Βενιζέλος στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ για ΑΟΖ

Βενιζέλος - ΠΑΣΟΚ για ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες.
Απόσπασμα από την Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ στις 27/11/2012, σχετικά με την Ελληνική ΑΟΖ.

"...Υπάρχουν θέματα που επείγουν και δεν αφορούν την οικονομική πολιτική, αλλά αφορούν το έθνος:

...Έχουμε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ο κ. Νίμιτς υπέβαλλε νέο υπόμνημα για το ζήτημα των Σκοπίων και πρέπει να συζητήσουμε. Υπάρχει πάντα το θέμα της ΑΟΖ και της αξιοποίησης της δουλειάς που έχουμε κάνει για τις έρευνες στους υδρογονάνθρακες.

...Ταυτόχρονα, εκεί που θέλουμε να είμαστε πολύ συγκεκριμένοι, παίρνουμε την πρωτοβουλία να καταθέσουμε πρόταση νόμου για το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών από τους υδρογονάνθρακες, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τώρα για πλήρη υγειονομική κάλυψη ανασφάλιστων και ιδίως των ανέργων και μετά την έξοδό τους από το Ταμείο ανεργίας."

Αν δεν είσαι έτοιμος για την ΑΟΖ, κάνε στην μπάντα

Νίκος Λυγερός, Ελλάδα και ΑΟΖ 2012.
Το 2012 είναι το έτος της ελληνικής ΑΟΖ. Γι’ αυτό το λόγο αν δεν είσαι έτοιμος για την ΑΟΖ, κάνε στην μπάντα. Το ελληνικό πνεύμα δεν μπορεί ν’ ανεχθεί άλλες δικαιολογίες ούτε καθυστερήσεις. Αν είσαι ραγιάς, δεν θ’ αλλάξεις τίποτα. Αν έχεις φοβίες, απλώς περίμενε να τελειώσουμε τη δουλειά μας. Αν δεν έχεις κότσια, άσε μας τουλάχιστον ήσυχους. Αλλιώς έλα κι εσύ μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα για τα δικαιώματα της πατρίδας μας και του λαού μας. Διότι ξέρεις ότι δεν καταπατούμε κανέναν. Υπογράψαμε το Δίκαιο της Θάλασσας από το 1982, ψηφίσαμε τον κυρωτικό νόμο το 1995 και τώρα το 2012, θα θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ. Όχι για να τελειώσουμε τη νομική διαδικασία μόνο, αλλά για ν’ αρχίσουμε την έμπρακτη αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην περιοχή μας. Αν αυτό δεν είναι κατανοητό σε σένα, επειδή είσαι κομματικός ή παραταξιακός, διάβασε απλά το Δίκαιο της Θάλασσας. Όλες οι εξηγήσεις έχουν δοθεί από τους ειδικούς, κι αν δεν κατάλαβες την ουσία του θέματος, είναι μόνο και μόνο γιατί δεν θέλησες να τους ακούσεις. Τώρα σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν την ελληνική ΑΟΖ και αυτοί επαρκούν για να δημιουργήσουν την πιο ουσιαστική αλλαγή της εθνικής μας υψηλής στρατηγικής. Η πατρίδα και ο λαός μας αρκετά άντεξαν δίχως να έχουν προοπτικές για το μέλλον και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ακόμα και ένας μαχητής πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο στόχο, για να είναι αποτελεσματικός. Και για την Ελλάδα αυτός ο στόχος πια είναι η ΑΟΖ. Η θέσπιση της είναι λοιπόν απαραίτητη και θα γίνει με σένα ή χωρίς εσένα, επειδή υπάρχει ανάγκη. Πάψε λοιπόν τα πολιτικάντικα δίχως αξία και στρατηγική. Αν έχεις ίχνη μέσα σου της αγωνιστικότητας των δικών μας, ήρθε η ώρα να την εκφράσεις. Σταμάτα λοιπόν τις αντιδράσεις και πέρνα επιτέλους στην αντίσταση που ετοιμάζει την αντεπίθεση, διότι ένας λαός δεν μπορεί μόνο να υποφέρει. Γιατί ξέρουμε από τον Επίκτητο ότι μπορείς να θεωρήσεις τον εαυτό σου ως ελεύθερο ον ή ως σκλάβο, όλα εξαρτούνται από σένα. Εμείς λοιπόν επιλέξαμε να μην είμαστε πια σκλάβοι μιας κατάστασης. Αν εσύ προτιμάς τη μιζέρια, τη γκρίνια και την κατάθλιψη είναι δικό σου πρόβλημα ή πελατεία. Εμείς διαλέξαμε το μονοπάτι για να δούμε φως με τις ίδιες μας δυνάμεις. Τώρα λοιπόν ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός μας κι έχεις την επιλογή να είσαι κι εσύ σ’ αυτήν την ιστορική προσπάθεια. Αλλιώς αν δεν είσαι έτοιμος για την ελληνική ΑΟΖ κάνε στην μπάντα, δεν θα σου το ξαναπούμε.

