεδο, καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες τις Ευρώπης για 100 χρόνια.

Το ζήτημα της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ταλανίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην αξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και την αντίδραση πλέον της ελληνικής κοινής γνώμης, η οποία βλέπει το κράτος να μην μπορεί να υπερασπιστεί τα συμψέροντά του απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Η τελευταία, διαβλέποντας την αδυναμία της ελληνικής πολιτικής ελίτ για εξεύρεση λύσης, αξιοποιεί στο έπακρο την στρατιωτική της ισχύ απέναντι στη χώρα μας, η οποία -ως γνωστόν τοις πάσι- εδώ και δύο χρόνια μαστίζεται από την οικονομική ύφεση.

Και όμως, η ειρηνική επίλυση της νέας διαφοράς της Ελλάδας με την Τουρκία θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αξιοποίηση των μέσων που μας δίνει η επιστήμη, όπως τα διαγράμματα Voronoi, και με την υιοθέτηση μερικών «έξυπνων» χαμηλού κόστους προτάσεων αναπτυξιακού χαρακτήρα, οι οποίες θα «θωράκιζαν» οικονομικά το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, το νησιωτικό σύμπλεγμα που ορίζει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ): Το Καστελόριζο και τη νήσο Στρογγυλή.

Μεσογειακές ΑΟΖ 

Όταν εξετάζουμε σε συνδυασμό το πλαίσιο της Μεσογείου και το πλαίσιο της ΑΟΖ, αντιλαμβανόμαστε ότι αλλάζουν επί της ουσίας οι συσχετισμοί των χωρών. Λόγω των αποστάσεων, η επιρροή της ΑΟΖ είναι σημαντική πάνω στα μεγέθη των κρατών. Έτσι κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μεγάλα, ακόμα και αν είναι παράκτια μπορεί να έχουν μια σχετικά μικρή ΑΟΖ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου τύπου είναι η Αλγερία. Και είναι οι Βαλεάρες της Ισπανίας που ελαχιστοποιούν αυτό το εμβαδόν της αλγερικής ΑΟΖ. Από την άλλη, υπάρχουν κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μικρά αλλά που έχουν μια τεράστια ΑΟΖ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι η Ελλάδα. Όπως το αναδείξαμε σε προηγούμενο άρθρο, υπό τον περιορισμό της Μεσογείου, η πατρίδα μας έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μετά εκείνης της Ιταλίας. Κατά συνέπεια με αυτές τις τροποποιήσεις αν επανεξετάσουμε τον χάρτη των μεσογειακών ΑΟΖ και τον συνδέσουμε με τον χάρτη των χώρων, τότε αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική σημασία που έχει το θέμα για την Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες, και πόσο μεγάλη αξία έχει η ΑΟΖ της και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η τροποποίηση της μεσογειακής γεωγραφίας έχει βέβαια άμεση σχέση και εφαρμογή με τα θέματα της αλιείας, αλλά μπορούμε ήδη να φανταστούμε τι επιπτώσεις έχει με το θέμα του αερίου και του πετρελαίου. Αν θυμηθούμε ότι η γαλλική εταιρεία πετρελαίων μελετά την περιοχή της Αιγύπτου από το 1911. Αν υπολογίσουμε τις δυνατότητες τις Αλγερίας και όλο το σύνολο των αγωγών που την ενώνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν εξετάσουμε τα κοιτάσματα που βρέθηκαν τον Ιανουάριο 2009, Ταμάρ τον Δεκέμβριο 2010, Λεβιάθαν, τον Δεκέμβριο 2011, Αφροδίτη και τον Φεβρουάριο 2012, Τανίν στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου. Αν έχουμε στο μυαλό μας την ανακοίνωση της Nobel που είπε ότι το κυπριακό κοίτασμα είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε τη Μεσόγειο ως τη Μέση-Ανατολή του εικοστού πρώτου αιώνα.

