Το όραμα της ΑΟΖ

Το όραμα της ΑΟΖ είναι πλέον ορατό από όλους μας. Ξέρουμε όλοι τώρα ότι εξαρτάται αποκλειστικά από τη θέλησή μας η θέσπισή της. Δεν είναι καν θέμα πολιτικής βούλησης, διότι η πίεση του ελληνικού λαού είναι μεγαλύτερη. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι η κυβέρνηση της θέσπισης και αυτή θα γίνει ακόμα κι αν δεν το θέλουν οι ραγιάδες και οι άλλοι. Η αλλαγή φάσης είναι απαραίτητη και γι’ αυτό το λόγο θα γίνει. Πρέπει όμως να περάσει στη Βουλή με μια πλειοψηφία που θα είναι συμβολική. Ο καθένας από τους επόμενους βουλευτές θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα συμβάλλει στην επόμενη πραγματικότητα, που δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Με αυτόν τον μοναδικό τρόπο, θα αλλάξει οριστικά τα δεδομένα που καταπιέζουν τον ελληνικό λαό. Κάθε πολίτης θα μπορέσει να δει επιτέλους μια άσπρη μέρα. Διότι, αυτός είναι ο κεντρικός στόχος. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο εθνικό, γεωστρατηγικό, τοποστρατηγικό αλλά και λαϊκό. Διότι μια χώρα έχει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, όταν ο λαός της είναι σε μαχητική και δυναμική κατάσταση. Αν ο πλούτος δεν είναι για όλους τους Έλληνες, τότε δεν έχει αξία. Το βιοτικό μας επίπεδο πρέπει ν’ αλλάξει για να πάρει θάρρος η νεολαία μας και να μην σαπίζει από τώρα στον προβληματισμό της σύνταξης και του εφάπαξ. Η ΑΟΖ θα είναι και το ηθικό του λαού μας, διότι μπορεί να χτυπήσει τη μιζέρια της κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν πια να έχουμε Έλληνες γεωλόγους που να τους απαγορεύεται η έρευνα στην ελληνική επικράτεια και να προσφέρουν τις ικανότητές τους στη γειτονιά, όπως λένε μερικοί. Η ενέργεια, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο είναι για όλους τους Έλληνες και όχι μόνο για την πιάτσα, όποια και να είναι αυτή. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν έρευνες από ξένες εταιρείες στην ελληνική θεωρητική ΑΟΖ, δίχως να υπάρχουν επίσημες άδειες από την Ελλάδα. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους άνεργους, ενώ έχουμε στη διάθεσή μας το πλαίσιο της ΑΟΖ. Δεν είναι δυνατόν οι φοιτητές μας να μην έχουν μέλλον, γιατί δεν ξέρουν προς τα πού να πάνε. Τα δεδομένα δεν είναι δεδομένα. Αλλάζουν με τη θέληση του ελληνικού λαού. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να ξεφύγουμε από την γραφειοκρατία που μας κρατά τόσα χρόνια πίσω στον ενεργειακό τομέα. Είναι τώρα η ώρα να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που προκαλούν μερικοί, για να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητά τους. Δεν μας ενδιαφέρει η τελευταία, αρκεί και αυτοί να προσπαθήσουν να συμβάλλουν σε αυτήν την εθνική προσπάθεια. Η ΑΟΖ ανήκει στο μέλλον του ελληνισμού. Πρέπει να πάψει η ηττοπάθεια, είναι πλέον θέμα αξιοπρέπειας. Φτάνει πια η μιζέρια. Έχουμε μαζί μας το χρόνο και το απέραντο γαλάζιο. Ας κινηθούμε επιτέλους στρατηγικά, για να το χαρούν οι επόμενοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, όχι στο μέλλον, αλλά ήδη από τώρα.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Ελληνικό Χρέος - Οικονομική Κρίση. Υδρογονάνθρακες και έξοδος από την κρίση

Μπορούμε να παράγουμε, έχουμε πλούτο, έχουμε υπέδαφος εκμεταλλεύσιμο ;

Αντώνης Φώσκολος ομότιμος καθηγητης στο Πολυτεχνείο Κρητης, ομότιμος ερευνητης στην γεωλογικη υπηρεσια του Καναδά - στο κανάλι ''ΚΡΗΤΗ TV".

Βιογραφικό σημείωμα του Αντώνη Φώσκολου

Ph. Ο. Dept. in Soil Science, Univ. of California, Berkeley,Califomia, U.S.A . Μέσος όρος βαθμολογίας 3,88/4,00. M.Sc. Dept. in Soil Science, Univ. of California, Berkeley,California,U.S.A. Πτuχιο, Γεωπονοδασολογ ικής Σχολής , τμήμα Γεωπονίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο

Ομότιμος Επιστημονικος Ερευνητή της καναδικήςΚυβέρνησης με έδρα την Γεωλογική Υπηρεσία του Καναδά (Ινστιτούτο της Ιζηματογενούς Γεωλογίας και Πετρελαίου) στο Κάλγκαρυ, Αλμπέρτα, Καναδά. Ομότιμος καθηγητής, τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείο Κρήτης , Χανιά, Κρήτη.

Καθηγητής, τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης.

Δ/ντής τού εργαστηρίου Ορυκτολογίας και Ανοργάνου Γεωχημείας τού Ινστιτούτου Ιζηματογενούς Γεωλογίας και Πετρελαίου της Γεωλογικής Υπηρεσίας τού Καναδά.

Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Α Αντιπρόεδρος και Αντιπρόεδρος Ακαδημαικών Υποθέσεων του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Πρόεδρος του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων και μέλος της Συγκλήτου.

Σύμβουλος (Consultant) στό Ινστιτούτο Ιζηματογ. Γεωλογίας καί Πετρελαίου τής Γεωλογικής Υπηρεσίας τού Καναδά.

Σύμβουλος (Consultant) του O.H.E..(United Nations

Deνelopment Program,U.N.D.P) σέ θέματα ενεργειακών ορυκτών πόρων.

Συμβασιούχος καθηγητής (Adjunct Professor) ,Dept. of Geography and Archaeology, Uniν. of Calgary, Calgary, Alberta,Canada.

Γεωπόνος/Εδαφολόγος στην Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων του Υπουργείου Γεωργίας Οpγανισμός Κωπαίδος.

Η ερευνητική δραστηριότητα σuνοψίζεταί α) με περισσότερες απο 55 δημοσιεύσεις σέ επιστημονικά περιοδικά και 243 citations indices (μέχρι το 1995) β) 14 επιστημονικές εκθέσεις απο συμμετοχές σέ αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα εντός καί εκτός Ελλάδος ( Καναδά, ΕΛΠΕ ( ΔΕΠ-ΕΚΥ) ΔΕΗ, ΓΓΕΤ, ΟΗΕ-ΙΓΜΕ και ΤΓΜΕ) και γ) 29 διαλλξεις σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία.

Αντώνης Φώσκολος: υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ Ελλάδας.

Οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας

Με την ΑΟΖ, η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο με την Κύπρο, αλλά και με την Ελλάδα. Έχει κατανοήσει ότι το Δίκαιο της Θάλασσας ακολουθεί το Δίκαιο και όχι την επεκτατική της θέληση. Γι αυτό το λόγο κάνει σπασμωδικές κινήσεις με την Κύπρο. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δυσκολεύεται πλέον να υπερασπιστεί το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, διότι ένα μικρό νησί λειτουργεί αποτελεσματικά με την ΑΟΖ του, παρά τη θέλησή της. Προσπάθησε να επηρεάσει την όλη κατάσταση, λέγοντας ότι θα κάνει έρευνες και από την πλευρά της. Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010. Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα και αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση και όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ. Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο. Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα. Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Αναγκαιότητα θέσπισης ΑΟΖ

Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός. Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το Euro Area Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ. Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

Φάκελος ΑΟΖ και Εθνικές εκλογές 2012. Η μόνη ρεαλιστική οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο

Η εθνικά κρίσιμη ανάγκη καθορισμού της - Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η μόνη οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο... Η ΑΟΖ ως έννοια υιοθετήθηκε από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και οι κανονισμοί που την διέπουν περιλαμβάνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982. Πρόκειται, ουσιαστικά, για εξέλιξη των ρυθμίσεων που μέχρι τότε περιλαμβάνονταν στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας, προκειμένου να συμπεριληφθούν και νέες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν παράκτια κράτη. Χωρίς ΑΟΖ δεν μπορείς να κάνεις εξόρυξη ώστε να επωφεληθείς εσύ ως κράτος τα κέρδη. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Μόνο αυτό το οικόπεδο, καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες τις Ευρώπης για 100 χρόνια.

