ΑΟΖ και η σημασία του συμπλέγματος Καστελλορίζου

Ν. Λυγερός 

Παλαιότερα υπήρχε μια αμφισβήτηση όσον αφορά στη Γαύδο από την πλευρά της Λιβύης, αλλά τώρα, από τότε που κάναμε σεισμικά στη Νότια Κρήτη έως τη μέση γραμμή, ενσωματώσαμε τη δράση της Γαύδου που προσφέρει στην ελληνική ΑΟΖ επιπλέον 2428 Km2 χωρίς κανένα πρόβλημα και συνεχίζουμε με συνομιλίες, για να υπογράψουμε μια επίσημη συμφωνία de jure. Με ανάλογο τρόπο, η τριμερή του Καΐρου ενεργοποιεί τη δράση του συμπλέγματος Καστελλορίζου που προσφέρει στην ελληνική ΑΟΖ επιπλέον 20851 km2, αφού η ζώνη επαφής της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή ΑΟΖ οφείλεται στην ύπαρξή του. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι έχουμε μια αλλαγή φάσης που αφορά άμεσα στην λεκάνη Ηροδότου, η οποία διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η τριπλή επαφή μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου δεν είναι πια μόνο ένα θεωρητικό σημείο, αποτέλεσμα των υπολογισμών μέσω διαγραμμάτων Voronoi αλλά μια απτή γεωοικονομική πραγματικότητα της έννοιας της ΑΟΖ. Το τριπλό σημείο επαφής θα είναι και σημείο αναφοράς στις τελικές διαπραγματεύσεις, αφού είναι αυτό που θα κλείσει και την τριπλή συμφωνία που θα έρθει να ενισχύσει την υπάρχουσα συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου. Έχουμε λοιπόν τα χειροπιαστά αποτελέσματα μιας δράσης που λειτουργεί σε απόσταση 259 Km και επιτρέπει σε αυτές τις τρεις χώρες να έχουν ένα σημείο επαφής κοινό. Αυτή η νέα δυναμική σε πολιτικό επίπεδο βασίζεται στο υπόβαθρο της τοποστρατηγικής κι όχι μόνο της γεωστρατηγικής, αφού δεν μιλούμε πια για γείτονες αλλά για σχέσεις. Κι αυτές οι σχέσεις μεταξύ των τριών κρατών έχουν αλλάξει όλα τα δεδομένα. Τώρα με τις εξελίξεις στα κοιτάσματα Αφροδίτη και Ονασαγόρα στα θαλάσσια οικόπεδα 12 και 9, εισχωρούμε σε μια νέα φάση ακόμα και για τα ίδια τα ενεργειακά μας θέματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η γεωπολιτική θέση της Κύπρου έχει αναβαθμισθεί. Έτσι κι η ύπαρξη του συμπλέγματος Καστελλορίζου λειτουργεί συμμαχικά προς την ίδια κατεύθυνση δίχως πια καμία διπλωματική δικαιολογία. Επίσης το όλο ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι σε φάση άμεσης υποστήριξης διότι όλα αυτά τα δεδομένα είναι καταλυτικά για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι βλέπουμε ότι τα κράτη μέλη ξεκαθαρίζουν τη θέση τους απέναντι στην Τουρκία, αφού θεωρούν ότι είναι απαράδεκτες οι κινήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ. Συνολικά και ολικά, ζούμε μια αλλαγή φάσης και σε αυτή το σύμπλεγμα Καστελλορίζου παίζει ένα θεμελιακό ρόλο.

Ν. Λυγερός: "EEZ, European framework and Voronoi diagrams", Πάφος 10/09/2013

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα: "EEZ, European framework and Voronoi diagrams". East Mediterranean Oil & Gas 2013 Conference. Κούκλια - Πάφος. Κύπρος. Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013, ώρα: 16:00. 

ΑΟΖ και ακριτικά νησιά

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα γιατί δίνουμε έναν τεράστιο αγώνα ως λαός για να αποκτήσουμε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη πρέπει να υπενθυμίσουμε και να διευκρινίσουμε τα εξής. Η ελληνική ΑΟΖ ενισχύει κάθε νησί της πατρίδας μας με τα κριτήρια της. Αυτό μας επιτρέπει να είμαστε πιο ανθεκτικοί όσον αφορά στις διεκδικήσεις που έχουμε και να μην καταρρέουν μόλις υπάρχει μια τεχνητή αμφισβήτηση. Πρακτικά η ελληνική ΑΟΖ υποστηρίζει και αξιοποιεί κάθε νησί της πατρίδας μας και ειδικά τα ακριτικά νησιά που έχουν τις μεγαλύτερες γενικευμένες κυψέλες Voronoi. Αυτό σημαίνει ότι εκμεταλλεύεται ένα άλλο στρατηγικό νοητικό σχήμα. Όσο πιο ακριτικά είναι τα νησιά μας, τόσο μεγαλύτερη ΑΟΖ προσφέρουν στην Ελλάδα. Πρέπει λοιπόν να συνδυάσουμε αυτή την πληροφορία με το γεγονός ότι τα μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ανήκουν στην κατηγορία των στρατηγικών και αντιπροσωπεύουν δεκαετίες ενεργειακής Ελλάδας και όχι μόνο μέρες όπως είναι το Κατάκολο, βρίσκονται ακριβώς σε αυτές τις ακριτικές περιοχές της ελληνικής ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, έχουν μια άμεση σχέση με τα δεδομένα του Νόμου Υδρογονανθράκων 2289/1995 και της τροπολογίας του 4001/2011, αφού προβλέπει αυτός ο Νόμος ότι το 5% των απολαβών του ελληνικού Δημοσίου θα πηγαίνει αυτόματα στη περιφέρεια δίχως καμία άλλη παρέμβαση. Επομένως πρέπει να υπάρξει ένας στρατηγικός σχεδιασμός ανάπτυξης αυτών των ακριτικών νησιών και περιοχών, για να προετοιμαστεί το έδαφος για την εφαρμογή του πλαισίου της ελληνικής ΑΟΖ. Δεν έχει νόημα να μιλάμε γενικά σε επίπεδο περιφέρειας δίχως να κατέχουμε το αντικείμενο και να κάνουμε δήθεν ότι μας ενδιαφέρει για να πείσουμε μερικούς ψηφοφόρους που έχουν άγνοια. Πρέπει επί του πρακτέου κάθε ακριτική περιφέρεια, που έχει σχέση με τα κοιτάσματα-στόχους, να μελετήσει και να παρουσιάσει ένα σχεδιασμό αξιοποίησης των δεδομένων της ΑΟΖ γιατί αυτή είναι η ουσία. Σε επίπεδο θέσπισης πρέπει να είναι ενήμεροι οι βουλευτές. Σε επίπεδο εφαρμογής σε τακτικό επίπεδο, οι περιφερειάρχες. Σε επίπεδο στρατηγικό, ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός ΠΕΚΑ και ο Υπουργός Εξωτερικών. Σε αυτήν τη φάση που βρισκόμαστε είναι οι Περιφέρειες που γνωρίζουν τα λιγότερα λόγω θεσμικής θέσης, ενώ στην πραγματικότητα είναι απαραίτητο να εμπλακούν σε αυτό το πεδίο δράσης. Ειδικά αν έχουν ακριτικά νησιά όπως είναι τα Διαπόντια, η Γαύδος και το Καστελλόριζο. Επίσης, τα νησιά όπως είναι η Κέρκυρα, η Κρήτη και η Κάρπαθος, που παίζουν το ρόλο του συνδετικού κρίκου, πρέπει να παίξουν σε πολλαπλό επίπεδο, και στρατηγικό και τακτικό, για να υποστηρίξουν τη δομή του όλου πλαισίου όσο πιο γρήγορα γίνεται για να περάσουν από μια παθητική φάση αναμονής σε μια δυναμική φάση ετοιμότητας.

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στο Radio 98.4, Γ.Σαχίνης 11/1/13

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στην εκπομπή του Γ. Σαχίνη

Radio 98.4 fm στις 11/01/2013.