Σε αυτό το μεγάλο παίγνιο, η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός παίκτης τουλάχιστον στο πλαίσιο των δυνατοτήτων. Και αυτό είναι ανεξάρτητο από κάθε πολιτική βούληση. Βέβαια αν η τελευταία δεν έχει μια εθνική εμβέλεια, μπορεί όλη αυτή η δυνατότητα να μετατραπεί σε ανικανότητα. Με άλλα λόγια το πλαίσιο (δηλαδή το Δίκαιο της θάλασσας) και το πεδίο (δηλαδή η θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο) είναι θετικότατα. Απλώς πρέπει να τα υποστηρίξουμε και με το πεδίο δράσης, το οποίο εξαρτάται άμεσα από τις επιλογές των κυβερνήσεών μας. Η τεχνογνωσία και η στρατηγική είναι τα εργαλεία μας κι έχουμε αποδείξει πόσο αποτελεσματικά είναι. Πρέπει όμως να έχουμε και τους ανάλογους πολιτικούς για να πάρουν την τελική απόφαση. Κατά συνέπεια, τώρα ο λαός μας ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του στις εκλογές αν θέλει πραγματικά να αποκτήσει η Ελλάδα την ΑΟΖ που δικαιούται.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay

Τα διαγράμματα Voronoi δεν λύνουν μόνο προβλήματα γεωγραφίας και τοπολογίας. Όταν τα επινόησε ο Georgy Voronoi (1868-1908), ο οποίος ήταν μαθητής του Andrey Markov (1856-1922) αλλά και δάσκαλος των Delaunay (1890 -1980) και Sierpiski (1882-1969), δημιούργησε ένα ολόκληρο μαθηματικό πλαίσιο μέσω της υπολογιστικής γεωμετρίας.

Η ιδέα των διαγραμμάτων Voronoi είναι η δημιουργία νέων σημείων, που διαφέρουν από τα αρχικά δεδομένα και δεν παρουσιάζονται με απλό τρόπο στον λύτη. Δημιουργούν μία νέα δομή, η οποία είναι αόρατη για τον μη ειδικό που εξετάζει τα αρχικά στοιχεία. Αυτή η έννοια είναι σημαντικότατη στα μαθηματικά και όχι μόνο. Στο γνωστικό επίπεδο, απελευθερώνει την σκέψη και τη βάζει να λειτουργεί μη συμβατικό, για να λύσει ένα πρόβλημα φαινομενικά στατικό.

Η συμβολή των διαγραμμάτων Voronoi είναι η εισαγωγή ενός δυναμικού πλαισίου, το οποίο διευκολύνει όχι μόνο την επίλυση αλλά και την επινόηση νέας στρατηγικής.

Επιπλέον, τα διαγράμματα Voronoi συσχετίζονται άμεσα με την τριγωνοποίηση που εφηύρε ο Delaunay το 1934. Πιο συγκεκριμένα, τα διαγράμματα Voronoi κι η τριγωνοποίηση Delaunay συνδυάζονται δυικά στη γενική περίπτωση. Το ενδιαφέρον είναι ότι πρακτικά τα διαγράμματα Voronoi δεν σχετίζονται με κύκλους αλλά με ευθύγραμμα τμήματα. Ενώ η τριγωνοποίηση του Delaunay ορίζεται αποκλειστικά μέσω κύκλων.

Τα κέντρα των τριγώνων της τριγωνοποίησης, τα οποία δεν εμπεριέχουν κανένα αρχικό σημείο, αν τα ενώσουμε, θα βρούμε το διάγραμμα Voronoi. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι λειτουργούν δυικά. Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της εφαρμογής των διαγραμμάτων Voronoi, υπάρχει η δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε και την τριγωνοποίηση του Delaunay, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσουμε και τα τρίγωνά της, τα οποία μπορούν να εμπεριέχουν ή όχι τα διαγράμματα Voronoi.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay υπάρχει ένα νοητικό σχήμα με πολλαπλές εφαρμογές και εκτός του χώρου των καθαρών μαθηματικών και ειδικά στον χώρο της στρατηγικής μέσω της τοποστρατηγικής. Αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί ως πολλαπλότητα για τη γνωστική προσέγγιση της νοητικής στρατηγικής.

Στρατηγικό βήματα προς την καθιέρωση της ελληνικής ΑΟΖ

Η εμμονή μας να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας με την Τουρκία, για να καθορίσουμε εκ των υστέρων τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι μόνο μη αποτελεσματική, αλλά και επικίνδυνη σε βάθος χρόνου. Το casus belli, τα 12 ναυτικά μίλια και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι παρά μόνο λεπτομέρειες σε σχέση με το γενικό πλαίσιο της ΑΟΖ. Η στρατηγική μας αποκτά έναν απλοϊκό χαρακτήρα, όπως το απέδειξαν οι συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Το Θέμα μας δεν είναι να επικεντρωθούμε στην Τουρκία και ειδικά με έναν αποκλειστικό τρόπο. Αλλιώς οι καθυστερήσεις και οι πλάγιες επιθέσεις οτο χώρο των διαπραγματεύσεων δεν δίνουν μόνο ιδέες στους άλλους παίκτες της θεωρίας παιγνίων, αλλά δημιουργούν και δεδικασμένα τουλάχιστον στο de facto επίπεδο. Έχουμε το παράδειγμα της Γαύδου με τη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχει λόγο ν’ αρχίσει με την Τουρκία.

• Θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει με την Ιταλία, η οποία είναι η μόνη χώρα που συνορεύει μαζί μας και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως προβλήματα με την Τουρκία, με την οποία έχουμε ήδη υπογράψει μια σύμβαση όσον αφορά στο F.I.R.

• Το δεύτερο βήμα θα πρέπει να γίνει με την Αλβανία, και αυτό με δίκαιο τρόπο.

• Το τρίτο βήμα αφορά την Λιβύη και την επίλυση του προβλήματος της Γαύδου.

• Το τέταρτο βήμα πρέπει να γίνει με την Κύπρο, έτσι ώστε να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.

• Και μόνο το πέμπτο βήμα θα αγγίξει την Τουρκία. Έτσι, αυτή η τελική διαπραγμάτευση, που θα γίνεται βέβαια σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν θα είναι σε πρωτογενές επίπεδο, αφού θα έχουν προηγηθελι όλες οι άλλες συμφωνίες τόσο σε ευρωπαϊκό πεδίο όσο και σε ευρωμεσογειακό πεδίο. 

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα πρόβλήμα, αλλά ένας ολόκληρος προβληματισμός που πρέπει να έχει απαραίτητα η πατρίδα μας, αν θέλει να ενσωματώσει τα νέα δεδομένα που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε τη συγκρότηση μιας επιτροπής με ειδικές αρμοδιότητες όσον αφορά στην ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, η ΑΟΖ πρέπει να συμπεριληφθεί ως ένας παράγοντας στη νοητική μας στρατηγική. Δεν είναι ούτε μία εξαίρεση, ούτε μία ειδική περίπτωση. Ανήκει στα δεδομένα της γεωστρατηγικής μας μέσω της τοποστρατηγικής. Κατά συνέπεια, είναι δική μας ευθύνη να περάσουμε το μήνυμα σε όλο το πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό φάσμα, αν θέλουμε πραγματικά να έχουμε απόδοση σε εθνικά θέματα. Εκτός αν λέμε ότι ασχολούμαστε με τα τελευταία, δίχως να πιστεύουμε στο βάθος ότι μπορούμε να τα λύσουμε. Ο προβληματισμός της ΑΟΖ ξεκαθαρίζει πολλά προβλήματα που παρουσιάζονται πρακτικά μόνο σε μεγάλες αποστάσεις. Η εικόνα του Αιγαίου που έχουμε, με τα 6 ναυτικά μίλια, δεν έχει καμιά σχέση με την επόμενη πραγματικότητα. Ας εμπλουτίσουμε τα δεδομένα μας και ας αναδείξουμε τα νοητικά σχήματα που θα μπορέσουν να αντέξουν τις αλλαγές δίχως να υποστούν εκφυλισμούς.

Θ.Καρυώτης - Νέα οριοθέτηση δικαιου θάλασσας και διδάγματα για την Ελλάδα

Στις 14 Μαρτίου 2012 το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας, που εδρεύει στο Αμβούργο της Γερμανίας, πήρε μια σημαντική απόφαση που αφορούσε την διένεξη του Μπανγκλαντές με το Μυανμάρ (πρώην Βούρμα) στον κόλπο της Βεγγάλης.

Τα δυο αυτά κράτη έχουν υπογράψει και επικυρώσει τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας Η απόφαση αφορούσε την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας, της υφαλοκρηπίδας πέραν των 200 ν.μ. και της ΑΟΖ. Είναι η πρώτη φορά που το Δικαστήριο, που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982, ασχολείται με την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών. Τα πρώτα 16 χρόνια της ύπαρξής του ασχολείτο κυρίως με θέματα αλιείας και της άμεσης απελευθέρωσης πλοίων.

