Κομισιόν: Οι ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ «καίνε» την έκθεση προόδου
Να αποφύγει κάθε είδους απειλή ή δράση εναντίον ενός κράτους-μέλους, ή πηγή τριβών και ενεργειών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημία στις καλές γειτονικές σχέσεις και την ειρηνική επίλυση διαφορών καλεί την Τουρκία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης προόδου που υιοθέτησε σήμερα.
Στα συμπεράσματα της έκθεσης επαναλαμβάνεται η εν λόγω παρότρυνση της Κομισιόν, ενώ ζητείται και η αποφυγή «προκλητικής δράσης».
Όσον αφορά την Κύπρο, η Επιτροπή σημειώνει ότι η Τουρκία εξέδωσε δηλώσεις και προέβη σε ενέργειες αμφισβητώντας το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, προς όφελος όλων των Κυπρίων.
Η Επιτροπή επισημαίνει ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών-μελών περιλαμβάνουν τη συνομολόγηση διμερών συμφωνιών, την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων, στη βάση του κεκτημένου και του διεθνούς δικαίου, περιλαμβανομένης και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας των κρατών-μελών επί των χωρικών τους υδάτων, όπως αναφέρεται στην έκθεση.
Παράλληλα, αναφέρεται ότι αναμένεται από την Άγκυρα να στηρίξει ενεργώς τις διαπραγματεύσεις για μια δίκαιη, συνολική και βιώσιμη διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ και με τις αρχές επί των οποίων εδράζεται η ΕΕ.
Η δέσμευση της Τουρκίας με συγκεκριμένους τρόπους σε μια τέτοια περιεκτική λύση παραμένει κρίσιμη, αναφέρει η Κομισιόν, η οποία σημειώνει πως δηλώσεις οι οποίες δεν είναι ευνοϊκές για τη δημιουργία ενός θετικού κλίματος στο πλαίσιο των απευθείας συνομιλιών, πρέπει να αποφεύγονται.
Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται ότι, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις, η Τουρκία δεν ευθυγραμμίστηκε με τις υποχρεώσεις της, όπως απορρέουν από τη δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου 2005 και των Συμπερασμάτων του 2006 και του 2013.
Τονίζεται επίσης, ότι η Ελλάδα και η Κύπρος έκαναν επίσημες καταγγελίες για επαναλαμβανόμενες και αυξημένες παραβιάσεις των χωρικών τους υδάτων και του εναερίου χώρου τους, περιλαμβανομένων και πτήσεων πάνω από ελληνικά νησιά, όπως υπογραμμίζεται.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











