Στρατηγικές προοπτικές της Ελλάδας

Ν. Λυγερός

Για να κάνεις αξιόπιστες πράξεις σε επίπεδο διαπραγματεύσεων δεν αρκεί να συμφωνήσεις πάνω σ’ ένα απαραίτητο πλαίσιο, διότι αυτό μπορεί να μείνει μετέωρο χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες. Ακόμα κι αν αυτό είναι βραχυπρόθεσμο ή μεσοπρόθεσμο πρέπει να έχει αναγκαία στοιχεία που εξασφαλίζουν την πορεία του. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα πρέπει να δείξει ότι έχει σταθερές στρατηγικές προοπτικές, που δεν είναι μόνο λόγια και υποσχέσεις, αλλιώς θα υπάρξει φαύλος κύκλος, αφού θα δεχθεί του ίδιου τύπου απαντήσεις. Έτσι, η στρατηγική, και όχι πια η τακτική της ημέρας, πρέπει να λειτουργήσει αποτελεσματικά για να αλλάξει τα δεδομένα του παρόντος λόγω της επιρροής του μέλλοντος. Σε αυτή την διαπραγμάτευση τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζει η αξιοπιστία. Κατά συνέπεια, πρέπει να επιλέξουμε ορθολογικά ποια θα είναι τα σημεία που θα υλοποιήσουμε βραχυπρόθεσμα, γιατί η αξιολόγηση της αξιοπιστίας μας για το μέλλον θα γίνει ακριβώς πάνω σ’ αυτά τα σημεία και κανένα άλλο. Εδώ, λοιπόν, θα παίξει ένα ενισχυτικό ρόλο το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι προσφέρει ένα δυναμικό πεδίο δράσης που είναι αποδεκτό από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δημιουργεί ανάκαμψη και ανάπτυξη. Υποστηρίζει και σταθεροποιεί την γεωπολιτική μας. Με την έννοια της μέσης γραμμής έχουμε σχέση άμεση, μέσω των θαλάσσιων οικοπέδων, με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη. Μας δίνει σχέση σύζευξης μέσω Μάλτας. Εποικοδομεί δυο τριμερείς: Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος και Αίγυπτος-Ελλάδα-Κύπρος, μέσω και του Interconnector EuroAsia και του East-Med Pipeline. Με όλα αυτά η Ελλάδα γίνεται και πέρασμα και πηγή. Και με όλα αυτά τα στοιχεία ενισχύουν την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της.

Λιβύη: Ανακαλύφθηκε νέο κοίτασμα φυσικού αερίου

Η ιταλική Eni ανακάλυψε νέο κοίτασμα φυσικού αερίου στις ακτές της Λιβύης, στο οικόπεδο Bouri North.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η γεώτρηση έγινε σε βάθος νερού 125 μέτρων και η παραγωγή αναμένεται να φτάσει εμπορικά τα 3.000 βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου.

Πρόκειται για την δεύτερη ανακάλυψη της Eni στην περιοχή φέτος, όπου συνεργάζεται με την κρατική πετρελαϊκή της Λιβύης.

ΑΟΖ και θαλάσσια οικόπεδα μέσης γραμμής

Ν. Λυγερός

Με τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα η Ελλάδα εισχωρεί σε μια ενεργειακή εποχή που προετοιμάζει την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μας. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε προσεχτικά και βέβαια αποτελεσματικά μέσω των θαλάσσιων οικοπέδων μέσης γραμμής, δηλαδή των οικοπέδων που εφάπτονται στις ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας και της Λιβύης. Με άλλα λόγια πρέπει αυτά τα οικόπεδα να πιέσουν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, τις διαπραγματεύσεις μας με αυτές τις τρεις χώρες, έτσι ώστε να επιτευχθούν σύντομα οι συμφωνίες οριοθετήσεων των ΑΟΖ. Διότι για αυτά τα οικόπεδα, επειδή υπάρχει περίπτωση συνεκμετάλλευσης λόγω ύπαρξης κοιτασμάτων που βρίσκονται ακριβώς πάνω στη μέση γραμμή, πρέπει να υπάρχει συμφωνία. Έτσι πρέπει να αποφύγουμε την περίπτωση του ραγιαδισμού που θα εξασφαλίσει άλλα οικόπεδα εκτός από αυτά, διότι δεν θα υπάρχουν υποψηφιότητες των εταιρειών όπως στο οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα είναι στρατηγικής σημασίας να υπάρχει οριοθέτηση και στη συνέχεια υπογραφή συμβάσεων σε αυτά τα οικόπεδα για να ενταχθεί επί του πρακτέου η ελληνική ΑΟΖ και η ίδια η Ελλάδα μας. Τα θαλάσσια οικόπεδα δεν τα βγάζουμε μόνο και μόνο για να εκδώσουμε χάρτες αλλά για να τα αξιοποιήσουμε στρατηγικά προς όφελος της πατρίδας μας. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και σε επίπεδο οριοθέτησης και ανακήρυξης αφού αυτά τα θέματα είναι εθνικά και με γεωστρατηγικές επιπτώσεις πέρα από τις οικονομικές δυνατότητες που προσφέρουν για την εξέλιξη της χώρας.

ΑΟΖ, FIR και ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα

Ν. Λυγερός

Επειδή η ΑΟΖ της Ελλάδας είναι ουσιαστικά μεγαλύτερη από το FIR Αθηνών έχουμε μια σημαντική διαφορά με την κυπριακή ΑΟΖ, η οποία εντάσσεται στο FIR Λευκωσίας. Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι η ελληνική ΑΟΖ έχει κοινή τομή με τα FIR Tirana, Brindisi, Roma, Τripoli, Cairo αλλά και Μάλτας, η οποία δεν έχει σημείο επαφής όσον αφορά στην ΑΟΖ. Τώρα με τα νέα δεδομένα δηλαδή με τα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα έχουμε και εδώ κοινή τομή με τα ξένα FIR. Πιο συγκεκριμένα έχουμε τα εξής:
Οικόπεδο 1: FIR Tirana + FIR Brindisi
Οικόπεδο 2: FIR Brindisi
Οικόπεδο 4: FIR Brindisi + FIR Roma
Οικόπεδο 5 : FIR Roma
Οικόπεδο 12 : FIR Malta
Οικόπεδο 16: FIR Malta + FIR Tripoli
Οικόπεδο 17 : FIR Malta + FIR Tripoli
Οικόπεδο 18 : FIR Tripoli + FIR Cairo
Οικόπεδο 19 : FIR Cairo
Οικόπεδο 20 : FIR Cairo
Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε ότι τα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα που εφάπτονται στις μέσες γραμμές με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη, παίζουν ένα ρόλο και με τη Μάλτα και την Αίγυπτο μέσω FIR. Με άλλα λόγια, ενισχύουν τις σχέσεις και με αυτές τις χώρες, οι οποίες αποδέχτηκαν τουλάχιστον την de facto ελληνική ΑΟΖ. Δεν έχουμε λοιπόν μόνο και μόνο το θέμα το οικονομικό που έχει σημασία στην έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η νέα σκακιέρα που δημιουργούν τα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα πάνω στην ελληνική ΑΟΖ προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες στην πατρίδα μας. Έτσι η αρχική αποδοχή των σεισμικών ερευνών που άγγιζαν ήδη τις τρεις μέσες γραμμές λόγω της τροπολογίας 4001/2011 του νόμου περί υδρογονανθράκων 2289/1995, που μετατράπηκε σε αποδοχή των θαλάσσιων οικοπέδων, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την de jure ελληνική ΑΟΖ. Επιπλέον από τα θαλάσσια οικόπεδα θα ενσωματωθούν επίσημα σε ευρωπαϊκό κείμενο που αφορά τις ΑΟΖ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτά τα δεδομένα αντιλαμβανόμαστε ότι η πατρίδα μας αποκτά ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο που δεν είναι εγκλωβισμένος μέσα στο Αιγαίο σε μία διμερή σχέση αλλά σε επίπεδο Ανατολικής Μεσογείου που αποτελεί μια άλλη αξία λόγω τάξης μεγέθους. Αυτό αποδεικνύει ότι όταν ακολουθούμε ορθολογικά στρατηγικές συμβουλές μπορούμε να έχουμε πρακτικά αποτελέσματα που φαίνονταν πριν λίγο καιρό ακόμα εντελώς ουτοπικά για τους περισσότερους. Η Ελλάδα μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματά της αρκεί οι δικοί της να πιστεύουν σε αυτή και να μη γονατίζουν όταν υπάρχουν αντίξοες συνθήκες. Το μέλλον μας άρχισε, γιατί πιστεύουμε και στο απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15811&l=gr

Θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ

Ακόμα και με το επίτευγμα της Ελλάδας με τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που πληρούν όλα τα γεωστρατηγικά κριτήρια, υπάρχουν δικοί μας που δεν κατάλαβαν τη σημασία αυτού του βήματος. Είναι προφανές ότι ξέχασαν ότι τα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ είχαν τεμαχιστεί πριν τη συμφωνία οριοθέτησης Κύπρος-Ισραήλ που έγινε το 2010. Στην πραγματικότητα, τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας ενισχύουν τις οριοθετήσεις που πρέπει να κάνουμε, αφού το οικόπεδο 1 αγγίζει τη μέση γραμμή με την Αλβανία, τα οικόπεδα 2, 4 και 5 αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Ιταλία και τα οικόπεδα 16, 17, 18, 19 και το 20 αγγίζουν τη μέση γραμμή με τη Λιβύη. Κατά συνέπεια αυτά τα 9 οικόπεδα μπορούν να ενεργοποιηθούν χωρίς προβλήματα μόνο με τις αρμόδιες οριοθετήσεις της ελληνικής ΑΟΖ. Και όσοι δυσκολεύονται να καταλάβουν την επιτυχία αυτή πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για ένα τεράστιο βήμα για τη δημιουργία της ελληνικής ΑΟΖ. Και αυτό το όραμα δεν είχε ποτέ στο παρελθόν αγγίξει τόσο πολύ την πραγματικότητα. Τώρα υπάρχουν τα οικόπεδα και από τον Σεπτέμβρη αρχίζει επίσημα ο γύρος αδειοδότησης και θα έχουμε μετά το απαραίτητο χρονικό διάστημα των 12 μηνών, όπου θα υποβληθούν οι υποψηφιότητες των εταιρειών και στη συνέχεια η αξιολόγησή τους. Σε αυτό το πλαίσιο η ΑΟΖ είναι απαραίτητη γιατί πρόκειται για κυριαρχικά δικαιώματα που πρέπει να ανακηρυχθούν για να υπάρξουν. Διότι πολύ απλά, τα θαλάσσια οικόπεδα βρίσκονται πέρα των εθνικών χωρικών υδάτων.

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γ. Σαχίνη. Radio 98.4fm, 02/07/2014.

Το κατόρθωμα της Ελλάδας

Σήμερα ζούμε μια αλλαγή φάσης για τον Ελληνισμό, αφού είναι η πρώτη φορά που δηλώνουμε ότι διεκδικούμε πρακτικά το δικαίωμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Τα θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχουν καμιά σχέση με όλη τη μιζέρια που έχουμε συνηθίσει ν' ακούμε και να βλέπουμε στη χώρα μας, διότι έχουν όλα τα στρατηγικά κριτήρια που απαιτεί η στρατηγική και η αξιοπρέπεια ενός λαού, του ελληνικού λαού. Τα θαλάσσια οικόπεδα δεν είναι σ' ένα χώρο που περιορίζεται από τα εθνικά χωρικά ύδατα. Ανήκουν όντως σε χώρο της ελληνικής ΑΟΖ. Έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας στρατηγικής προσέγγισης σε θέματα και σε μέγεθος και σε πλήθος. Από μόνα τους δείχνουν ήδη την εμβέλεια της ελληνικής ΑΟΖ. Έχουν επίσης την ιδιότητα να αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Αλβανία, με την Ιταλία και μάλιστα το τριπλό σημείο, αλλά και με την Λιβύη, όπου αγγίζουν και το τριπλό σημείο της Ελλάδας, της Λιβύης και της Αιγύπτου. Έτσι το μήνυμα της Ελλάδας δεν μπορεί να είναι πιο ξεκάθαρο για όλους τους ξένους φορείς, αφού δείχνουμε ότι είμαστε στη θάλασσα κι ότι κανένας πια δεν μπορεί να σταματήσει τη διαδικασία της αξιοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ. Τα θαλάσσια οικόπεδα σπρώχνουν πλέον το θέμα της ανακήρυξης και των οριοθετήσεων σε πρακτικό επίπεδο. Τώρα δεν λέμε πια ότι υπάρχουν κοιτάσματα στόχοι, αλλά εξηγούμε σε όλους ότι είναι η Ελλάδα που θα δώσει την άδεια παραχώρησης και κανένας άλλος. Θα μας επιτρέψει αυτή η νέα βάση δεδομένων να καθορίσουμε ορθολογικά και τις θέσεις μας σε εθνικό επίπεδο. Δεν είμαστε πια η χώρα που όλο οπισθοχωρούμε, όπως το λένε οι ραγιάδες. Διεκδικούμε το δικαίωμα της ΑΟΖ, επειδή είναι το πρέπον και το αξίζουμε. Έτσι κάθε Έλληνας πολίτης θα μπορεί από εδώ και πέρα να λέει ότι ανήκει στην εποχή που έγινε αυτή η πράξη γενναιοδωρίας για τις επόμενες γενιές. Δεν θα είμαστε πια η κοινωνία της μιζέριας, αλλά το κομμάτι της Ανθρωπότητας που ζει με το Δίκαιο και τη θάλασσα και μέσω των θαλάσσιων οικοπέδων είναι η δικαίωση του Ελληνισμού που δείχνει αυτό το μονοπάτι σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους που αποφάσισαν να μην γονατίσουν γιατί γεννήθηκαν όρθιοι, για ν’ αγγίζουν ταυτόχρονα τη θάλασσα και τον ουρανό.

Συνάντηση Βενιζέλου με τον ΥΠΕΞ της Λιβύης

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος είχε, χθες, Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου, συνάντηση, στο πλαίσιο της Υπουργικής Εβδομάδας της 68ης Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε, με τον Υπουργό Εξωτερικών της Λιβύης, Mohamed Imhamid Abdulaziz.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, συζητήθηκαν τα κρίσιμα περιφερειακά ζητήματα της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και εξετάστηκαν οι τρόποι περαιτέρω διεύρυνσης της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας Ελλάδας - Λιβύης.

Ειδικότερα, ο κ. Βενιζέλος εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της Ελλάδας στην προσπάθεια της Λιβύης για οικοδόμηση σταθερών δημοκρατικών θεσμών στη χώρα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να παράσχει κάθε βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή του Γ. Σαχίνη "Αντιθέσεις", ΚΡΗΤΗ TV 21/6/2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή του Γ. Σαχίνη "Αντιθέσεις". ΚΡΗΤΗ TV, 21/06/2013.

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: ''Ελευθερία - ΑΟΖ - Ελλάδα''

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Ελευθερία - ΑΟΖ - Ελλάδα". Εμπορικό & Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Σερρών. Τετάρτη 29 Μαΐου 2013.

Ελληνική ΑΟΖ και Μάλτα

Για όσους δεν έχουν καταλάβει τι γυρεύει η Μάλτα στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να υπενθυμίσουμε μερικά στοιχεία για τα οποία είναι ενημερωμένο τα ανώτατο επίπεδο του ελληνικού πολιτικού φορέα. Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά. Η Μάλτα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004. Εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το ίδιο έτος με την Κύπρο. Και οι δύο χώρες αποτελούν στρατηγικά σημεία της Μεσογείου και μάλιστα έχουν και τοποστρατηγική οντότητα. Όσον αφορά στις ΑΟΖ, η Μάλτα δεν αγγίζει την Ελλάδα. Η Μάλτα συμφώνησε με τη Λιβύη για να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας το 1982. Η δικαστική απόφαση βγήκε το 1985, με την οποία η Μάλτα έχασε 4100 km2 της θεωρητικής της υφαλοκρηπίδας. Η Μάλτα υπέγραψε συμφωνία με τη Λιβύη το 1986. Η Ιταλία υπέγραψε συμφωνία υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα το 1977. Η Ιταλία έχει υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας το 1968 με τη Γιουγκοσλαβία και τα κράτη που είναι διάδοχα της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν αποδεχθεί τη συμφωνία: αφορά την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Η Κροατία θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013. Η Ιταλία έχει επίσης υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας και με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη Γαλλία το 1986 για τα στενά του Bonifacio και με την Ισπανία το 1974. Η Ιταλία έχει υπογράψει και με την Αλβανία το 1992. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε το 2013 νομοσχέδιο που αφορά στη Μεσόγειο και στις οριοθετήσεις των ΑΟΖ. Όλη η θεωρητική ΑΟΖ της Μάλτας εντάσσεται μέσα στο επίσημο FIR της. 

Κατά συνέπεια, η ελληνική ΑΟΖ και το FIR της Μάλτας έχουν κοινή τομή και μάλιστα μεγάλη με την οποία ασχολείται ήδη η ελληνική αεροπορία. Όταν η Λιβύη θέλει να κλείσει τον κόλπο Σύρτης, μια από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις είναι ότι καταπατά τις τρεις ευρωπαϊκές ΑΟΖ της Ιταλίας, της Μάλτας και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να υπάρχει συντονισμός μεταξύ των τριών ευρωπαϊκών χωρών για αυτό το θέμα ειδικά τώρα που υπάρχει και το νομοσχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Όταν έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας δεν κοιτάζουμε επιφανειακά τα προβλήματα, καταλαβαίνουμε απολύτως ότι η έννοια της σύζευξης είναι αποκλειστικά γεωπολιτική και δεν αφορά βέβαια κάποια συμφωνία οριοθέτησης ακόμα και αν θα πρέπει να διαχειριστούμε το θέμα της επικάλυψης του FIR με την ΑΟΖ, αφού η ελληνική ΑΟΖ είναι μεγαλύτερη από το FIR της, ενώ η ΑΟΖ της Μάλτας είναι μικρότερη από το FIR. Έτσι η στρατηγική γίνεται πιο κατανοητή από όλους και μπορεί να προβλέψει τι έχει επινοηθεί σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο που αφορά στα Ιεροσόλυμα, στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Κρήτη και στη Μάλτα. Το νησί της Μάλτας είναι ένας φυσιολογικός σύμμαχος για την Ελλάδα λόγω της ιστορικής γεωπολιτικής. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτήν την περίοδο για να έχουμε και άποψη για το τι σημαίνει εθνική υψηλή στρατηγική για την πατρίδα μας.

Ν.Λυγερός: ΑΟΖ και Υψηλή Στρατηγική 23/02/2013

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού

με θέμα: «ΑΟΖ και Υψηλή Στρατηγική»

Αίθουσα Πνευματικού Κέντρου Αγίου Στεφάνου

Σάββατο 23/02/2013.

Συνέντευξη του Ν.Λυγερού στο REAL NEWS 22/02/13

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού,  στον δημοσιογράφο Σεραφείμ Κοτρώτσο REAL NEWS, 22/02/2013. Ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας στον ΟΗΕ - Οι έρευνες του Nordic Explorer στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης - Επίσκεψη στην Ελλάδα και στήριξη του Γάλλου προέδρου Ολάντ στην Ελληνική ΑΟΖ.

Συνέντευξη Νίκου Λυγερού στο ραδιο ΡΕΘΥΜΝΟ 04/02/2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στο ραδιοφωνικό studio ΡΕΘΥΜΝΟ 9.80fm

στις 04/02/2013.

Λίγες ημέρες πριν την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ - Maximum 93.6 FM 28-01-2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στον Δημήτρη Κολλιό στο

ραδιοφωνικό σταθμό Αλεξανδρούπολης

Maximum 93.6 FM 28/01/2013.

Λίγες ημέρες πριν την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ.

Η de jure ελληνική ΑΟΖ

Τώρα που το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ έχει πια γίνει εθνικό έχουμε ακόμα άτομα που ζητούν ακόμα περισσότερο χρόνο για να τη θεσπίσουμε, λες και περισσότερο από τριάντα δεν επαρκούν. Σε αυτό το πλαίσιο ακούμε δικαιολογίες και γελοιότητες που σχετίζονται με τον ραγιαδισμό. Αφού επιτέλους οι αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης, αλλά και της Βουλής των Ελλήνων έχουν απόλυτα καταλάβει την αξία της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα με τη γραφειοκρατία και την φοβία. Το απίστευτο είναι ότι οι σεισμικές έρευνες που διεξάγει η νορβηγική εταιρεία PGS όχι μόνο λειτουργούν μια χαρά αλλά μας δίνουν ήδη σημαντικά αποτελέσματα. Επιπλέον ενώ οι έρευνες έγιναν και γίνονται στο Ιόνιο Πέλαγος και στο Λιβυκό Πέλαγος και αγγίζουν την μέση γραμμή με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Γι' αυτό το λόγο οι φοβίες για αυτές τις περιπτώσεις αντικρούονται από την πραγματικότητα. Απλώς πρέπει να καταλάβουμε ότι η αποδοχή μιας πραγματικότητας δεν είναι το ίδιο με μια επίσημη συμφωνία οριοθέτησης. Αυτή η διαφορά σχετίζεται με τη διαφορά του de facto και του de jure. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η προσέλκυση εταιρειών του τομέα των υδρογονανθράκων μπορεί να γίνει μόνο και μόνο αν το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, διότι δεν μπορούν να κάνουν επενδύσεις στρατηγικού μεγέθους σε μια περιοχή που δεν έχει οριοθετηθεί επίσημα. Πρέπει να ακολουθήσουμε το μοντέλο της Κύπρου για να την ενισχύσουμε και για να λειτουργήσουμε στο ίδιο πεδίο δράσης που είναι απαραίτητο για τις κοινοπραξίες μας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου. Είναι λοιπόν αναγκαίο να περάσουμε στο επόμενο στάδιο μέσω της θέσπισης, αλλά και των οριοθετήσεων με τις χώρες που βρίσκονται στις περιοχές που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την ελληνική οικονομία. Δεν μπορούμε να παραμένουμε στάσιμοι θεωρώντας ότι έχουμε καλύψει το θέμα. Διότι αυτή η καθυστέρηση είναι πια εγκληματική και για την οικονομία μας και για τον στρατηγικό μας σχεδιασμό. Οι αρχηγοί μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις δίχως να έχουν να δικαιολογηθούν γραφειοκρατικά, αλλιώς ο ρόλος τους δεν θα έχει πια νόημα. Η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα όχι μία λεπτομέρεια.

