%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Η νέα απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης της Χάγης ακολουθεί τα νοητικά σχήματα των αποφάσεων του 1982 και 1985, όσο αφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και πάλι δεν εξετάζει το θέμα της μέσης γραμμής ενσωματώνοντας κανονικά τα νησιά. Η απόφαση αυτή ήταν βέβαια αναμενόμενη από τους ειδικούς λόγω των δεδικασμένων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το κυρίαρχο επιχείρημα του ΔΔΔ σε τέτοιου τύπου αποφάσεις είναι το γεωλογικό στοιχείο. Κατά συνέπεια είναι μια λανθασμένη στρατηγική να υπάρχει ανάμειξη του θέματος της υφαλοκρηπίδας με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι ξέρουμε ότι το ΔΔΔ θα δώσει προτεραιότητα στη γεωλογία παρά στην οικονομία. Και αυτό γιατί η ΑΟΖ είναι μια πιο ευέλικτη διατύπωση ειδικά για το θέμα των νησιών. Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι θα έπρεπε λοιπόν να επικεντρωθούμε στην υφαλοκρηπίδα αν όμως γνωρίζει τις εξελίξεις στην Αρκτική και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Αρκτικής οι οποίες επηρεάζουν ακόμα και τις ΗΠΑ, θα κατανοήσει άμεσα ότι η ΑΟΖ είναι η μοναδική λύση όταν υπάρχει κάποια δυσκολία διευθέτησης της επικάλυψης. Πιο συγκεκριμένα το Συμβούλιο τις Αρκτικής που αποτελείται από 8 κράτη αποφάσισε να αποφύγει εντελώς οποιαδήποτε διαδικασία, όπου εμπλέκεται η υφαλοκρηπίδα, διότι όλοι ξέρουν ότι η ρωσική θέση είναι ξεκάθαρη για την περιοχή, αφού θεωρεί ότι γεωλογικά είναι αποκλειστικά η συνέχεια τις Ρωσίας. Έτσι δεν έκαναν το στρατηγικό λάθος να αναμείξουν τα δύο θέματα κι αποφάσισαν να εξετάσουν μόνο και μόνο το θέμα της ΑΟΖ και μάλιστα μετ την έννοια της μέσης γραμμής. Αυτό δείχνει από μόνο του ότι σοβαρά κράτη, όπως είναι η Ρωσία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Νορβηγία και η Δανία δεν κάνουν καμία ανάμειξη μεταξύ των δύο εννοιών, διότι λειτουργούν όντως στρατηγικά. Έτσι αυτή η νέα υπόθεση δείχνει επί της ουσία, πόσο προβληματική είναι η έννοια της υφαλοκρηπίδας , όταν υπάρχουν δυσκολίες μεταξύ των κρατών. Είναι λοιπόν ένα διδακτικό παράδειγμα και για την ανάπτυξη και τον σχεδιασμό στρατηγικής για την πατρίδα μας και ενισχύει βέβαια όλες τις προσπάθειες που κάνουμε για να θεσπιστεί η ελληνική ΑΟΖ, δίχως να πέσουμε στην παγίδα της ανάμειξης που οδηγεί σε δύσκολες νομικές αποφάσεις, οι οποίες μπορούν να είναι επικίνδυνες, όταν υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν απαραίτητα μια καλή βούληση στις διαπραγματεύσεις.
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