Το ζήτημα της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ταλανίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην αξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και την αντίδραση πλέον της ελληνικής κοινής γνώμης, η οποία βλέπει το κράτος να μην μπορεί να υπερασπιστεί τα συμψέροντά του απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Η τελευταία, διαβλέποντας την αδυναμία της ελληνικής πολιτικής ελίτ για εξεύρεση λύσης, αξιοποιεί στο έπακρο την στρατιωτική της ισχύ απέναντι στη χώρα μας, η οποία -ως γνωστόν τοις πάσι- εδώ και δύο χρόνια μαστίζεται από την οικονομική ύφεση.

Και όμως, η ειρηνική επίλυση της νέας διαφοράς της Ελλάδας με την Τουρκία θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αξιοποίηση των μέσων που μας δίνει η επιστήμη, όπως τα διαγράμματα Voronoi, και με την υιοθέτηση μερικών «έξυπνων» χαμηλού κόστους προτάσεων αναπτυξιακού χαρακτήρα, οι οποίες θα «θωράκιζαν» οικονομικά το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, το νησιωτικό σύμπλεγμα που ορίζει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ): Το Καστελόριζο και τη νήσο Στρογγυλή.

Μεσογειακές ΑΟΖ 

Όταν εξετάζουμε σε συνδυασμό το πλαίσιο της Μεσογείου και το πλαίσιο της ΑΟΖ, αντιλαμβανόμαστε ότι αλλάζουν επί της ουσίας οι συσχετισμοί των χωρών. Λόγω των αποστάσεων, η επιρροή της ΑΟΖ είναι σημαντική πάνω στα μεγέθη των κρατών. Έτσι κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μεγάλα, ακόμα και αν είναι παράκτια μπορεί να έχουν μια σχετικά μικρή ΑΟΖ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου τύπου είναι η Αλγερία. Και είναι οι Βαλεάρες της Ισπανίας που ελαχιστοποιούν αυτό το εμβαδόν της αλγερικής ΑΟΖ. Από την άλλη, υπάρχουν κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μικρά αλλά που έχουν μια τεράστια ΑΟΖ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι η Ελλάδα. Όπως το αναδείξαμε σε προηγούμενο άρθρο, υπό τον περιορισμό της Μεσογείου, η πατρίδα μας έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μετά εκείνης της Ιταλίας. Κατά συνέπεια με αυτές τις τροποποιήσεις αν επανεξετάσουμε τον χάρτη των μεσογειακών ΑΟΖ και τον συνδέσουμε με τον χάρτη των χώρων, τότε αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική σημασία που έχει το θέμα για την Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες, και πόσο μεγάλη αξία έχει η ΑΟΖ της και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η τροποποίηση της μεσογειακής γεωγραφίας έχει βέβαια άμεση σχέση και εφαρμογή με τα θέματα της αλιείας, αλλά μπορούμε ήδη να φανταστούμε τι επιπτώσεις έχει με το θέμα του αερίου και του πετρελαίου. Αν θυμηθούμε ότι η γαλλική εταιρεία πετρελαίων μελετά την περιοχή της Αιγύπτου από το 1911. Αν υπολογίσουμε τις δυνατότητες τις Αλγερίας και όλο το σύνολο των αγωγών που την ενώνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν εξετάσουμε τα κοιτάσματα που βρέθηκαν τον Ιανουάριο 2009, Ταμάρ τον Δεκέμβριο 2010, Λεβιάθαν, τον Δεκέμβριο 2011, Αφροδίτη και τον Φεβρουάριο 2012, Τανίν στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου. Αν έχουμε στο μυαλό μας την ανακοίνωση της Nobel που είπε ότι το κυπριακό κοίτασμα είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε τη Μεσόγειο ως τη Μέση-Ανατολή του εικοστού πρώτου αιώνα.

Σε αυτό το μεγάλο παίγνιο, η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός παίκτης τουλάχιστον στο πλαίσιο των δυνατοτήτων. Και αυτό είναι ανεξάρτητο από κάθε πολιτική βούληση. Βέβαια αν η τελευταία δεν έχει μια εθνική εμβέλεια, μπορεί όλη αυτή η δυνατότητα να μετατραπεί σε ανικανότητα. Με άλλα λόγια το πλαίσιο (δηλαδή το Δίκαιο της θάλασσας) και το πεδίο (δηλαδή η θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο) είναι θετικότατα. Απλώς πρέπει να τα υποστηρίξουμε και με το πεδίο δράσης, το οποίο εξαρτάται άμεσα από τις επιλογές των κυβερνήσεών μας. Η τεχνογνωσία και η στρατηγική είναι τα εργαλεία μας κι έχουμε αποδείξει πόσο αποτελεσματικά είναι. Πρέπει όμως να έχουμε και τους ανάλογους πολιτικούς για να πάρουν την τελική απόφαση. Κατά συνέπεια, τώρα ο λαός μας ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του στις εκλογές αν θέλει πραγματικά να αποκτήσει η Ελλάδα την ΑΟΖ που δικαιούται.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay

Τα διαγράμματα Voronoi δεν λύνουν μόνο προβλήματα γεωγραφίας και τοπολογίας. Όταν τα επινόησε ο Georgy Voronoi (1868-1908), ο οποίος ήταν μαθητής του Andrey Markov (1856-1922) αλλά και δάσκαλος των Delaunay (1890 -1980) και Sierpiski (1882-1969), δημιούργησε ένα ολόκληρο μαθηματικό πλαίσιο μέσω της υπολογιστικής γεωμετρίας.

Η ιδέα των διαγραμμάτων Voronoi είναι η δημιουργία νέων σημείων, που διαφέρουν από τα αρχικά δεδομένα και δεν παρουσιάζονται με απλό τρόπο στον λύτη. Δημιουργούν μία νέα δομή, η οποία είναι αόρατη για τον μη ειδικό που εξετάζει τα αρχικά στοιχεία. Αυτή η έννοια είναι σημαντικότατη στα μαθηματικά και όχι μόνο. Στο γνωστικό επίπεδο, απελευθερώνει την σκέψη και τη βάζει να λειτουργεί μη συμβατικό, για να λύσει ένα πρόβλημα φαινομενικά στατικό.

Η συμβολή των διαγραμμάτων Voronoi είναι η εισαγωγή ενός δυναμικού πλαισίου, το οποίο διευκολύνει όχι μόνο την επίλυση αλλά και την επινόηση νέας στρατηγικής.

Επιπλέον, τα διαγράμματα Voronoi συσχετίζονται άμεσα με την τριγωνοποίηση που εφηύρε ο Delaunay το 1934. Πιο συγκεκριμένα, τα διαγράμματα Voronoi κι η τριγωνοποίηση Delaunay συνδυάζονται δυικά στη γενική περίπτωση. Το ενδιαφέρον είναι ότι πρακτικά τα διαγράμματα Voronoi δεν σχετίζονται με κύκλους αλλά με ευθύγραμμα τμήματα. Ενώ η τριγωνοποίηση του Delaunay ορίζεται αποκλειστικά μέσω κύκλων.

Τα κέντρα των τριγώνων της τριγωνοποίησης, τα οποία δεν εμπεριέχουν κανένα αρχικό σημείο, αν τα ενώσουμε, θα βρούμε το διάγραμμα Voronoi. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι λειτουργούν δυικά. Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της εφαρμογής των διαγραμμάτων Voronoi, υπάρχει η δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε και την τριγωνοποίηση του Delaunay, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσουμε και τα τρίγωνά της, τα οποία μπορούν να εμπεριέχουν ή όχι τα διαγράμματα Voronoi.

