%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Όταν εξετάζουμε αποκλειστικά το κοίτασμα Αφροδίτη στο οικόπεδο 12 της Κύπρου, κάποιοι από τους δικούς μας έχουν την εντύπωση ότι είναι μια μοναδική περίπτωση. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να αντιληφθούν τις γεωλογικές αναλογίες που υπάρχουν όχι μόνο στη λεκάνη Λεβαντίνης, αλλά και στη λεκάνη Ηροδότου. Επιπλέον δεν κατανοούν το βάθος της συμμαχίας της Κύπρου με το Ισραήλ, διότι δεν ξέρουν το όλο ιστορικό. Έτσι θεωρούν ότι το παράδειγμα της Αφροδίτης δεν είναι καθόλου ενδεικτικό για την Ελλάδα. Για να δείξουμε την ορθολογική σκέψη στον τομέα αρκεί να εξετάσουμε λεπτομερώς το ιστορικό και το μέγεθος των κοιτασμάτων του Ισραήλ και της Κύπρου σ’ ένα μοναδικό ενιαίο πλαίσιο. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αναδείξουμε τις εσωτερικές δομές και στη συνέχεια να κάνουμε προεκτάσεις στις εξωτερικές. Στο Ισραήλ τα πρώτα στοιχεία παρουσιάζονται το 1999 και 2000. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε την περιοχή Yam Thetis : Noa, 6/1999 και Mari B 3/2000, που έχει ως αποθέματα 1,2 TCF συνολικά. Στη συνέχεια οι έρευνες απομακρύνθηκαν από την ακτή του Ισραήλ και πήγαν πιο βορειοδυτικά το 2009. Τότε βρέθηκε το Tamar 01/2009, το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου του 2009 με 9 TCF και βέβαια το 2010 το Leviatham το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο κοίτασμα φυσικού αερίου της δεκαετίας με 7 TCF. Το 2009 είχε βρεθεί και το Dalit, αλλά μόνο με 0,3 TCF. Η επόμενη μεγάλη χρονιά είναι το 2011 όπου τον Δεκέμβριο βρέθηκε το Dolphin με 0.08 TCF και το κοίτασμα Αφροδίτη με 7 TCF , αλλά και το Tanin με 1,2 TCF. Αν επιπλέον προσθέσουμε και το κοίτασμα Sarah και Myra, τότε έχουμε άλλα 6 TCF. Αυτό το διαχρονικό πλαίσιο αν το βάλουμε σε ένα χάρτη μπορούμε αμέσως να αντιληφθούμε το δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου που μπορεί να προκύψει. Αλλά το πιο σπουδαίο ακόμα τώρα που έχουμε όλα αυτά τα στοιχεία στη λεκάνη Λεβαντίνης, όπου παλιότερα δεν υπήρχε τίποτα κατά τα λεγόμενα μερικών, είναι ότι οι πιθανότητες εύρεσης νέων κοιτασμάτων έχουν αυξηθεί θεαματικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και έμμεσες επιπτώσεις στη λεκάνη Ηροδότου που μας αφορά πια άμεσα ως Ελλάδα λόγω της ΑΟΖ μας, αφού υπάρχουν γεωλογικές αναλογίες οι οποίες είναι ανθεκτικές. Τώρα με αυτή τη μεγάλη εικόνα μπορούμε να αντιλιφθούμε την γεωπολιτική αξία της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο που θα μπορεί να παίξει η πατρίδα μας δίχως φοβίες.
Πηγή - Ηλίας Κονοφάγος, Νίκος Λυγερός
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