Νέα απόφαση του ΔΔΔ και διευκρινήσεις

Νίκος Λυγερός, Διεθνές Δικαστηρίου Δικαιοσύνης της Χάγης, ΑΟΖ και στρατηγική.
Η νέα απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης της Χάγης ακολουθεί τα νοητικά σχήματα των αποφάσεων του 1982 και 1985, όσο αφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και πάλι δεν εξετάζει το θέμα της μέσης γραμμής ενσωματώνοντας κανονικά τα νησιά. Η απόφαση αυτή ήταν βέβαια αναμενόμενη από τους ειδικούς λόγω των δεδικασμένων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το κυρίαρχο επιχείρημα του ΔΔΔ σε τέτοιου τύπου αποφάσεις είναι το γεωλογικό στοιχείο. Κατά συνέπεια είναι μια λανθασμένη στρατηγική να υπάρχει ανάμειξη του θέματος της υφαλοκρηπίδας με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι ξέρουμε ότι το ΔΔΔ θα δώσει προτεραιότητα στη γεωλογία παρά στην οικονομία. Και αυτό γιατί η ΑΟΖ είναι μια πιο ευέλικτη διατύπωση ειδικά για το θέμα των νησιών. Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι θα έπρεπε λοιπόν να επικεντρωθούμε στην υφαλοκρηπίδα αν όμως γνωρίζει τις εξελίξεις στην Αρκτική και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Αρκτικής οι οποίες επηρεάζουν ακόμα και τις ΗΠΑ, θα κατανοήσει άμεσα ότι η ΑΟΖ είναι η μοναδική λύση όταν υπάρχει κάποια δυσκολία διευθέτησης της επικάλυψης. Πιο συγκεκριμένα το Συμβούλιο τις Αρκτικής που αποτελείται από 8 κράτη αποφάσισε να αποφύγει εντελώς οποιαδήποτε διαδικασία, όπου εμπλέκεται η υφαλοκρηπίδα, διότι όλοι ξέρουν ότι η ρωσική θέση είναι ξεκάθαρη για την περιοχή, αφού θεωρεί ότι γεωλογικά είναι αποκλειστικά η συνέχεια τις Ρωσίας. Έτσι δεν έκαναν το στρατηγικό λάθος να αναμείξουν τα δύο θέματα κι αποφάσισαν να εξετάσουν μόνο και μόνο το θέμα της ΑΟΖ και μάλιστα μετ την έννοια της μέσης γραμμής. Αυτό δείχνει από μόνο του ότι σοβαρά κράτη, όπως είναι η Ρωσία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Νορβηγία και η Δανία δεν κάνουν καμία ανάμειξη μεταξύ των δύο εννοιών, διότι λειτουργούν όντως στρατηγικά. Έτσι αυτή η νέα υπόθεση δείχνει επί της ουσία, πόσο προβληματική είναι η έννοια της υφαλοκρηπίδας , όταν υπάρχουν δυσκολίες μεταξύ των κρατών. Είναι λοιπόν ένα διδακτικό παράδειγμα και για την ανάπτυξη και τον σχεδιασμό στρατηγικής για την πατρίδα μας και ενισχύει βέβαια όλες τις προσπάθειες που κάνουμε για να θεσπιστεί η ελληνική ΑΟΖ, δίχως να πέσουμε στην παγίδα της ανάμειξης που οδηγεί σε δύσκολες νομικές αποφάσεις, οι οποίες μπορούν να είναι επικίνδυνες, όταν υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν απαραίτητα μια καλή βούληση στις διαπραγματεύσεις.

7000 υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ

Νίκος Λυγερός. Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ
ΑΟΖ είναι η θαλάσσια έκταση ενός κράτους η οποία εκτείνεται μέχρι στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή της. 'Όταν έχει θεσπίσει ΑΟΖ κάποιο κράτος, αυτόματα αποκτά το δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων (αλιεία, υδρογονάνθρακες, ανεμογεννήτριες). Ξένες έρευνες αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα κατέχει τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η Μεσόγειος Θάλασσα ερευνάται από το 1911 απ'τη Γαλλία. Το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ έχει δημοσιεύσει σχετικούς χάρτες. Σχετικές μελέτες έχουν γίνει και από το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίου με ανάλογα αποτελέσματα. Τεράστια κοιτάσματα έχουν ήδη ανακαλυφθεί στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ, στο Λίβανο και την Κύπρο. Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός γεωπολιτικός παίκτης. Στα τεράστια αυτά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, η Ευρωπαϊκή 'Ένωση μπορεί να'χει πρόσβαση μέσω της Ελληνικής ΑΟΖ. Η αξία των κοιτασμάτων της Ελληνικής ΑΟΖ μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο. Μόνο στο Ιόνιο αναμένονται 2 δις βαρέλια, ενώ νότια της Κρήτης άνω των 30 δις. Η Ελληνική ΑΟΖ προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης. 1 γεώτρηση = 100.000 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Το 5% των εσόδων θα διατίθεται στις ανάλογες Περιφέρειες.

Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ




Με αυτές τις υπογραφές του ελληνικού λαού, θέλουμε να δείξουμε σε όλους τους πολιτικούς φορείς και ειδικά στη Βουλή των Ελλήνων, όπου θα ψηφιστεί το Νομοσχέδιο του Νόμου της Ελληνικής ΑΟΖ ότι ο καθένας μας ζητά την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας στην πατρίδα μας, για να αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στα ελληνικά κοιτάσματα, έτσι ώστε να βγούμε αποτελεσματικά και στρατηγικά από την οικονομική κρίση με τις ίδιες τις δυνάμεις μας και με την αξιοπρέπεια που μας χαρακτηρίζει.

Ζούμε μια ιστορική στιγμή για τον ελληνισμό κι αν το συνειδητοποιήσεις, θα θες κι εσύ να βάλεις την υπογραφή σου σ' αυτόν τον αγώνα, για να μπορείς μετά, στο μέλλον, να πεις στα δικά σου παιδιά, ότι κι εσύ ήσουν εδώ την ώρα της ανάγκης και δεν άφησες σε άλλους να γράψουν τη μοίρα σου και τη μοίρα τους.