Από τα διαγράμματα Voronoi στην τριγωνοποίηση του Delaunay υπάρχει ένα νοητικό σχήμα με πολλαπλές εφαρμογές και εκτός του χώρου των καθαρών μαθηματικών και ειδικά στον χώρο της στρατηγικής μέσω της τοποστρατηγικής. Αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί ως πολλαπλότητα για τη γνωστική προσέγγιση της νοητικής στρατηγικής.

Στρατηγικό βήματα προς την καθιέρωση της ελληνικής ΑΟΖ

Η εμμονή μας να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας με την Τουρκία, για να καθορίσουμε εκ των υστέρων τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι μόνο μη αποτελεσματική, αλλά και επικίνδυνη σε βάθος χρόνου. Το casus belli, τα 12 ναυτικά μίλια και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι παρά μόνο λεπτομέρειες σε σχέση με το γενικό πλαίσιο της ΑΟΖ. Η στρατηγική μας αποκτά έναν απλοϊκό χαρακτήρα, όπως το απέδειξαν οι συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Το Θέμα μας δεν είναι να επικεντρωθούμε στην Τουρκία και ειδικά με έναν αποκλειστικό τρόπο. Αλλιώς οι καθυστερήσεις και οι πλάγιες επιθέσεις οτο χώρο των διαπραγματεύσεων δεν δίνουν μόνο ιδέες στους άλλους παίκτες της θεωρίας παιγνίων, αλλά δημιουργούν και δεδικασμένα τουλάχιστον στο de facto επίπεδο. Έχουμε το παράδειγμα της Γαύδου με τη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχει λόγο ν’ αρχίσει με την Τουρκία.

• Θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει με την Ιταλία, η οποία είναι η μόνη χώρα που συνορεύει μαζί μας και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως προβλήματα με την Τουρκία, με την οποία έχουμε ήδη υπογράψει μια σύμβαση όσον αφορά στο F.I.R.

• Το δεύτερο βήμα θα πρέπει να γίνει με την Αλβανία, και αυτό με δίκαιο τρόπο.

• Το τρίτο βήμα αφορά την Λιβύη και την επίλυση του προβλήματος της Γαύδου.

• Το τέταρτο βήμα πρέπει να γίνει με την Κύπρο, έτσι ώστε να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.

• Και μόνο το πέμπτο βήμα θα αγγίξει την Τουρκία. Έτσι, αυτή η τελική διαπραγμάτευση, που θα γίνεται βέβαια σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν θα είναι σε πρωτογενές επίπεδο, αφού θα έχουν προηγηθελι όλες οι άλλες συμφωνίες τόσο σε ευρωπαϊκό πεδίο όσο και σε ευρωμεσογειακό πεδίο. 

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα πρόβλήμα, αλλά ένας ολόκληρος προβληματισμός που πρέπει να έχει απαραίτητα η πατρίδα μας, αν θέλει να ενσωματώσει τα νέα δεδομένα που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε τη συγκρότηση μιας επιτροπής με ειδικές αρμοδιότητες όσον αφορά στην ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, η ΑΟΖ πρέπει να συμπεριληφθεί ως ένας παράγοντας στη νοητική μας στρατηγική. Δεν είναι ούτε μία εξαίρεση, ούτε μία ειδική περίπτωση. Ανήκει στα δεδομένα της γεωστρατηγικής μας μέσω της τοποστρατηγικής. Κατά συνέπεια, είναι δική μας ευθύνη να περάσουμε το μήνυμα σε όλο το πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό φάσμα, αν θέλουμε πραγματικά να έχουμε απόδοση σε εθνικά θέματα. Εκτός αν λέμε ότι ασχολούμαστε με τα τελευταία, δίχως να πιστεύουμε στο βάθος ότι μπορούμε να τα λύσουμε. Ο προβληματισμός της ΑΟΖ ξεκαθαρίζει πολλά προβλήματα που παρουσιάζονται πρακτικά μόνο σε μεγάλες αποστάσεις. Η εικόνα του Αιγαίου που έχουμε, με τα 6 ναυτικά μίλια, δεν έχει καμιά σχέση με την επόμενη πραγματικότητα. Ας εμπλουτίσουμε τα δεδομένα μας και ας αναδείξουμε τα νοητικά σχήματα που θα μπορέσουν να αντέξουν τις αλλαγές δίχως να υποστούν εκφυλισμούς.

ΑΟΖ και παράλληλες διαδικασίες

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι αποκλειστικά σειριακό. Πρέπει βέβαια να γίνει η θέσπισή της και στη συνέχεια οι οριοθετήσεις με τα άλλα κράτη, αλλά παράλληλα υπάρχουν διαδικασίες με τις οποίες πρέπει να ασχοληθούμε από τώρα για να είμαστε έτοιμοι όχι μόνο για το φυσικό αέριο της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου. Οι σεισμικές έρευνες, οι γεωτρήσεις και οι εξορύξεις είναι μόνο η αρχή στο πρακτικό επίπεδο. Πρέπει όμως παράλληλα να γίνουν επενδύσεις σε καράβια που μπορούν να μεταφέρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο, αφού θα υπάρχει σταθμός υγροποίησης στην Κύπρο. Αυτό σημαίνει όμως ότι παράλληλα πρέπει να εξετάζουμε και περιοχές, όπου θα πρέπει να κατασκευαστούν και σταθμοί αεροποίησης. Διότι ο σταθμός που υπάρχει στη Ρεβυθούσα στον κόλπο Μεγάρων ακόμα και αν έχει αναβαθμιστεί, λειτουργεί με το φυσικό αέριο της Αλγερίας και προσφέρει πλαίσιο κατανάλωσης για την Ελλάδα. Όμως με την ενεργοποίηση της ΑΟΖ της Κύπρου και ήδη με τις δυνατότητες που προσφέρει το κοίτασμα Αφροδίτη, θα μιλάμε για μεγέθη ριζικά διαφορετικά. Επιπλέον, τα πρόσφατα χρόνια έχουν δείξει και τις ανάγκες των Βαλκανικών χωρών το χειμώνα. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να εφοδιασθεί και με άλλους σταθμούς αεροποίησης. Για να κατανοήσουμε την καινοτομία που αποτελεί η απόφαση της Κύπρου να κάνει σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι τον άλλο στην Ευρώπη και όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση το διαθέτει η Νορβηγία στο Hammerfest. Τώρα όσο αφορά σταθμούς αεροποίησης φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά σε χώρες που έχουν πρόσβαση στη Μεσόγειο έχουμε την Ισπανία (Βarcelona, Bilbao, Cartagena, Ferrol, Gijón, Huelva, Sagunto, Valencia) τη Γαλλία (Fos Cavaou, Fos-sur-Mer, Montoir), την Ιταλία (Panigaglia, Porto Viro) και βέβαια το δικό μας στη Ρεβυθούσα. Θα ήταν λοιπόν καλό και άλλες περιοχές της Ελλάδας, ειδικά τα μεγάλα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας κλπ να αρχίσουν ειδικές μελέτες πάνω σε αυτό το θέμα. Όχι μόνο για να κάνουμε καλή χρήση του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και για να είμαστε έτοιμοι για το δικό μας την ώρα της ενεργοποίησης της ΑΟΖ μας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι πρόκειται για παράλληλες διαδικασίες, οι οποίες υλοποιούν επί του πρακτέου την στρατηγική κίνηση που προσφέρει στην πατρίδα μας μία αποτελεσματική οικονομική λύση. Κατά συνέπεια, ο καθένας μας στον κλάδο του μπορεί να συνεισφέρει σε όλη αυτή την προσπάθεια, αντί να ασχολείται με λεπτομέρειες που δεν θα έχουν πια ουσία στο μέλλον, εκτός βέβαια αν μπορεί να κάνει μόνο αυτό, όπως το δείχνουν ήδη μερικοί

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Επικίνδυνες αποφάσεις ΙΙ

Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης στις 03/06/1985 έχει ως εξής:

«In consequence, an equitable result may be arrived at by drawing, as a first stage in the process, a median line every point of which is equidistant from the low-water mark of the relevant coast of Malta (excluding the islet of Filfla), and the low-water mark of the relevant coast of Libya, that initial line being then subject to adjustment in the light of the above-mentioned circumstances and factors».

