Φυσικό αέριο και ελληνική στρατηγική

Νίκος Λυγερός - Φυσικό αέριο και ελληνική στρατηγική
Για να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή κανείς δεν μας υποχρεώνει να πουλήσουμε τη ΔΕΣΦΑ. Δεν υπάρχει καμία επίσημη αναφορά για αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Κατά συνέπεια, όσοι μιλούν για πώληση λόγω εξαναγκασμού είτε δεν έχουν διαβάσει τα κείμενα που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, είτε το ξέρουν και το λένε για δημαγωγικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση τώρα που είμαστε στην τελική φάση της θέσπισης της ΑΟΖ, τώρα που έχουμε αποδεδειγμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί την πράσινη ενέργεια, στην οποία ανήκει το φυσικό αέριο, δεν μπορούμε τώρα να πουλήσουμε το δίκτυο φυσικού αερίου της Ελλάδας. Η ΔΕΣΦΑ ανήκει στις υποδομές που έχει ανάγκη η ελληνική ΑΟΖ, για να υποστηριχθεί σε πρακτικό επίπεδο. Και δεν μπορούμε να την αφήσουμε να φύγει από τα χέρια της ελληνικής Δημοκρατίας τώρα που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Η ελληνική στρατηγική σε εθνικό επίπεδο μπορεί πλέον να βασιστεί στο φυσικό αέριο για το όφελος της πατρίδας μας και όχι για ξένα συμφέροντα. Στη ΔΕΣΦΑ μπορεί να εργαστεί δικό μας προσωπικό και πρέπει μάλιστα να ενισχυθεί για να επεκταθεί το δίκτυο σε περισσότερα μέρη της Ελλάδας και ειδικά σε περιοχές, όπως είναι η Θράκη και η Ήπειρος λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούν τον χειμώνα. Όσο πιο μεγάλο θα είναι το δίκτυο, τόσο πιο πολλές οικονομίες θα κάνει η πατρίδα μας και ο λαός μας. Κατά συνέπεια σε κάθε πρακτικό και τακτικό επίπεδο πρέπει να εξετάσουμε πώς θα επεκταθεί το δίκτυο. Και στο στρατηγικό επίπεδο θα πρέπει να εξετάσουμε πώς θα συμμετέχουμε στην κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου που μας αφορούν άμεσα και δεν ανήκουν σε φαντασιώσεις που αναδείχτηκαν μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Το φυσικό αέριο είναι ένα συγκεκριμένο εργαλείο που θα βοηθήσει την πατρίδα μας ακόμα και σε τοπικό επίπεδο. Είναι μια εφαρμογή των δυνατοτήτων που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ και πρέπει να αναδειχθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι υπάρχει πραγματική ανάγκη για τροφοδότηση και αυτό είναι ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα που θα καθορίσει και το μέλλον. Υπάρχει, λοιπόν, απαίτηση ελληνικής στρατηγικής και σε αυτόν τον τομέα.