Ν. Λυγερός - Εποικοδομητικές στρατηγικές
Αυτό που έχει σημασία τώρα δεν είναι οι εναλλακτικές τακτικές και αναλύσεις σεναρίων του παρελθόντος για να δικαιολογήσουμε την παρουσία μας στο πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά να βρούμε εποικοδομητικές στρατηγικές που χτίζουν μια πορεία για την πατρίδα μας. Εξασφαλίσαμε το γεγονός, μετά από περιπέτειες βέβαια, ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, όμως αυτό δεν επαρκεί για τη συνέχεια. Δεν αρκεί ν’ ανήκουμε πρέπει να έχουμε και ένα ρόλο, μια δράση, μια στρατηγική εθνική. Σε αυτό βοηθάει η γεωπολιτική και η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκονται από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του κόσμου στον τομέα των υδρογονανθράκων offshore. Αυτό από μόνο του παίζει τεράστια σημασία, αφού έχουμε έμπρακτα να κάνουμε με την Κύπρο, τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Το θέμα των στρατηγικών κοιτασμάτων δεν είναι μία λεπτομέρεια αφού είναι ικανό να μας κατατάσσει στις χώρες πηγές και όχι μόνο περασμάτων. Πρακτικά, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση παροτρύνει από το 2013, μέσω του Eυρωκοινοβουλίου την ανάπτυξη και την ανάδειξη των αυτόχθονων πηγών ενέργειας για να ελαχιστοποιήσει, κατά το δυνατόν, την ενεργειακή εξάρτηση και να βελτιστοποιήσει την ενεργειακή ασφάλεια μέσω της ποικιλίας, είμαστε σε θέση να παίξουμε ένα γεωοικονομικό ρόλο μεγάλης αξίας στην περιοχή για το μέλλον. Όμως πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε για να πράξουμε ανάλογα, για να ξεφύγουμε από την κοινωνική μιζέρια.
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Μεσόγειος,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











