Από το GRITA στο EuroAsia Interconnector
Το GRITA είναι η ηλεκτρική σύνδεση που υπάρχει ήδη μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας. Πιο συγκεκριμένα, συνδέει τη Galatina και τον Άραχθο. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι 400 KV, 1250 A και 500 MW. Το πέρασμα του καλωδίου γίνεται βέβαια από τις δύο θεωρητικές ΑΟΖ της Ιταλίας και της Ελλάδας, λόγω της συμφωνίας του 1977 περί υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο χωρών. Αν εξετάσουμε τα δομικά στοιχεία του καλωδίου έχουμε το εξής, αρχίζοντας από την Ελλάδα και καταλήγοντας στην Ιταλία: 110 km εκτός γης, 61 km υποθαλάσσιο, βυθισμένο 1 m μέσα στη γη και 43 km υπόγειο. Το GRITA είναι μία σύνδεση ανάλογη με πολλές άλλες που υπάρχουν μεταξύ ευρωπαϊκών χερσαίων και νησιωτικών χωρών. Στη Βόρεια Ευρώπη υπάρχουν οι περισσότερες συνδέσεις με Ηνωμένο Βασίλειο και Σκανδιναβικές χώρες. Στη Νότια Ευρώπη, υπάρχει σύνδεση μεταξύ Ιταλίας και Σαρδηνίας μέσω Κορσικής, αλλά και ανεξάρτητα. Το GRITA έρχεται λοιπόν να συμπληρώσει το δίκτυο με την παρουσία της Ελλάδας. Τώρα αυτό μας δίνει μία επιπλέον σύνδεση και βέβαια ένα λόγο ύπαρξης με την Κύπρο και το Ισραήλ μέσω του EuroAsia Interconnector. Αυτή η σύνδεση μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου (155 ΝΜ) μεταξύ Κύπρου και Κρήτης ( 320 ΝΜ) και μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου (65 ΝΜ), είναι πάρα πολύ σημαντική και για πολλούς λόγους. Το EuroAsia Interconnector θα περάσει από την ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, είναι διπλής κατεύθυνσης και έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 2GW! Η προμελέτη του τελείωσε ήδη, η μελέτη του τελειώνει το 2012 και αρχές του 2013 αρχίζει η τοποθέτησή του. Το Ισραήλ θεωρεί ότι το EuroAsia Interconnector είναι εθνικής σημασίας και πρόκειται να το υποστηρίξει δυναμικά. Κατά συνέπεια, πρόκειται για μία στρατηγική κίνηση. Επιπλέον, όπως έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, το ιταλικό καράβι καταπόντισης του καλωδίου μπορεί να μεταφέρει περισσότερο βάρος ( το καλώδιο ζυγίζει 60 kg το γραμμικό μέτρο), πράγμα που επιταχύνει τη διαδικασία. Η τοποθέτηση δεν γίνεται μόνο στο βάθος του βυθού, αλλά 1 μέτρο κάτω από το έδαφος με τη χρήση ενός ρομπότ που χειρίζεται κάθετα το καλώδιο σε σχέση με το σκάφος. Το μήκος του EuroAsia Interconnector είναι της τάξης των 1000 km και αυτό θα αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ. Κι όσο αφορά στο βάθος θα αγγίζει και τα 2000 μέτρα. Με όλα αυτά τα δεδομένα, έχουμε ένα τεράστιο οικονομικό και στρατηγικό επιχείρημα για να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ που θα ενώσει τις ΑΟΖ της Ιταλίας με εκείνες της Κύπρου και του Ισραήλ. Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι ήδη εδώ, οι πολιτικοί το έχουν πια καταλάβει, περνάμε λοιπόν στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να δείξουμε σε όλους ότι δεν πρόκειται να γονατίσουμε λόγω της οικονομικής πίεσης, αλλά θα μετατραπούμε σε ενεργειακό κόμβο και στη συνέχεια σε γεωπολιτικό παίκτη με ευρωπαϊκά κριτήρια.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