Δύσκολες εποχές για τους ραγιάδες

Νίκος Λυγερός: Δύσκολες εποχές για τους ραγιάδες
Όσοι έζησαν την αρχική περίοδο του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο θυμούνται και τις δηλώσεις του καθενός, ειδικά των ραγιάδων. Εκείνη την εποχή ο κυπριακός λαός θεωρούσε ότι δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από την αποδοχή της κατάστασης. Και οι ραγιάδες προσπαθούσαν να του σκάψουν όλο και περισσότερο το λάκκο, για να μην του μείνει καμιά ελπίδα κανένα όραμα, λέγοντας ότι έπρεπε να περάσει το σχέδιο Ανάν, διότι ήταν η τελευταία ευκαιρία για την επίλυση του κυπριακού. Τα χρόνια έδειξαν πόσο σοβαροί ήταν στις εκτιμήσεις τους. Και τώρα δικαιώνεται η μνήμη του Τ. Παπαδόπουλου και για τον αγώνα του ενάντια στο σχέδιο και υπέρ της ΑΟΖ. Τώρα άλλοι ραγιάδες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Κύπρος βρίσκεται σε αδιέξοδο όσον αφορά στις προεδρικές εκλογές, λες κι έχουμε ξεχάσει όλοι το έργο του Τ. Παπαδόπουλου. Τότε δεν αποδεχθήκαμε το αδιέξοδο ούτε τον μονόδρομο και τελικά ο κυπριακός λαός αντιστάθηκε και απέδειξε την αξία, όταν πολλοί δεν τον υπολόγιζαν καν. Τώρα που η Κύπρος προχώρησε τόσο ουσιαστικά στην υλοποίηση της στρατηγικής της κυπριακής ΑΟΖ, δεν πρόκειται ν' αφήσουμε κανέναν να μας επηρεάσει και να μας πείσει ότι είμαστε χαμένη από χέρι. Ο κυπριακός λαός θυμάται πολύ καλά τους εχθρούς του, και τους πασάδες και τους ραγιάδες, δεν πρόκειται να πέσει τόσο εύκολα στην παγίδα της καλής θέλησης. Η Κύπρος είναι πια ένα ευρωπαϊκό κράτος ανήκει στη ζώνη ευρώ κι έχει την ΑΟΖ της, οι ραγιάδες θα περάσουν δύσκολες εποχές ακόμα και με την ρητορική τους. Ο κυπριακός λαός δεν είναι μόνο ψηφοφόροι δίχως μνήμη. Έχει αντοχές και ξέρει ποιος θέλει να τον καταπατήσει. Την ώρα την κατάλληλη θα δείξει και την επιλογή του.

Ελληνική ΑΟΖ και timing

Νίκος Λυγερός: Ελληνική ΑΟΖ και timing
Το χτένι έχει φτάσει στον κόμβο. Όλη η προετοιμασία της διαδικασίας της θέσπισης της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι πια τελειωμένη. Το νομοσχέδιο είναι πλέον μελετημένο από όλους τους ειδικούς και τους αρμόδιους φορείς. Επιπλέον με τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει σε συνδυασμό με αυτά που περιμένουμε από τις ΗΠΑ για την Αρκτική και το Δίκαιο της Θάλασσας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενεργειακή στρατηγική της για το 2020 και το 2050, έχουμε ένα ιδανικό timing για την θέσπιση της ΑΟΖ μας. Επίσης τα δεδομένα της Κύπρου για την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης μέσω των υδρογονανθράκων, που αποτελούν εξαίρεση, δείχνει ξεκάθαρα την ορθολογική στρατηγική που πρέπει να εξακολουθήσουμε κι εμείς, για να ξεπεράσουμε τις οικονομικές μας δυσκολίες. Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε άλλο τον ελληνικό λαό να υποφέρει, επειδή υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις που εγκλωβίζονται στο πλαίσιο της καθημερινότητας και παραμένουν στο επίπεδο της τακτικής λόγω τοπικής ανάγκης. Η Ελλάδα μας είναι ένα ενιαίο πεδίο που χρειάζεται στρατηγική για να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί. Εδώ και καιρό, αντέχουμε πιέσεις, καταπιέσεις και επιθέσεις, ήρθε λοιπόν η ώρα να περάσει ο Ελληνισμός στην αντεπίθεση με το στρατηγικό άνοιγμα της ΑΟΖ που είναι το μόνο που προσφέρει δυνατότητες ουσιαστικής ανάπτυξης. Λειτουργούμε μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας και δεν καταπατούμε κανένα ανθρώπινο δικαίωμα κανενός. Είναι λοιπόν έγκλημα κατά της Ελλάδας οποιαδήποτε άλλη καθυστέρηση για την θέσπιση. Υπάρχει προγραμματική δήλωση, η ΑΟΖ είναι υπερκομματική και ως εθνικό θέμα είναι πλέον η απόλυτη προτεραιότητα για την πατρίδα μας, για το λαό μας και για το μέλλον μας. Είμαστε ένας λαός της αντίστασης και της θυσίας. Αλλά πρέπει να έχουμε μία αξία που μοιραζόμαστε όλοι για να παλέψουμε γι’ αυτή μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο. Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο, ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσουμε επί του πρακτέου τα δικαιώματά μας, για να προχωρήσουμε επιτέλους και να ζήσει ο ελληνικός λαός με την αξιοπρέπεια που του ταιριάζει. Φτάνει πια η μιζέρια, ως εδώ και μη παρέκει.

Η Κυπριακή ΑΟΖ ως αιχμή του δόρατος

Νίκος Λυγερός - Η Κυπριακή ΑΟΖ ως αιχμή του δόρατος
Ακόμα και στις δυσκολίες, η Κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως αιχμή του δόρατος. Για ένα πολύ απλό λόγο, η στρατηγική επένδυσή της είναι πολλές τάξεις μεγαλύτερη από οποιοδήποτε πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κράτος στον οικονομικό τομέα. Έτσι ένα μόνο νησί που έχει και κατεχόμενα μπορεί μέσω της θάλασσας του και των υδρογονανθράκων του, που βρίσκονται μόνο στο αρχικό στάδιο, να ανταπεξέλθει με στρατηγικό τρόπο στις πιέσεις που δέχεται. Η Κύπρος αποδεικνύει έμπρακτα ότι ακόμα και ένα μικρό κράτος μπορεί να έχει μια υψηλή στρατηγική. Εάν ακολουθεί βασικά και θεμελιακά στοιχεία στρατηγικής, ο Ελληνισμός μπορεί να βρει τις δυνάμεις ν’ αντιμετωπίσει κάθε εχθρό. Αρκεί να υπάρχει όντως η θέληση να κάνει χρήση των δυνατοτήτων του και να μην παραμείνει στάσιμος λόγω κοινωνικών συνθηκών, που δεν συμβαδίζουν με την επίλυση σοβαρών προβλημάτων.

