Επίπτωση Στρατηγικής Θεμιστοκλή
Ν. Λυγερός
Το θέμα του Χρόνου παίζει ένα τεράστιο ρόλο σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και κάθε μέρα που περνά μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο πλαίσιο του Μεγάλου Διαγωνισμού της Ελλάδας για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ. Ενώ αρχικά δεν έδινε κανένας σημασία μέσα στις διαπραγματεύσεις, γιατί θεωρούσαν ότι η ΑΟΖ είναι απλώς ένα θεωρητικό πλαίσιο και κάπως γενικόλογο για τους οικονομολόγους που δεν πιστεύουν στην στρατηγική και δεν εξετάζουν τα ενεργειακά δεδομένα. Τώρα όμως που φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο και τόσο κοντά στην ημερομηνία λήξης των υποψηφιοτήτων για τις εταιρείες που θα υπογράψουν συμβόλαια με την Ελλάδα σε αυτόν τον γύρο αδειοδότησης, είναι όλοι αναγκασμένοι να πουν και να δουν ότι θα έχει επιρροή πάνω στις διαπραγματεύσεις που αναζητούν όλο και περισσότερο χειροπιαστές αποδείξεις για τα λεγόμενα των συνομιλιών. Ποιος θα τολμήσει να πει τώρα ότι τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ δεν υπάρχουν; Ακόμα και ο πιο άσχετος δεν μπορεί να το κάνει γιατί τώρα η πραγματικότητα έχει έρθει στα μέτρα του και μπορεί και αυτός να τη δει. Το θετικό στοιχείο είναι ότι είμαστε προετοιμασμένοι και με αυτόν τον διαγωνισμό μπορούμε να αποδείξουμε την αξιοπιστία μας όχι μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο μα και στο διεθνές. Στις 14 Ιουλίου, θα έχουμε επίσημα τα ονόματα των υποψηφίων και θα ξέρουμε ποιες θα είναι οι αρχικές συνθήκες αυτών των διαπραγματεύσεων, αφού είναι η Ελλάδα που για έξι μήνες θα έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει όλες τις προτάσεις και μάλιστα ξεχωριστά για το καθένα από τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που θα έχει υποψήφιους. Με άλλα λόγια, τώρα που η Ευρωομάδα αναζητά νομοθετικές πράξεις, εμείς έχουμε ήδη έτοιμο ένα διαγωνισμό που δίνει τεράστιες προοπτικές για την πατρίδα και αυτό σίγουρα θα επηρεάσει θετικά την Ευρωομάδα και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...