Μέχρι σήμερα τα κράτη που είχαν διαφορές που αφορούσαν τα θαλάσσια σύνορά τους χρησιμοποιούσαν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή ένα διαιτητικό δικαστήριο. Είναι επίσης η πρώτη φορά που ένα δικαστήριο ασχολείται ταυτόχρονα με τα θέματα χωρικών υδάτων, του εσωτερικού και εξωτερικού ορίου της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Το Δικαστήριο, κατ’ αρχάς αποφάσισε ότι έχει δικαιοδοσία σε όλα τα θέματα. Το Μπανγκλαντές υποστήριζε ότι η διαφορά πρέπει να επιλυθεί βάσει της αρχή της ευθυδικίας (equity) και το Μυανμάρ βάσει της αρχής της μέσης γραμμής (equidistance). Το Δικαστήριο ακολούθησε, στις περισσότερες περιπτώσεις τη θέση του Μπανγκλαντές. Η πιο σημαντική, κατά τον γράφοντα, απόφασή του αφορά την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων και ιδιαίτερα αυτή των νησιών. Το Μυανμάρ υποστήριζε ότι η νήσος St Martin του Μπανγκλαντές, επειδή βρίσκεται κοντά στα δικά της παράλια, δεν δικαιούται χωρικά ύδατα 12 ν.μ., όπως ορίζει το Άρθρο 15 της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά μόνο 6 ν.μ. Το Μυανμάρ ζήτησε από το Δικαστήριο το St Martin να ανήκει στη κατηγορία των «ειδικών περιστάσεων» και δεν έπρεπε να έχει «πλήρη επήρεια» μια και αυτό θα οδηγούσε σε παραμόρφωση της γενικής διαμόρφωσης των ακτών των δυο κρατών. Αντίθετα το Μπανγκλαντές υποστήριξε ότι στο νησί St Martin έπρεπε να δοθεί «πλήρη επήρεια» γιατί έτσι έχει απαιτήσει το Διεθνές Δίκαιο σε προηγούμενες περιπτώσεις. Σε καμία προηγούμενη απόφαση διεθνών αποφάσεων κατοικήσιμα νησιά έχουν λάβει χωρικά ύδατα λιγότερο των 12 ν.μ. Τα μόνα νησιά που έχουν λάβει λιγότερο από 12 ν.μ. ήταν μη κατοικήσιμα ή άγονα (barren). Το Μπανγκλαντές επίσης τόνισε ότι το St Martin έχει μια έκταση 8 τετρ. χλμ., διαθέτει μια ναυτική βάση και έχει περίπου 7.000 κατοίκους.

Το Δικαστήριο απέρριψε τη θέση του Μυανμάρ και υποστήριξε τη θέση του Μπανγκλαντές δίνοντας «πλήρη επήρεια» στο St Martin και έτσι του έδωσε χωρικά ύδατα 12 ν.μ.! Δήλωσε επίσης ότι το γεγονός ότι το St Martin βρίσκεται κοντά στις ακτές του Μυανμάρ δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούται να έχει χωρικά ύδατα 12 ν.μ.

Μετά αποφάσισε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί η αρχή της ευθυδικίας/ειδικών περιστάσεων στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, για να υπάρξει μια πιο δίκαιη κατανομή αυτών των δυο θαλάσσιων ζωνών. Έτσι το Μυανμάρ έχασε ένα μέρος αυτής της θαλάσσιας ζώνης μια και το Μπανγκλαντές αύξησε την ΑΟΖ του από 107.000 τετρ. χλμ. σε 111.000 τετρ. χλμ.

Τέλος, για πρώτη φορά διεθνές δικαστήριο ασχολήθηκε με τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας ενός κράτους σε περίπτωση που αυτό δικαιούται υφαλοκρηπίδας πέραν των 200 ν.μ. Το Δικαστήριο του Αμβούργου έδωσε εξωτερικά όρια υφαλοκρηπίδας και στα δύο κράτη προεκτείνοντας την εξωτερική υφαλοκρηπίδα τους πέραν των 200 ν.μ. αλλά χωρίς να ορίσει το τέλος της μια και εκεί θα πρέπει να οριοθετηθεί και η υφαλοκρηπίδα της Ινδίας που δεν ήταν ένα συμβαλλόμενο μέρος αυτής της διαφοράς. Το μέρος αυτό της απόφασης δεν αφορά καθόλου τη Μεσόγειο γιατί κανένα κράτος της Μεσογείου δεν διαθέτει εξωτερική υφαλοκρηπίδα.