Η Κύπρος με την έκρηξη που έχει υποστεί, στα όρια και με τα τοξικά ομόλογα που δέχτηκε, δεν έχει την πολυτέλεια να χασομερεί με τοπικά προβλήματα. Είναι αναγκασμένη για το λαό της ν’ ακολουθήσει τα βήματα του Κρανιδιώτη και του Παπαδόπουλου για να μπορέσει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να γίνει και ενεργειακός κόμβος και γεωπολιτικός παίκτης στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την ΑΟΖ της δείχνει σε όλους την αξία της αξιοποίησης των ενεργειακών αποθεμάτων της. Δεν στέκεται ακίνητη πάνω στον πλούτο της να περιμένει από τους άλλους ελεημοσύνη. Είναι ικανή να δει το μέλλον και να συνειδητοποιήσει ότι αυτό εξαρτάται άμεσα από την ΑΟΖ της. Δεν είναι, λοιπόν, θέμα εξάρτησης αλλά ανάγκης. Ένα νησί για να ζήσει με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να είναι απομονωμένο και πρέπει να παίξει συνδυαστικά με τη θάλασσά του, διότι εκεί βρίσκεται η δύναμή του. Όσοι, λοιπόν, δεν έχουν διαβάσει τον Θουκυδίδη ας κοιτάξουν τουλάχιστον το παράδειγμα της Κύπρου.

ΑΟΖ και αντιδραστικότητα της Τουρκίας

Η Ελληνική ΑΟΖ και αντιδραστικότητα της Τουρκίας
Για διάφορους λόγους, σπάνια σοβαρούς, έχει προωθηθεί η ιδέα ότι το θέμα της ΑΟΖ είναι ανάλογο με τα 12 ΝΜ και κατά συνέπεια η Τουρκία, σε κάποια φάση, η οποία είναι βέβαια πάντα αόριστη θα προβεί στην έννοια της αιτίας πολέμου. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν αποδεικνύει μόνο ότι δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της θάλασσας του 1982 αλλά επίσης δεν ξέρουν ότι η θέσπιση της ΑΟΖ, γίνεται πάντα μονομερώς και δεν υπάρχει άλλη διαδικασία. Επιπλέον, όσον αφορά στα ιστορικά δεδομένα, η Κύπρος έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της με τον Τάσσο Παπαδόπουλο από το 2004 και η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε τίποτα, αλλά τώρα που έχει βρεθεί φυσικό αέριο στο κοίτασμα Αφροδίτη, προσπαθεί να προωθήσει την ιδέα ότι ένας αγωγός που θα περνούσε από την περιοχή της θα ήταν συντομότερος και ασφαλέστερος.

Η Τουρκία είναι ενάντια στην έννοια της ΑΟΖ πριν ακόμα υπάρξει το Δίκαιο της θάλασσας και όχι μόνο δεν κατάφερε τίποτα το ουσιαστικό σε αυτόν το τομέα, διότι οι εξελίξεις δεν σταμάτησαν ακόμα και αν το ήθελε, αλλά αναγκάστηκε να οριοθετήσει την ΑΟΖ της στη Μαύρη θάλασσα μέσω της μέσης γραμμής δηλαδή της μεθόδου που προωθεί και η Κύπρος και η Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση η αντιδραστικότητα της Τουρκίας μπορεί να εκδηλωθεί απλώς με την μη ύπαρξη συμφωνίας οριοθέτησης, ακριβώς όπως έκανε και με την Κύπρο. Αυτό όμως δεν αλλάζει τίποτα από την στρατηγική μας όσον αφορά στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων διότι τα μεγάλα κοιτάσματα δεν βρίσκονται στο Αιγαίο αλλά στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Μάλιστα θεωρούμε ότι λόγω του πλήθους των νησιών μας στο Αιγαίο και της δύναμης του τουρισμού μας δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος να υπάρχουν εκεί τεράστιες εγκαταστάσεις. Η στρατηγική επένδυση θα γίνει με τα μεγάλα κοιτάσματα όπου έχει νόημα να προσελκύσουμε μεγάλες εταιρείες του τομέα, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο, κοινοπραξίες με μεγάλη απόδοση ακριβώς όπως κάνει τώρα η Κύπρος με το δεύτερο γύρο παραχώρησης. Οι αντίπαλοι της ΑΟΖ ας βρουν λοιπόν ένα άλλο επιχείρημα κι ας αφήσουν την αντιδραστικότητα της Τουρκίας, εκεί που είναι διότι έχει ήδη μεγάλα προβλήματα από την άλλη πλευρά.

Οι μαχητές της ΑΟΖ

Οι μαχητές της ΑΟΖ
Ο μαραθώνιος της ελληνικής ΑΟΖ μας επέτρεψε να εντοπίσουμε και γρήγορα και αποτελεσματικά τους μαχητές της. Όταν παλεύεις για μία ιδέα εδώ και χρόνια δίχως συμπαράσταση κι όταν σε κακολογούν οι περισσότεροι, φαίνονται αμέσως οι αντοχές σου διότι δεν έχεις κανένα άμεσο όφελος. Άνθρωποι σαν τους Καρυώτη, Κασσίνη, Κονοφάγο, Μαρκεζίνη και Φώσκολο, είναι σπάνιοι για την πατρίδα μας και τον Ελληνισμό. Στην Κύπρο υπάρχουν βέβαια και πολιτικά πρόσωπα που έπαιξαν και παίζουν ένα ιστορικό ρόλο όπως είναι οι Παπαδόπουλος και Λιλλήκας. Και τώρα βλέπουμε σιγά σιγά ότι θα γίνει κάτι το ανάλογο στην Ελλάδα. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε και όλους τους μαχητές γνωστοί και άγνωστοι που προωθούν ακούραστοι τον αγώνα της ΑΟΖ για την πατρίδα μας. Μερικοί είναι δημοσιογράφοι, άλλοι είναι διαχειριστές των blogs αλλά και απλοί πολίτες που μεταφέρουν γύρω τους κάθε βήμα, κάθε στοιχείο που ενισχύει το θέμα της ΑΟΖ. Χάρη σε όλους αυτούς, σιγά σιγά οι δικοί μας άνθρωποι κατάλαβαν ότι αυτή η οικονομική κατάσταση δεν είναι το τέλος του Ελληνισμού κι ότι μπορούμε με την έννοια της ΑΟΖ να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας και να βγούμε πιο δυνατοί ως ενεργειακός κόμβος αλλά και ως γεωπολιτική αξία. Αρκεί να ξεπεράσουμε τη μιζέρια και την κατάθλιψη που μας καταπλακώνει. Διότι το μέλλον μας ανήκει και δεν μπορεί το παρόν να μας το κρύψει. Επιπλέον πια, οι απλοί πολίτες στους οποίους δίνουμε σημασία μόνο και μόνο στις εκλογές, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν το βάθος του θέματος της ΑΟΖ και συνειδητοποιούν ότι έχουν και αυτοί να παίξουν ένα ρόλο όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τα παιδιά τους. Δεν μπορεί κανείς μας να αφήσει τον Ελληνισμό να βασανίζεται δίχως να κάνει τίποτα. Διέξοδος υπάρχει, αρκεί να παλέψουμε όλοι μαζί για αυτήν δίχως να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Είμαστε ένα μικρό κράτος αλλά με ένα μεγάλο λαό λόγω της σπανιότητάς του μέσα στην ιστορία. Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ούτε να το βάλουμε κάτω ειδικά τώρα που μπορούμε ν’ αναπτυχθούμε πραγματικά.

