Ορίστηκαν οι επικεφαλής των ερευνών για τους υδρογονάνθρακες
Η επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής αποφάσισε τον ορισμό της Σοφία Σταματάκη και του Ανδρέα Γεωργακόπουλου στις θέσεις του προέδρου και αντιπροέδρου της κρατικής Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων ΑΕ με αντικείμενο τον εντοπισμό υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο
Οι στόχοι της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, σύμφωνα με την πρόεδρό της, κ. Σταματάκη, είναι ο εντοπισμός του πλούτου του ελληνικού υπεδάφους, η ορθολογική αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και η μεγιστοποίηση του δημοσίου οφέλους απ’ τη διαδικασία αυτή. «Θέλει συστηματική δουλειά, γιατί μονάχα έτσι μπορεί η εταιρεία να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην πολιτεία και την κοινωνία, ότι μπορεί να ανοίξει με διαφανείς όρους την αγορά των υδρογονανθράκων στη χώρα μας» ανέφερε.
«Η χώρα έχει ενδείξεις για την ύπαρξη υδρογονανθράκων στο υπέδαφος της- με εξαίρεση ορισμένες περιοχές όπου υπάρχουν αποδείξεις. Χρειαζόμαστε τις αποδείξεις. Κι εμείς καλούμαστε να οργανώσουμε όλο το σύστημα, ώστε να φέρουμε στην επιφάνεια αυτό που υπάρχει. Οτιδήποτε προσθέτει στην ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας και στην αποφυγή διαρροής συναλλάγματος, είναι θετικό» συμπλήρωσε η κ. Σταματάκη, διευκρινίζοντας ωστόσο πως «είναι πρώιμο να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για κάτι που δεν είναι σαφές, ιδιαίτερα ως προς τον όγκο του».
«Οραματίζομαι να βγει πετρέλαιο. Θέλω να δω τα τρυπάνια να βγαίνουν κάποια στιγμή- πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία» ανέφερε μεταξύ άλλων από πλευράς του, ο Ανδρέας Γεωργακόπουλος, πρώην γενικός διευθυντής του ΙΓΜΕ και νυν αντιπρόεδρος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων.
Υπέρ του ορισμού τάχθηκαν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ενώ λευκό ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Αρνητική ψήφο έριξαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, σημειώνοντας πως αυτή δεν αφορά την επιλογή των προσώπων αλλά την κυβερνητική πολιτική που θα κληθούν να εφαρμόσουν. Από τη διαδικασία απείχε η Χρυσή Αυγή.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