Έως αυτό το σημείο μπορούμε ακόμα να έχουμε την εντύπωση ότι επιλύθηκε η διαφωνία μεταξύ Μάλτας και Λιβύης όσον αφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική αφού ο αλγόριθμος που πρότεινε το ΔΔΔ δεν έχει τελειώσει ακόμα, όπως μας το αποδεικνύει η επόμενη παράγραφος της τελικής απόφασης:

«The adjustment of the median line referred to in subparagraph above is to be effected by transposing that line northwards through 18΄ of latitude (so that it intersects the meridian 15ο 10΄ Ε at approximately latitude 34ο 30΄ Ν) such transposed line then constituting the delimitation line between the areas of continental shelf appertaining to the Socialist People’s [Libyan] Arab Jamahiriya and to the Republic of Malta respectively».

Αυτό είναι ένα χαριστικό χτύπημα για την υφαλοκρηπίδα της Μάλτας. Και τα δύο μέρη είχαν υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 μόνο που η σύμβαση δεν ήταν ακόμα σε ισχύ εκείνη την εποχή, όπως το επισημαίνει το κείμενο του ΔΔΔ:

«Both Parties had signed the 1982 Convention on the Law of the Sea, but that Convention had not entered into force, and it was therefore not operative as treaty law».

Σε αυτό το σημείο φαίνεται ότι η Μάλτα δεν έπρεπε να σπεύσει για να πετύχει μια συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα. Έπρεπε να περιμένει το πλαίσιο της ΑΟΖ για να προχωρήσει. Μάλιστα προσπάθησε μάταια βέβαια να το χρησιμοποιήσει δίχως να είναι ενεργοποιημένο, για να δικαιολογήσει τη θέση της όσον αφορά στο επιχείρημα της απόστασης.

«Malta relied on the genesis of the exclusive economic zone concept and its inclusion in the 1982 Convention as confirming the importance of the “distance principle” in the law of the continental shelf and the detachment of the concept of the shelf from any criterion of physical prolongation. For Malta, the reference to distance in article 76 of the 182 United Nations Convention on the Law of the Sea represented a consecration of the “distance principle”».

Έχουμε λοιπόν ένα απτό παράδειγμα όπου η έλλειψη της ΑΟΖ, ως έννοιας σε ισχύ, περιόρισε την υφαλοκρηπίδα της Μάλτας. Ας μην το ξεχάσουμε και αυτό το παράδειγμα.

Πηγή  -  Νίκος Λυγερός

Επικίνδυνες αποφάσεις

Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης στις 24/02/1982 έχει ως εξής:

«The Court enumerated the relevant circumstances to be taken into account in achieving an equitable delimitation, including: the fact that the area relevant to the delimitation in the present case was bounded by the Tunisian coast from Ras Ajdir to Ras Kaboudia and the Libyan coast from Ras Ajdir to Ras Tajoura and by the parallel of latitude passing through Ras Kaboudia and the meridian passing through Ras Tajoura; the general configuration of the coasts of the Parties; the existence and position of the Kerkennah Islands; the land frontier between the Parties and their conduct prior to 1974; and the element of a reasonable degree of proportionality».

Δεν μεταφράσαμε το κείμενο που αφορά την επίλυση της διαφωνίας μεταξύ Τυνησίας και Λιβύης όσον αφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας για να μην υπάρξει παρερμηνεία. Τα δύο κράτη συμφώνησαν στις 10 Ιουνίου 1977 να αποταθούν στο ΔΔΔ. Στο πνεύμα του ΔΔΔ μπορούμε να εισέλθουμε άμεσα αναλύοντας το εξής σκεπτικό.

«The Court did not accept the Libyan contention of ignoring the Kerkennah Islands nor did it consider right to give the islands ‘full effect’ by drawing a line parallel to them».

Με άλλα λόγια δεν ακολουθεί τις «ακραίες» θέσεις των δύο κρατών. Και αυτό θα έχει την επόμενη συνέπεια.

«What the Court did was to give them “half effect”, a boundary line parallel to a line midway between the “no effect” and “full effect” lines representing the Tunisian coast, which produced a boundary line of 52ο inclination in the second sector».

Τέτοιες αποφάσεις όσον αφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας, θα ήταν καλό να μην τις ξεχνάμε διότι φαίνεται πως οι ειδικοί δεν μας τις υπενθυμίζουν. Κι όμως το αποτέλεσμα είναι απλό. Τα νησιά της Τυνησίας δεν έχουν πραγματικά την ιδιότητα της υφαλοκρηπίδας, ενώ δεν την έχουν χάσει εντελώς. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεχτικοί στις κινήσεις και στις δηλώσεις μας όσον αφορά στην υφαλοκρηπίδα διότι η ιστορία του δικαίου δεν ξεχνά τις υποθέσεις. Επιπλέον αν αναλύσουμε διεξοδικά την όλη υπόθεση τότε βλέπουμε μια σειρά από επιχειρήματα τα οποία απορρίφθηκαν από το ΔΔΔ που προσπάθησε να βρει την υποτιθέμενη δίκαιη λύση. Δεν νομίζουμε ότι είναι ανάγκη να αναλύσουμε τις επιπτώσεις από μια τέτοια απόφαση σε μερικά μας νησιά για να καταλάβει ο καθένας το τεράστιο κόστος. Ας είμαστε λοιπόν πιο αποτελεσματικοί κι ας ασχοληθούμε εντατικά με το θέμα της ΑΟΖ για να μην έχουμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.

Πηγή  -  Νίκος Λυγερός

Εθνικές εκλογές, ΑΟΖ και Στρατηγική Ομάδα Κρούσης

Τα δικαιώματα που δεν διεκδικούμε, δεν υπάρχουν. Κάθε μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το γνωρίζει και γι’ αυτό το λόγο υποστηρίζει με πάθος και αποφασιστικότητα τα θύματα. Το ίδιο συμβαίνει και για τις χώρες. Από τα πιο βασικά θέματα έως τα πιο έντεχνα. Γέφυρα, αεροδρόμιο, μετρό, ολυμπιακοί αγώνες, όλα γίνονται με διεκδικήσεις, αλλιώς δεν υπάρχουν. Σε αυτό το επίπεδο όμως πρέπει να υπάρχει και η αποτελεσματικότητα. Και όταν πρόκειται για ένα θέμα εθνικό, όπως είναι η ΑΟΖ, τα πράγματα δεν είναι μόνο σοβαρά, αλλά ουσιαστικά. Άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τα προηγούμενα θέματα μπορούν να επινοήσουν την ανάγκη της δημιουργίας όχι μιας απλής ομάδας αλλά μιας πραγματικής στρατηγικής ομάδας κρούσης. Διότι τέτοια θέματα δεν υποστηρίζονται απλώς από επιτροπές που συνεδριάζουν για να βρουν την ημερομηνία της επόμενης συνάντησης. Η πατρίδα μας έχει αληθινά ανάγκη την ΑΟΖ για να μπορέσει όχι μόνο να σταθεί όρθια αλλά για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μπορούμε απλώς να κλαίμε τη μοίρα μας και να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Μπορεί να είμαστε λίγοι πληθυσμιακά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να παράγουμε από μόνοι μας όχι μόνο ένα έργο ουσιαστικό για μας αλλά και για τους άλλους. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο μια πρόκληση για το λαό μας, είναι ένα άνοιγμα. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει μια υπερκομματική προσπάθεια για να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα που θα μπορέσει να υλοποιήσει το όραμα της Ελλάδας. Η επόμενη κυβέρνηση, όποια και να είναι, θα έχει ένα ιστορικό καθήκον. Αντί να είναι η κυβέρνηση της κρίσης και της μιζέριας, θα πρέπει να είναι η κυβέρνηση της ΑΟΖ. Αυτός δεν είναι ένας τυχαίος ρόλος, αλλά αναγκαίος. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πια την έννοια της ΑΟΖ, δεν είναι άλλο ανάγκη να του εξηγούν τι είναι. Ήρθε η ώρα να του δείξουν τι είναι επί του πρακτέου. Διότι στο δια ταύτα, όπως λένε, οι πράξεις έχουν ουσία και μετά βέβαια οι υπογραφές. Και ξέρουμε τι λέει ο λαός μας για αυτές. Ας είμαστε, λοιπόν, αποτελεσματικοί στην πράξη. Η θέσπιση είναι αποκλειστικά θέμα βούλησης και θεωρίας αποφάσεων, ενώ οι οριοθετήσεις είναι θέμα της θεωρίας παιγνίων, διότι υπάρχουν πολλοί παίκτες, οι οποίοι ξέρουν και από διπλωματία και από στρατηγική. Θα πρέπει να παίξουμε με κάθε λεπτομέρεια, αλλιώς θα υπάρξουν προβλήματα και καθυστερήσεις. Κατά συνέπεια, η συγκρότηση αυτής της ομάδας πρέπει να γίνει ορθολογικά, διότι δεν θα παίξουμε μόνο για την Ελλάδα, αλλά για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στο μεσογειακό πλαίσιο. Η παρτίδα είναι πολλαπλή και θα χρειαστεί την ανθεκτικότητα μιας στρατηγικής ομάδας κρούσης.

