
Απαραίτητες διαπραγματεύσεις

Αν μερικοί θεωρούν ότι ο αγώνας τελείωσε εδώ, κάνουν μεγάλο λάθος. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι το έργο του Τάσσου Παπαδόπουλου για την Κύπρο, το Κυπριακό και την ΑΟΖ. Δεν είναι μια μάχη που πρέπει να μας βάλει κάτω. Δεν είμαστε ούτε ένας συμβατικός στρατός, ούτε ένα θεσμικό πλαίσιο. Το μόνο που θέλουμε να προστατέψουμε είναι το λαό μας και την πατρίδα. Είμαστε μια ομάδα κρούσης, ένα καταδρομικό συγκρότημα που δεν σταματά στο πρώτο εμπόδιο. Όλοι γνωρίζουν τις θέσεις και ξέρουν ότι δεν πρόκειται να παραμερίσουμε ούτε μια πιθαμή από τις κόκκινες γραμμές που θέσαμε σε γεωπολιτικό επίπεδο. Η Κύπρος λειτουργεί μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και ανήκει στον Ελληνισμό, όπως βλέπουμε και στην Ελλάδα. Οι δύο χώρες έχουν υπογράψει συμφωνίες και κοινοπραξίες που καθορίζουν έναν οριζόντιο άξονα συνεργασίας που ενώνεται μέσω της Μεσογείου και μέσω των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους. Έχουμε ακολουθήσει την προοπτική που επινόησε ο Κρανιδιώτης και το Κυπριακό έχει γίνει πια ευρωπαϊκό. Καταφέραμε να αποφύγουμε την παγίδα του Σχεδίου Ανάν και είμαστε τώρα ελεύθεροι να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε και πρέπει να καθορίσουμε τις κινήσεις μας. Υπάρχουν δυσκολίες και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι για να κινηθούμε συντονισμένα. Οι ενεργειακές μας πορείες δεν πρέπει να είναι απλώς παράλληλες, αλλά πρέπει και να συγκλίνουν για να είναι αποτελεσματικές και ανθεκτικές στις εχθρικές επιθέσεις και ακολουθούν το νοητικό σχήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2020 και το 2050. Κατά συνέπεια πρέπει να γίνουν απαραίτητες διαπραγματεύσεις για να στηθεί ένα κοινό πεδίο δράσης κι όχι να προσφεύγουμε σε μίζερες επιλογές που δεν αποσκοπούν παρά μόνο σ' ένα συντηρητισμό που παράγει μόνο και μόνο αδράνεια. Το κομματικό πλαίσιο δεν μας αφορά. Υπάρχει ένας αγώνας που πρέπει να δοθεί και θα δοθεί, γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τον εκφυλισμό των θέσεων μας σε εθνικό επίπεδο. Και με το Σχέδιο Ανάν όταν όλα φαίνονταν χαμένα καταφέραμε ν’ αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων και να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα μέσα στα οποία ζούμε. Είμαστε αγωνιστές για τα δύσκολα, διότι δεν υπάρχουν εύκολα για μας. Η πατρίδα μας είναι μικρή και χρειάζεται υψηλή στρατηγική. Με τα θέματα που έχουμε αναπτύξει, χρειάζεται μια προσέγγιση καθαρά επαγγελματική στο υπουργείο εξωτερικών και στο υπουργείο ενέργειας, διότι η ΑΟΖ δεν πρέπει μόνο και μόνο να τη διαχειριστούμε αλλά και να την αξιοποιήσουμε ως εθνικό θησαυρό. Είναι υποχρέωσή μας να βρούμε μια κοινή γραμμή που ακολουθεί τη στρατηγική και να μην χαθούμε σε τεχνικά ζητήματα και βέβαια μικροπολιτικά. Πρέπει να αποδείξουμε ότι αν ο Ελληνισμός είναι διαχρονικός δεν είναι τυχαίο αλλά θέμα ανάγκης για να υπάρχει και η προσφορά μας. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχάσουμε κανένα και ειδικά τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες, για να δώσουμε ένα μέλλον αξιόπιστο στους δικούς μας.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











