Αναθερμαίνονται οι σχέσεις Ελλάδας - Αιγύπτου για την ΑΟΖ
Στην ενίσχυση των διμερών διπλωματικών σχέσεων με την Αίγυπτο, με σκοπό την υπογραφή συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, προσβλέπει η Αθήνα.
Στο πλαίσιο αυτό της αναθέρμανσης των συνομιλιών για τη διευθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών Ελλάδας Αιγύπτου συναντήθηκαν στο Κάιρο ο Αιγύπτιος υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τα Ευρωπαϊκά Ζητήματα, Χάτεμ ΣεΤφ Αλ Νασρ, και ο πρέσβης και επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών, Δημήτρης Παρασκευόπουλος.
Στην εν λόγω συνάντηση συμμετείχε και ο πρέσβης και αναπληρωτής γενικός διευθυντής του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών, Τάσος Τζιωνής.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, η αιγυπτιακή πλευρά φέρεται να εκτιμά το γεγονός ότι η Αθήνα και η Λευκωσία σε αντίθεση με την Τουρκία εξαρχής υποστήριξαν τη μεταβατική κυβέρνηση της Αιγύπτου, η οποία προέκυψε μετά την ανατροπή του ισλαμιστή προέδρου της χώρας, Μοχάμεντ Μόρσι. Συνεπώς, οι συνομιλίες για την οριοθέτηση της ΑΟΖ που διεξάγονται σε τριμερές επίπεδο, ανάμεσα δηλαδή στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο, φαίνεται πως ακολουθούν θετική πορεία.
Η χθεσινή συνάντηση αποτελεί συνέχεια της επίσημης επίσκεψης στο Κάιρο στις αρχές Σεπτεμβρίου του υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και των επαφών που είχε ο κ. Βενιζέλος στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο κατά τη Γενική Συνέλευση του OHE με τον Αιγύπτιο ομόλογο του Ναμπίλ Φάχμι, ενώ την περασμένη Πέμπτη ο υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκε στην Αθήνα με τον πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας, Φαίδωνα Αναστασίου, και τον πρέσβη της Αιγύπτου, Αχμέτ Φουάντ Ελ Μπιντέβι.
Στο μεταξύ η Λευκωσία βρίσκεται σε στενή συνεργασία και με τη Βηρυτό. Οι δύο πλευρές κατέληξαν προχθές σε συμφωνία για τον τρόπο που θα κατανεμηθούν οι ποσότητες φυσικού αερίου οι οποίες ενδεχομένως να ανακαλυφθούν στο σημείο που συναντώνται οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες των δύο χωρών. Ο Λίβανος αμφισβητεί τη συμφωνία στην οποία έχει προβεί η Κύπρος με το Ισραήλ, καθώς θεωρεί πως η ΑΟΖ του Ισραήλ, όπως έχει οριστεί, υπερκαλύπτει χωρικά ύδατα του Λιβάνου.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











