Η Μυκονοποίηση του Καστελλόριζου

Μπορεί ο τίτλος να αποτελεί μια γλωσσική βαρβαρότητα προς το παρόν αλλά έρχεται ν' απαντήσει σε μερικούς προβληματισμούς από ανθρώπους που αγαπούν αυτό το νησί και δεν θέλουν να μείνουν άπρακτοι. Οι κάρτες που στάλθηκαν στο Καστελλόριζο, αλλά και η ενίσχυση που πήρε η όλη προσπάθεια από τα ελληνικά blogs είναι σημαντική. Διότι αποδεικνύει ότι ο ελληνικός λαός δίνει προσοχή σε μερικά θέματα όταν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκονται σε κρίσιμη φάση. Πιο σημαντική ακόμα είναι η εξέλιξη της προσπάθειας, αφού μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν πολλοί που θέλουν να πάνε ακόμα και διακοπές εκεί και να οργανώσουν εκδηλώσεις. Όντως η φυσική παρουσία δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία και στους ανθρώπους που βρίσκονται στο νησί. Διότι το Καστελλόριζο δεν είναι μόνο ένας χώρος. Πιο πρακτικά πρέπει όμως να λειτουργήσουν και τεχνικές λύσεις. Με ποια έννοια; Με την έννοια της βιωσιμότητας. Δεν μας αρκεί να σκεφτόμαστε τους κατοίκους του Καστελλόριζου. Δεν έχουν μόνο το δικαίωμα να επιζήσουν αλλά και να ζήσουν ως πραγματικά ελεύθεροι πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουν μια επάρκεια. Ακόμα κι αν το νησί έχει περιορισμένες δυνατότητες αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λύσεις. Και εδώ είναι που έρχεται το παράδειγμα της Μυκόνου. Η ειδική θέση αυτού του νησιού δεν είναι ούτε γεωγραφική ούτε κλιματολογική, στη ουσία είναι καθαρά επίπτωση ανθρώπινης επιρροής πάνω στο χώρο μέσω του χρόνου. Φυσιολογικά το Καστελλόριζο μπορεί να λειτουργήσει ως επέκταση της Ρόδου, όπως και η Γαύδος με την Κρήτη. Αλλά η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι να αποτελεί ελκυστή λόγω σπανιότητας. Αυτή η μεταμόρφωση δίνει περισσότερες δυνατότητες για τους κατοίκους και αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το μέγεθος του νησιού. Στην εποχή του διαδικτύου σημασία δεν έχουν οι αποστάσεις αλλά οι συνδέσεις. Η δημιουργία ενός κέντρου στις άκρες αλλάζει όλα τα δεδομένα.

The Mykonization of Castelorizo

Translated from the Greek by Paola Vagioni

The title may constitute a linguistic barbarity at present but it answers several concerns by people who love the island and who do not want to remain inactive. The cards sent to Castelorizo, but also the whole support that this effort received from the Greek blogs is important. Because it proves that the Greek people pay attention to some matters when they realize that they are on a critical phase. More important yet is the evolution of the attempt, since we were informed that there are many who want to go there for vacation and to organize events. Indeed the physical presence values even more the people who are on the island because Castelorizo is not mere space. However, on a more practical level, technical solutions must also take place. Under which notion? Under the notion of viability. It is not sufficient to think about the inhabitants of Castelorizo. They do not only have the right to survive but also to live as free citizens. This means that they must have adequacy. Even if the island has restricted potentials this does not signify that solutions do not exist. And here comes the example of Mykonos. The special location of this island is neither geographical nor climatic, in essence it is the repercussion of pure human influence on space via time. Castelorizo can naturally operate as an extension of Rhodes, as Gavdos is with Crete. But the most efficient approach is to constitute an attractor due to rarity. This transformation gives more possibilities to the people of Castelorizo and this does not come into conflict with the size of the island. In the Internet age it is not distances that matter but connections. The creation of a center at the edges changes all the facts.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ως αξιολογία των ακριτικών σημείων