Εξελίξεις λίγο πριν τη θέσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ

Τα μεγέθη της ελληνικής ΑΟΖ

Τα μεγέθη της ελληνικής ΑΟΖ είναι τόσο διαφορετικά από όλα τα άλλα που πρέπει κάθε φορά να εξηγούμε και στους επιφυλακτικούς, αλλά και στους μη ειδικούς τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Έτσι δίχως γνώσεις στα μαθηματικά, τα διαγράμματα Voronoi φαίνονται όχι μόνο αφαιρετικά αλλά και ακατανόητα. Γι’ αυτό το λόγο αρχικά υπήρχαν ακόμα και ειδικοί της ΑΟΖ που δεν ήξεραν πώς λειτουργούν. Ενώ στην ουσία τα διαγράμματα Voronoi όχι μόνο υποστηρίζουν εκ φύσης την έννοια της μέσης γραμμής, αλλά επιτρέπουν να αντιληφθούμε δυναμικά την έκταση της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι δίχως αυτό το εργαλείο, επειδή η ΑΟΖ αγγίζει τεράστιες αποστάσεις λόγω των 200ΝΜ και δυσκολεύει την κλασική αντίληψη, έχουμε προβλήματα για τα μεγέθη. Επιπλέον η ΑΟΖ αλλάζει τα δεδομένα και για τα μικρά νησιά, ειδικά αυτά που βρίσκονται μακριά από όλα τα άλλα. Κλασικά θεωρούμε ότι δεν παίζουν μεγάλο ρόλο και κατά συνέπεια δεν είναι σημαντικά. Ενώ τα διαγράμματα Voronoi αποδεικνύουν την αξία τους μέσω της ΑΟΖ. Έτσι η εικόνα της Ελλάδας είναι ριζικά διαφορετική. Μάλιστα αυτή η ιδιότητα εξηγεί γιατί πολλά κράτη άργησαν να υπογράψουν το Δίκαιο της Θάλασσας. Έβλεπαν με επιφυλακτικότητα μια νομική έννοια μ’ ένα οικονομικό υπόβαθρο που δίνει τόσο μεγάλη σημασία στα νησιά σε όλες τις περιοχές του κόσμου δίχως καμιά εξαίρεση. Έτσι το παράδοξο για την Ελλάδα είναι ότι το πιο ισχυρό της σημείο για την ΑΟΖ δεν είναι η ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά η νησιώτικη. Διότι κάθε νησί συμβάλλει με την δική του γενικευμένη κυψέλη του Voronoi. Συνεπώς είναι τα ακριτικά νησιά που δίνουν την μεγαλύτερη έκταση στην ελληνική ΑΟΖ. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεκτικοί με όλα αυτά τα νησιά στα οποία δεν δίνουμε αρκετή σημασία. Στρατηγικά πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε όλα αυτά τα νησιά, διότι στην ουσία είναι οι φάροι της θάλασσάς μας. Επιπλέον όταν είναι νησιά με κατοίκους πρέπει ακόμα πιο πολύ να τα προστατεύουμε. Το μάθημα των διαγραμμάτων Voronoi είναι απλό για κάθε ελληνική κυβέρνηση, να προσέχει σαν κόρη οφθαλμού όλα αυτά τα νησιά. Είναι θέμα υψηλής στρατηγικής κι όσοι δεν το ξέρουν ακόμα ας το μάθουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού, Πρώτο Πρόγραμμα ΡΙΚ, 23-08-2012

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή

 "Εμείς και ο κόσμος μας" 

με τον Παναγιώτη Πανταζή, Πρώτο Πρόγραμμα ΡΙΚ, 

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012, ώρα 8.30.

Πηγή: Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros
https://www.youtube.com/channel/UCoxTAEykhjzXpuCiNnYTluw/videos

Υπολογισμός της ΑΟΖ Ελλάδας με τη χρήση Η/Υ (geogebra, google earth)

Αναδημοσίευση από: http://sites.google.com/site/aozmesokathetos. Αυτή είναι η ιστοσελίδα της σχολικής δραστηριότητας που γίνεται στο 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ και έχει σαν θέμα "ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΟΚΑΘΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΟΖ", είναι ένα πρόγραμμα που βοηθά τους μαθητές να γνωρίσουν και να δουν το μαθηματικό υπόβαθρο της ΑΟΖ να σχεδιάσουν με σχετική ακρίβεια την ΑΟΖ με τη μέθοδο της μέσης γραμμής .Η μέθοδος αυτή είναι η πλέον συνηθισμένη μεταξύ δυο κρατών που έρχονται σε διμερείς συμφωνίες όταν οι οι ζώνες τους αλληλοκαλύπτονται. Το πρόγραμμα εκπόνησαν οι καθηγητές Αγγελάκος Ηλίας και Βλαχοκυριάκου Φωτεινή και συμμετείχαν 28 μαθητές. Ακολουθεί η διάλεξη του Νίκου Λυγερού με τίτλο: "ΑΟΖ ενάντια στην κρίση".

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

2ο Μάθημα

Θέμα του μαθήματος αποτελεί η μεσοκάθετος ευθύγραμμου τμήματος , η μεσοκάθετος τριγώνου και το πώς αυτή σχετίζεται με τον προσδιορισμό της ΑΟΖ.

Η Μεσοκάθετος ευθύγραμμου τμήματος: Μετά τον ορισμό και την κατασκευή της μεσοκαθέτου δεδομένου ευθύγραμμου τμήματος που έγινε από τους μαθητές έγιναν δύο κύριες παρατηρήσεις :

Η μεσοκάθετος ευθύγραμμου τμήματος ως γεωμετρικός τόπος των σημείων που ισαπέχουν από τα άκρα του. αλήθεια σε ποιο πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η λύση; Θα μας βοηθούσε η εικόνα από το βιβλίο της Α' Γυμνασίου που δείχνει ένα καράβι που προσπαθεί να περάσει μέσα από ένα κανάλι κρατώντας συνεχώς τις ίδιες αποστάσεις από τα άκρα . Θα μπορούσε λοιπόν η μεσοκάθετος ως γεωμετρικός τόπος να είναι μια λύση για την αποφυγή συγκρούσεων. Άραγε έτσι να έχει προγραμματιστεί το τροχήλατο διαστημικό όχημα "spirit" που έχει σταλεί στον Άρη για να αποφεύγει τα εμπόδια στην επιφάνειά του;

Μια άλλη παρατήρηση για την μεσοκάθετο ενός ευθύγραμμου τμήματος ΑΒ είναι ότι χωρίζει το επίπεδο σε 3 μέρη:

1. Αυτό που περιέχει όλα τα σημεία που είναι πιο κοντά στο Α

2. Αυτό που περιέχει όλα τα σημεία πιο κοντά στο Β

3. Αυτά τα σημεία που ισαπέχουν

Οι μαθητές χρωματίζουν διαφορετικά τα 3 μέρη και μετά βρίσκουν το πρόβλημα:

Αν τα σημεία Α,Β είναι κεραίες κινητής τηλεφωνίας ποιες περιοχές θα πάρουν σήμα από την Α και ποιες από την Β εφόσον είναι ίδιες;

Το πρόβλημα θα μπορούσε να έχει ως εξής: Αν τα σημεία Α,Β είναι σημεία πάνω στην ακτογραμμή 2 χωρών και ανάμεσα υπάρχει θάλασσα, πότε ένα υποθαλάσσιο κοίτασμα ανήκει στην χώρα Α και πότε στη Β;

Μεσοκάθετος τριγώνου ( Το σήμα της Mercedes):

Τι γίνεται όμως όταν τα εμπόδια στο σχήμα είναι 3; Τι γίνεται όταν οι κεραίες γίνουν 3;

Τα παιδιά κάνουν τα σχήματα και διαπιστώνουν ότι όταν τα εμπόδια στο σχήμα με το καράβι είναι 3, το καράβι του προηγούμενου προβλήματος θα κινηθεί τώρα πάνω στο (Υ) που σχηματίζουν οι μεσοκάθετοι (διάγραμμα Voronoi), ενώ οι περιοχές όπου είναι κοντά στο Α, θα παίρνουν σήμα από την κεραία Α και η περιοχή θα είναι η κυψέλη Voronoi του Α.

Τα δυο σχήματα επάνω και κάτω είναι ίδια όταν όμως βρίσκομαι επάνω στο χάρτη το περίκεντρο είναι σημείο της μέσης γραμμής των κρατών. Αν το κάνω με περισσότερα τρίγωνα και ενώσω τα περίκεντρα θα έχω τη μέση γραμμή.

Πρόβλημα διαγωνισμού

Σε ένα τριγωνικό πάρκο θέλω να τοποθετήσω μία λάμπα σφαιρική σε ένα σημείο έτσι ώστε οι κορυφές του να φωτίζουν εξίσου. Ποιο είναι το σημείο;

Οι μαθητές ανακάλυψαν το περίκεντρο (σημείο τομής των μεσοκαθέτων των πλευρών του τριγώνου) και τον περιγεγραμμένο κύκλο.

Θα μπορούσαν άραγε να κατασκευάσουν τρίγωνα με τις ακτογραμμές και να βρουν τα περίκεντρα φτιάχνοντας έτσι τη μέση γραμμή μεταξύ δύο ακτογραμμών;

Αν τα καταφέρουν θα έχουν περάσει από τη μεσοκάθετο στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).Στο παρακάτω σχήμα οι μπλε γραμμές είναι οι μεσοκαθετοι των κόκκινων τριγωνων και είναι τα διαγράμματα Voronoi.Κάθε σημείο ανήκει σε μια κυψέλη που ορίζουν τα διαγράμματα αυτά.Τα απομακρυσμένα σημεία έχουν μεγαλύτερες κυψέλες.

Τριγωνοποίηση Delaunay και διάγραμμα Voronoi.

3ο Μάθημα

Στο τρίτο μάθημα οι μαθητές είχαν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τριγωνοποιήσεις ενός επιπέδου , να περάσουν δηλαδή από τα 2 σημεία στα 3 και από το μέσο στο περίκεντρο.

Στην τρίτη συνάντηση του προγράμματος τα παιδιά αρχικά κάνουν τριγωνοποίηση ενός επιπέδου που αποτελείται από 4 και περισσότερα σημεία και στη συνέχεια φέρνουν τις μεσοκάθετους των πλευρών των τριγώνων ώστε να δημιουργήσουν το διάγραμμα Voronoi και να χρωματίσουν τις κυψέλες Voronoi. Στο παρακάτω σχήμα το ευθύγραμμο τμήμα ΕΖ που συνδέει τα περίκεντρα των 2 τριγώνων θα αποτελέσει κομμάτι της μέση γραμμής μεταξύ Κρήτης και Αφρικής.

Το προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι αφενός να εξασκηθούν στις μετρήσεις και στην χάραξη των μεσοκαθέτων και αφετέρου να συνειδητοποιήσουν την δύναμη του απομακρυσμένου σημείου αφού είναι αυτό που έχει την κυψέλη με το μεγαλύτερο εμβαδόν. Έτσι θα μπορέσουν να κατανοήσουν αργότερα ότι τα απομακρυσμένα νησιά είναι οι πρωταγωνιστές στο πλαίσιο της ΑΟΖ.