Στρατηγική ανάλυση της Ελληνικής ΑΟΖ - ΚΡΗΤΗ TV 11/1/2013

Δίωρη συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή του Γ.Σαχίνη "Αντιθέσεις" ΚΡΗΤΗ TV, στις 11/01/2013.

Στρατηγική ανάλυση της Ελληνικής ΑΟΖ.

Αναφορά σε: Υφαλοκρηπίδα, Ιόνιο Πέλαγος, Κρήτη-Γαύδος, Καστελλόριζο, Τουρκία, Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο, Ισραήλ και Κύπρο.

Νότια της Κρήτης και ΑΟΖ

Νότια της Κρήτης υπάρχουν τεράστια αποθέματα κι ειδικά φυσικού αερίου. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που γίνονται οι σεισμικές έρευνες από την εταιρεία PGS της Νορβηγίας. Κάνουμε χρήση του Νόμου 2289/95, σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει όμως να θεμελιώσουμε σωστά αυτή την κίνηση σε διεθνές επίπεδο με την θέσπιση και την οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Λιβύη. Η θέσπιση είναι βασική αρχή για όλη την Ελλάδα. Όσο αφορά στην οριοθέτηση μόνο με την Ιταλία μπορούμε να κάνουμε χρήση της Συμφωνίας του 1977 που υπέγραψε ο Κ. Κονοφάγος εκ μέρους τη Ελλάδας. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία πρέπει να γίνει οριοθέτηση, για να υπάρξει πλαίσιο νομικό για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων και στη συνέχεια για την εκμετάλλευση. Συνεπώς, το τωρινό στάδιο δεν επαρκεί, διότι δεν υπάρχει συμφωνία υφαλοκρηπίδας με τη Λιβύη και η de facto ΑΟΖ δεν είναι de jure. Με άλλα λόγια πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το πλαίσιο, πριν μετατραπεί σε πεδίο και στη συνέχεια σε πεδίο δράσης με τις κοινοπραξίες, διότι καμία εταιρεία δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για μία περιοχή, όπου η ΑΟΖ δεν είναι οριοθετημένη, διότι υπάρχει ανάγκη ρύθμισης του πεδίου συνεκμετάλλευσης, όταν το κοίτασμα βρίσκεται ακριβώς στα όρια των δύο ΑΟΖ. 

Για να το αντιληφθούμε πόσο είναι απαραίτητη, αρκεί να εξετάσουμε την περίπτωση της Αφροδίτης στο οικόπεδο 12, διότι βρίσκεται στα όρια της ΑΟΖ της Κύπρου και της ΑΟΖ του Ισραήλ. Μάλιστα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η εταιρεία Noble έχει υπογράψει ένα διαφορετικό συμβόλαιο με την Κύπρο και με το Ισραήλ για αυτό το κοίτασμα. Θα γίνει ακριβώς το ανάλογο για το κοίτασμα Πύρρος που βρίσκεται στο Ιόνιο, ακριβώς στα όρια της ΑΟΖ της Ελλάδας και της ΑΟΖ της Ιταλίας. Κατά συνέπεια, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι οι σεισμικές έρευνες Νότια της Κρήτης θα πιέσουν την κατάσταση, για να θεσπιστεί σύντομα η ΑΟΖ και να οριοθετηθεί με τη Λιβύη, για να μπορέσουμε επιπλέον να διευκρινίσουμε σε όλους ότι δεν πρόκειται να δώσουμε σε κανέναν την ΑΟΖ που αναλογεί στη Γαύδο. Επίσης, η τοπική περιφέρεια δικαιούται βάσει του Νόμου των Υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, ένα ποσοστό που θα την βοηθήσει άμεσα για την ανάπτυξή της. Ας μην μπερδευόμαστε λοιπόν με διάφορες απόψεις κι ας ακολουθήσουμε βήμα προς βήμα το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 που κυρώσαμε το 1995. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες κινήσεις που μας αφήνουν αδιάφορους, γιατί ο μοναδικός μας στόχος είναι το μέλλον της πατρίδας και του λαού μας.

Πηγή-Νίκος Λυγερός

Μεσογειακές Συμφωνίες και ΑΟΖ

Για να υλοποιηθεί η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και για να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της μέσω των διμερών σχέσεων με την Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία, πρέπει να γνωρίζουμε και τις υπάρχουσες συμφωνίες μέσα στη Μεσόγειο. Σε αυτές πρέπει να εντάξουμε και τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης του 1982 (υπόθεση Λιβύη –Τυνησία) και του 1985 (Λιβύη- Μάλτα). Υπάρχουν οριοθετήσεις που αφορούν χωρικά εθνικά ύδατα (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Γαλλία- Ιταλία και Βοσνία- Κροατία), οι οποίες είναι σημαντικές για τα ακραία σημεία βέβαια. Πιο σημαντικές συμφωνίες είναι αυτές που αφορούν την έννοια της υφαλοκρηπίδας (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Ιταλία- Τυνησία, Ιταλία- Ισπανία, Ιταλία- Αλβανία) στις οποίες ανήκει και η συμφωνία του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Όσον αφορά στο γενικότερο πλαίσιο, δηλαδή για κάθε τύπου συμφωνία, έχουμε τις υποθέσεις Γαλλία- Μονακό και Αλγερία- Τυνησία. Και υπάρχει και μια ειδική συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Μάλτας. Υπενθυμίζουμε, βέβαια, ότι όσον αφορά αποκλειστικά στην ΑΟΖ, υπάρχουν οι συμφωνίες Αιγύπτου- Κύπρου, Λιβάνου- Κύπρου και Ισραήλ- Κύπρου. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι σε όλο αυτό το πλαίσιο υπάρχουν παίκτες οι οποίοι είναι δυναμικοί και αποτελεσματικοί, όπως είναι η Ιταλία, που διαθέτει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Με αυτή τη βάση δεδομένων, όσον αφορά στις μεσογειακές συμφωνίες, είναι δυνατόν να ενισχύσουμε τα στρατηγικά μας βήματα για τις επόμενες οριοθετήσεις, τις οποίες έχουμε ήδη αναλύσει θεωρητικά μέσω της τοποστρατηγικής. Το θέμα της Αλβανίας και της Ιταλίας είναι λοιπόν από τα πιο σύντομα. Όσο αφορά στη Λιβύη βλέπουμε ότι υπάρχει πλαίσιο συμφωνίας για το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και την υπόθεση της με την Μάλτα, για να μην πέσουμε σε παγίδες διαπραγμάτευσης που σχετίζονται με τον κόλπο. Για την Αίγυπτο, γνωρίζουμε ήδη ότι είναι περίπλοκος παίκτης, αλλά έχει κάνει οριοθετήσεις στη μέση γραμμή με την Κύπρο και τη Σαουδική Αραβία. Για την Κύπρο ξέρουμε όλοι το θέμα, δεν είναι η ίδια αλλά η δική μας απόφαση. Κατά συνέπεια, αυτή η δυσκολία είναι μόνο και μόνο εσωτερική. Τέλος, για την Τουρκία, η οποία έχει οριοθετήσεις και στη Μαύρη θάλασσα, το παίγνιο είναι γνωστό σε διπολικό πλαίσιο, αλλά μετά από όλες τις άλλες συμφωνίες και την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μια αλλαγή είναι αναμενόμενη. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρξει συμφωνία με αυτή τη χώρα θα είναι μετά από όλες τις άλλες και μόνο αν έχει νόημα. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, προσεκτικά όλο το υπόβαθρο της Μεσογείου για να έχουμε πρόσβαση επιτέλους και στο υπέδαφός της.