Στη συμβατική αντίληψη των πραγμάτων, τα ακριτικά σημεία δεν είναι παρά ασήμαντες λεπτομέρειες. Ενώ στα μαθηματικά γνωρίζουμε τη σημαντικότητα των άκρων μιας οντότητας. Επιπλέον, ξέρουμε ότι οι ιδιομορφίες αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία. Έτσι παραδείγματος χάριν, οι πολλαπλότητες του Riemann χαρακτηρίζονται από τις ιδιομορφίες. Η σπουδαιότητα των άκρων, των ιδιομορφιών και των ανωμαλιών είναι καθοριστική. Όλο αυτό το πλαίσιο έχει φυσιολογικά επιπτώσεις στην τοποστρατηγική και μας προσφέρει δυνατότητες ερμηνείας του χώρου. Το πρόβλημα που υπάρχει, όταν εφαρμόζουμε αυτήν την προσέγγιση σε κλασικές και πραγματικές περιπτώσεις, είναι πως έχουμε την εντύπωση ότι τα σημεία που μελετάμε έχουν ελάχιστη επιρροή. Και ενισχύουμε αυτήν την άποψη μέσω του μοντέλου της καμπύλης του Gauss, δίχως να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε αν το μοντέλο της κατανομής του Pareto, το οποίο δίνει μεγαλύτερη σημασία στα άκρα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικό. Αυτό το πρόβλημα εξηγείται λόγω της τοπικής προσέγγισης. Έχουμε συνηθίσει να εξετάζουμε τα νησιά μας έχοντας στο μυαλό μας τα 6 ΝΜ, τα 10 ΝΜ και τα 12 ΝΜ. Βέβαια, όταν οι αποστάσεις με τα σύνορα είναι μικρές αντιλαμβανόμαστε το ρόλο που παίζουν τα όρια. Στην ουσία δεν συνειδητοποιούμε την αξία της δράσης εξ αποστάσεως λόγω των περιορισμών. Αν η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι τόσο σημαντική, οφείλεται βασικά στην ενεργοποίηση των 200 ΝΜ. Με αυτήν τη ριζική αλλαγή τα ακριτικά σημεία παίρνουν μεγαλύτερη σημασία, ειδικά αν πρόκειται για απομακρυσμένα νησιά. Κι ο λόγος είναι απλός. Σε μεγάλη απόσταση από γείτονες ακόμα κι ένα μοναδικό σημείο ελέγχει π(200)2 τ. ΝΜ. Με άλλα λόγια η ΑΟΖ δίνει την πραγματική αξία ενός νησιού, όπως είναι το Καστελόριζο ή η Γαύδος, διότι δίνει έμφαση στην επιρροή του και όχι μόνο στην ίδια του την οντότητα. Η αξιολογία κι όχι η αξιολόγηση ενσωματώνει τη δράση στο πλαίσιο της ύπαρξης. Με άλλα λόγια συνδυάζει το ον με το έργο κι αναδεικνύει αυτό το φιλοσοφικό νοητικό σχήμα, ότι είναι το έργο που δημιουργεί το ον.

The Exclusive Economic Zone as axiology of extreme points

Translated from the Greek by Paola Vagioni

In the conventional perception of things, extreme points are nothing but meaningless details. While in mathematics we are familiar with the significance of an entity’s edges. Moreover, we know that singularities constitute characteristic elements. So for example, the manifolds of Riemann are characterized by the singularities. The importance of the edges, the singularities and the anomalies is decisive. This whole framework naturally has repercussions on topostrategy and offers possibilities of space interpretation. The problem that arises, when we implement this approach in classic and real cases, is that we are under the impression that the points that we are examining have minimal influence. And we reinforce this view via the model of Gauss’s curve, without questioning ourselves and wondering whether the model of Pareto’s distribution, which pays more importance to the edges, wouldn’t it be more efficient. This problem is explained due to the local approach. We are used to examining our islands by bearing in mind the 6 NM, the 10 NM and the 12 NM. Indeed, when the border distances are small we understand the role that boundaries play. In essence we do not realize the value of long distance action due to the restrictions. If the EEZ is so important, it is basically due to the activation of the 200 NM. With this radical change the extreme points acquire a greater significance especially if it is about remote islands. And the reason is simple. A great distance from the neighbors, even a unique point can control π(200)2 sq. ΝΜ. In other words the EEZ designates the actual value of an island such as Castelorizo or Gavdos, because it emphasizes on its influence and not merely on its entity. Axiology and not evaluation incorporates action in the framework of existence. In other words it combines the being with the opus and it highlights this philosophical mental schema, that it is the opus that creates the being.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός