“Λήγει και ο διαγωνισμός για τα θαλάσσια οικόπεδα, ελπίζουμε ότι θα έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα, λήγει στις 14 Ιουλίου”, τόνισε, μην αφήνοντας περιθώρια για παράταση. Λόγω της κατάστασης υπάρχουν ανησυχίες από την αγορά για το ενδεχόμενο να μην έχει ισχυρή συμμετοχή ο διαγωνισμός για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο πέλαγος και νότια της Κρήτης, αφού το ενδιαφέρον είναι εξαιρετικά χαμηλό, λόγω της κατάστασης στην Ελλάδα. Λόγω των εξελίξεων, ο κλάδος των υδρογονανθράκων περνά μάλλον σε φάση απαξίωσης των διαγωνισμών ή και σε πιθανό ναυάγιο. Απολύτως λογικό, αφού η περίοδος δεν είναι καθόλου ευνοϊκή για τέτοιες υψηλού ρίσκου, ειδικά με την τιμή του πετρελαίου να είναι κάτω από τα 60 δολάρια. Να σημειωθεί ότι εκτιμάται πως τα κοιτάσματα είναι αξίας άνω του 1,7 τρισ. ευρώ σε Ιόνιο και νότια Κρήτη, σύμφωνα με εκτιμήσεις του καθηγητή Νίκου Λυγερού. Σε διάλεξη που διοργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο κ. Λυγερός υποστήριξε πως μόνο το δεύτερο κοίτασμα αρκεί για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδας για 450 χρόνια.
Σχετικά με την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο, ο υπουργός χαρακτήρισε παράλογες τις απαιτήσεις της Τουρκίας για τη χάραξη των άλλων οικοπέδων στη Μεσόγειο και ζήτησε να έχουμε οριοθέτηση στην Ανατολή μεσόγειο με βάση το εθνικό δίκαιο. Ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε, επίσης, ότι ο τα λιμάνια υστερούν από άποψη ενεργειακού εφοδιασμού και πως το έλλειμμα αυτό θα πρέπει να καλυφθεί από επενδύσεις, αλλά, όπως είπε, είναι δύσκολες και για την αναβάθμιση των λιμανιών γενικά. Εξέφρασε την άποψη ότι οι αγωγοί μπορεί να μας συνδέσουν με τους γείτονες, δηλαδή με την Τουρκία και να γίνει αφορμή για καλύτερες σχέσεις και επίλυσης των διαφορών και των απαιτήσεων και θεμάτων που εγείρει η Τουρκία.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