Στρατηγική επένδυση της ελληνικής ΑΟΖ

Στρατηγική επένδυση της ελληνικής ΑΟΖ και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα
Τα οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται με οικονομικά μέτρα. Τα μέτρα από μόνα τους, στην καλύτερη περίπτωση, παρέχουν μόνο εξοικονόμηση κι όχι οικονομία. Η οικονομία χρειάζεται ανάπτυξη και αυτή μπορεί να έρθει μόνο και μόνο από την στρατηγική επένδυση. Δίχως αυτή δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή φάσης και κατά συνέπεια δεν μπορεί να πάρει μπρος η μηχανή της Ελλάδας, για ν’ αλλάξουμε επιτέλους πορεία στον τομέα τον οικονομικό. Το κυρίαρχο στοιχείο με τους υδρογονάνθρακες, σε σχέση με άλλον τομέα είναι ότι δεν υπάρχει ανάγκη οικονομικής επένδυσης από την πατρίδα μας. Λόγω των συμβάσεων που γίνονται στο παγκόσμιο επίπεδο, είναι οι εταιρείες που πρέπει να επενδύσουν. Το κράτος απλώς εξασφαλίζει την αδειοδότηση, διότι έχει στην ουσία το πάνω χέρι, διότι είναι αυτό που οικοπεδοποιεί με τον τρόπο που θέλει τη δική του οριοθετημένη ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, λόγω του μεγέθους της ΑΟΖ μας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη Μεσόγειο και της τοποθεσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο, η πατρίδα μας το μόνο που έχει να κάνει είναι απλώς την στρατηγική κίνηση. Διότι η θέσπιση, η οριοθέτηση, η οικοπεδοποίηση, η αδειοδότηση είναι διαδικασίες που δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος. Αντιθέτως, έχουν άμεσα οικονομικά οφέλη ακόμα και πριν βρεθεί οποιαδήποτε σταγόνα υδρογονανθράκων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, βρισκόμαστε αποκλειστικά στο πλαίσιο της αξιοποίησης και μόνο. Και εδώ πρέπει να θυμηθούμε το εξής νοητικό σχήμα: όταν έχεις ταλέντο, πρέπει να έχεις και το ταλέντο να το αξιοποιήσεις. Η Ελλάδα έχει ταλέντο. Αυτό το ξέρουμε κι όχι μόνο από την τηλεόραση. Χρειαζόμαστε όμως και το ταλέντο της αξιοποίησής του. Αυτό είναι ακριβώς η στρατηγική επένδυση σε σχέση με την ΑΟΖ. Δεν αρκεί λοιπόν να θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας, είναι απαραίτητο να την προωθήσουμε στρατηγικά ακόμα και σε επικοινωνιακό επίπεδο, για να γίνει κατανοητό σε όλους μας, αλλά και στους ξένους ότι αλλάζουμε φάση και αρχίζουμε πια την αξιοποίηση του ταλέντου μας.

ΑΟΖ και Αλλαγή φάσης

ΑΟΖ και Αλλαγή φάσης για την Ελλάδα
Η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν είναι πια ένα όραμα, είναι πλέον ένας στρατηγικός στόχος, ο οποίος επηρεάζει ήδη τις εξελίξεις σε εθνικό επίπεδο και μάλιστα με τη θετική έννοια, αφού έχει την τάση να συσπειρώνει τις δυνάμεις σε μια φάση, όπου το έχουμε ανάγκη λόγω της οικονομικής κατάστασης. Όλο και περισσότεροι πολιτικοί ενημερώνονται αναλυτικά για την ελληνική ΑΟΖ και τα χαρακτηριστικά της και αρχίζουν ν’ αναζητούν και αυτοί το λόγο της καθυστέρησης, αλλά και της άγνοιας του παρελθόντος. Σημασία έχει όμως ότι είναι όλο και περισσότεροι οι Έλληνες πολίτες που συνειδητοποιούν την αξία της ελληνικής ΑΟΖ και πιέζουν πια για να υλοποιήσουμε το τελικό στάδιο της αρχικής διαδικασίας, δηλαδή της θέσπισής της. Τα θετικά μηνύματα και του υπουργού ΥΠΕΚΑ και του υπουργού ΑΜΥΝΑΣ, δείχνουν ότι υπάρχει πια ένας συντονισμός απόψεων που συγκλίνουν προς την προγραμματική δήλωση της κυβέρνησης και ειδικά του Πρωθυπουργού, πράγμα το οποίο είναι απαραίτητο για να προταθεί το Νομοσχέδιο για ψηφοφορία στη Βουλή των Ελλήνων. Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι και η δυναμική των κομμάτων εκτός κυβέρνησης που θέλουν και αυτά να δουν την ελληνική ΑΟΖ να γίνει μια πραγματικότητα, που θα αλλάξει όλα τα δεδομένα στην γεωοικονομία, αλλά και στην γεωπολιτική μας. Με άλλα λόγια, περάσαμε από το στάδιο της αναμονής, στο στάδιο της ετοιμότητας. Με αυτήν την έννοια δεν είναι τυχαίες και όλες οι προετοιμασίες μας, σε στρατηγικό επίπεδο, αφού πλέον προχωράμε επί του πρακτέου στην ελληνική ΑΟΖ. Και οι σεισμικές έρευνες δεν είναι παρά μόνο η αρχή αυτής της νέας εποχής για την πατρίδα μας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε για να συνεχίσουμε την όλη διαδικασία μέσω της οριοθέτησης.