4ο Μάθημα

Στο τέταρτο μάθημα οι μαθητές διαπιστώνουν ότι η τεθλασμένη γραμμή που συνδέει τα περίκεντρα είναι η μέση γραμμή ενώ οι μεσοκάθετοι των τριγώνων είναι τα διαγράμματα Voronoi.Επιπλέον γίνεται μια αναλυτική περιγραφή χάραξης της Α.Ο.Ζ.

Στην τέταρτη συνάντηση οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να μάθουν συνδυάζοντας τα δύο προγράμματα GeoGebra και Google Earth και να χαράξουν τη μέση γραμμή μεταξύ Κρήτης και Αφρικής.

Αρχικά μπαίνουμε στο Google Earth και παίρνω την εικόνα που θέλω αποθηκεύοντάς τη αφού υπάρχει η δυνατότητα. Έπειτα μπαίνω στο GeoGebra και πατάω Εργαλεία > Ειδικά Εργαλεία > Εισαγωγή Εικόνας και η εικόνα μπαίνει μέσα. Έπειτα εισάγω νέα σημεία πάνω στις ακτογραμμές της Αφρικής και της Κρήτης και στη συνέχεια πάω στο κάτω μέρος της σελίδας όπου έχει Εισαγωγή: και γράφω Voronoi[Α,Β...] και εισάγω μέσα στην αγκύλη τα σημεία που θέλω, πατάω Enter και το διάγραμμα είναι έτοιμο. Στην ουσία η μέση γραμμή είναι η τεθλασμένη γραμμή που συνδέει τα περίκεντρα των τριγώνων που φτιάχτηκαν από τα σημεία στις ακτογραμμές. Αν τώρα θέλω να δω την επιρροή της Γαύδου στη μέση γραμμή αρχικά εισάγοντας τα σημεία δεν βάζω καθόλου σημείο στη νήσο Γαύδο, βγάζω τα διαγράμματα όπως πριν, πατάω έπειτα επάνω στα διαγράμματα δεξί κλικ – Ιδιότητες – Ίχνος Ενεργό και στη συνέχεια πατάω στο εικονίδιο σημείο. Έπειτα πάω σε ένα σημείο της ακτογραμμής της Κρήτης και κρατώντας το ποντίκι πατημένο μεταφέρω το σημείο προς τη Γαύδο. Τα διαγράμματα τώρα θα αρχίσουν να αλλάζουν αφού ο χάρτης έγινε δυναμικός και το ίχνος τους θα δείξει την μετατόπιση δηλαδή την επιρροή της Γαύδου στην Α.Ο.Ζ.

ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ (video)

Παρουσίαση-βίντεο της διαδικασίας κατασκευής διαγραμμάτων Voronoi με το εργαλέιο Geogebra

Οι χάρτες του χρόνου

Μέσω της γεωγραφίας, έχουμε συνδυάσει μ’ έναν αποκλειστικό τρόπο την έννοια του χάρτη με το χώρο. Κι όπως έχουμε δυσκολίες για να αντιληφθούμε το χρόνο δεν συνειδητοποιούμε ότι η πρώτη μας αποδοχή επιτρέπει και την ύπαρξη ενός χάρτη του χρόνου. Στην πραγματικότητα, στα μαθηματικά, καθώς ο χρόνος είναι μια φανταστική διάσταση του χωροχρόνου μπορούμε να τον καταγράψουμε πάνω σ’ ένα χάρτη. Μάλιστα έχουμε και την τομή του Poincaré που καταγράφει και τα τροχιακά συστήματα όταν υπάρχει δυσκολία για τη διατύπωση της τροχιάς. Γενικότερα στη μορφοκλασματική ανάλυση κάνουμε μια εντατική χρήση του επιπέδου των παραμέτρων που αντιπροσωπεύει μια απλή μορφή της έννοιας του χάρτη του χρόνου. Για παράδειγμα, το σύνολο του Mandelbrot θεωρείται ως χάρτης των συνόλων Julia, όταν αυτά έχουν την ιδιότητα της συνεκτικότητας. Κατά συνέπεια, έχουμε στη διάθεσή μας ένα μαθηματικό εργαλείο, το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί ως το υπόβαθρο της έννοιας που εξετάζουμε. Για να την εφαρμόσουμε στο χώρο της στρατηγικής πρέπει να απελευθερωθούμε από τη γεωστρατηγική, η οποία συνδέεται εκ φύσης στην ιδέα της γεωμετρίας. Μέσω της τοποστρατηγικής, η οποία βασίζεται στις σχέσεις μεταξύ οντοτήτων και όχι στις οντότητες, μπορούμε να κατασκευάσουμε μ’ έναν αποτελεσματικό τρόπο το χάρτη του χρόνου. Για αυτό το σκοπό, πρέπει να καταγράψουμε τις σχέσεις μέσα στο χώρο του χρόνου. Επιπλέον κάνοντας μια μεταφορά δομής μπορούμε να δημιουργήσουμε και το ανάλογο από τα διαγράμματα του Voronoi. Απλώς αυτή τη φορά η απόσταση δεν είναι χωρική αλλά χρονική. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξετάσουμε την ανθεκτικότητα των δομών και να κατανοήσουμε καλύτερα τις έννοιες της συμμαχίας και του εχθρού. Διότι με το χορικό σύστημα έχουμε μια απλοϊκή έκφραση της θεωρίας παιγνίων αφού ο ορίζοντας είναι στο παρόν, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει χωρίς επιπτώσεις για το παίγνιο στο μέλλον. Με άλλα λόγια, πρόκειται πάντα για μια παρτίδα. Ενώ με την απουσία ενός καθορισμένου ορίζοντα το παίγνιο γίνεται πολυπλοκότερο και απαιτεί την χρήση στρατηγικού που αντέχει στον χρόνο. Για να γίνουν πιο κατανοητές, οι δυνατότητες αυτής της προσέγγισης αρκεί να πάρουμε το παράδειγμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στον χώρο του χώρου, όσον αφορά στις εδαφικές κατακτήσεις, το Βυζάντιο άλλαξε τόσο πολύ που είμαστε υποχρεωμένοι να προσδιορίζουμε την εποχή του. Επιπλέον δεν δίνουμε σημασία, μ’αυτόν τον τρόπο, στην μεγάλη του διάρκεια. Ενώ με την προσέγγιση της τοποστρατηγικής και του χάρτη του χρόνου μπορούμε να αποκτήσουμε μια εικόνα που αντιπροσωπεύει καλύτερα την πραγματική δομή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά συνέπεια, μπορούμε να κατανοήσουμε και τη στρατηγική που χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους αιώνες διότι οι χάρτες του χρόνου θα δείξουν και το βάθος της.

Πηγή   -   Νίκος Λυγερός

Η γεωμετρία του χρόνου

Ένας τρόπος για να προσεγγίσουμε τη γεωμετρία του χρόνου προσφέρεται από τη μιγαδική ανάλυση. Η αναπαράσταση των μιγαδικών συναρτήσεων μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας τη διάσταση του χρώματος. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει τη μελέτη αντικειμένων, τα οποία χρειάζονται τυπικά τέσσερεις διαστάσεις. Αυτή η ιδιότητα μπορεί να εμπλουτίσει κι άλλους γνωστικούς τομείς, όπου η γεωμετρία είναι απαραίτητη. Ένας από αυτούς είναι κι η στρατηγική, η οποία ανάλογα με τι συνδυάζεται μπορεί να μετατραπεί σε γεωστρατηγική και τοποστρατηγική. Σε κάθε περίπτωση, η γεωμετρία του χρόνου μπορεί να αναδειχθεί με τη διάσταση του χρώματος. Η εφαρμογή αυτής της ιδέας δεν είναι δύσκολη, διότι συνήθως οι χάρτες μας εκμεταλλεύονται μόνο δύο χωρικές διαστάσεις. Μπορούμε τώρα να φανταστούμε καλύτερα αυτή την προσέγγιση. Συνήθως, το χρώμα είναι στατικό, είτε στους πολιτικούς χάρτες, όπου απλώς ενισχύει την έννοια των συνόρων, είτε στους φυσικούς χάρτες, όπου αντιπροσωπεύει τη τρίτη διάσταση του χώρου, με άλλα λόγια λειτουργεί ως υψόμετρο. Ενώ η χρωματική αναπαράσταση των χαρτών είναι ικανή να αναδείξει τη δυναμική και να ενσωματώσει τη γεωμετρία του χρόνου. Με αυτή την προσέγγιση είμαστε τώρα σε θέση να ενεργοποιήσουμε αυτό το εργαλείο στην τοποστρατηγική κι ειδικότερα στα διαγράμματα Voronoi και στην τριγωνοποίηση Delaunay στο Αιγαίο. Η ιδέα δεν είναι απλώς ο χρωματισμός των κυψελών του Voronoi, πράγμα το οποίο θα ήταν μια απλή αναπαραγωγή του ίδιου νοητικού σχήματος που αποτελεί το υπόβαθρο των κλασικών χαρτών. Ο χρωματισμός είναι ένα πεδίο ανάλογο με αυτό που βρίσκουμε στα δυναμικά συστήματα κι ειδικότερα με τις έννοιες των συνόλων Julia και συνόλων Fatou. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε παραδείγματος χάριν να ερμηνεύσουμε τις κυψέλες Voronoi ως δεξαμενές έλξης των σημειακών ελκυστών. Σε δεύτερη φάση, η ενοποίηση των κυψελών Voronoi που έχουν κοινή βάση, όπως είναι ένα νησί, μάς δίνει τη δυνατότητα να το ερμηνεύσουμε ως ένα νέο ελκυστή συμπαγή που επηρεάζει την ενοποιημένη δεξαμενή έλξης. Αντιλαμβανόμαστε ότι τότε έχουμε στη διάθεσή μας μια ριζικά διαφορετική εικόνα του Αιγαίου, η οποία αναδεικνύει την ανθεκτικότητά του.