Μην παραλείψετε να διαβάσετε επίσης: 

ΑΟΖ και εκλογές

ΑΟΖ: Δύο ζητούμενα με μια κίνηση: εθνική κυριαρχία και ανάπτυξη

Η AOZ ως αξιολογία των εκλογών

Πηγή - Νίκος Λυγερός

ΑΟΖ, γαλλικό παράδειγμα και σύμπλεγμα Καστελλορίζου

Όσοι πιστεύουν ότι το σύμπλεγμα Καστελλορίζου είναι μακριά και δεν μπορεί να υποστηριχθεί από το ελληνικό κράτος ας εξετάσουν τι κάνει το γαλλικό κράτος με τα Διασκορπισμένα νησιά στον Ινδικό ωκεανό. Αυτά τα νησιά βρίσκονται στο σύνολό τους γύρω από τη Μαδαγασκάρη. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τα νησιά: Γκλοριόζος, Χουάν ντε Νόβα, Μπάσσας ντα Ίντια, Ευρώπα και Τρομελίν. Τα Διασκορπισμένα Νησιά αποτελούν τη Πέμπτη περιφέρεια των Γαλλικών Νότιων και Ανταρκτικών εδαφών. Ενώ κανένα δεν έχει μόνιμους κατοίκους, όλα εκτός από ένα έχουν αεροδρόμιο με μήκος μεγαλύτερο 1000 μέτρων. Η διοίκηση αυτών των νησιών βρίσκεται στο νησί Ρεϊνιόν. Αν σε αυτά τα νησιά προσθέσουμε και τη Μαγιότ που έγινε επίσημα το 2011, το 101 διαμέρισμα της Γαλλίας, τότε η συνολική ΑΟΖ που προσφέρουν στη Γαλλία είναι περισσότερα από ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κι αν νομίζουν μερικοί ότι αυτά τα νησιά είναι εύκολες υποθέσεις σε σχέση με το δικό μας σύμπλεγμα του Καστελλορίζου ας θυμηθούν ότι ο Μαυρίκιος διεκδικεί το Τρομελίν, οι Κομόρες και οι Σεϋχέλλες τα Νησιά Γκλοριόζος και η Μαδαγασκάρη τα υπόλοιπα Διασκορπισμένα νησιά. Όμως η Γαλλία τα υποστηρίζει έμπρακτα με τη συχνή παρουσία επιστημόνων και στρατιωτικών. Μετά από αυτά τα στοιχεία, ο καθένας μας βλέπει σίγουρα διαφορετικά τα νησιά που αποτελούν το σύμπλεγμα Καστελλορίζου: Άγιος Γεώργιος, Αγριελιά, Βουτσάκια, Μαύρο Ποΐνάκι, Μεγίστη, Πολυφάδος, Ρω, Στρογγύλη, Τραγονέρα, Ψωμί και Ψωραδιά. Και πόσο κοντινά είναι όταν τα βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο. Αυτά τα νησιά προσφέρουν μία τεράστια ΑΟΖ στην Ελλάδα. Και είναι χάρη σε αυτά που η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, όπως η Γαλλία έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο λόγω και αυτή των νησιών της. Το γαλλικό παράδειγμα των Διασκορπισμένων νησιών δείχνει τη μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθήσουμε με το σύμπλεγμα Καστελλορίζου. Δεν είναι λοιπόν τα μεγέθη των νησιών που έχουν τόση σημασία, αλλά η έκταση της ΑΟΖ που δημιουργεί η ύπαρξή τους και μόνο. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ενισχύσουμε την οικονομική τους δραστηριότητα και να ξεκαθαρίσουμε σε όλους τους ραγιάδες ότι δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουμε ακόμα και ας τα κατηγορούν ότι προκαλούν ενοχλήσεις στην διπλωματία. Η διπλωματία έχει νόημα και μόνο μέσα στις δυσκολίες, διότι βρίσκει τρόπο να τις ξεπεράσει. Σκοπός μας δεν είναι η διευκόλυνσή της, σκοπός μας είναι η αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Τα ιστιοφόρα της ΑΟΖ

Η ιδέα του Νίκου Καραβασάκη περί ιστιοπλοΐας στο ελληνικό απέραντο γαλάζιο μπορεί να φανεί φιλόδοξη, αλλά έχει νόημα και πρέπει να την προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Μπορεί μάλιστα να τη συνδυάσουμε με τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης των Δωδεκανήσων από τον τουρκικό ζυγό. Είναι μία ευφυής και ειρηνική προσπάθεια της ανάδειξης της σημασίας και της αξίας της θέσπισης της ΑΟΖ το 2012 από την πατρίδα μας. Είναι ένας τρόπος πρακτικός να συμμετάσχει ο ελληνισμός σε όλα τα επίπεδα και από όλα τα μέρη του κόσμου, για να υποστηρίξουν το όλο εγχείρημα. Η περιήγηση στο Αιγαίο αλλά και πέρα από αυτό, αφού η ΑΟΖ ξεχειλίζει από αυτό το στενό πλαίσιο. Επιπλέον, τώρα η ελληνική ΑΟΖ μέσω της κυπριακής, έχει γίνει μία ευρωπαϊκή υπόθεση. Αν επιπλέον σκεφτούμε την περιοχή των Δωδεκανήσων ως ένα ιστορικό χώρο, όπου το θέμα της Ιπποσύνης δεν είναι μία ουτοπία, τότε η όλη προσπάθεια παίρνει μία μορφή που έχει βάθος και μεγαλείο. Τα ιστιοφόρα της ΑΟΖ έχουν λοιπόν έναν ευρωπαϊκό και ξεκάθαρο προσανατολισμό, δίχως να περιορίζονται από φοβικά σύνδρομα με γειτονικές σχέσεις. Κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει να διεκδικήσουμε ειρηνικά τα δικά μας δικαιώματα. Όπως πήγαιναν όλοι οι Ινδοί να μαζέψουν αλάτι στη θάλασσα, ενώ ήταν απαγορευμένο από τους αποικιοκράτες, έτσι κι εμείς θα βρεθούμε με τα ιστιοφόρα μας στην ΑΟΖ μας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη βραδύτητα του πανιού. Με άλλα λόγια η ιδέα μας δεν είναι να είμαστε περαστικοί και να περάσουμε γρήγορα από αυτά τα μέρη. Αντιθέτως, θέλουμε να αργήσουμε σε αυτά, διότι είναι η πατρίδα μας. Θα πηγαίνουμε όσο πιο αργά γίνεται για να είμαστε σχεδόν σαν τους ακίνητους ανθρώπους που διασχίζουν τον χρόνο. Ο ελληνισμός γεννήθηκε στη θάλασσα και από αυτή δυναμώνει εδώ και αιώνες. Από αυτή μάθαμε τους ανέμους. Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος, η Τραμουντάνα, η Όστρια είναι λέξεις μας από το γαλάζιο λεξικό. Σε αυτό έχουμε χαράξει και τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο, τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία, τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια, όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όλα αυτά δεν είναι απλώς ουτοπίες αλλά πραγματικότητες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε μέσα στην μιζέρια. Και δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν οι γειτονικές απειλές, διότι εμείς τις γράφουμε στις αρχές μας. Διότι πιστεύουμε μόνο και μόνο στις αξίες μας. Η ιστιοπλοΐα στο απέραντο γαλάζιο μπορεί να υλοποιηθεί εξαρτάται μόνο από εμάς. Άξιος ο Ζωοδότης της Ελλάδος: Η θάλασσα μας!