Πηγή: Νίκος Λυγερός

Νίκος Λυγερός: Νησιά και παράκτιο κράτος

Μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της θάλασσας και του πεδίου της ΑΟΖ, βρίσκουμε συχνά το νοητικό σχήμα που ακολουθεί: Νησιά και παράκτιο κράτος. Πριν εξετάσουμε το θέμα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν προβλέπεται δεδικασμένο με τη συμφωνία. Απλώς, η μελέτη των περιπτώσεων δίνει μια γενική τάση, η οποία μπορεί ν’ αποτελέσει και καθοδήγηση για μια διαπραγματευτική ομάδα, ακόμα κι αν στην τελική, κάθε διμερή συμφωνία είναι μια νέα υπόθεση που δεν εξαρτάται νομικά από κανένα προηγούμενο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το παράδειγμα που εξετάζουμε είναι σημαντικό για δύο λόγους αντικειμενικούς. Ο πρώτος είναι ότι αυτή η περίπτωση εμφανίζεται συχνά πάνω στην υδρόγειο. Ο δεύτερος λόγος είναι παρέμβαση της έννοιας της ακτογραμμής μέσα στο πεδίο δράσης της μέσης γραμμής. Και ο προβληματισμός είναι απλός. Η πιο κλασσική περίπτωση είναι να έχουμε ένα κράτος με μια μεγάλη ακτογραμμή σε σχέση με αυτήν των νησιών που βρίσκονται απέναντί του. Και τότε το παράκτιο κράτος θα επιθυμούσε να μην χρησιμοποιήσει τον κανόνα της μέσης γραμμής για τον καθορισμό των ορίων των δύο ΑΟΖ. Μια τέτοια περίπτωση υπήρξε με την Αίγυπτο και την Κύπρο, αλλά τελικά λόγω της Σαουδικής Αραβίας, που θα είχε κι αυτή το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ακτογραμμής, η Αίγυπτος αποδέχθηκε να γίνει χρήση της μέσης γραμμής.

Αυτή η απόφαση εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας παιγνίων σε εφαρμογή σε μια διπλωματική διαπραγμάτευση. Και η ορθολογική απόφαση της Αιγύπτου αποτελεί γνήσιο παράδειγμα της δύναμης αυτής της θεωρίας, όταν έχουμε πολλούς παίκτες, ακόμα κι αν σε θεωρητικό πλαίσιο, η υπογραφή γίνεται αποκλειστικά μεταξύ δύο κρατών. Η ίδια περίπτωση εξανάγκασε τη Βενεζουέλα να μην υπογράψει τη Συνθήκη Montego Bay, λόγω της ύπαρξης νησιών στο θαλάσσιο χώρο που βρίσκεται σε μικρή απόσταση. Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε δύο μεγάλες περιπτώσεις, το Καστελλόριζο ως σύμπλεγμα και την Τουρκία, αλλά επίσης, και τη Γαύδο με τη Λιβύη. Η αναλογία μας, όμως, αφορά μια άλλη περίπτωση που αποδεικνύει με αποτελεσματικό τρόπο το πλαίσιο του προβλήματος με άλλες δύο χώρες, συγκεκριμένα την Ισπανία και την Αλγερία. Πιο αναλυτικά, η Ισπανία εμπεριέχει τα νησιά Βαλεάρες που βρίσκονται απέναντι στην Αλγερία. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημαντικότητα των νησιών, παρουσιάζουμε δύο χάρτες. Ο πρώτος είναι κλασσικός και δείχνει τον καθορισμό της μέσης γραμμής για τις δύο ΑΟΖ. Ο δεύτερος, που έχει περισσότερο ενδιαφέρον για το νοητικό μας σχήμα, είναι τεχνητός αφού θεωρεί ότι οι Βαλεάρες λειτουργούν ανεξάρτητα από την Ισπανία. Με άλλα λόγια, κάνουμε τους υπολογισμούς με τα διαγράμματα Voronoi, θεωρώντας ότι υπάρχουν τρία κράτη, η Ισπανία, οι Βαλεάρες και η Αλγερία. Με αυτόν τον τρόπο επινοούμε πραγματικά την αξία των νησιών που εμποδίζουν την επέκταση της επιρροής του παράκτιου κράτους. Βλέπουμε ότι το μέγεθος της ΑΟΖ των νησιών είναι τεράστιο σε σχέση με το ίδιο τους το εμβαδόν και είναι μεγάλη ακόμα και σε σχέση με την ΑΟΖ της Ισπανίας. Αυτή η περίπτωση είναι απόλυτα γνωστή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατά συνέπεια δεν υπάρχει μια ειδική ανάγκη για να τους εξηγήσουμε το όφελος που δημιουργούν το Καστελλόριζο και η Γαύδος και για εκείνη.

Πηγή