Η απόφαση αυτή του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δίκαιου της Θάλασσας πρέπει να εξεταστεί από το Υπουργείο Εξωτερικών γιατί δίνει κάποια πλεονεκτήματα στην Ελλάδα στη διαφορά της με την Τουρκία. Συγκεκριμένα, η απόφαση να δώσει χωρικά ύδατα 12 ν.μ. σένα νησί που βρίσκεται απέναντι την ακτή ενός άλλου κράτους ενισχύει τη θέση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος. Από την άλλη πλευρά, η έμφαση στην έννοια της ευθυδικίας/ειδικών περιστάσεων αδυνατίζει τη θέση μας για το σύμπλεγμα του Καστελόριζου.

Πηγή - Θεόδωρος Καρυώτης

Ν. Λυγερός - Η ΑΟΖ ως εθνικό θέμα

Στη χώρα της δημοκρατίας είναι αναπόφευκτο να έχουμε αντιφατικές απόψεις για όλα τα θέματα, διότι ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί ακόμα και αν δεν έχει γνώσεις πάνω σε συγκεκριμένο θέμα. Έτσι ήταν αναμενόμενο τώρα που η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έγινε όχι ένα φαινόμενο μόδας, αλλά ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι να διαβάζουμε ακόμα και κατηγορίες άμεσες ή έμμεσες ενάντια σε αυτούς που προωθούν την ελληνική ΑΟΖ και ειδικότερα στον πατέρα της, τον Θεόδωρο Καρυώτη. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί, διότι δεν είναι αυτές οι κριτικές που παράγουν έργο και θα αφήσουν έργο στην τελική, αλλά θεωρούμε πως είναι σημαντικό να υπερασπισθούμε την ΑΟΖ όχι λόγω αρχών αλλά αξιών. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης που επηρεάζει την έννοια της μέσης γραμμής, όταν πρέπει να οριοθετηθούν δύο ΑΟΖ που θεωρητικά επικαλύπτονται. Και βέβαια επηρεάζει ακόμα λιγότερο τα διαγράμματα Voronoi και την τριγωνοποίηση Delaunay, διότι είναι καθαρά μαθηματικές έννοιες που δεν δέχονται καμιά τροποποίηση δίχως να εκφυλισθούν. Με άλλα λόγια, οι κριτικές πάνω σε αυτά τα σημεία όχι μόνο δεν στέκουν αλλά απλώς δεν έχουν ουσία λόγω των μαθηματικών και μάλιστα των καθαρών. Τώρα όσον αφορά στις κατηγορίες ενάντια στον ενθουσιασμό που προκαλεί το θέμα της ΑΟΖ, όλα εξηγούνται με τι έννοιες της ηττοπάθειας και του ραγιαδισμού. Είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια μιζέριας όσον αφορά στα εθνικά θέματα να μην έχουμε άτομα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα της ΑΟΖ; Τόσα χρόνια όλοι τους εξηγούν ότι μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική, κατά συνέπεια δέχθηκαν μια νοητική σφαλιάρα με τα επιτεύγματα της Κύπρου και με το έργο του Σόλωνα Κασσίνη και γι’ αυτό αναζητούν δικαιολογίες, διότι νιώθουν ενοχές. Άλλα άτομα βέβαια βρίσκονται πλέον σε δύσκολη θέση, διότι θεωρούν ότι το θέμα της ΑΟΖ όχι μόνο τους υποσκάπτει, αλλά τους εκθέτει με την αποτελεσματικότητά του. Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να τα ονομάσουμε με το όνομά τους. Θέλουν δεν θέλουν, η Ελλάδα μας θα έχει ΑΟΖ και η θέσπισή της θα γίνει φέτος. Θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ θα είναι για όλους, ακόμα και για τους μίζερους, τους ηττοπαθείς και τους ραγιάδες. Θέλουν δεν θέλουν ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει με μαθηματικό τρόπο. Και τέλος, θέλουν δεν θέλουν η πατρίδα μας θα βγει από την κρίση μέσω της ΑΟΖ, διότι το χρωστάμε στα παιδιά μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη: Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση

Παρουσίαση του βιβλίουμε τίτλο: «Aποκλειστική Oικονομική Zώνη. Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση». Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Banquet, Tετάρτη 07/03/2012

Γεμάτοι ικανοποίηση, έφυγαν οι χίλιοι περίπου παρευρισκόμενοι στην παρουσίαση του βιβλίου «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση» των Δρ. Θ Καρυώτη, του Δ/ντη Ενέργειας Κύπρου κο Σ. Κασσίνη και του Δρ. Ν. Λυγερού, από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ. 

