%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Η οριοθέτηση των ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου είναι πλέον στο κοινό πρόγραμμα των τριών χωρών ως όραμα. Η συμφωνία του Καΐρου ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τις επίσημες υπογραφές των οριοθετήσεων μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, αλλά βέβαια και την επέκταση της ήδη υπάρχουσας συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, έτσι ώστε οι τρεις ΑΟΖ να αγγίζουν το τριπλό σημείο επαφής δίχως καμία εξαίρεση. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε και την ύπαρξη του Καστελλόριζου ως σύμπλεγμα, αφού αυτό εξασφαλίζει το τριπλό σημείο. Επίσης αυτό το πλαίσιο δίνει την πρακτική δυνατότητα εκμετάλλευσης και αξιοποίησης της λεκάνης Ηροδότου, η οποία διαθέτει τεράστια στρατηγικά αποθέματα υδρογονανθράκων. Έτσι οι τρεις χώρες μπαίνουν πλέον σε πρακτική εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας και μάλιστα μέσα σ’ ένα συμμαχικό πλαίσιο που ενισχύει τις γεωοικονομικές μας σχέσεις μέσω της τοποστρατηγικής της έννοιας της ΑΟΖ. Με αυτό το εργαλείο βοηθούμε και τη σταθερότητα της περιοχής, αλλά και την επενδυτική ελκυστικότητά της, αφού οι πετρελαϊκές εταιρείες αποφεύγουν παραδοσιακά αμφισβητούμενες περιοχές για να μην υποστούν το οικονομικό κόστος της όποιας θεσμικής καθυστέρησης. Με αυτή τη τριπλή συμφωνία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα για όλους και δεν έχουμε πια ανάγκη να περιμένουμε με ένα παθητικό τρόπο τις εξελίξεις, αφού αυτές προέρχονται από τις ίδιες μας τις πράξεις. Η Κύπρος δεν είναι πια μόνη και παρόλο που υπάρχουν οι αναμενόμενες αμφισβητήσεις η κυπριακή ΑΟΖ παραμένει ο συνδετικός κρίκος σε αυτό το ευρω-αφρικανικό πεδίο δράσης.
http://www.lygeros.org/articles?n=17544&l=gr
The demarcation of the EEZ as a triple vision
The demarcation of the EEZ of Greece, Cyprus and Egypt is now in a joint program of the three countries, as a vision. The Cairo agreement, opens the path widely for the official signatures of the demarcations between Greece and Egypt, and Greece and Cyprus, but of course also the extension of the existing agreement between Cyprus and Egypt, so that, the three EEZs to be touching the triple point of contact without any exceptions. Therefore, we also ensure the existence of the Kastellorizo as a complex, since the triple point provides that assurance. Also this context provides the practical possibility of exploitation and utilization of the Herodotus basin, which has enormous strategic hydrocarbon reserves.
Therefore, the three countries now enter, into a practical application phase of the Law of the Sea and more importantly, within an alliance context, which enhances our geo-economic relations through the topostrategic notion of the EEZ.
With this tool, we aid towards the stability of the region, but also its investment attractiveness, since the oil companies avoid traditionally controversial areas, in order not to suffer the financial cost of any institutional delay. With this triple deal, things are clearer for everyone and we have no longer the need to wait in a passive manner for the developments, since they derive from our own actions. Cyprus is no longer alone, and although there are expected challenges, the Cypriot EEZ remains the missing link in this Euro-African field.
