Χρονιά μεγάλης δραστηριότητας για τους υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο το 2014
Xρονιά μεγάλης δραστηριότητας σε ό,τι αφορά τους υδρογονάνθρακες θα είναι το 2014 στην περιοχή της λεκάνης της Μεσογείου και γενικότερα της Ευρώπης, όπως επισήμανε ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo-Services (PGS), Σβέρε Στραντέντες (Sverre Strandenes), κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στη Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα της ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ.
«Το 2014 […] έχουμε άδειες που "κλειδώνουν" στην Αίγυπτο, ενώ σε Λίβανο, Ελλάδα, Κροατία και Μαυροβούνιο, προετοιμάζονται επίσης τέτοιοι γύροι αδειοδοτήσεων. Την ίδια στιγμή, θα αυξηθούν οι έρευνες σε Λίβανο και Κύπρο, προσελκύοντας το ενδιαφέρον διεθνών παικτών. Χρειάζονται γύροι αδειοδοτήσεων που θα είναι διαφανείς και ο Λίβανος είναι καλό παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση», σημείωσε ο κ.Στραντένες, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της εταιρείας, που πραγματοποιεί τις σεισμικές έρευνες για τους υδρογονάνθρακες από το Ιόνιο μέχρι τη νότια Κρήτη.
Πρόσθεσε ότι το ενδιαφέρον για τη χαρτογράφηση υδρογονανθράκων στις θάλασσες ιδίως της ανατολικής Μεσογείου είναι τεράστιο. «Έχουμε πάρα πολύ ποικίλη γεωμορφολογία στην Ελλάδα και το Βόρειο Ιόνιο και ανάλογη στην Ιταλία και την Αλβανία στα θέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και στη δυτική Πελοπόννησο επίσης. Ο χάρτης αυτός μας επιτρέπει να καταλάβουμε το δυναμικό, αλλά χρειάζεται κι άλλη δουλειά και μελέτη», κατέληξε.
Πηγή: ΑΠΕ
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











