Η ΑΟΖ του Ελληνισμού

Οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο απαιτούν στρατηγικές κινήσεις. Οι επαφές που υπάρχουν μεταξύ Κύπρου, Ισραήλ και Ελλάδας γίνονται όλο και ισχυρότερες λόγω της έννοιας της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης αλλά και της ανακάλυψης κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, η οριοθέτηση των ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ δείχνουν την πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και στρατηγικά και οικονομικά. Το Interconnector Eurasia είναι μια καλή αρχή της διασύνδεσης των τριών κρατών, που πρέπει να ενισχυθεί και με τη μεταφορά φυσικού αερίου, αρχικά σε μορφή CNG, ύστερα LNG και στο μέλλον με αγωγό. Σε κάθε περίπτωση αυτή η διασύνδεση πρέπει να γίνει και σε επίπεδο διακρατικής συμφωνίας για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας. Με άλλα λόγια, την ώρα που η Ελλάδα μπαίνει στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, πρέπει να σκεφτόμαστε ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Αυτή η συμφωνία ακόμα και αν αφορά ένα πολύ μικρό μήκος, είναι πάρα πολύ σημαντική για να ενεργοποιήσει de facto αλλά και de jure το συμμαχικό πλαίσιο. Διότι για να υλοποιηθούν όλες αυτές οι κινήσεις πρέπει να έχουν και την επίσημη τοποθέτηση των δύο κρατών, σε αυτήν την περιοχή που αποτελεί ένα πέρασμα, το οποίο είναι απαραίτητο για την τροφοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με φυσικό αέριο. Τα κοιτάσματα Leviathan, Tamar, Dalit και Αφροδίτη, δεν έχουν νόημα από μόνα τους αν δεν είναι προσβάσιμα από την ευρωπαϊκή αγορά που θα τα έχει όλο και περισσότερο ανάγκη με την πάροδο του χρόνου. Ξέρουμε επίσης ότι το ίδιο ισχύει και για τα κοιτάσματα που θα ερευνηθούν στα Νότια της Κρήτης. Είναι λοιπόν αναγκαίο να προχωρήσουμε σε μια συμφωνία επίσημη και αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, έτσι ώστε οι υλοποιήσεις να έχουν μια μόνιμη βάση η οποία να τις καθιστά ανθεκτικές. Είναι στην ουσία, ένα προαπαιτούμενο για τις μελλοντικές μας πορείες. Αυτή η βάση είναι η επίπτωση της τοποστρατηγικής στην περιοχή, διότι το υπόβαθρο της υπόθεσης είναι η συνεκτικότητα. Μπορούμε, βέβαια, σε πρώτο επίπεδο να ορίσουμε ξεχωριστά, όρια που συμβαδίζουν στην περιοχή και μάλιστα έχουν ταυτόσημα σημεία υπολογισμένα με τα διαγράμματα Voronoi, αλλά πρέπει σε δεύτερη φάση να επιδιώξουμε μια κλασική συμφωνία στην περιοχή. Γνωρίζουμε ότι για το Ισραήλ, η έξοδος προς την Ευρωπαϊκή ένωση είναι ύψιστης σημασίας. Δεν είναι λοιπόν μια τεχνητή προσέγγιση, όπως πιστεύουν μερικοί από τους δικούς μας που δεν ξέρουν τίποτα για την ιστορία του. Σε αυτό το γεωπολιτικό πλαίσιο, το οποίο είναι πολύ θετικό για τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μπορούμε να βασιστούμε για να θεμελιώσουμε αυτή τη συμφωνία που είχε ήδη οραματισθεί ο Τάσος Παπαδόπουλος σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες και δίχως την ανακάλυψη αυτών των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Με αυτή τη συμφωνία, μπορούμε να θέσουμε επί του πρακτέου την έννοια της ΑΟΖ του ελληνισμού που θα αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου. Η ΑΟΖ του ελληνισμού δεν είναι πια ούτε αδιανόητη ούτε ουτοπική, είναι ένα όραμα με πρακτικές επιπτώσεις το οποίο θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Μπορούμε μάλιστα ήδη από τώρα να υπολογίσουμε το οικονομικό ενδιαφέρον που αποτελεί μια περιοχή που θα ανήκει στις δύο ΑΟΖ, της Ελλάδας και της Κύπρου, διότι ήδη από τώρα υπάρχει και υποψηφιότητα από εταιρεία του Ισραήλ, για κοινοπραξία περί εκμετάλλευσης σε τριπλό επίπεδο στη συγκεκριμένη περιοχή.

Πηγή - Νίκος Λυγερός