
ΑΟΖ και διαπραγματεύσεις

Μετά τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να ασχοληθούμε εντατικά με το θέμα της οριοθέτησης μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε πρακτικό. Σε εθνικό διότι δείχνει σε όλους την αξία και την ικανότητα της ομάδας που αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις. Σε πρακτικό διότι το πεδίο πρέπει να είναι ξεκάθαρο, για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε στρατηγικούς επενδυτές στην ΑΟΖ. Επιπλέον σε αντίθεση με την θέσπιση, οι οριοθετήσεις γίνονται πάντα με διμερείς σχέσεις, κατά συνέπεια οι διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες. Σε αυτή τη φάση πρέπει να λειτουργήσουμε στρατηγικά και πάντα βέβαια στο πλαίσιο που προβλέπουν τα άρθρα του Δικαίου της Θάλασσας. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κάνουμε μια ανάμειξη μεταξύ ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την ευελιξία της ΑΟΖ ως οικονομική έννοια.
Πρέπει επίσης να μην πέσουμε στην παγίδα της λεγόμενης συνολικής επίλυσης με πολλά κράτη, διότι αυτή η διαδικασία επιτρέπει τα πάντα λόγω της θεωρίας παιγνίων. Οι στρατηγικές συμπεριφορές είναι σε αυτό το πλαίσιο τόσο πολύπλοκες που το τελικό αποτέλεσμα είναι ριψοκίνδυνο. Πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι οι έρευνες για τους υδρογονάνθρακες και στη συνέχεια η εξόρυξη και η εκμετάλλευση έχουν ανάγκη μόνο και μόνο μία οριοθέτηση στη περιοχή ενδιαφέροντος. Συνεπώς δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να γίνουν ταυτόχρονα οριοθετήσεις σε ένα γενικό πλαίσιο. Επίσης κάθε οριοθέτηση είναι ανεξάρτητη από τις προηγούμενες και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο. Ακόμα και αν προωθηθεί σε γενικό πλαίσιο η χρήση της μέσης γραμμής δεν πρέπει να εισχωρήσουμε σε μια γενική διαπραγμάτευση, διότι τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν πολύ γρήγορα, ειδικά αν υπάρξει ένα πεδίο δράσης για τους νομικούς από τα διάφορα κράτη. Πρέπει λοιπόν να είμαστε συγκεκριμένοι και να παραμείνουμε σ' ένα ξεκάθαρο τοπίο για τις διαπραγματεύσεις των οριοθετήσεων, διότι γνωρίζουμε ήδη ότι όταν βιαζόμαστε και βάζουμε μαζί πολλές έννοιες πάνω στην ίδια συμφωνία είναι δύσκολο να μην χτυπηθεί νομικά για οποιαδήποτε λεπτομέρεια. Σημασία δεν έχει να κάνουμε μόνο καλές διαπραγματεύσεις, πρέπει και το αποτέλεσμα να είναι ανθεκτικό για να έχει διαχρονικότητα και αξία για την πατρίδα μας.
Ετικέτες
Στρατηγική,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