Η παρουσίαση ήταν πλήρης, και έδινε σε καθέναν να καταλάβει τι είναι ΑΟΖ, καθώς και την σπουδαία σημασία της για τα εθνικά θέματα αλλά και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας . Ο κος Κασσίνης περιέγραψε το τι έκανε η Κύπρος και το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Ο κος Λυγερός μέσα από χάρτες έδωσε σε όλους να καταλάβουν τι περιλαμβάνει η ΑΟΖκαι τι πλούτο οικονομικό και γεωστρατιγικό κρύβει για την Ελλάδα. Ο κος Καρύώτης εξιστόρησε την πορεία της ΑΟΖαπό το 1982 έως σήμερα. 

Όμως πέρα από την ικανοποίηση υπήρχε και μια θλίψη και απογοήτευση, γιατί φάνηκε πόσο μικροί και λίγοι είναι οι πολιτικοί της χώρας μας. Θλιβερή η παρουσία των Λοβέρδου και Δήμα που παρευρέθησαν για να κάνουν προεκλογική ομιλία. Συγκρινόμενοι με τον Κύπριο πολιτικό κο Κασσίνη, ήταν νάνοι. Απέναντι σε έναν άνθρωπο που απλά κάνει έργο αυτοί αρκέστηκαν στα λόγια περί «θερμοσίφωνες» και «συγκυβέρνηση». 

Ο κος Κασσίνης αποκάλυψε πως πριν λίγους μήνες, όταν οι Νορβηγοί επιστήμονες έκαναν έρευνες στο οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, τα Τούρκικα αεροσκάφη έκαναν προκλητικούς ελιγμούς από πάνω τους. Ο ίδιος είπε στους Νορβηγούς όταν του τηλεφώνησαν αναστατωμένοι από την κυβέρνηση: «Αν τολμούν οι Τούρκοι ας σας βυθίσουν. Αλλά δεν θα τολμήσουν γιατί θα βάλουν όλη την ΕΕ σε εμπόλεμη κατάσταση απέναντι τους» 

Ο Δρ. Λυγερός ζήτησε από όλους να κατευθύνουμε εμείς τις εξελίξεις και να μην περιμένουμε από τους πολιτικούς. Ζήτησε από όλους μας να κάνουμε το καθήκον μας ως Έλληνες. 

Ο Δρ. Καρυώτης αποκάλυψε ότι από την δεκαετία του 80 έχει ζητήσει από τον κο Κάρολο Παπούλια και τον κο Γιάννη Καψή (μετά από προτροπή του Α Παπανδρέου) να τους ενημερώσει για το θέμα της ΑΟΖ, αλλά ακόμα περιμένει το τηλεφώνημά τους. Ιδιαίτερη θετική αναφορά έκανε στον δημοσιογράφο κο Μ. Ιγνατίου, για το ενδιαφέρον του εδώ και πολλά χρόνια για το θέμα αυτό. 

Ο συντονιστής της παρουσίασης και επιμελητής του βιβλίου κος Β Κικίλιας αφού απεκάλεσε αρκετές φορές τον κο Λοβέρδο «φίλο» του, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Α Σαμαρά, για να εισπράξει χειροκροτήματα από 20 -30 προσκεκλισμένους. (πηγή: http://antimnimoniaki.com/)