Πηγή  -  Νίκος Λυγερός

Αποτελεσματικότητα και ανθεκτικότητα

Σε σύνηθες περιβάλλον η αποτελεσματικότητα κι η ανθεκτικότητα παρουσιάζονται ως απλές έννοιες που λειτουργούν με θετικό συσχετισμό. Αυτό το φαινόμενο δίνει την εντύπωση ότι ο συνδυασμός είναι αναπόφευκτος. Στην πραγματικότητα, οι ακραίες περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε στη στρατηγική μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε πιο βαθιά νοητικά σχήματα που όχι μόνο χαρακτηρίζουν δομικά αυτές τις έννοιες αλλά που ερμηνεύουν αυτές τις έννοιες ακόμα κι ως αντιφατικές. Σε πλαίσιο ισορροπίας, η αποτελεσματικότητα ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα βελτιστοποίησης. Στη θεωρία αποφάσεων υπάρχει επιπλέον ταύτιση. Ενώ στη θεωρία παιγνίων υπάρχει η προϋπόθεση του ορθολογισμού όσον αφορά στις στρατηγικές συμπεριφοράς. Το πραγματικό πρόβλημα παρουσιάζεται εκτός πλαισίου ισορροπίας. Αν το εξετάσουμε θερμοδυναμικά, το πρόβλημα θα υποστεί, μεταξύ άλλων, την επιρροή της προσέγγισης Prigogine. Αν εξετάσουμε πληροφορικά, το πρόβλημα αποτελεί περίπτωση της προσέγγισης του Chaitin. Αν το εξετάσουμε πολεμολογικά, το πρόβλημα δεν βρίσκεται σε πεδίο αντιπαράθεσης. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μορφή απόλυτης κυριαρχίας, πράγμα το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, κι ως μορφή ειρήνης. Πιο συνθετικά, η αποτελεσματικότητα παρουσιάζεται οντολογικά ως μη ανθεκτική, διότι επηρεάζεται καταλυτικά από τις αρχικές συνθήκες, οι οποίες πρέπει να είναι ιδανικές για να υπάρξει λύση. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι η αποτελεσματικότητα δεν είναι ανθεκτική, αντιμετωπίζουμε τότε ένα ενδιαφέρον προβληματισμό, ο οποίος αφορά την αποτελεσματικότητα της ανθεκτικότητας. Στη στρατηγική, όπου υπάρχουν αναπόφευκτα ακραίες περιπτώσεις, η έλλειψη ανθεκτικότητας για μια κίνηση είναι ριψοκίνδυνη και μερικές φορές επικίνδυνη, αν υπάρχει περίπτωση επανάληψης της ίδιας ακολουθίας. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να εξετάσουμε πώς λειτουργεί η ανθεκτικότητα. Αρχικά κι εξ ορισμού, η ανθεκτικότητα δεν επιδιώκει την αποτελεσματικότητα με την έννοια της βελτιστοποίησης. Προσπαθεί μόνο και μόνο να είναι σταθερή και να αντέχει τις αντίπαλες επιθέσεις. Αυτό σημαίνει, με την έννοια της θεωρίας παιγνίων, ότι δίνει μεγάλη σημασία στις επιλογές των αντιπάλων και μάλιστα κινείται έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει το κόστος. Σε αυτό το ειδικό αλλά και γενικό πλαίσιο, δεν αξιοποιούμε μόνο το θεώρημα minmax και δεν βρισκόμαστε απαραίτητα στο πεδίο δράσης της θεωρία των Morgenstern και Neumann, διότι εξετάζουμε μόνο μερικώς το πλαίσιο. Ο έλεγχος των πτήσεων αποδεικνύει με την ύπαρξη του ότι δεν βρισκόμαστε αποκλειστικά σε εμπόλεμη κατάσταση. Απλώς, η σειρά βαρύτητας δεν είναι η ίδια. Δίνουμε πρώτα προτεραιότητα στην ασφάλεια, μετά στην ομαλότητα κι ύστερα μόνο στην ταχύτητα. Ενώ η φαινομενική αποτελεσματικότητα δίνει έμφαση αποκλειστικά στην ταχύτητα. Σε αυτό το σημείο, αντιλαμβανόμαστε ότι η ανθεκτικότητα περιλαμβάνει τις ενδογενείς τριβές, πράγμα το οποίο της δίνει την ικανότητα να αντέξει την εφαρμογή της θεωρίας του Clausewitz. Η ανθεκτικότητα δεν θεωρεί ότι δεν υπάρχουν οι τριβές ούτε πιστεύει ότι μπορεί να τις εκμηδενίσει, όπως νομίζουν πολλοί. Η ανθεκτικότητα διαχειρίζεται τις τριβές, όπως ο τύπος Taylor- Lagrange το λάθος. Κι αυτή η προσέγγιση είναι πιο συμβατή με τα στρατηγικά και στρατιωτικά δεδομένα. Κατά συνέπεια, αν επανέλθουμε οντολογικά στις δύο έννοιες της αποτελεσματικότητας και της ανθεκτικότητας, μπορούμε να τις ερμηνεύσουμε πλέον κυβερνητικά μέσω της έννοιας της μηχανής του Wiener, εφόσον χρησιμοποιούμε τη συμπληρωματικότητα του Bohr. Η αποτελεσματικότητα αποκτά νόημα μέσω της ανθεκτικότητας. Αυτό δίνει αποτελεσματικότητα στην ανθεκτικότητα και κατά συνέπεια, μέσω ανάδρασης, έχουμε την ανθεκτικότητα της αποτελεσματικότητας της ανθεκτικότητας, η μόνη έννοια που είναι ουσιαστική.

Πηγή   -   Νίκος Λυγερός

AOZ και Νέα δεδομένα για το EuroAsia Interconnector

Η ΑΟΖ δεν είναι πια ένα θεωρητικό θέμα, αλλά ένα πρακτικό που έχει πολιτικές επιπτώσεις. Δεν είναι μόνο τεχνικό και ανήκει πλέον στην πολιτική ατζέντα ακόμα και αν μερικοί πολιτικοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα την εμβέλειά της για την οικονομία μας. Έτσι είναι καλό να αναφέρουμε και την κοινοπραξία που θα κατασκευάσει το EuroAsia Interconnector που θα ενώσει καλωδιακά το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα για το ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγει το φυσικό αέριο. Ο νέος χάρτης του σχεδιασμού έχει ενσωματώσει τα στοιχεία της ΑΟΖ, για να περάσει αποκλειστικά από τις ΑΟΖ των τριών κρατών. Κι έχουμε πλέον μια πρακτική εφαρμογή των διαγραμμάτων Voronoi. Η ύπαρξη αυτού του καλωδίου δείχνει επί του πρακτέου την αξία της ΑΟΖ μέσω ενός έργου αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο νέος σχεδιασμός της εγκατάστασης του καλωδίου τροποποιεί τα κυπριακά δεδομένα από τη μία και τη ζώνη επαφής των δύο ΑΟΖ από την άλλη, διότι την ενισχύει πρακτικά. Αυτός ο σχεδιασμός δεν ανήκει στη μιζέρια που καταπιέζει τον πληθυσμό και ενεργοποιεί ανθρώπινο δυναμικό για το τέλος της μελέτης του και βέβαια την πρακτική υλοποίηση. Αυτός είναι ο δρόμος αξιοποίησης της ΑΟΖ, ο οποίος μπορεί να φέρει επενδύσεις και χρήσεις που δεν ανήκουν μόνο στον ελλαδικό χώρο. Αυτός είναι ο πραγματικός και ουσιαστικός τρόπος να βοηθήσουμε την πατρίδα μας και όχι να βγάζουμε ανούσιους λόγους για την οικονομία δίχως να προσφέρουν λύσεις. Δίχως να αναφερθούμε σε αυτά τα σχέδια δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το ηθικό του λαού μας. Διότι πώς να του δείξουμε ότι μπορούμε πράγματι να έχουμε ένα μέλλον που δεν είναι απλώς η συνέχεια μίας μιζέριας. Η αλλαγή δεν μπορεί να είναι μόνο επιφανειακή, διότι η πατρίδα μας δεν θα το αντέξει. Σημασία έχει να το θέλουμε επί της ουσίας, για ν’ αφήσουμε ένα μέλλον στην παιδιά μας κι όχι να θεωρούμε ότι οι εκλογές είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Φάκελος ΑΟΖ και Εθνικές εκλογές 2012. Η μόνη ρεαλιστική οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο

Η εθνικά κρίσιμη ανάγκη καθορισμού της - Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η μόνη οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο... Η ΑΟΖ ως έννοια υιοθετήθηκε από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και οι κανονισμοί που την διέπουν περιλαμβάνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982. Πρόκειται, ουσιαστικά, για εξέλιξη των ρυθμίσεων που μέχρι τότε περιλαμβάνονταν στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας, προκειμένου να συμπεριληφθούν και νέες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν παράκτια κράτη. Χωρίς ΑΟΖ δεν μπορείς να κάνεις εξόρυξη ώστε να επωφεληθείς εσύ ως κράτος τα κέρδη. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Μόνο αυτό το οικόπεδο, καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες τις Ευρώπης για 100 χρόνια.