Πηγή: Νίκος Λυγερός

Το σύμβολο της Στρογγύλης

Μέσα από το πλαίσιο της ΑΟΖ, αναδείξαμε όχι μόνο την αξία του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, αλλά και το σύμβολο της Στρογγύλης. Τώρα πλέον ο καθένας ξέρει ότι αυτό το μικρό νησί επιτρέπει την επαφή των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μπορεί να πει ο καθένας ότι είναι γνωστό σε όλους. Έτσι και γι’ αυτό το θέμα έχουμε τελειώσει την πρώτη φάση. Τώρα δεν αρκεί να διαβάζουμε τους άλλους και να τους αντιγράφουμε, πρέπει να παράγουμε και ένα συγκεκριμένο έργο, το οποίο να έχει πρακτικές επιπτώσεις. Γι’ αυτό το λόγο όλα τα παιδιά που φυλάσσουν την Στρογγύλη και επιτρέπουν με την παρουσία τους την ενεργοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και κατά συνέπεια της ΑΟΖ, πρέπει να γνωρίζουν τα δεδομένα που δημιουργούν τα διαγράμματα Voronoi για αυτήν την περιοχή. Δεν αρκεί να ακούν λόγια, πρέπει να δουν και εικόνες για να καταλάβουν όχι μόνο τη σημασία του θέματος αλλά και τη μάχη που θα δοθεί, για να μην εγκαταλείψουμε τα δικαιώματά μας. Η γνώση είναι και αυτός εξοπλισμός για τον μαχητή και η στρατηγική δείχνει το μονοπάτι της τακτικής, κάποιος όμως πρέπει να βαδίσει πάνω σε αυτό για να υλοποιηθεί το όραμα. Δεν πρόκειται για μία απλή αντιγραφή των δεδομένων που δημιούργησε από το τίποτα η Κύπρος. Η μαχητικότητα δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν όλοι, ενώ πρέπει όλοι να δώσουν το παρόν στη μάχη. Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει και μια μάθηση ικανή να μετατρέψει τον μαθητή σε μαχητή. Αλλιώς θα ακούσει κι αυτός τις σειρήνες του ραγιαδισμού και τα φοβικά σύνδρομα που διακατέχουν όλους τους ειδικούς των γειτονικών σχέσεων που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το οθωμανικό σύστημα. Βέβαια, ο καθένας βρίσκει την απόλαυση όπου μπορεί και όχι απαραίτητα όπου θέλει. Σε κάθε περίπτωση, οι δικοί μας είναι ενημερωμένοι αλλά τώρα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και όχι πια σε μια παθητική αναμονή. Κι ένα ειδικό Master Class δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα, ειδικά όταν έζησε τόσα χρόνια υπό το καθεστώς του Casus Belli δίχως να αντιλαμβάνεται τις νοητικές επιπτώσεις. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι μια ΑΟΖ υποστηρίζεται και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέσπιση και οι διαπραγματεύσεις, αλλά μια πραγματική υποστήριξη σε τακτικό επίπεδο. Δεν αρκεί να πετάς για να είσαι ο καλύτερος, πρέπει να ξέρεις και για ποιο λόγο το κάνεις για να είσαι καλός ή με άλλα λόγια αποτελεσματικός. Και αυτό πρέπει να γίνει στις στρατιωτικές σχολές, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Επιτελών, Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και επί τόπου !

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Τα Δωδεκάνησα ως ασπίδα της ΑΟΖ

Όσοι θεωρούν ακόμα τα Δωδεκάνησα αποκλειστικά ως τουριστικό προορισμό στην καλύτερη περίπτωση ή ως ευάλωτη περιοχή της Ελλάδας στην χειρότερη, πρέπει να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα αποτελούν την ασπίδα της ΑΟΖ. Το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου είναι η αιχμή του δόρατος και επιτρέπει την επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά από μόνο του δεν επαρκεί και χρειάζεται υποστήριξη από όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτή η ενίσχυση είναι απαραίτητη και δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τις ημερομηνίες του 1480 και του 1522 για να καταλάβει την αξία του εγχειρήματος. Η τοποθεσία των Δωδεκανήσων είναι γεωστρατηγική κι αυτή η ιδιότητα αναδεικνύεται και τοποστρατηγικά μέσω των διαγραμμάτων Voronoi. Αφού λοιπόν το θεωρητικό υπόβαθρο είναι ξεκάθαρο, πρέπει να υλοποιήσουμε τις απαιτήσεις του. Δεν μπορεί να είμαστε απλώς παθητικοί και να μας αρκούν οι συμφωνίες του 1923, 1932 και 1947. Το όλο πεδίο χρειάζεται μία δυναμική που πρέπει να αναπτυχθεί, διότι η θεωρία των μηδενικών γειτονικών τριβών προϋποθέτει απλώς την εξουδετέρωση οποιασδήποτε αντίστασης στην περιοχή. Δεν υπάρχει θέση που να στέκει πλέον και να θεωρεί τα Δωδεκάνησα ως απλώς νησιά του Αιγαίου. Αυτή η παθητική στάση είναι εγκληματική για το λαό μας στην περιοχή. Και δεν αρκεί ο τουρισμός για να σώσει την κατάσταση. Όσοι από τους δικούς μας δεν έχουν ιδέα από ιπποτική ιστορία, θα πρέπει να την μελετήσουν, για να κατανοήσουν τα δομικά στοιχεία της περιοχής και ν’ αντιληφθούν ότι μερικά πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την τύχη, όπως νομίζουν συνήθως. Το θέμα της ΑΟΖ αναδεικνύει και την πραγματικότητα που είναι εκτός οικονομικών θεμάτων. Κι αυτοί που επιμένουν και παλεύουν ενάντια στην ΑΟΖ, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, αλλά και τον ραγιαδισμό τους, αλλιώς δεν εξηγείται μία τόσο μεγάλη αναποτελεσματικότητα. Όταν δεν πιστεύεις στην αξία των δικών σου, μεγαλώνεις την αξία του εχθρού σου, για να τον παρουσιάσεις ως αήττητο. Κατά συνέπεια, αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα Δωδεκάνησα και συνεχίσουμε να ακούμε τα λόγια της φοβίας, τότε όντως αυτή η περιοχή θα είναι καταδικασμένη. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο πρέπει να προωθήσουμε το θέμα της ΑΟΖ, μέσω της ενίσχυσής μας στην περιοχή, για να δέσουμε την ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κύπρου και να έχουμε πια μια συνεκτική ευρωπαϊκή ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες και θεσμικές δικαιολογίες. Τα Δωδεκάνησα είναι η ασπίδα της ΑΟΖ, αλλά αυτή έχει νόημα μόνο όταν την κρατάμε στο χέρι μας κι όχι όταν την παρατάμε. Η ασπίδα είχε ήδη έναν συμβολισμό στη Σπάρτη, καλό θα ήταν οι δικοί μας να μην τον ξεχάσουν.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Μεσογειακές Συμφωνίες και ΑΟΖ

Για να υλοποιηθεί η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και για να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της μέσω των διμερών σχέσεων με την Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία, πρέπει να γνωρίζουμε και τις υπάρχουσες συμφωνίες μέσα στη Μεσόγειο. Σε αυτές πρέπει να εντάξουμε και τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης του 1982 (υπόθεση Λιβύη –Τυνησία) και του 1985 (Λιβύη- Μάλτα). Υπάρχουν οριοθετήσεις που αφορούν χωρικά εθνικά ύδατα (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Γαλλία- Ιταλία και Βοσνία- Κροατία), οι οποίες είναι σημαντικές για τα ακραία σημεία βέβαια. Πιο σημαντικές συμφωνίες είναι αυτές που αφορούν την έννοια της υφαλοκρηπίδας (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Ιταλία- Τυνησία, Ιταλία- Ισπανία, Ιταλία- Αλβανία) στις οποίες ανήκει και η συμφωνία του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Όσον αφορά στο γενικότερο πλαίσιο, δηλαδή για κάθε τύπου συμφωνία, έχουμε τις υποθέσεις Γαλλία- Μονακό και Αλγερία- Τυνησία. Και υπάρχει και μια ειδική συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Μάλτας. Υπενθυμίζουμε, βέβαια, ότι όσον αφορά αποκλειστικά στην ΑΟΖ, υπάρχουν οι συμφωνίες Αιγύπτου- Κύπρου, Λιβάνου- Κύπρου και Ισραήλ- Κύπρου. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι σε όλο αυτό το πλαίσιο υπάρχουν παίκτες οι οποίοι είναι δυναμικοί και αποτελεσματικοί, όπως είναι η Ιταλία, που διαθέτει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Με αυτή τη βάση δεδομένων, όσον αφορά στις μεσογειακές συμφωνίες, είναι δυνατόν να ενισχύσουμε τα στρατηγικά μας βήματα για τις επόμενες οριοθετήσεις, τις οποίες έχουμε ήδη αναλύσει θεωρητικά μέσω της τοποστρατηγικής. Το θέμα της Αλβανίας και της Ιταλίας είναι λοιπόν από τα πιο σύντομα. Όσο αφορά στη Λιβύη βλέπουμε ότι υπάρχει πλαίσιο συμφωνίας για το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και την υπόθεση της με την Μάλτα, για να μην πέσουμε σε παγίδες διαπραγμάτευσης που σχετίζονται με τον κόλπο. Για την Αίγυπτο, γνωρίζουμε ήδη ότι είναι περίπλοκος παίκτης, αλλά έχει κάνει οριοθετήσεις στη μέση γραμμή με την Κύπρο και τη Σαουδική Αραβία. Για την Κύπρο ξέρουμε όλοι το θέμα, δεν είναι η ίδια αλλά η δική μας απόφαση. Κατά συνέπεια, αυτή η δυσκολία είναι μόνο και μόνο εσωτερική. Τέλος, για την Τουρκία, η οποία έχει οριοθετήσεις και στη Μαύρη θάλασσα, το παίγνιο είναι γνωστό σε διπολικό πλαίσιο, αλλά μετά από όλες τις άλλες συμφωνίες και την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μια αλλαγή είναι αναμενόμενη. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρξει συμφωνία με αυτή τη χώρα θα είναι μετά από όλες τις άλλες και μόνο αν έχει νόημα. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, προσεκτικά όλο το υπόβαθρο της Μεσογείου για να έχουμε πρόσβαση επιτέλους και στο υπέδαφός της.

Πηγή: Νίκος Λυγερός

ΑΟΖ και εκλογές

Η πρώτη φάση της στρατηγικής για την θέσπιση της ΑΟΖ μόλις τέλειωσε. Το καθαρά θεωρητικό πλαίσιο μετατρέπεται με την ανακοίνωση των εκλογών σε πεδίο. Αυτή η φάση θα διαρκέσει έως τις εκλογές για να παραδώσει την σκυτάλη στο πεδίο δράσης. Στο ενδιάμεσο λοιπόν θα πρέπει ο ελληνικός λαός να πείσει όλα τα κόμματα να συμπεριλάβουν την ΑΟΖ στο πρόγραμμα τους, έτσι ώστε να είναι όλα θετικά προς την θέσπισή της. Κι αν δεν είναι, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και βέβαια τις επιπτώσεις. Η ΑΟΖ είναι πλέον ένα όραμα απτό για την πατρίδα μας. Η ενημέρωση για τις ιδιότητες της έχει γίνει σε πολλαπλό επίπεδο και ο καθένας μπορεί να κρίνει την αναγκαιότητά της, όχι μόνο σε αυτή την περίοδο αλλά και για να υπάρξει μέλλον στην πατρίδα μας. Είναι μια στρατηγική κίνηση που προσφέρει δυνατότητες στην οικονομία όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Κατά συνέπεια, κάθε κόμμα αν είναι σοβαρό και θέλει όντως να βοηθήσει την Ελλάδα, θα πρέπει να την προωθήσει. Αυτό βέβαια δεν θα έχει νόημα αν γίνεται μόνο προεκλογικά, δηλαδή μόνο στη δεύτερη φάση. Και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, για να υπάρξει ένα στρατηγικό βάθος σε αυτές τις εκλογές όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Διότι η θέσπιση είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Έτσι οι δηλώσεις που δεν έχουν βάθος θα πρέπει να εντοπιστούν και να απορριφθούν, για να προχωρήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά και μόνο το θέμα. Τα κόμματα είναι πολλά, οι επιλογές πολλές, αλλά η ΑΟΖ μία. Η επόμενη κυβέρνηση, θα είναι η κυβέρνηση που θα θεσπίσει την ΑΟΖ. Σε αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για να σταματήσει η μιζέρια της κοινωνίας της κρίσης. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν αλλάζει και δεν έχουν καμία δυνατότητα να συμμετάσχουν σε μια άλλη πραγματικότητα, ας συνειδητοποιήσουν ότι θα ανήκουν όχι στη γενιά της κρίσης, αλλά στη γενιά που θα δώσει την ΑΟΖ στην Ελλάδα και τα παιδιά της. Αυτή η αλλαγή φάσης δεν είναι μια λεπτομέρεια, αλλά μια ιστορική στιγμή στην οποία θα θέλουμε μετά να έχει υπάρξει και η δική μας συμβολή. Ψηφίζει ο λαός και θεσπίζει ΑΟΖ. Αυτό είναι το νοητικό σχήμα που θα επιτρέψει την ύπαρξη της υλοποίησης αυτού του οράματος. Έως τώρα κανείς δεν έβλεπε το μέλλον της πατρίδας μας, τόσο είχε χάσει κάθε εκτίμηση όχι μόνο του κράτους, αλλά και του ίδιου του του εαυτού. Τώρα όμως ο καθένας μας συμβάλλει πρακτικά με την ψήφο του για την θέσπιση της ΑΟΖ. Διότι αυτό είναι το πρόγραμμα του 2012. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο την αναποτελεσματικότητα και την ευθυνοφοβία της πολιτικής απραξίας. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη από τέτοιους πολιτικούς που κοιτάζουν μόνο το δικό τους μέλλον. Η ΑΟΖ είναι για το λαό και μόνο. Όλοι για την ΑΟΖ και η ΑΟΖ για όλους.

Διαβάστε επίσης: 

ΑΟΖ: Δύο ζητούμενα με μια κίνηση: εθνική κυριαρχία και ανάπτυξη

Η AOZ ως αξιολογία των εκλογών

Πηγή: Νίκος Λυγερός

«Αντί να είμαστε η κοινωνία της κρίσης ας γίνουμε η κοινωνία της ΑΟΖ»

Στην Καβάλα βρέθηκε χθες ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός καλεσμένος του προέδρου του συλλόγου εκπαιδευτικών σχολών μαθητείας ΟΑΕΔ Γιάννη Πασχαλίδη, για να μιλήσει για το θέμα της ΑΟΖ, στην Ελευθερούπολη. Νωρίτερα βρέθηκε στην Καβάλα και μίλησε στους μαθητές που σπουδάζουν στις σχολές μαθητείας για το επαγγελματικό τους μέλλον και τα νέα επαγγέλματα που θα δημιουργήσουν οι νέες ενεργειακές και οικονομικές ανάγκες. Ο κ. Λυγερός μίλησε και στο «Χ» για το μεγάλο θέμα της ΑΟΖ και τι σημαίνει αυτό για την ελληνική κοινωνία και το μέλλον της.

