Συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας για οριοθέτηση ΑΟΖ
Την έναρξη σύντομα διαβουλεύσεων για την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και άλλων θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία συμφώνησαν, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο ιταλός Πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα στη χθεσινή τους συνάντηση στη Ρώμη. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τις χθεσινές επαφές του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στην ιταλική πρωτεύουσα, οι δύο χώρες σκοπεύουν να προχωρήσουν με κοινούς άξονες στην ατζέντα των ευρωπαϊκών τους προεδριών. Στόχος της Αθήνας και της Ρώμης είναι να αναδείξουν νέες διαστάσεις του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η μεσογειακή και συνεπώς η θαλάσσια διάσταση.
Επί της ουσίας, έλεγαν διπλωματικές πηγές, με τη χθεσινή συμφωνία του αντιπροέδρου της ελληνικής κυβέρνησης και του ιταλού Πρωθυπουργού, ομάδες εμπειρογνωμόνων θα αναλάβουν τις διαβουλεύσεις, ώστε η ήδη υπάρχουσα ελληνοϊταλική συμφωνία του 1977 (αφορούσε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο) να εμπλουτιστεί και με την οριοθέτηση της ΑΟΖ και άλλων θαλάσσιων ζωνών. Αγνωστη πάντως παραμένει η στάση που θα τηρήσει η Αλβανία σε μια τέτοια κίνηση, καθώς έχει μεν υπογράψει συμφωνία με την Ιταλία για την οριοθέτηση της μεταξύ τους υφαλοκρηπίδας, αλλά έχει ακυρώσει στο Συνταγματικό Δικαστήριο τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών που υπέγραψε με την Ελλάδα το 2009.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ. Στις επαφές που είχε χθες ο Βαγγέλλης Βενιζέλος τόσο με τον Ενρίκο Λέτα όσο και με τους υπουργούς Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ιταλίας Εμπα Μπονίνο και Εντσο Μοαβέρο Μιλανέζι συμφωνήθηκε ο συντονισμός της ελληνικής προεδρίας με την ιταλική που ακολουθεί αμέσως μετά, καθώς και από κοινού ανάδειξη του ευρωπαϊκού Νότου ως έννοιας με πολιτικό περιεχόμενο και κοινωνική διάσταση. Διπλωματικές πηγές έλεγαν ότι οι κοινοί άξονες των Προεδριών θα εστιάσουν στη μεσογειακή διάσταση των δύο χωρών και κυρίως στα θέματα της θαλάσσιας ασφάλειας (λαθρομετανάστευση) και της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής. Αυτός είναι και ο λόγος που χθες συμφωνήθηκε από κοινού το 2014 να είναι έτος της Μεσογείου. «Η κοινή μας πρόθεση είναι να λάβουμε σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες για τον κοινό γεωγραφικό και πολιτισμικό μας χώρο, της μεσογειακής θάλασσας σε επίπεδο προστασίας συνόρων, ασφάλειας, μετανάστευσης και φυσικά σε θέματα ενέργειας», δήλωσε ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών μετά τη συνάντηση με την ιταλίδα ομόλογό του. «Θέλουμε να πούμε στην Ευρώπη ότι η λιτότητα είναι ένα εργαλείο για την επίτευξη ενός στόχου, δεν είναι πολιτική. Το δεύτερο πράγμα που θέλουμε να πούμε είναι ότι η Μεσόγειος δεν αποτελεί προαιρετική επιλογή. Το νότιο τμήμα της Μεσογείου δεν είναι μια απλή γεωγραφική περιοχή, είναι συμφέροντα, προβλήματα, αλλά και σπουδαίες ευκαιρίες για ολόκληρη την Ευρώπη», τόνισε από την πλευρά της η Ε. Μπονίνο.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...










