%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Η ενεργοποίηση των οικοπέδων 2 και 3 με τον δεύτερο γύρο παραχώρησης στην ΑΟΖ της Κύπρου δίνει την επιβράβευση για τη συμφωνία περί οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Λιβάνου που πέτυχε ο Γιώργος Λιλλήκας το 2007 ως Υπουργός της Κυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου. Μέχρι τώρα, μέσω του οικοπέδου 12, η εξόρυξη αφορούσε τα όρια της Αιγύπτου και ειδικά του Ισραήλ. Τώρα με τα νέα οικόπεδα, η οριοθέτηση με τον Λίβανο παίρνει όλη την αξία της. Έτσι η Κύπρος όχι μόνο πετυχαίνει αυτό το γεωοικονομικό άνοιγμα, αλλά και ένα γεωπολιτικό άνοιγμα, αφού θωρακίζει την ΑΟΖ με τα τρία κράτη που έχουν κάνει συμφωνία μαζί της το 2003, 2007 και 20120. Έτσι το 2012 έρχεται για να σφραγίσει τη στρατηγική που ακολουθεί η Κύπρος, ενώ η Τουρκία δεν την αναγνωρίζει καν ως κράτος. Δίχως φοβίες, με αποτελεσματικότητα προσπερνάει τα εμπόδια, δίχως να δίνει περαιτέρω σημασία στους λεονταρισμούς της Τουρκίας, που απλώς παρακολουθεί τις εξελίξεις. Διότι ακόμα και αν πίεσε όλες τις εταιρείες που θα έκαναν συμφωνία με την Κύπρο, λέγοντάς τους ότι δεν θα μπορούν να κάνουν έρευνες περί υδρογονανθράκων στην Τουρκία, δεν κατάφερε τίποτα. Οι εταιρείες παρέμειναν υποψήφιες στην κυπριακή ΑΟΖ δίχως να φοβηθούν.
Επιπλέον, και στην περίπτωση των οικοπέδων 9 και 11 που εφάπτονται με το οικόπεδο 12, αλλά και στην περίπτωση των οικοπέδων 2 και 3 που εφάπτονται με την ΑΟΖ του Λιβάνου λόγω 3, οι εταιρείες ξέρουν ότι υπάρχουν δεδομένα για το φυσικό αέριο, διότι το κοίτασμα Αφροδίτη και το κοίτασμα που βρέθηκε πρόσφατα στην ΑΟΖ του Λιβάνου δεν είναι πια εκτιμήσεις. Με άλλα λόγια, οι εταιρείες έχουν να διαλέξουν μεταξύ σίγουρων δεδομένων και λόγων επί χάρτου. Και τώρα βλέπουμε επί του πρακτέου ότι διάλεξαν και πώς διάλεξαν. Αυτή η προσέγγιση είναι ξεκάθαρη ακόμα και αν υποτίθεται ότι στο διπλωματικό επίπεδο υπάρχει το πρόβλημα της αναγνώρισης. Η Κύπρος λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο ως ένα ορθολογικό κράτος που έχει όντως ένα στρατηγικό σχεδιασμό όσον αφορά στην ενέργεια που ξέρουμε πόσο σημαντική είναι. Δεν εξετάζει πια αυτό το θέμα κομματικά αλλά πραγματικά εθνικά.
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια. Διότι αν η Κύπρος είχε υπογράψει το Σχέδιο Ανάν, τώρα η περίφημη ΑΟΖ της θα ήταν κατακερματισμένη λόγω των αγγλικών βάσεων που θα είχαν επίσημα κυριαρχία. Σε αυτό το πλαίσιο σχετίζονται και οι επόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.
Διότι επιτυχίες τέτοιου τύπου, όπως είναι ο δεύτερος γύρος παραχώρησης, πρέπει να γίνονται αντικείμενο διαχείρισης από κυβερνήσεις που έχουν τεχνογνωσία αλλά και κότσια, αλλιώς αυτά τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, αλλά μπορούν να αλλοιωθούν από παρεμβάσεις του ραγιαδισμού. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσουμε το όλο πλαίσιο από την αρχή δηλαδή από τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο για να συνεχίσουμε αυτήν την πορεία πάντα προς αποκλειστικό όφελος του κυπριακού λαού και της Κύπρου που αποκτά με αυτόν τον τρόπο μια γεωπολιτική υπόσταση που προκαλεί σεβασμό.
Επιπλέον, και στην περίπτωση των οικοπέδων 9 και 11 που εφάπτονται με το οικόπεδο 12, αλλά και στην περίπτωση των οικοπέδων 2 και 3 που εφάπτονται με την ΑΟΖ του Λιβάνου λόγω 3, οι εταιρείες ξέρουν ότι υπάρχουν δεδομένα για το φυσικό αέριο, διότι το κοίτασμα Αφροδίτη και το κοίτασμα που βρέθηκε πρόσφατα στην ΑΟΖ του Λιβάνου δεν είναι πια εκτιμήσεις. Με άλλα λόγια, οι εταιρείες έχουν να διαλέξουν μεταξύ σίγουρων δεδομένων και λόγων επί χάρτου. Και τώρα βλέπουμε επί του πρακτέου ότι διάλεξαν και πώς διάλεξαν. Αυτή η προσέγγιση είναι ξεκάθαρη ακόμα και αν υποτίθεται ότι στο διπλωματικό επίπεδο υπάρχει το πρόβλημα της αναγνώρισης. Η Κύπρος λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο ως ένα ορθολογικό κράτος που έχει όντως ένα στρατηγικό σχεδιασμό όσον αφορά στην ενέργεια που ξέρουμε πόσο σημαντική είναι. Δεν εξετάζει πια αυτό το θέμα κομματικά αλλά πραγματικά εθνικά.
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια. Διότι αν η Κύπρος είχε υπογράψει το Σχέδιο Ανάν, τώρα η περίφημη ΑΟΖ της θα ήταν κατακερματισμένη λόγω των αγγλικών βάσεων που θα είχαν επίσημα κυριαρχία. Σε αυτό το πλαίσιο σχετίζονται και οι επόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.
Διότι επιτυχίες τέτοιου τύπου, όπως είναι ο δεύτερος γύρος παραχώρησης, πρέπει να γίνονται αντικείμενο διαχείρισης από κυβερνήσεις που έχουν τεχνογνωσία αλλά και κότσια, αλλιώς αυτά τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, αλλά μπορούν να αλλοιωθούν από παρεμβάσεις του ραγιαδισμού. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσουμε το όλο πλαίσιο από την αρχή δηλαδή από τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο για να συνεχίσουμε αυτήν την πορεία πάντα προς αποκλειστικό όφελος του κυπριακού λαού και της Κύπρου που αποκτά με αυτόν τον τρόπο μια γεωπολιτική υπόσταση που προκαλεί σεβασμό.
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
