Κύπρος, Exxon Mobil και Σταθμός LNG
Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος
Μετά την ανακοίνωση της Exxon Mobil ότι θα κάνει γεώτρηση στο θαλάσσιο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ είχαμε και μια νέα προοπτική που έχει καθυστερήσει εδώ και χρόνια η Κύπρος. Ο αμερικανικός κολοσσός στον τομέα των υδρογονανθράκων δεν εκφράζεται χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις των δηλώσεών του. Έτσι όταν ανακοινώνει επίσημα πριν αρχίσει καν την πρώτη του γεώτρηση και έχοντας προς το παρόν μόνο ένα συμβόλαιο με την Κυπριακή Δημοκρατία ότι θεωρεί στρατηγικής σημασία την ύπαρξη ενός τερματικού σταθμού LNG στην Κύπρο, κατανοούμε όλοι και ακόμα πιο πολύ οι ειδικοί, ότι η Αμερική δεν έρχεται στην περιοχή για να κάνει μόνο φιγούρα. Ένας τερματικός σταθμός LNG θα αλλάξει όλα τα οικονομικά δεδομένα, αφού από μόνος του είναι μία επένδυση της τάξης των 10 δισεκατομμυρίων Ευρώ, κατασκευάζεται με 4.500 άτομα και προκαλεί σε πρώτο και δεύτερο επίπεδο 100.00 θέσεις εργασίας.
Ακόμα και αν αυτοί οι αριθμοί φαίνονται εξωπραγματικοί για τους μη ειδικούς, τώρα ξέρουμε πως η Exxon Mobil βλέπει το μέλλον στην Κύπρο και ότι αυτό συμβαδίζει με τις παλαιότερες αναλύσεις μας στους τομείς της ενέργειας και της στρατηγικής. Με αυτά τα νέα δεδομένα, θα δυσκολευτούν πάρα πολύ όλοι αυτοί οι ηττοπαθείς που μας εξηγούν συνεχώς ότι το κοίτασμα Αφροδίτη δεν είναι και τόσο μεγάλο, ότι δεν επαρκεί για μεγάλες επενδύσεις, ότι δεν έχουμε τίποτα άλλο κι ότι καλά κάναμε που το δώσαμε στην Αίγυπτο για υγροποίηση μέσω ενός αγωγού που θα μπορούσε να καταλήξει στην Κύπρο αν οι ίδιοι οι Κύπριοι πίστευαν στις δυνατότητές τους...
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...












