Βεβαιωμένα και πιθανά συμβατικά και μη, αποθέματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο
Η θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν είναι μόνο σημαντική για το παρόν αλλά και για το μέλλον. Και ο λόγος είναι απλός. Προς το παρόν, όπως έχει η τεχνολογία σε εμπορικό επίπεδο τουλάχιστον, δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε στην Ανατολική Μεσόγειο παρά μόνο τα συμβατικά αποθέματα. Ενώ ξέρουμε ήδη ότι για το φυσικό αέριο υπάρχει και σε σχιστολιθική μορφή, αλλά και με τους υδρίτες. Σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι κατηγορίες ανήκουν στους υδρογονάνθρακες, πράγμα το οποίο σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο, ότι είναι το ίδιο πλαίσιο και για το προεδρικό διάταγμα του 2012 και για το θέμα της ΑΟΖ, αφού υπάρχουν σε υποθαλάσσιους χώρους. Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, για να καταλάβουμε πόσο θεμελιακή είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και βέβαια μετά οι οριοθετήσεις. Για να εκφραστούμε πιο ξεκάθαρα αρκεί να συγκρίνουμε τα αποθέματα των συμβατικών και των μη συμβατικών υδρογονανθράκων. Σε αυτή τη φάση όταν βλέπουμε το διαφορικό ακόμα και στις εκτιμήσεις δείχνει ήδη την πορεία της έρευνας στον τομέα αυτό.
Κι ενώ μερικοί δικοί μας αναρωτιούνται ακόμα για τα οφέλη της ΑΟΖ, η Ανθρωπότητα εξετάζει την εξέλιξη σε βάθος χρόνου και γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι είναι τόσο σημαντικό το πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι οι εκτιμήσεις μας είναι ότι η αξιοποίηση των υδριτών που βρίσκονται αποκλειστικά στην ελληνική ΑΟΖ θα μας προσφέρει στα 100 χρόνια περίπου 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να γίνουμε πιο πρακτικοί ακόμα, αυτό το πεδίο δράσης θα προσφέρει θέσεις εργασίας σε 450.00 άτομα στον πρωτογενή τομέα και σε τουλάχιστον 800.00 άτομα στον δευτερογενή τομέα. Αν σκεφτούμε ότι αυτά τα δεδομένα θα είναι η μεθεπόμενη πραγματικότητα που θα αρχίσει το 2030 για να κρατήσει έως το 2150, αντιλαμβανόμαστε ότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι ούτε μία μόδα ούτε μια φοβία, λόγω άγνοιας, αλλά μια μοναδική διαδικασία για την πατρίδα μας και το λαό μας. Προς το παρόν ας επικεντρωθούμε στα συμβατικά αποθέματα για ν’ αλλάξουμε και την τωρινή μας κατάσταση που χρειάζεται άμεσες τομές και καινοτομίες, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τα μη συμβατικά, διότι η έρευνα τα εξετάζει ήδη από τώρα. Το πλαίσιο της ΑΟΖ που δημιουργεί μια πρωτάκουστη αναλογία μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Αρκτικής δεν είναι μια μικροπολιτική προσέγγιση, αλλά μια απόδειξη της ύπαρξης της έννοιας της μακροπολιτικής που τόσο λείπει στον τόπο μας. Με την ελληνική ΑΟΖ δεν βοηθούμε μόνο την τωρινή κατάσταση, βρίσκοντας το δρόμο της εξόδου από την οικονομική κρίση, αλλά προετοιμάζουμε σοβαρά και στρατηγικά το μέλλον των απογόνων μας και αυτό για πολλές γενιές. Κι αν εμείς δεν το ζήσουμε λόγω της προχωρημένης μας ηλικίας, θέλουμε να το μάθει ο λαός που, όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, δεν έχει άσπρα μαλλιά, γιατί ήταν πολύ νέοι γι’ αυτούς.
Πηγή - Αντώνης Φώσκολος, Νίκος Λυγερός
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