Το ζήτημα της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ταλανίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην αξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και την αντίδραση πλέον της ελληνικής κοινής γνώμης, η οποία βλέπει το κράτος να μην μπορεί να υπερασπιστεί τα συμψέροντά του απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Η τελευταία, διαβλέποντας την αδυναμία της ελληνικής πολιτικής ελίτ για εξεύρεση λύσης, αξιοποιεί στο έπακρο την στρατιωτική της ισχύ απέναντι στη χώρα μας, η οποία -ως γνωστόν τοις πάσι- εδώ και δύο χρόνια μαστίζεται από την οικονομική ύφεση.

Και όμως, η ειρηνική επίλυση της νέας διαφοράς της Ελλάδας με την Τουρκία θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αξιοποίηση των μέσων που μας δίνει η επιστήμη, όπως τα διαγράμματα Voronoi, και με την υιοθέτηση μερικών «έξυπνων» χαμηλού κόστους προτάσεων αναπτυξιακού χαρακτήρα, οι οποίες θα «θωράκιζαν» οικονομικά το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, το νησιωτικό σύμπλεγμα που ορίζει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ): Το Καστελόριζο και τη νήσο Στρογγυλή.

Μεσογειακές ΑΟΖ 

Όταν εξετάζουμε σε συνδυασμό το πλαίσιο της Μεσογείου και το πλαίσιο της ΑΟΖ, αντιλαμβανόμαστε ότι αλλάζουν επί της ουσίας οι συσχετισμοί των χωρών. Λόγω των αποστάσεων, η επιρροή της ΑΟΖ είναι σημαντική πάνω στα μεγέθη των κρατών. Έτσι κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μεγάλα, ακόμα και αν είναι παράκτια μπορεί να έχουν μια σχετικά μικρή ΑΟΖ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου τύπου είναι η Αλγερία. Και είναι οι Βαλεάρες της Ισπανίας που ελαχιστοποιούν αυτό το εμβαδόν της αλγερικής ΑΟΖ. Από την άλλη, υπάρχουν κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μικρά αλλά που έχουν μια τεράστια ΑΟΖ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι η Ελλάδα. Όπως το αναδείξαμε σε προηγούμενο άρθρο, υπό τον περιορισμό της Μεσογείου, η πατρίδα μας έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μετά εκείνης της Ιταλίας. Κατά συνέπεια με αυτές τις τροποποιήσεις αν επανεξετάσουμε τον χάρτη των μεσογειακών ΑΟΖ και τον συνδέσουμε με τον χάρτη των χώρων, τότε αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική σημασία που έχει το θέμα για την Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες, και πόσο μεγάλη αξία έχει η ΑΟΖ της και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η τροποποίηση της μεσογειακής γεωγραφίας έχει βέβαια άμεση σχέση και εφαρμογή με τα θέματα της αλιείας, αλλά μπορούμε ήδη να φανταστούμε τι επιπτώσεις έχει με το θέμα του αερίου και του πετρελαίου. Αν θυμηθούμε ότι η γαλλική εταιρεία πετρελαίων μελετά την περιοχή της Αιγύπτου από το 1911. Αν υπολογίσουμε τις δυνατότητες τις Αλγερίας και όλο το σύνολο των αγωγών που την ενώνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν εξετάσουμε τα κοιτάσματα που βρέθηκαν τον Ιανουάριο 2009, Ταμάρ τον Δεκέμβριο 2010, Λεβιάθαν, τον Δεκέμβριο 2011, Αφροδίτη και τον Φεβρουάριο 2012, Τανίν στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου. Αν έχουμε στο μυαλό μας την ανακοίνωση της Nobel που είπε ότι το κυπριακό κοίτασμα είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε τη Μεσόγειο ως τη Μέση-Ανατολή του εικοστού πρώτου αιώνα.

Σε αυτό το μεγάλο παίγνιο, η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός παίκτης τουλάχιστον στο πλαίσιο των δυνατοτήτων. Και αυτό είναι ανεξάρτητο από κάθε πολιτική βούληση. Βέβαια αν η τελευταία δεν έχει μια εθνική εμβέλεια, μπορεί όλη αυτή η δυνατότητα να μετατραπεί σε ανικανότητα. Με άλλα λόγια το πλαίσιο (δηλαδή το Δίκαιο της θάλασσας) και το πεδίο (δηλαδή η θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο) είναι θετικότατα. Απλώς πρέπει να τα υποστηρίξουμε και με το πεδίο δράσης, το οποίο εξαρτάται άμεσα από τις επιλογές των κυβερνήσεών μας. Η τεχνογνωσία και η στρατηγική είναι τα εργαλεία μας κι έχουμε αποδείξει πόσο αποτελεσματικά είναι. Πρέπει όμως να έχουμε και τους ανάλογους πολιτικούς για να πάρουν την τελική απόφαση. Κατά συνέπεια, τώρα ο λαός μας ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του στις εκλογές αν θέλει πραγματικά να αποκτήσει η Ελλάδα την ΑΟΖ που δικαιούται.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay

Τα διαγράμματα Voronoi δεν λύνουν μόνο προβλήματα γεωγραφίας και τοπολογίας. Όταν τα επινόησε ο Georgy Voronoi (1868-1908), ο οποίος ήταν μαθητής του Andrey Markov (1856-1922) αλλά και δάσκαλος των Delaunay (1890 -1980) και Sierpiski (1882-1969), δημιούργησε ένα ολόκληρο μαθηματικό πλαίσιο μέσω της υπολογιστικής γεωμετρίας.

Η ιδέα των διαγραμμάτων Voronoi είναι η δημιουργία νέων σημείων, που διαφέρουν από τα αρχικά δεδομένα και δεν παρουσιάζονται με απλό τρόπο στον λύτη. Δημιουργούν μία νέα δομή, η οποία είναι αόρατη για τον μη ειδικό που εξετάζει τα αρχικά στοιχεία. Αυτή η έννοια είναι σημαντικότατη στα μαθηματικά και όχι μόνο. Στο γνωστικό επίπεδο, απελευθερώνει την σκέψη και τη βάζει να λειτουργεί μη συμβατικό, για να λύσει ένα πρόβλημα φαινομενικά στατικό.

Η συμβολή των διαγραμμάτων Voronoi είναι η εισαγωγή ενός δυναμικού πλαισίου, το οποίο διευκολύνει όχι μόνο την επίλυση αλλά και την επινόηση νέας στρατηγικής.

Επιπλέον, τα διαγράμματα Voronoi συσχετίζονται άμεσα με την τριγωνοποίηση που εφηύρε ο Delaunay το 1934. Πιο συγκεκριμένα, τα διαγράμματα Voronoi κι η τριγωνοποίηση Delaunay συνδυάζονται δυικά στη γενική περίπτωση. Το ενδιαφέρον είναι ότι πρακτικά τα διαγράμματα Voronoi δεν σχετίζονται με κύκλους αλλά με ευθύγραμμα τμήματα. Ενώ η τριγωνοποίηση του Delaunay ορίζεται αποκλειστικά μέσω κύκλων.

Τα κέντρα των τριγώνων της τριγωνοποίησης, τα οποία δεν εμπεριέχουν κανένα αρχικό σημείο, αν τα ενώσουμε, θα βρούμε το διάγραμμα Voronoi. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι λειτουργούν δυικά. Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της εφαρμογής των διαγραμμάτων Voronoi, υπάρχει η δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε και την τριγωνοποίηση του Delaunay, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσουμε και τα τρίγωνά της, τα οποία μπορούν να εμπεριέχουν ή όχι τα διαγράμματα Voronoi.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay υπάρχει ένα νοητικό σχήμα με πολλαπλές εφαρμογές και εκτός του χώρου των καθαρών μαθηματικών και ειδικά στον χώρο της στρατηγικής μέσω της τοποστρατηγικής. Αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί ως πολλαπλότητα για τη γνωστική προσέγγιση της νοητικής στρατηγικής.

Στρατηγικό βήματα προς την καθιέρωση της ελληνικής ΑΟΖ

Η εμμονή μας να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας με την Τουρκία, για να καθορίσουμε εκ των υστέρων τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι μόνο μη αποτελεσματική, αλλά και επικίνδυνη σε βάθος χρόνου. Το casus belli, τα 12 ναυτικά μίλια και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι παρά μόνο λεπτομέρειες σε σχέση με το γενικό πλαίσιο της ΑΟΖ. Η στρατηγική μας αποκτά έναν απλοϊκό χαρακτήρα, όπως το απέδειξαν οι συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Το Θέμα μας δεν είναι να επικεντρωθούμε στην Τουρκία και ειδικά με έναν αποκλειστικό τρόπο. Αλλιώς οι καθυστερήσεις και οι πλάγιες επιθέσεις οτο χώρο των διαπραγματεύσεων δεν δίνουν μόνο ιδέες στους άλλους παίκτες της θεωρίας παιγνίων, αλλά δημιουργούν και δεδικασμένα τουλάχιστον στο de facto επίπεδο. Έχουμε το παράδειγμα της Γαύδου με τη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχει λόγο ν’ αρχίσει με την Τουρκία.

• Θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει με την Ιταλία, η οποία είναι η μόνη χώρα που συνορεύει μαζί μας και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως προβλήματα με την Τουρκία, με την οποία έχουμε ήδη υπογράψει μια σύμβαση όσον αφορά στο F.I.R.

• Το δεύτερο βήμα θα πρέπει να γίνει με την Αλβανία, και αυτό με δίκαιο τρόπο.

