Νέες κυπριακές συμμαχίες
Η πρόσφατη απόφαση του Λιβάνου να ενισχύσει το συμμαχικό πλαίσιο της Κύπρου, σε ενεργειακό επίπεδο, αποτελεί μια ξεκάθαρη αλλαγή φάσης, αφού τώρα η διαχρονική οριζόντια στρατηγική ενεργοποιείται μέσα σ’ ένα στρατηγικό μείγμα, όπου διαφορετικές κρατικές προσεγγίσεις συντονίζονται για να επιτευχθεί ο ίδιος κοινός στόχος αυτής της υψηλής στρατηγικής. Παράλληλα με το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει μεταξύ της Κύπρου και της Αιγύπτου έρχεται η Ελλάδα να λειτουργήσει μια τριγωνική σχέση που συσχετίζεται με τις κινήσεις της Αιγύπτου, που θέλει να έχει σχέσεις με αυτές τις δύο χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι το ευρωπαϊκό πεδίο λειτουργεί ως καταλυτικό στοιχείο για την Κύπρο σε επίπεδο κρατικό αλλά και για τις ευρωπαϊκές εταιρείες, όπου είναι η ENI για την Ιταλία και τα θαλάσσια οικόπεδα 2,3 και 9 και η Total για τα οικόπεδα 10 και 11. Όταν συνδυάσουμε αυτές τις σχέσεις με τη χρονιά της Μεσογείου, που αποτελείται από την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το πρώτο εξάμηνο με την Ελλάδα και στο δεύτερο εξάμηνο με την Ιταλία, συνειδητοποιούμε ότι πρέπει τώρα να παράγουμε κινήσεις που θα γίνουν πράξεις, γιατί αλλάζουν την πραγματικότητα σε γεωοικονομικό επίπεδο αλλά και σε γεωπολιτικό. Οι συμμαχίες της Κύπρου γίνονται σ’ ένα χρονικό διάστημα που αφήνει πίσω φοβίες του ραγιαδισμού, γιατί η ενέργεια αλλάζει τα δεδομένα. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να γίνει αντιληπτό από τον κυπριακό λαό ότι οι προοπτικές υπάρχουν και ότι οι οικονομικές δυσκολίες είναι μόνο και μόνο τοπικές, ενώ στο ολικό επίπεδο σημασία έχει η στρατηγική της ενέργειας, αφού είναι ικανή να επηρεάσει ακόμα και την οικονομία με τη δυναμική της. Πρέπει, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε μερικές παραδοσιακές τάσεις φοβίας λόγω ραγιαδισμού και να περάσουμε στο επόμενο στάδιο της στρατηγικής.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