ΑΟΖ και αναφορά στο έργο του Κωνσταντίνου Κονοφάγου

ΑΟΖ και αναφορά στο έργο του Κωνσταντίνου Κονοφάγου

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"ΑΟΖ και αναφορά στο έργο του Κωνσταντίνου Κονοφάγου".

Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας, αίθουσα "Ν.Κονεμένος". Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012.


Άλλο ανάπτυξη, άλλο καταστροφή

Άλλο ανάπτυξη, άλλο καταστροφή
Υπάρχουν άτομα που για διάφορους λόγους προσπαθούν να ισοπεδώσουν κάθε προσπάθεια που γίνεται για να υπάρξει ανάπτυξη στην πατρίδα μας. Έτσι προσπαθούν να βάλουν όλες τις προσπάθειες στο ίδιο πακέτο. Το θέμα των υδρογονανθράκων και ειδικά του φυσικού αερίου, στο πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ, είναι ξεκάθαρο. Μιλάμε για εξορύξεις στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης μακριά από κάθε ανθρώπινη εγκατάσταση και σε μεγάλα κοιτάσματα συνολικής αξίας 1,3 Τρις. Καθώς πρόκειται για φυσικό αέριο για τη μεγαλύτερη ποσότητα, με αναλογίες με άλλα κοιτάσματα που υπάρχουν στην Κύπρο, στο Ισραήλ και στο Λίβανο, ξέρουμε επί του πρακτέου όλες τις διαδικασίες.

Σε αντίθεση, η εξόρυξη του χρυσού μέσω κυάνωσης είναι απαράδεκτη. Διότι γίνεται, ή μάλλον θα γινόταν, αν δεν κάναμε τίποτα, κοντά στα χωριά μας, σε διάσπαρτα τοπικά κοιτάσματα με περιεκτικότητα μικρότερη του γραμμαρίου ανά τόνο και στην επιφάνεια. Αυτά τα κοιτάσματα έχουν κάποια αξία μόνο και μόνο λόγω της τεχνητής ανόδου του χρυσού με το χρηματιστήριο. Δίχως αυτή κανείς δεν θα προσπαθούσε καν να κάνει τέτοιου τύπου εξορύξεις, διότι δεν υπάρχει κοίτασμα για να αξίζει να γίνει ορυχείο. Κατά συνέπεια η κυάνωση θα καταστρέψει όλη την περιοχή με τρόπο μη αναστρέψιμο, όχι μόνο βιολογικά, αλλά και εμπορικά αφού η γη μετά από αυτήν τη διαδικασία δεν θα έχει πια καμιά αξία. Θα είναι μόνο και μόνο νεκρή γη, διότι ακόμη και η καμμένη έχει δυνατότητες να ζωντανέψει. Ενώ η κυάνωση δεν επιτρέπει καμιά μα καμία ζωή. Αυτό είναι καταστροφή. Επιπλέον ακόμα κι αν μερικοί πολιτικάντες το επιτρέψουν, υπάρχουν ήδη έτοιμες διαδικασίες για να γίνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια, η απόφαση θα είναι εναντίον της πατρίδας μας. Άρα πρέπει να εξηγήσουμε σε όλους τους δικούς μας ότι άλλο είναι η ανάπτυξη με την ελληνική ΑΟΖ και άλλο η καταστροφή με την κυάνωση του χρυσού. Θέλουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες του παρόντος, όχι να αφανίσουμε το μέλλον.

Από τον ορυκτό πλούτο στην ελληνική ΑΟΖ 14/11/2012

Από τον ορυκτό πλούτο στην ελληνική ΑΟΖ

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Από τον ορυκτό πλούτο στην ελληνική ΑΟΖ".

Αίθουσα διαλέξεων του Επιμελητηρίου Κιλκίς. Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012.


Ενέργεια, κινήσεις και κυπριακές εκλογές

Νίκος Λυγερός - Ενέργεια, κινήσεις και κυπριακές εκλογές
Όταν ξέρουμε ότι ο Σ. Κασσίνης ήταν και στις τρεις διαπραγματεύσεις της Κύπρου το 2003, το 2007, και το 2010 διαδοχικά με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ και πόσο η Κύπρος χρωστά σε αυτόν τον άνθρωπο και αγωνιστή για το μέλλον της, φαίνεται αδιανόητο κάποιος που τον κατηγόρησε άδικα, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την ασχετοσύνη του περί του θέματος των υδρογονανθράκων, να θέλει τώρα να είναι και υποψήφιος πρόεδρος της Κύπρου, την ώρα που η τελευταία διαπραγματεύεται την τελική φάση του δευτέρου γύρου παραχώρησης. Κι όμως αυτή η σκέψη έγινε πράξη κι έχουμε πλέον έναν επιπλέον υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές του 2013 και πιο συγκεκριμένα τον Φλεβάρη. Το εύλογο ερώτημα είναι ποιο είναι το όφελος αυτής της κίνησης αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή η υποψηφιότητα δεν πρόκειται καν να περάσει στο δεύτερο γύρο. Επίσης αν πραγματικά είχε κάποιο νόημα εθνικό, θα έπρεπε να υπάρχει μια διαδικασία συμμαχίας και όχι ανταγωνισμού. Μπορεί βέβαια ο νέος υποψήφιος να θέλει να παίξει αυτόν τον ρόλο εκ των υστέρων, αλλά η πιθανότητες του είναι ελάχιστες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μειωθεί η παρουσία του και θα κάθε υποψήφιου συνολικά, λόγω της δημοκρατικής ισότητας που πρέπει να υπάρχει ως προς τους ψηφοφόρους. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα ενισχύσει τον πρώτο υποψήφιο αφού θα μειώσει αναπόφευκτα τον ανταγωνισμό του δεύτερου. Σε δεύτερο επίπεδο θα ήταν καλό να χρησιμοποιηθεί αυτή η νέα υποψηφιότητα για να εξετάσουμε λεπτομερέστερα την εμπειρία και την στρατηγική κάθε υποψηφίου περί των υδρογονανθράκων, έτσι ώστε να δεσμευτούν ότι όντως θα κάνουν κινήσεις προς όφελος της Κύπρου και έμμεσα της Ελλάδας, δίχως να εκφυλίσουν όλες αυτές τις προσπάθειες με ανάπτυξη γειτονικής σχέσης.

