%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Δύσκολη και χρονοβόρα διαπιστώνουν όσο περνούν οι εβδομάδες στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ότι θα είναι η αλλαγή του σημερινού μοντέλου παραχωρήσεων για τις έρευνες υδρογονανθράκων, όπως είχε αρχικά προαναγγείλει η ηγεσία του.
Και υπ’ αυτές τις συνθήκες, μπροστά στο χρόνο που πιέζει, αλλά και σε μια προσπάθεια να αποκατασταθεί η επενδυτική εμπιστοσύνη, η ηγεσία του υπουργείου φαίνεται να το ξανασκέφτεται, και να εξετάζει τη διεξαγωγή του επικείμενου μεγάλου γύρου παραχωρήσεων σε Ιόνιο και Κρήτη με βάση το σημερινό μοντέλο.
Τελικές αποφάσεις δεν έχουν ακόμη ληφθεί, ωστόσο στις δεύτερες αυτές σκέψεις οδηγεί η διαπίστωση ότι η αλλαγή του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου δεν είναι εφικτή αν δεν περάσουν τουλάχιστον... 6 με 8 μήνες, που σημαίνει ότι στην καλύτερη περίπτωση θα είναι έτοιμο μετά το καλοκαίρι και στη χειρότερη θα“χαθεί” ολόκληρη η φετινή χρονιά.
Ακόμη δηλαδή και αν δοθεί παράταση στη προθεσμία υποβολής των προσφορών για το μεγάλο γύρο παραχωρήσεων σε Ιόνιο και Κρήτη που εκπνέει στις 14 Μαίου, υπάρχει ο κίνδυνος, αφενός να χαθεί ολόκληρη η φετινή χρονιά, αφετέρου το παρόν τους στο διαγωνισμό να δώσει πολύ μικρός αριθμός εταιρειών.
Σκεφτείτε μόνο ότι για να καταρτισθεί το σημερινό θεσμικό πλαίσιο για τους υδρογονάνθρακες απαιτήθηκαν δύο χρόνια. Στο υπουργείο προβληματίζονται ότι δεν βγαίνουν οι χρόνοι, και ανήσυχοι από το αντίκτυπο που θα έχει να επαναληφθεί το Μάιο ό,τι περίπου συνέβη στις αρχές Φεβρουαρίου, όπου το παρών τους στο διαγωνισμό της Δ.Ελλάδας έδωσαν μόνο δύο ελληνικές εταιρείες, εξετάζουν διάφορα σενάρια, μεταξύ των οποίων και να μην αλλάξουν τη διαδικασία.
Αν επικρατήσει αυτή η άποψη τότε ο διαγωνισμός δεν θα μετατεθεί χρονικά, όπως είχε αρχικά προαναγγελθεί και θα διεξαχθεί ως έχει.Δηλαδή, ο ανάδοχος θα είναι και ο κύριος του κοιτάσματος, αντίθετα με όσα έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυριότητα των υδρογοναθράκων θα ανήκει στο κράτος, με τον μισθωτή να λειτουργεί ως εργολάβος κάτω από τις εντολές του Δημοσίου. Μοντέλο που ακολουθείται σε χώρες όπως η Γκάνα, η Νιγηρία, και η Βενεζουέλα.
Ο διάχυτος προβληματισμός συνδέεεται και με την απουσία κινητικότητας που επικρατεί από πλευράς πετρελαικών εταιρειών, κάτι που αποδίδεται τόσο στις χαμηλές τιμές του μαύρου χρυσού, όσο και στην επενδυτική δυσπιστία προς τη χώρα.
Το μήνυμα που έδωσαν με τη στάση τους τέσσερις μεγάλοι ξένοι παίκτες, Shell, Total, Repsol, και Enel, αποσύροντας στις αρχές του μήνα το ενδιαφέρον τους από το μικρό διαγωνισμό της Δ. Ελλάδας, είναι σαφές, και φαίνεται να έχει ληφθεί και από τη νέα ηγεσία του υπουργείου.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην ειδική βάση δεδομένων του υπουργείου για τις προς παραχώρηση και έρευνα περιοχές (data room), έχουν πολύ καιρό να εισέλθουν εκπρόσωποι ξένων εταιρειών, και ο κίνδυνος πολύ μικρής προσέλευσης στο μεγάλο διαγωνισμό του Μαίου είναι υπαρκτός.
