Ν. Λυγερός - Ελλάδα, Κύπρος και Exxon Mobil
Ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι είναι απλώς αδιανόητο να έρθουν εταιρείες που είναι κολοσσοί στον τομέα των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου και στην ΑΟΖ της Ελλάδας, τώρα είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν μια πραγματικότητα που δεν ήταν καν το όραμά τους. Παρόλο που η παρουσία της Total και της Eni ήταν δεδομένη ήδη από τον δεύτερο γύρο αδειοδότησης στην Κύπρο με τα θαλάσσια οικόπεδα 10 και 11 για την πρώτη και 2, 3 και 9 για τη δεύτερη, συνέχισε η αμφισβήτηση της πραγματικής τους κι έντονης παρουσίας τους μέχρι τον τρίτο γύρο αδειοδότησης, όπου μάλιστα ενώθηκαν κι ως κοινοπραξία για τα θαλάσσια οικόπεδα 6 και 10, ενώ η Eni ζήτησε και το 8. Ταυτόχρονα η Total μαζί με την Edison και τα Ελληνικά Πετρέλαια ήταν υποψήφια και στο θαλάσσιο οικόπεδο 2 της ελληνικής ΑΟΖ.
Όμως η αλλαγή φάσης άρχισε με τον ερχομό της Exxon Mobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ στον τρίτο γύρο αδειοδότησης και βέβαια με το αίτημα της στην Ελλάδα με την Total και τα Ελληνικά Πετρέλαια στις θαλάσσιες περιοχές Νοτιοδυτικά Κρήτης και Δυτικά Κρήτης. Τώρα είναι δύσκολο για κάθε ειδικό να μην αποδεχτεί ότι υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον στην περιοχή ακόμα κι αν ο ίδιος εξαρτάται από τοπικά συμφέροντα που δεν βλέπουν ακόμα την εμβέλεια της ελληνικής ΑΟΖ. Σε κάθε περίπτωση, η Exxon Mobil προβλέπει την εγκατάστασή της στην Ελλάδα πρώτον για τον διαγωνισμό σε εξέλιξη αλλά βέβαια και ως στρατηγική θέση για τα συμφέροντα της στην Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles.php?n=34791&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...