Ο καθηγητής Ηλίας Αγγελάκος στο ΕΡΑ Τρίπολης. Από τη μεσοκάθετο στην ΑΟΖ

Ηλίας Αγγελάκος στο ΕΡΑ Τρίπολης. Από τη μεσοκάθετο στην ΑΟΖ
Συνέντευξη του καθηγητή Ηλία Αγγελάκου στο ΕΡΑ Τρίπολης (15/11/2012), στα πλαίσια βράβευσης της σχολικής δραστηριότητας "ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΟΚΑΘΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΟΖ" του 1ου γυμνάσιου Τρίπολης.



Αιγαίο, γεωστρατηγική και ΑΟΖ 10/11/2012

Αιγαίο, γεωστρατηγική και ΑΟΖ

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Αιγαίο, γεωστρατηγική και ΑΟΖ".

Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας, Βόλος. Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012.




Από τα νησιά του Αιγαίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 9/11/2012

Από τα νησιά του Αιγαίου στην AOZ

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Από τα νησιά του Αιγαίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη".

Συνεδριακός χώρος του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού. Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012.

Αναφορές στην ελληνική ΑΟΖ

Αναφορές στην ελληνική ΑΟΖ
Με τις πρόσφατες αποφάσεις για την εταιρεία PGS με την οποία αρχίζουν οι σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και στο Αιγαίο, αλλά και την κοινοπραξία της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ, βλέπουμε ότι όλο και πληθαίνουν οι αναφορές στην ελληνική ΑΟΖ και στην αναγκαιότητα της θέσπισής της. Όλο το ελληνικό πολιτικό πλαίσιο όχι μόνο καταλαβαίνει ότι οι συνθήκες συμβαδίζουν με την άμεση ανακήρυξη, αλλά επίσης κατανοούν πλέον ότι η καθυστέρησή της αποτελεί πολιτικό κόστος διότι δεν υπάρχει πια καμιά δικαιολογία. Στην Ανατολική Μεσόγειο οι συμμαχίες δημιουργούνται και είναι προς όφελος της πατρίδας μας. Η Ιταλία έχει ενεργοποιηθεί με τις πρόσφατες επαφές και το ίδιο ισχύει για την Αλβανία. Όσον αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας, η απόφαση της Αμερικής να κάνει προσάρτηση, το δικαιώνει επί του πρακτέου και το ενισχύει στρατηγικά και διαπραγματευτικά.

Με όλο αυτό το πλαίσιο, ενεργοποιείται ένα πεδίο για την Ελλάδα, το οποίο σε συνδυασμό με την Κύπρο, μετατρέπεται σε πεδίο δράσης. Και ο λόγος είναι απλός. Μεγάλες εταιρείες ξεπέρασαν δίχως δυσκολία τις απειλές της Τουρκίας και αποφάσισαν να συνεργαστούν με την Κύπρο για τα οικόπεδα 2, 3, 9 και 11, διότι ξέρουν ότι οι κινήσεις της Τουρκίας είναι απλώς λεονταρισμοί δίχως καμία αξία. Η Κύπρος απέδειξε και αποδεικνύει ότι λειτουργεί στρατηγικά και διαχρονικά για το θέμα των υδρογονανθράκων, δείχνει το παράδειγμα χάρη στο έργο που παράγει ο Σ. Κασσίνης, ο οποίος είναι και στην ελληνική επιτροπή της ΑΟΖ. Υπάρχει λοιπόν αναπόφευκτα μια κίνηση δυναμική και συνδυαστική από τις δύο χώρες, έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί η ΑΟΖ του ελληνισμού που συμπεριλαμβάνει και τις δύο ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, αυτήν την περίοδο, όπου βρισκόμαστε στην τελική φάση για την θέσπιση της ΑΟΖ, θα ακούσουμε όχι μόνο βουλευτές να εκφράζονται θετικά για την ανακήρυξη, αλλά επίσης και υπουργούς από σημαντικά υπουργεία, αρχηγοί των κομμάτων και βέβαια τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Διότι πρέπει το Νομοσχέδιο της θέσπισης το οποίο είναι έτοιμο, να περάσει από την Βουλή των Ελλήνων και να το ψηφίσει κάθε βουλευτής, συνειδητά και με υπευθυνότητα.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας στη Βουλή για την ΑΟΖ

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας  για ΑΟΖ
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Παναγιωτόπουλος, στη Βουλή στις 11/11/2012, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα αναλάβει εκείνες τις κινήσεις που οφείλει στο θέμα της ΑΟΖ.

Ο εθνικός μας πλούτος και η πολιτική του διαχείριση

Νίκος Λυγερός, Μίκης Θεωδοράκης, Ηλίας Κονοφάγος. Ο εθνικός μας πλούτος και η πολιτική του διαχείριση

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού στην εκδήλωση με θέμα:

"Ο εθνικός μας πλούτος και η πολιτική του διαχείριση".

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012.




Πηγή: Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros
https://www.youtube.com/channel/UCoxTAEykhjzXpuCiNnYTluw/videos