• Το τρίτο βήμα αφορά την Λιβύη και την επίλυση του προβλήματος της Γαύδου.

• Το τέταρτο βήμα πρέπει να γίνει με την Κύπρο, έτσι ώστε να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.

• Και μόνο το πέμπτο βήμα θα αγγίξει την Τουρκία. Έτσι, αυτή η τελική διαπραγμάτευση, που θα γίνεται βέβαια σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν θα είναι σε πρωτογενές επίπεδο, αφού θα έχουν προηγηθελι όλες οι άλλες συμφωνίες τόσο σε ευρωπαϊκό πεδίο όσο και σε ευρωμεσογειακό πεδίο. 

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα πρόβλήμα, αλλά ένας ολόκληρος προβληματισμός που πρέπει να έχει απαραίτητα η πατρίδα μας, αν θέλει να ενσωματώσει τα νέα δεδομένα που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε τη συγκρότηση μιας επιτροπής με ειδικές αρμοδιότητες όσον αφορά στην ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, η ΑΟΖ πρέπει να συμπεριληφθεί ως ένας παράγοντας στη νοητική μας στρατηγική. Δεν είναι ούτε μία εξαίρεση, ούτε μία ειδική περίπτωση. Ανήκει στα δεδομένα της γεωστρατηγικής μας μέσω της τοποστρατηγικής. Κατά συνέπεια, είναι δική μας ευθύνη να περάσουμε το μήνυμα σε όλο το πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό φάσμα, αν θέλουμε πραγματικά να έχουμε απόδοση σε εθνικά θέματα. Εκτός αν λέμε ότι ασχολούμαστε με τα τελευταία, δίχως να πιστεύουμε στο βάθος ότι μπορούμε να τα λύσουμε. Ο προβληματισμός της ΑΟΖ ξεκαθαρίζει πολλά προβλήματα που παρουσιάζονται πρακτικά μόνο σε μεγάλες αποστάσεις. Η εικόνα του Αιγαίου που έχουμε, με τα 6 ναυτικά μίλια, δεν έχει καμιά σχέση με την επόμενη πραγματικότητα. Ας εμπλουτίσουμε τα δεδομένα μας και ας αναδείξουμε τα νοητικά σχήματα που θα μπορέσουν να αντέξουν τις αλλαγές δίχως να υποστούν εκφυλισμούς.

Τα Δωδεκάνησα ως ασπίδα της ΑΟΖ

Όσοι θεωρούν ακόμα τα Δωδεκάνησα αποκλειστικά ως τουριστικό προορισμό στην καλύτερη περίπτωση ή ως ευάλωτη περιοχή της Ελλάδας στην χειρότερη, πρέπει να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα αποτελούν την ασπίδα της ΑΟΖ. Το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου είναι η αιχμή του δόρατος και επιτρέπει την επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά από μόνο του δεν επαρκεί και χρειάζεται υποστήριξη από όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτή η ενίσχυση είναι απαραίτητη και δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τις ημερομηνίες του 1480 και του 1522 για να καταλάβει την αξία του εγχειρήματος. Η τοποθεσία των Δωδεκανήσων είναι γεωστρατηγική κι αυτή η ιδιότητα αναδεικνύεται και τοποστρατηγικά μέσω των διαγραμμάτων Voronoi. Αφού λοιπόν το θεωρητικό υπόβαθρο είναι ξεκάθαρο, πρέπει να υλοποιήσουμε τις απαιτήσεις του. Δεν μπορεί να είμαστε απλώς παθητικοί και να μας αρκούν οι συμφωνίες του 1923, 1932 και 1947. Το όλο πεδίο χρειάζεται μία δυναμική που πρέπει να αναπτυχθεί, διότι η θεωρία των μηδενικών γειτονικών τριβών προϋποθέτει απλώς την εξουδετέρωση οποιασδήποτε αντίστασης στην περιοχή. Δεν υπάρχει θέση που να στέκει πλέον και να θεωρεί τα Δωδεκάνησα ως απλώς νησιά του Αιγαίου. Αυτή η παθητική στάση είναι εγκληματική για το λαό μας στην περιοχή. Και δεν αρκεί ο τουρισμός για να σώσει την κατάσταση. Όσοι από τους δικούς μας δεν έχουν ιδέα από ιπποτική ιστορία, θα πρέπει να την μελετήσουν, για να κατανοήσουν τα δομικά στοιχεία της περιοχής και ν’ αντιληφθούν ότι μερικά πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την τύχη, όπως νομίζουν συνήθως. Το θέμα της ΑΟΖ αναδεικνύει και την πραγματικότητα που είναι εκτός οικονομικών θεμάτων. Κι αυτοί που επιμένουν και παλεύουν ενάντια στην ΑΟΖ, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, αλλά και τον ραγιαδισμό τους, αλλιώς δεν εξηγείται μία τόσο μεγάλη αναποτελεσματικότητα. Όταν δεν πιστεύεις στην αξία των δικών σου, μεγαλώνεις την αξία του εχθρού σου, για να τον παρουσιάσεις ως αήττητο. Κατά συνέπεια, αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα Δωδεκάνησα και συνεχίσουμε να ακούμε τα λόγια της φοβίας, τότε όντως αυτή η περιοχή θα είναι καταδικασμένη. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο πρέπει να προωθήσουμε το θέμα της ΑΟΖ, μέσω της ενίσχυσής μας στην περιοχή, για να δέσουμε την ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κύπρου και να έχουμε πια μια συνεκτική ευρωπαϊκή ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες και θεσμικές δικαιολογίες. Τα Δωδεκάνησα είναι η ασπίδα της ΑΟΖ, αλλά αυτή έχει νόημα μόνο όταν την κρατάμε στο χέρι μας κι όχι όταν την παρατάμε. Η ασπίδα είχε ήδη έναν συμβολισμό στη Σπάρτη, καλό θα ήταν οι δικοί μας να μην τον ξεχάσουν.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Το παράδειγμα του Σκεντέρμπεη

Αν διαβάζαμε περισσότερο ιστορία θα ξέραμε καλύτερα που βρίσκεται το συμμαχικό πλαίσιο και που το εχθρικό. Σε αυτό το πεδίο το παράδειγμα του Σκεντέρμπεη είναι χαρακτηριστικό. Ο Γκιέρκι Καστριότη (1405 – 1468), ως όμηρος των Οθωμανών, εξισλαμίστηκε σε μικρή ηλικία. Το όνομά του, του δόθηκε από τον Σουλτάνο σε αναφορά στον Μέγα Αλέξανδρο λόγω της στρατιωτικής του ικανότητας και το αξίωμα του μπέη ως τιμητική διάκριση. Όμως μετά την ήττα τους, το 1443 στη Νις της Σερβίας, ενώθηκε με τους συμπατριώτες του, έγινε χριστιανός και πήρε πίσω την οικογενειακή του περιουσία, πήρε το κάστρο της Κρούγια. Για αυτούς τους λόγους, έγινε το 1444 ο αρχηγός των αλβανών πριγκίπων και απελευθέρωσε την πατρίδα του από την τουρκική κατοχή. Στη συνέχεια, έως το 1466 απέκρουσε 13 τουρκικές εισβολές. Έτσι, έγινε ο θρύλος του αλβανικού λαού που απελευθέρωσε από τον οθωμανικό ζυγό. Μάλιστα συμμάχησε με την Βενετία και τον υποστήριξε η Νάπολη. Ο Σκεντέρμπεης αποτελεί το σύμβολο των αγώνων για την ενότητα και την ανεξαρτησία. Κι αν θέλουμε να εξετάσουμε στρατηγικά και ορθολογικά την συμβολή του ως χριστιανός στην αλβανική αντίσταση, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι μετά τον θάνατό του έπεσε η Κρούγια στα χέρια των Τούρκων το 1478 και η Αλβανία βρέθηκε εξ ολοκλήρου υπό τον οθωμανικό ζυγό το 1506 και για τα επόμενα τετρακόσια χρόνια. Όταν πράγματι αντιληφθούμε όλοι μας ότι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας όχι μόνο ήταν χριστιανός αλλά και πολέμησε ενώπιον των Οθωμανών, λίγο πριν οι τελευταίοι πολιορκήσουν για πρώτη φορά τη Ρόδο, το 1480 που προστάτεψαν οι Ιωανννίτες, τότε θα συνειδητοποιήσουμε αποτελεσματικά την υψηλή ευρωπαϊκή στρατηγική. Αλλιώς θα παραμείνουμε στο τακτικό επίπεδο της αντιπαράθεσης λόγω τοπικότητας. Το βάθος του χρόνου είναι πιο ενδεικτικό στη στρατηγική από το εμβαδόν του χώρου. Αν επιπλέον προσθέσουμε τη διαχρονική ελληνική και χριστιανική παρουσία στη Βόρεια Ήπειρο τότε γίνεται κατανοητό όχι μόνο η ανάγκη της ύπαρξης μιας συμφωνίας όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ αλλά και της ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που θα βοηθήσει ενεργά και πρακτικά όλους τους δικούς μας. Αλλιώς δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάσουν οι κινήσεις της Τουρκίας που προσπαθεί να προσεγγίσει μια περιοχή που ήταν χρόνια υπό την κατοχή της. Σε κάθε περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αφήσει ένα τοποστρατηγικό κενό στην περιοχή και γι’ αυτό το λόγο άρχισε τη διαδικασία με την Σλοβενία και συνεχίζει πλέον με την Κροατία. Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να παίξει και αυτή ένα δυναμικό ρόλο μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Και μια συμφωνία με την Αλβανία όσον αφορά στην ΑΟΖ θα είναι η καλύτερη κίνηση για να ενισχύσει την όλη προσπάθεια.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Ν. Λυγερός - Η ΑΟΖ ως εθνικό θέμα

