%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Οι τελευταίες έρευνες της ιταλικής εταιρείας "ΕΝΙ" μέσα στην αιγυπτιακή ΑΟΖ με την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Zohr, έδωσαν νέα και ισχυρή ώθηση στις προοπτικές ανακάλυψης νέων γιγαντιαίων στόχων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο (Εικ.1). Οι στόχοι αυτοί εντοπίζονται σε παλαιο-υψηλά ασβεστολίθων που καλύφθηκαν με άλατα της εποχής του Μεσσηνίου.
Οι παραπάνω προοπτικές έχουν ήδη συναρπάσει ένα μεγάλο αριθμό επιστημόνων, οι οποίοι έχουν αρχίσει να αναθεωρούν παλαιότερα γεωλογικά μοντέλα της ανώτερης Μειοκαινικής περιόδου στην Μεσογείο. Η περίοδος αυτή που έγινε πριν περίπου 5.000.000 χρόνια, αφορά την λεγόμενη κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου, κατά την οποία, υπό την πίεση της Αφρικανικής πλάκας, το στενό του Γιβραλτάρ έκλεισε και η Μεσόγειος θάλασσα εξατμίστηκε. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μία εκτεταμένη περιβαλλοντολογική καταστροφή, με εναποθέσεις αλάτων το πάχος των οποίων ξεπερνά συχνά τα 2.000 μέτρα. Τα άλατα αυτά καλύφθησαν στη συνέχεια από νεώτερα ιζήματα. Η ανωτέρω διαδικασία εναπόθεσης αλάτων και ιζημάτων προκάλεσε επιστημονικές διαμάχες που διήρκεσαν 35 χρόνια περίπου. Οι γεωφυσικές καταγραφές και τα δείγματα γεωτρήσεων της Μεσογείου (πρόγραμμα ODP κ.λπ.) οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η ποσότητα αλάτων που υπάρχει στην Μεσόγειο ανταποκρίνεται στην εξάτμιση του περιεχομένου της επί 8 φορές. Αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι κατά την διάρκεια της κρίσης αλμυρότητας του Μεσσηνίου, υπήρξε ωκεάνια, κατά περιόδους, προσφορά ύδατος προς την Μεσόγειο. Ως εκ τούτου επί μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Μεσόγειο φαίνεται ότι κατά την διάρκεια της εξάτμισης διατηρήθηκαν παλαιο-λιμνοθάλασσες τόσο στα βαθύτερα σημεία της όσο και σε ορισμένα οροπέδιά της (βλ. Εικ.2)...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles?n=24186&l=gr
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
--%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82,+%CE%9F%CE%B9+%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%91%CE%9F%CE%96.jpg "Οι κινήσεις για την ΑΟΖ")