ΑΟΖ και αμερικανικές εκλογές

ΑΟΖ και αμερικανικές εκλογές.Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος
Η διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών αλλάζει τη φάση όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Εδώ και μήνες ξέρουμε ότι το Κογκρέσο και ο Στρατός πιέζουν την Κυβέρνηση των ΗΠΑ να υπογράψουν την προσάρτηση των ΗΠΑ στο Δίκαιο της Θάλασσας λόγω της ύπαρξης κοιτασμάτων στην Αρκτική. Και ο λόγος είναι απλός, σε αυτήν την περιοχή βρίσκεται το 25% των κοιτασμάτων της Γης. Αυτή η αλλαγή φάσης προέρχεται και από το Συμβούλιο της Αρκτικής, διότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα του Συμβουλίου Αρκτικής που δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας για να μπορέσει στο μέλλον να κάνει επέκταση στα 350 ΝΜ στον Ειρηνικό και Ατλαντικό ωκεανό. Καθώς το Συμβούλιο της Αρκτικής αποφάσισε να κάνει χρήση της έννοιας της μέσης γραμμής μέσω της ΑΟΖ. Γι’ αυτό το λόγο τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ αποφάσισαν να υπογραφεί η προσάρτηση αμέσως μετά τις εκλογές, δηλαδή τον Δεκέμβριο 2012. Αυτή η απόφαση αποτελεί ένα καινούριο άνοιγμα και ενισχύει τη θέση μας για την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης ενισχύει και τη χρήση της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας. Υπήρχε βέβαια ήδη η συμφωνία μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ, αλλά τώρα μιλάμε για ένα ευρύτερο πλαίσιο, το οποίο είναι ανάλογο και από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το θέμα της Ανατολικής Μεσογείου, λόγω των ενεργειακών δρόμων 2020 και 2050, οι οποίοι θα ψηφιστούν στο Ευρωκοινοβούλιο ακριβώς την ίδια περίοδο. Αν υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι είναι η Κύπρος που κατέχει τη θέση της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται κατανοητό σε όλους ότι το timing είναι πράγματι πολύ καλό για να θεσπίσουμε κι εμείς τη δική μας ΑΟΖ, διότι όλο το πλαίσιο λειτουργεί συμπληρωματικά και συνδυαστικά με όλες αυτές τις χώρες και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατά συνέπεια, ήρθε η ώρα να πάρουμε την τελική απόφαση για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και να μην καθυστερούμε άλλο. Έχουμε πάρει την απόφαση να κάνουμε σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Είναι όμως σημαντικό να έχει ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο της περιοχής μέσω της θέσπισης και των οριοθετήσεων. Προχωρούμε με την Αλβανία, έχουμε την οριοθέτηση με την Ιταλία και πρέπει να επισπεύσουμε τις διαδικασίες με τη Λιβύη. Όλο αυτό το πλαίσιο όμως αποκτά νόημα με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι η καθυστέρησή της θα καθυστερήσει την όλη διαδικασία, διότι, όπως το ξέρουμε και με το παράδειγμα της Κύπρου, οι εταιρείες και οι κοινοπραξίες κάνουν κινήσεις μόνο όταν το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, για να μην προσθέσουν τον πολιτικό κίνδυνο σε όλους τους άλλους που είναι αναπόφευκτος λόγω της φύσης των γεωτρήσεων , της εξόρυξης και της εκμετάλλευσης. Συνεπώς ακόμα και αν έχουμε νέους χάρτες με σεισμικά δεδομένα ακόμα και τριών διαστάσεων, τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Επιπλέον, όταν γνωρίζουμε ότι οι έρευνες αρχίζουν σε λίγο από την περιοχή της Κέρκυρας και θα σταματήσουν Νότια της Κρήτης σε 60 μέρες, καταλαβαίνουμε όλοι ότι το timing είναι όντως στο θετικό πλαίσιο. Πρέπει λοιπόν να μην αργήσουμε μόνοι μας αυτή τη διαδικασία, διότι η θέσπιση οποιασδήποτε ΑΟΖ γίνεται πάντα και μόνο μονομερώς. Γίνεται είτε με Προεδρικό Διάταγμα, είτε με ψήφιση του Νομοσχεδίου στη Βουλή των Ελλήνων για την περίπτωση της Ελλάδας. Τώρα που έχουμε όλα τα δεδομένα, πρέπει να παρθεί και η απόφαση για να γίνει το πρώτο βήμα.

Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας

Νίκος Λυγερός, Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας
Με τα στοιχεία του ΥΠΕΚΑ, γνωρίζουμε ότι στον τομέα των μεταλλείων, των λατομείων και βασικών μεταλλουργιών, απασχολούνται άμεσα στην Ελλάδα, περισσότερο από 20.000 άτομα, ενώ έμμεσα αυτή η δραστηριότητα απασχολεί άλλα 90.000 άτομα. Είναι λοιπόν ένας τομέας σημαντικός για την πατρίδα μας. Η ποιότητα και η ποσότητα του ορυκτού πλούτου επιτρέπουν μια δραστηριότητα κερδοφόρα. Αν συμπεριληφθούν οι κλάδοι τσιμεντοβιομηχανίας και σκυροδέματος, αυτός ο κύκλος αντιπροσωπεύει 2% με 3% του ΑΕΠ της Ελλάδας. Ο ορυκτός μας πλούτος ανήκει στους πιο σημαντικούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα μας παράγουμε βωξίτη, αλουμίνα, αλουμίνιο, νικέλιο, λευκόλιθο, καυστικό μαγνήσιο, μπεντονίτη, περλίτη, ελαφρόπετρα, αταπουλγίτη, χουντίτη και μάρμαρα. Σε παγκόσμια κλίμακα, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα παραγωγής του χουντίτη. Είναι η πρώτη χώρα παραγωγής του περλίτη. Είναι η δεύτερη χώρα παραγωγής της κίσσηρης και του μπετονίτη. Και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η πρώτη στην εξαγωγή λευκόλιθου/μαγνησίτη.

Αν και προς το παρόν δεν παράγονται ακόμα μέταλλα υψηλής τεχνολογίας, όπως είναι το τιτάνιο, ο λευκόχρυσος, το λίθιο, το ρήνιο και το ταντάλιο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αυτή η προοπτική για το μέλλον της πατρίδας μας. Αυτό το πλαίσιο είναι διαφορετικό από εκείνο των σπάνιων γαιών, διότι αυτές αν και είναι πολύτιμες, απαιτούν εξορύξεις χημικές και καταστροφικές σαν αυτές του χρυσού και κατά συνέπεια πρέπει να τις αποφύγουμε, όσο η τεχνολογία δεν έχει εξελιχθεί, για να μπορέσει η χρήση της να σέβεται το περιβάλλον μας. Είναι σημαντικό λοιπόν να επικεντρωθούμε στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας που προσφέρει τώρα και στο άμεσο μέλλον δυνατότητες πρακτικές και αποτελεσματικές για τον ελληνικό λαό. Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας είναι σημαντικός και πρέπει να τον διαχειριστούμε στρατηγικά για να έχουμε οφέλη εθνικά. Κατά συνέπεια το πρέπον είναι να ενσωματωθεί σ’ έναν γενικό στρατηγικό σχεδιασμό που σχετίζεται με το όραμα του Δημήτρη Μπάτση.