Νίκος Λυγερός - «Ασαφές τοπίο», «διακεκαυμένη ζώνη» και ΑΟΖ

Στο θέμα της ΑΟΖ μέσω του Δικαίου της Θάλασσας με τη συμφωνία του 1982, όλα είναι ξεκάθαρα και γι’ αυτό το λόγο έχουμε πάνω από 130 χώρες που έχουν ΑΟΖ. Αν υπάρχουν δυσκολίες για τη θέσπιση της ΑΟΖ, αυτές είναι αποκλειστικά θέμα πολιτικής βούλησης και βέβαια τεχνικών γνώσεων. Οι ειδικοί του τομέα είναι ο καθηγητής Καρυώτης και ο κύριος Κασσίνης, άρα αν κάποιος έχει πρόβλημα για τα θεσμικά πλαίσια ας τους ζητήσει εξηγήσεις. Αλλά είναι απαράδεκτο να βρίσκουμε εκφράσεις που προέρχονται από τον κρατικό φορέα του τύπου «ασαφές τοπίο» και «διακεκαυμένη ζώνη» για περιοχές της θεωρητικής ελληνικής ΑΟΖ. Εδώ και χρόνια παλεύουμε όλοι μας για να εξηγήσουμε σε όλο τον ελληνικό λαό την όλη διαδικασία της θέσπισης και του καθορισμού της ΑΟΖ ενάντια βέβαια σε μία έλλειψη τεχνογνωσίας και τάσεις ραγιαδισμού. Δεν πρόκειται λοιπόν να αποδεχθούμε τέτοιες εκφράσεις που συμπίπτουν με τις τουρκικές αμφισβητήσεις. Ήδη εντοπίσαμε μια λανθασμένη προσέγγιση που αναφέρεται στην τεχνική της μονόπλευρης χρήσης της μέσης γραμμής για τον καθορισμό της ΑΟΖ, ενώ ξέρουμε ότι ο καθορισμός χρειάζεται απαραίτητα μια διμερή συμφωνία για το χώρο όπου υπάρχει επικάλυψη. Και αυτό δεν είναι μια λεπτομέρεια. Κατά συνέπεια τα διάφορα λογοπαίγνια πάνω στο θέμα δεν είναι παρά επικοινωνιακά τρικ που δεν έχουν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο. Τώρα οι προηγούμενοι χαρακτηρισμοί όχι μόνο δεν έχουν νόημα, αλλά επιπλέον αμφισβητούν και εθνικές μας θέσεις. Ακόμα και μη ειδικοί για το θέμα της ΑΟΖ, γνωρίζουν πολύ καλά τη κατάσταση στα Δωδεκάνησα, διότι το όλο πλαίσιο καθορίζεται από τη Συνθήκη Παρισίου του 1947, η οποία βασίζεται στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει καμιά ασάφεια όσον αφορά στις διεθνείς υπογραφές. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε την αξία της ελληνικής ΑΟΖ ακόμα και όσον αφορά στο εμβαδόν της. Αν περιοριστούμε στο πλαίσιο της Μεσογείου και εξετάσουμε τα μεγέθη των ΑΟΖ των παράκτιων κρατών τα οποία είναι: η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Σλοβενία, η Κροατία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, η Αλβανία, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος, η Συρία, ο Λίβανος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Συρία, η Λιβύη, η Τυνησία, η Αλγερία και το Μαρόκο, έφτασε η ώρα να αντιληφθούμε ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ύστερα από εκείνη της Ιταλίας. Αν εξετάσουμε τώρα τις ευρωπαϊκές χώρες έχουμε τον εξής κατάλογο: η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Ελλάδα και η Κύπρος. Αυτές οι ευρωπαϊκές ΑΟΖ έχουν επιπλέον την ιδιότητα ότι στο σύνολό τους αποτελούν μια συνεκτικότητα, η οποία είναι από τα τοπολογικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι παρατηρήσεις ισχύουν βέβαια αν έχουμε ικανούς πολιτικούς έτοιμους να τις υποστηρίξουν με τις θεσμικές τους πράξεις και όχι να τις υποσκάπτουν με αναρμόδιες εκφράσεις, ειδικά τώρα που τα πολιτικά κόμματα έχουν εκδηλώσει ξεκάθαρα υπέρ της άμεσης θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ. Μία είναι η πατρίδα της και μία η ΑΟΖ της. Συνεπώς δεν πρόκειται να την ακρωτηριάσουμε για οποιονδήποτε λόγο.

Πηγή: Νίκος Λυγερός

ΑΟΖ: Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση [Νίκος Λυγερός, Θ.Καρυώτης, Σ.Κασσίνης].

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Σάββατο 12/11/2011 στο Συνεδριακό Κέντρο της Εθνικής Ασφαλιστικής, Λ. Συγγρού 103-105, Αθήνα, ομιλία με θέμα ΑΟΖ: Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση. Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν οι: Νίκος Λυγερός, Θεόδωρος Καρυώτης, Σόλων Κασσίνης. Ακολουθεί απόσπασμα από την πρόσκληση, Δελτίο Τύπου καθώς και οπτικοακουστικό υλικό.