Στη χώρα της δημοκρατίας είναι αναπόφευκτο να έχουμε αντιφατικές απόψεις για όλα τα θέματα, διότι ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί ακόμα και αν δεν έχει γνώσεις πάνω σε συγκεκριμένο θέμα. Έτσι ήταν αναμενόμενο τώρα που η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έγινε όχι ένα φαινόμενο μόδας, αλλά ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι να διαβάζουμε ακόμα και κατηγορίες άμεσες ή έμμεσες ενάντια σε αυτούς που προωθούν την ελληνική ΑΟΖ και ειδικότερα στον πατέρα της, τον Θεόδωρο Καρυώτη. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί, διότι δεν είναι αυτές οι κριτικές που παράγουν έργο και θα αφήσουν έργο στην τελική, αλλά θεωρούμε πως είναι σημαντικό να υπερασπισθούμε την ΑΟΖ όχι λόγω αρχών αλλά αξιών. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης που επηρεάζει την έννοια της μέσης γραμμής, όταν πρέπει να οριοθετηθούν δύο ΑΟΖ που θεωρητικά επικαλύπτονται. Και βέβαια επηρεάζει ακόμα λιγότερο τα διαγράμματα Voronoi και την τριγωνοποίηση Delaunay, διότι είναι καθαρά μαθηματικές έννοιες που δεν δέχονται καμιά τροποποίηση δίχως να εκφυλισθούν. Με άλλα λόγια, οι κριτικές πάνω σε αυτά τα σημεία όχι μόνο δεν στέκουν αλλά απλώς δεν έχουν ουσία λόγω των μαθηματικών και μάλιστα των καθαρών. Τώρα όσον αφορά στις κατηγορίες ενάντια στον ενθουσιασμό που προκαλεί το θέμα της ΑΟΖ, όλα εξηγούνται με τι έννοιες της ηττοπάθειας και του ραγιαδισμού. Είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια μιζέριας όσον αφορά στα εθνικά θέματα να μην έχουμε άτομα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα της ΑΟΖ; Τόσα χρόνια όλοι τους εξηγούν ότι μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική, κατά συνέπεια δέχθηκαν μια νοητική σφαλιάρα με τα επιτεύγματα της Κύπρου και με το έργο του Σόλωνα Κασσίνη και γι’ αυτό αναζητούν δικαιολογίες, διότι νιώθουν ενοχές. Άλλα άτομα βέβαια βρίσκονται πλέον σε δύσκολη θέση, διότι θεωρούν ότι το θέμα της ΑΟΖ όχι μόνο τους υποσκάπτει, αλλά τους εκθέτει με την αποτελεσματικότητά του. Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να τα ονομάσουμε με το όνομά τους. Θέλουν δεν θέλουν, η Ελλάδα μας θα έχει ΑΟΖ και η θέσπισή της θα γίνει φέτος. Θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ θα είναι για όλους, ακόμα και για τους μίζερους, τους ηττοπαθείς και τους ραγιάδες. Θέλουν δεν θέλουν ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει με μαθηματικό τρόπο. Και τέλος, θέλουν δεν θέλουν η πατρίδα μας θα βγει από την κρίση μέσω της ΑΟΖ, διότι το χρωστάμε στα παιδιά μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

AOZ και Euroasia Interconnector

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα το δυναμικό πλαίσιο της ΑΟΖ, έρχεται το Euroasia Interconnector να αποδείξει σε όλους την αποτελεσματικότητά του. Έχουμε αναπτύξει πρόσφατα μια φιλική σχέση με τον Σόλωνα Κασσίνη στο πλαίσιο του αγώνα μας για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά έχουμε κι έναν άλλο παλιό και τολμηρό φίλο Κύπριο τον Νάσο Κτωρίδη που μας βοήθησε τα μέγιστα όταν αντιμετωπίζαμε το Σχέδιο Ανάν, που τώρα έρχεται να ενισχύσει επί του πρακτέου την όλη μας προσπάθεια για να αναδείξουμε ότι η ουτοπία και του άλλου μας φίλου από την Αμερική Θεόδωρου Καρυώτη είναι πλέον ένα όραμα για τον ελληνισμό σε όλες του τις διαστάσεις. Η σημασία της συνεκτικότητας της ευρωπαϊκής ΑΟΖ παίρνει όλο το νόημά της με αυτό το έργο που ξεκινάει από το Ισραήλ, περνά από την Κύπρο και καταλήγει στην Ελλάδα. Αυτό το ηλεκτρικό καλώδιο είναι μια γέφυρα με τρία τόξα. Το πρώτο μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου έχει μήκος 155 ΝΜ. Το δεύτερο μεταξύ Κύπρου και Κρήτης έχει μήκος 320 ΝΜ και το τελευταίο μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου 65 ΝΜ. Αυτή η τρίτοξη γέφυρα δεν είναι πια μια ιδέα και μόνο. Με τις πρόσφατες υπογραφές που πέτυχαν η Κύπρος και το Ισραήλ, η πραγματικότητα, η επόμενη, έχει αρχίσει. Και πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας και ειδικά στην Ελλάδα ότι το Euroasia Interconnector χρησιμοποιεί στην ουσία τις ΑΟΖ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, υπάρχει τώρα ένας επιπλέον μοχλός πίεσης για να υλοποιηθεί η ελληνική ΑΟΖ στην πράξη. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, διότι αυτή η συμμαχία έχει ενεργοποιηθεί ήδη και αυτό το έργο συμβάλλει τα μέγιστα στην ανάκαμψη του ελληνισμού σε ολικό πλαίσιο. Η πολιτική δεν μπορεί παρά να αποδεχθεί την εμβέλεια του έργου αυτού και να συνειδητοποιήσει ότι η ΑΟΖ είναι όντως ένα αποτελεσματικό και ορθολογικό εργαλείο και όχι μόνο μια αφαιρετική, μαθηματική έννοια. Βλέπουν τώρα ότι τα διαγράμματα Voronoi έχουν πρακτικές επιπτώσεις που επηρεάζουν θετικά την οικονομία του μέλλοντος. Αυτή η τρίτοξη γέφυρα δείχνει το δρόμο σε όλους μας και έρχεται να υποστηρίξει με πρακτικά επιχειρήματα την αναγκαιότητα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ. Ας αφήσουμε λοιπόν την αδράνειά μας και την απραξία μας κι ας ακολουθήσουμε κι εμείς αποφασιστικά το δρόμο που άνοιξε η Κύπρος σε αυτόν τον τομέα. Η καινοτομία υπάρχει ήδη, αυτό που απομένει από εμάς είναι η στρατηγική συνέπεια της πολιτικής θέλησης του ελληνισμού!

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Νίκος Λυγερός: Η AOZ ως αξιολογία των εκλογών

Ανάμεσα στα εθνικά θέματα, υπάρχει ένα που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη αξία τον τελευταίο καιρό: είναι η ΑΟΖ. Ενώ υπάρχει ως θεωρητική οντότητα από το 1982, μόνο πρόσφατα έγινε μαζικά γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι. Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία καθυστέρησης της θέσπισης της από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, ανήκει στις πιο σημαντικές εκκρεμότητες του ελληνικού κράτους, το οποίο δεν πρέπει να απεμπολήσει τα δικαιώματά του. Έτσι η ΑΟΖ αποτελεί τώρα ένα κριτήριο για τις επόμενες εκλογές και θα πρέπει σιγά σιγά όλα τα κόμματα να δεσμευτούν με τυπικό ή τουλάχιστον άτυπο τρόπο, έτσι ώστε να συμμετάσχουν όλα στην εθνική προσπάθεια της θέσπισής της. Βέβαια, αυτή η τοποθέτηση δεν είναι ικανή συνθήκη, διότι θα πρέπει να υπάρξουν και διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη όσον αφορά στην οριοθέτησή της, αλλά είναι σίγουρα απαραίτητη. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ είναι το πλαίσιο της αξιολογίας και όχι της αξιολόγησης των εκλογών. Διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι μία αξία πάνω στην οποία ο λαός μας θα μπορέσει να χτίσει το μέλλον του. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Δεν είμαστε σε πλαίσιο της θεωρίας αποφάσεων, αλλά της θεωρίας παιγνίων, διότι υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με πρωτοβουλίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ΑΟΖ είναι η μόνη σοβαρή οικονομική λύση για την πατρίδα μας. Και είναι μία λύση που προέρχεται από δική μας στρατιωτική κίνηση. Δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες. Αντιπροσωπεύει την ελληνική αξιοπρέπεια μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε πρώτα την ανάκαμψη και μετά την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Ενεργοποιούμε επίσης έναν άλλο κλάδο, ανεξάρτητο από τον τουρισμό, ο οποίος λειτουργεί με το ίδιο νοητικό σχήμα της βαριάς βιομηχανίας. Δεν είναι πια ένα θεωρητικό παράδειγμα, αλλά μία λύση επί του πρακτέου. Κανένα κόμμα λοιπόν δεν μπορεί να την αποφύγει, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το μέλλον της Ελλάδας και δεν κάνει απλώς πολιτικάντικες κινήσεις για να πάρει ψήφους, δίχως να έχει στη διάθεσή του στρατηγικό σχεδιασμό. Η ΑΟΖ δεν είναι ούτε φαινόμενο μόδας, ούτε φρασεολογία. Η ΑΟΖ χρειάζεται τόλμη και στρατηγική αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί και θα δείξει την αξία του καθενός και του κάθε κόμματος την ώρα της απόφασης. Ο λαός μας διαθέτει ένα μοχλό πίεσης για τις επόμενες εκλογές, για να μην ζήσει και πάλι την ίδια απραξία. Με την ΑΟΖ όλα είναι δυνατά και η Ελλάδα μπορεί, διότι με αυτή αποκτά μία αξία ανάλογη με τη Γαλλία στη Μεσόγειο και έχει το δεύτερο μεγαλύτερο εμβαδόν αμέσως μετά την Ιταλία. Αυτά είναι πλέον τα δεδομένα. Στους πολιτικούς ανήκει τώρα να τα αξιοποιήσουν, δίχως δικαιολογίες και καθυστερήσεις.

