Κύπρος – Ισραήλ – Ελλάδα: ''H ελπίδα τροφοδοσίας της ΕΕ''
Την πεποίθηση ότι Κύπρος, Ισραήλ και Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν τη νέα ελπίδα τροφοδοσίας της Ευρώπης, εξέφρασε ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της Ελλάδας Γιάννης Μανιάτης.
Σε χαιρετισμό του στο 3ο Ενεργειακό Συμπόσιο, στη Λευκωσία, ο Έλληνας Υπουργός παρέθεσε στοιχεία για την εξάρτηση της ΕΕ από τις εισαγωγές στον τομέα της ενέργειας, σύμφωνα με τα οποία εισάγει 60% του φυσικού αερίου, 80% του πετρελαίου και 50% του άνθρακα που καταναλώνει. Μέχρι το 2035, πρόσθεσε, θα αυξηθεί αυτή η εξάρτηση σε πάνω του 80% όσον αφορά στο φυσικό αέριο και 90% όσον αφορά το πετρέλαιο.
Άρα, σημείωσε, «έχει απόλυτο νόημα η Κύπρος, το Ισραήλ, η Ελλάδα να αποτελέσουν τη νέα ελπίδα τροφοδοσίας της Ευρώπης». Αυτό, είπε, «εμείς το έχουμε συνειδητοποιήσει», προσθέτοντας ότι «η δουλειά μας τώρα είναι να πείσουμε τους εταίρους αυτή την ελπίδα να την βοηθήσουν γίνει πραγματικότητα». Σύμφωνα με τον κ. Μανιάτη, κάτι τέτοιο «δεν γίνεται μόνο με ευχολόγια αλλά και με τη διάθεση πιστώσεων». Και αυτό, ανέφερε, «πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να το κάνουμε πράξη στα διάφορα χρηματοπιστωτικά φόρα της ΕΕ».
Ο Έλληνας Υπουργός συνέχισε λέγοντας ότι το 2012 η ΕΕ πλήρωσε 400 δισ. ευρώ, το 3,1% του ΑΕΠ της ΈΕ για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αν, είπε, προσθέσουμε τον άνθρακα, το ποσό ανέρχεται σε 546 δισ. ευρώ το χρόνο. «Για κάθε Ευρωπαίο πολίτη έχουμε ένα κόστος περίπου 1.300 ευρώ το χρόνο για εισαγωγή από τρίτες χώρες ενεργειακών αγαθών». Αυτό, σημείωσε, «δεν μπορεί παρά να αποτελεί κορυφαία επιλογή των κρατών μελών».
Επιτέλους, ανέφερε ο κ. Μανιάτης, «η ΕΕ κατάλαβε ότι η ενέργεια, η ανεξαρτησία της, η αυτοδυναμία της, η σωφροσύνη με την οποία οφείλει να διαχειρίζεται τα ενεργειακά της αγαθά είναι ένα ζήτημα πρώτης πολιτικής προτεραιότητας, ίδιας, ίσως και σπουδαιότερης από τη νομισματική ένωση, την τραπεζική ένωση και τις άλλες πολιτικές».
Αναφορά έκανε στο γεγονός ότι οι αρχηγοί κρατών μελών της ΕΕ στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «έβαλαν το ζήτημα της ενέργειας στο σκληρό πυρήνα αποφάσεων». Η μείωση των τιμών ηλεκτρισμού στα νοικοκυριά, κυρίως τα ευάλωτα νοικοκυριά και οι ενεργειακές υποδομές αποτελούν πια το κορυφαίο ζήτημα με το οποίο ασχολούνται οι πολιτικές ελίτ και των 28 κρατών μελών. Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι αυτή η συνειδητοποίηση «θα φέρει καλά για τους λαούς όλων των χωρών».
Όσον αφορά στην πρόταση της Επιτροπής για τις επιλογές της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή και την ενέργεια, είπε ότι υπάρχουν διιστάμενες απόψεις μεταξύ των κρατών μελών, με κάποια να θεωρούν πολύ φιλόδοξους τους στόχους και άλλα να μην τους θεωρούν αρκετά φιλόδοξους. Η αλήθεια, πρόσθεσε, είναι κάπου στο μέσο.
Ο κ. Μανιάτης αναφέρθηκε και στις προτεραιότητες της ελληνικής Κυβέρνηση λέγοντας ότι μέχρι το 2030 η Ελλάδα θέλει το 100% των καταναλωτών να έχει «smart metres», έξυπνους μετρητές και το 100% των νησιών της Ελλάδας να έχει συνδεθεί ηπειρωτικό σύστημα. Υπενθύμισε ότι η Ελλάδα πληρώνει 900 εκ. ευρώ το χρόνο για να καταναλώσει μαζούτ προκειμένου να τροφοδοτήσει με ηλεκτρισμό τα νησιά της. Παράλληλα, μίλησε για στόχο της Ελλάδας για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, αυτό της εξοικονόμησης ενέργειας, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα δώσει μια νέα πνοή στον κατασκευαστικό τομέα.
Μίλησε για θετικές εξελίξεις όσον αφορά στα ενεργειακά στην Ελλάδα, ενημερώνοντας, μεταξύ άλλων, για την έναρξη υλοποίησης του αγωγού TAP από την Κασπία και στην πρόθεση δημιουργίας ακόμη δύο κάθετων αγωγών επιτυγχάνοντας έτσι ένα οριζόντιο άξονα τροφοδοσίας.
Σε αναφορά του στη δημιουργία του τερματικού υγροποίησης στο Βασιλικό και στη δημιουργία αγωγού από τα κυπριακά κοιτάσματα μέσω Ελλάδας, εξέφρασε τη θέση ότι πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές και οι δύο επιλογές να αξιολογηθούν από πλευράς κόστους και ενεργειακής ασφάλειας.
Ο τερματικός σταθμός υγροποίησης στο Βασιλικό θα σημαίνει ότι θα διανέμεται φυσικό αέριο εντός της Ένωσης, αλλά και στην Ασία, είπε, προσθέτοντας ότι όσον αφορά την εναλλακτική λύση γίνεται μελέτη τεχνικής σκοπιμότητας. Προκαταρκτική μελέτη υποδεικνύει ότι αγωγός που αρχίζει από τα υπεράκτια κοιτάσματα της Κύπρου καταλήγει στις αγορές της Ένωσης μέσω της Ελλάδας είναι απόλυτα εφικτός τεχνικά.
Πηγή: sigmalive.com
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...