"Τώρα τελευταία, κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν την αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά μόδα. Αγνοούν την αξία της ΑΟΖ και αδιαφορούν για το εάν και πως αποτελεί λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Δεν υπάρχει δυστυχώς όραμα! Αγωνιώ και προβληματίζομαι. Βασίλης Κικίλιας" (Απόσπασμα από την πρόσκληση).

ΑΟΖ: Από τη Στρατηγική Κίνηση στην Οικονομική Λύση
Νίκος Λυγερός, Θ.Καρυώτης, Σ.Κασσίνης

Θεόδωρος Καρυώτης, Kαθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημιακό Σύστημα των ΗΠΑ και ειδικός σε θέματα ΑΟΖ δεδομένου ότι θεωρείται και ο πατέρας της Ελληνικής ΑΟΖ. Διδάσκει Μακροοικονομία, Τραπεζική και Διεθνή Οικονομία. Υπήρξε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Σόλων Κασσίνης, Διευθυντής Ενέργειας στο Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γεννήθηκε στη Ζώδια της κατεχόμενης Μόρφου και διαθέτει πτυχίο Χημικού Μηχανικού, καθώς και τίτλο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στο Μάρκετινγκ. Είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ενέργειας της Κύπρου.

Νίκος Λυγερός, Στρατηγικός Σύμβουλος και Καθηγητής Γεωστρατηγικής και Τοποστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στηΣχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στηΣχολή Εθνικής Άμυνας, στο Τμήμα Επαγγελματικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών - Στελεχών στην Ελλάδα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2011

Με πολύ μεγάλη επιτυχία και μέσα σε μία κατάμεστη αίθουσα χιλίων και πλέον ατόμων ολοκληρώθηκε η ημερίδα που διοργάνωσε και συντόνισε ο Βασίλης Κικίλιας, με θέμα:

AOZ: Από τη στρατηγική κίνηση στην οικονομική λύση.

Ομιλητές ήταν ο Καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης και ο Στρατηγικός Σύμβουλος Νίκος Λυγερός οι οποίοι ήρθαν αποκλειστικά στην Ελλάδα, προκειμένου να τοποθετηθούν πάνω στο κρίσιμο αυτό ζήτημα. 

Την εκδήλωση άνοιξε ο Βασίλης Κικίλιας ο οποίος τόνισε πως « η ΑΟΖ αποτελεί αναγκαιότητα που διασφαλίζει πλούτο και εθνική κυριαρχία για τη χώρα. Οι ενέργειες της Κύπρου πρέπει να μας παραδειγματίσουν».

Ο Καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης υπογράμμισε πως «Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της». Στο ίδιο πλαίσιο τόνισε ότι «Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελλόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της Ε.Ε».

Ο Νίκος Λυγερός σημείωσε πως «η ΑΟΖ ως στρατηγική κίνηση προσφέρει μια διέξοδο για την Ελλάδα και μάλιστα της δίνει την δυνατότητα να βρει μια οικονομική και πρακτική λύση μέσω των διακρατικών συμφωνιών. Τέλος, αυτή η υπερκομματική διαδικασία εξαρτάται μόνο από εμάς και η ήρθε η ώρα η Ελλάδα να διεκδικήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας». 

Οπτικοακουστικό Υλικό
Πηγή: Joan Kok, Kikilias

AOZ, ΚΑΡΥΩΤΗΣ-ΛΥΓΕΡΟΣ-ΔΙΑΛΕΞΗ 12-11-2011

AOZ, ΚΑΡΥΩΤΗΣ-ΛΥΓΕΡΟΣ-ΔΙΑΛΕΞΗ 12-11-2011

AOZ, ΚΑΡΥΩΤΗΣ-ΛΥΓΕΡΟΣ-ΔΙΑΛΕΞΗ 12-11-2011

AOZ, ΚΑΡΥΩΤΗΣ-ΛΥΓΕΡΟΣ-ΔΙΑΛΕΞΗ 12-11-2011

AOZ, ΚΑΡΥΩΤΗΣ-ΛΥΓΕΡΟΣ-ΔΙΑΛΕΞΗ 12-11-2011

Video Αποσπάσματα :

Νίκος Λυγερός διάλεξη περί ΑΟΖ 12/11/11

Ν.Λυγερός - Θ.Καρυώτης Ημερίδα περί ΑΟΖ - Αθήνα 12/11/11

Διάρκειας 00:55:10

Ν.Λυγερός - Θ.Καρυώτης Ημερίδα περί ΑΟΖ. Αθήνα 12/11/11