Πηγή

Νίκος Λυγερός: Μια ΑΟΖ για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!

Συνεχίζουμε το έργο μας ή τις δουλειές μας, όπως λένε οι άλλοι, διότι το έχει ανάγκη η πατρίδα μας, για να ζήσουν πιο ωραία οι δικοί μας, για να είναι πιο όμορφη η ανθρωπότητα. Αλλιώς ποιος θα το κάνει; Κι αν δεν έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε κανονικά, κι αν δεν θα υπάρχουν καλοκαίρια για μας, δεν πειράζει, ας ζήσουν οι αδιάφοροι, οι κοινωνικοί και οι ραγιάδες την πραγματικότητα που δημιουργούμε. Αν το μέλλον των άλλων χρειάζεται μόνο τις θυσίες μας, τότε θα τις κάνουμε κι αυτές, αρκεί ν’ αλλάξει η ζωή των δικών μας. Έτσι όσοι έχουν φοβίες και δεν ξέρουν ακριβώς σε ποια κατάσταση βρίσκονται, θα απολαύσουν κι αυτοί την ελληνική ΑΟΖ που θα θεσπίσουμε, θέλουν δεν θέλουν, διότι είναι η μόνη οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο. Όλες οι άλλες οι προτάσεις δεν έχουν ως αποτέλεσμα παρά να προσφέρουν ένα ποσοστό του χρέους δίχως να είναι βιώσιμο για μας. Κατά συνέπεια, αντί να ασχολούμαστε με την καθημερινότητα, εμείς που δεν έχουμε κανονική συμπεριφορά και είμαστε ξεροκέφαλοι σαν τον Σ. Κασσίνη, εμείς που δεν είμαστε ευγενικοί με την απραξία και την αποτελεσματικότητα, διότι μας αγγίζει μόνο η ευγένεια της ουσίας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, δίχως να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Αφού η κοινωνία δεν θέλει να ασχοληθεί με τα εθνικά θέματα, ενώ ο λαός μας το έχει ανάγκη, για να υπερασπισθεί τα δικαιώματά του και εκείνα των παιδιών του, κάποιος πρέπει να παράγει το πρέπον έργο, όποιο και να είναι το κόστος. Σε αυτή την κατηγορία θα παλεύουμε, διότι ο λαός μας δεν αντέχει άλλους χειμώνες και θέλει επιτέλους ένα καλοκαίρι, για να ζήσει με το απέραντο γαλάζιο και με τον ήλιο της δικαιοσύνης. Αυτό το έργο θα γίνει όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, διότι είναι το πρέπον. Έτσι ούτε το κοινωνικό, ούτε το γραφειοκρατικό θα μας σταματήσει. Ακόμα και η βλακεία μερικών δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην υλοποίηση αυτού του οράματος που είναι τόσο αναγκαίο για την πατρίδα μας. Αν πρέπει να εξηγήσουμε και σε αυτούς το στρατηγικό σχεδιασμό της ΑΟΖ, της θέσπισής της και των διμερών σχέσεων, τότε δεν θα τα καταφέρουμε. Είναι πιο αποτελεσματικό να δράσουμε κι ας λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του. Στο κάτω κάτω της γραφής άνθρωποι σαν τον Θ. Καρυώτη και τον Σ. Κασσίνη ακολουθούν τα βήματα του Τάσσου Παπαδόπουλου που απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της έδωσε ΑΟΖ και την έβαλε στην Ευρωζώνη, δίχως όμως να καταφέρει να περάσει το δεύτερο γύρο των επόμενων εκλογών. Κατά συνέπεια, δεν περιμένουμε τίποτα από την κοινωνική αποδοχή. Το μόνο που έχει σημασία είναι η αλλαγή φάσης για το λαό μας, για να μην μπορέσει κανείς να τον ταπεινώσει, για ν’ αντέξει την κατάσταση και να ζήσει μετά την ελευθερία του, χάρη στα αποτελέσματα όλης αυτής της προσπάθειας.

Πηγή- Νίκος Λυγερός

Νίκος Λυγερός: Η πολιτική βούληση του λαού

Ακούμε όλο και πιο συχνά αυτήν την περίοδο ότι υπάρχει μια έλλειψη πολιτικής βούλησης. Κι όταν εξετάζουμε τους πολιτικούς έχουμε την εντύπωση ότι το πρόβλημα δεν λύνεται. Στην πραγματικότητα ξεχνάμε όλοι μας ότι οι πολιτικοί δεν είναι παρά εκπρόσωποι του λαού. Κατά συνέπεια, το θέμα είναι αποκλειστικά η πολιτική βούληση του λαού και τίποτα άλλο. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι πολιτικοί μας δεν είναι παράνομοι διότι εκλέχτηκαν δημοκρατικά. Έτσι, έχουμε κυριολεκτικά τους αντιπροσώπους που μας αξίζουν, και αν αυτό δεν μας ευχαριστεί διότι τους βρίσκουμε λίγους απέναντι στο ρόλο που έχουν να παίξουν, τότε πρέπει ν’ αλλάξουμε το σενάριο και τους ηθοποιούς, αλλιώς η κριτική μας δεν θα είχε νόημα. Ο λαός δεν λαϊκίζει αλλά, μόνο, απαιτεί λόγω των αναγκών του. Βέβαια, είναι ο ρόλος του πολιτικού να υλοποιήσει τα οράματα του λαού. Κι αν δεν είναι ικανός πρέπει να παραιτηθεί από τη θέση του και ο λαός από την πλευρά του δεν πρέπει να κάνει την ίδια λανθασμένη επιλογή. Ειδικά, σε αυτήν την δύσκολη φάση για την οικονομία της Ελλάδας δεν μπορούμε να ανεχθούμε την πολιτική απραξία. Ο πολιτικός πρέπει να είναι ικανός να αγγίξει το επίπεδο της πράξης, αλλιώς θα παραμείνει καρφωμένος στο επίπεδο της πραγματικότητας, όπου κανείς δεν τον έχει ανάγκη λόγω καθημερινότητας. Για να μπορέσει όμως να κάνει πράξη τις ιδέες του πρέπει να έχει όραμα , το οποίο ανήκει στο επόμενο επίπεδο. Αν δεν έχει, όμως, σύμβουλο να μετατρέπει την ουτοπία σε όραμα, τότε είναι καταδικασμένος στον συντηρισμό. Δίχως ουτοπία, το όραμα δεν μπορεί να έχει βάθος και συνεπώς δεν θα είναι ανθεκτικό όταν θα συγκρουστεί με την πραγματικότητα μέσω της πράξης. Το παράδειγμα της ΑΟΖ είναι πλέον από τα πιο χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Δίνει την εντύπωση όχι μόνο της ουτοπίας αλλά του αδιανόητου. Ενώ στην πραγματικότητα με τις γνώσεις που έχουμε αποκτήσει στον τομέα του Δικαίου της Θάλασσας αλλά και στη μαθηματική προσέγγιση του θέματος μέσω των Διαγραμμάτων Voronoi, έχουμε ένα υπόβαθρο ικανό να υποστηρίξει μια πολιτική βούληση ενός μέρους του λαού. Η ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου κι επιτρέπει, επιπλέον, τη συνεκτικότητα της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Κι όπως η Ελλάδα έχει υπογράψει το Δίκαιο της θάλασσας, δεν παραμένει πια στην πατρίδα μας να θεσπίσει φέτος την ΑΟΖ και να υπογράψει τις πρώτες διμερείς συμφωνίες με τα κράτη που αγγίζουν την ΑΟΖ της, υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο ένα στρατηγικό σχεδιασμό που προσφέρει αφάνταστες δυνατότητες, όχι μόνο στην οικονομία μας αλλά και στην ίδια την πατρίδα μας. Επιπλέον, ο λαός έχει ήδη κατανοήσει ότι το πεδίο δράσης της ΑΟΖ προσφέρει θέσεις εργασίας σε τομείς που δεν θεωρούμε, προς το παρόν, και τόσο σημαντικούς ενώ ανοίγουν πόρτες στο μέλλον. Τώρα, η πολιτική βούληση του λαού, πάνω σε αυτό το θέμα, είναι ξεκάθαρη. Θέλει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ εδώ και τώρα δίχως άλλες καθυστερήσεις ούτε δικαιολογίες. Αυτή η πολιτική βούληση θα φανεί με τρόπο απλό και λιτό στις επόμενες εκλογές. Διότι, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ψηφίσει κόμματα που δεν θέλουν να τη θεσπίσουν λόγω του φοβικού συνδρόμου που τα διακατέχει. Αυτό το νοητικό σχήμα πρέπει να γίνει κατανοητό στους πολιτικούς μας που θα έχουν προτεραιότητα στη βουλή να περάσουν και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο της ελληνικής ΑΟΖ, αλλιώς η πραγματικότητα θα τους ξεπεράσει δίχως να κάνει ιστορίες.

Πηγή