«Αντί να είμαστε η κοινωνία της κρίσης ας γίνουμε η κοινωνία της ΑΟΖ»

Η ΑΟΖ είναι το Κτηματολόγιο της θάλασσας, είναι η δικαίωση της ιστορίας του λαού μας υποστηρίζει ο κ. Λυγερός

Τι σημαίνει για την οικονομία της Ελλάδας η οριοθέτηση της ΑΟΖ;

«Ουσιαστικά σημαίνει πως μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε εξορύξεις και γεωτρήσεις , εξόρυξη φυσικού πλούτου και στη θάλασσα, δίχως ΑΟΖ δεν γίνεται, στα εθνικά χωρικά ύδατα στα 6 ναυτικά μίλια δηλαδή, ενώ με βάση οριοθέτησης ΑΟΖ θα πάμε μέχρι τα 200».

Για ποιο λόγο θεωρείται πως οι κυβερνήσεις απέφευγαν ή δίσταζαν να οριοθετήσουν την ΑΟΖ;

«Οι λόγοι είναι τρεις. Πρώτον, γιατί ασχολήθηκαν εντατικά με το casus beli, δεύτερον γιατί ασχοληθήκαν με την υφαλοκρηπίδα χωρίς να υπάρξουν αποτελέσματα, και τρίτον δεν υπήρξε κατάλληλη τεχνογνωσία όσον αφορά τις ΑΟΖ. Επίσης θα αναφερθώ και στην ατολμία που προέκυπτε από το φοβικό σύνδρομο σε σχέση με την Τουρκία. Άρα ο συνδυασμός είναι τραγικός».

Πέρα από τα οφέλη που αναφέρεται πως θα προκύψουν θα υπάρξουν και κίνδυνοι;

«Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Έχουμε ένα απέραντο γαλάζιο χωράφι. Ένα χωράφι το οποίο δεν έχουμε δηλώσει πως μας ανήκει. Γιατί να μην υπάρχει κίνδυνος τώρα που δεν το έχουμε δηλώσει πως είναι δικό μας.

Όσο καθυστερούμε σε σχέση με την Κύπρο τότε υπάρχει λόγος να γίνουν επαφές ανάμεσα σε Τουρκία και Αίγυπτο με αποτέλεσμα να πρέπει να προσφύγουμε στα δικαστήρια ν' αποδείξουμε πως είναι δικό μας. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι η καθυστέρηση. Υπάρχουν 137 χώρες που έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ. Εμείς έχουμε την 2η μεγαλύτερη ΑΟΖ στην Μεσόγειο και ποιος ο λόγος να μην την αξιοποιήσουμε; Βρισκόμαστε σε κρίση πρέπει να βρούμε μια οικονομική λύση με στρατηγική. Αυτή είναι και η ΑΟΖ».

Η συζήτηση της οριοθέτησης της ΑΟΖ πιστεύεται πώς είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης;

«Όχι. Η οριοθέτηση και η θέσπιση της ΑΟΖ θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί από τη δεκαετία του 1990. Αν ήμασταν σοβαροί. Όπως η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ το 2004 ενώ μπήκε στην Ε.Ε. εμείς ήμασταν στην Ε.Ε από το 1981, έχουμε καθυστερήσει πάνω από 20 χρόνια. Αν υπήρχε ΑΟΖ τώρα δεν θα διανύαμε μέρες κρίσης. Τόσο απλά. Πώς με τόσο φυσικό αέριο θα είχε εμφανιστεί μια οικονομική κρίση; Τώρα η λύση στην κρίση είναι η θέσπιση της ΑΟΖ. Τώρα είναι απαραίτητη λόγω του φυσικού αερίου που θα έρθει από την Κύπρο. Πρέπει να προετοιμαστούμε ώστε να δεχόμαστε τα καράβια με φυσικό αέριο που θα έρχονται. Αν δεν ανακηρύξουμε ΑΟΖ τότε δεν υφίσταται μονοπώλιο και όλα αυτά είναι παράνομα, π.χ σαν το Κτηματολόγιο το οποίο ο καθένας καθορίζει ποιο χωράφι του ανήκει. Η ΑΟΖ είναι το Κτηματολόγιο της θάλασσας. Δεν είναι κρίμα να πεθάνετε πάνω σε χρυσό και να μην έχει κάνει τίποτα; Σίγουρα, όλοι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε, αλλά μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Είμαστε ένας λαός κατ' εξοχήν της θάλασσας είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε τη θάλασσα και την ιστορία μας σ'αυτή. Είναι η δικαίωση της ιστορίας του λαού μας. Μην ασχολείστε άλλο με τη μιζέρια και την κατάθλιψη αλλά με το μέλλον. Αντί να είμαστε η κοινωνία της κρίσης ας γίνουμε η κοινωνία της ΑΟΖ. Έτσι θα προσφέρουμε τα μέγιστα στις επόμενες γενιές».

Θα είναι η Θράκη μια νέα Κύπρος;

«Όχι, η γιατί ήδη ανήκουμε στην Ε.Ε., η Κύπρος είχε το ατύχημα το 1974 να μην είναι μέλος της Ε.Ε. αυτή η διαφορά είναι σημαντική. Αλλά αν η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε τότε θα έρθουμε αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα».

Βίκυ Κυφωνίδου

Πηγή

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή ''ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ'' Κανάλι ΕΝΑ, 09/4/12

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην τηλεοπτική εκπομπή "Εξελίξεις", Κανάλι ΕΝΑ - 09/04/2012. Πρώτος μέρος: συζήτηση περί νοημοσύνης, θρησκείας, επιστήμης. Δεύτερο και τρίτο μέρος: συζήτηση περί γεωπολιτικής (Κύπρος, Ισραήλ, Ρωσία, ΑΟΖ).

Ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό του.

Ο Νίκος Λυγερός, γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο. Ως ερευνητής ασχολήθηκε και κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Ανήκει στις ομάδες των ερευνητών που ανακάλυψαν το 1998, δέκα πρώτους διαδοχικούς αριθμούς σε αριθμητική πρόοδο και το 2010 την έκτη λύση της εξίσωσης τ(p) = 0 (mod p) (εξίσωση του Ramanujan), κάνοντας χρήση προγραμμάτων αναζήτησης μέσω υπολογιστών.

Διδάσκει στα Πανεπιστήμια της Λυών, της Αθήνας και της Θράκης και στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, ως καθηγητής μαθηματικών, πληροφορικής, κυβερνητικής, επιστημολογίας, γλωσσολογίας, βιοηθικής.

Είναι Πρόεδρος Επιτροπής Καλλιτεχνικών Σχολείων (Υπουργείο Παιδείας), καθηγητής προικισμένων παιδιών, expertδιερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια.

Επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας.

Είναι στρατηγικός σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα.

Επιστημονικός σύμβουλος του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή, που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής, του έργου και της γενικότερης συμβολής του γένους Καραθεοδωρή και συγκεκριμένα του διπλωμάτη Αλέξανδρου και κυρίως του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή ασχολούμενος εκτεταμένα με την προβολή της σπουδαίας αυτής μορφής.

Ίδρυσε το Ίδρυμα Αλτρουϊσμός στην Κύπρο, που προωθεί τις μαζικές προσφυγές κατά της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ ήταν αυτός που διάβασε το σχέδιο Ανάν των 10.000 σελίδων και εντόπισε επακριβώς τις αντιφάσεις και συνέταξε μια έκθεση μονοψήφιων σελίδων καταγράφοντας αυτές τις αντιφάσεις, την οποία παρέδωσε στον πρόεδρο της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλο απ’ όπου φαινόταν ότι θα ερχόταν η απόρριψή της.

Έχει ιδρύσει την οργάνωση The Pi Society στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω, βαθμός νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο. Είναι μέλος της Mensa, η οποία έχει 100.000 μέλη ανά τον κόσμο, της Parssociety, μιας διεθνούς ολιγομελούς οργάνωσης μέλη της οποίας, σύμφωνα με το καταστατικό της, μπορούν να γίνουν μόνο άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης (η αποδοχή γίνεται μέσω αποστολής στους διαχειριστές, πιστοποιημένων αποτελεσμάτων τους σε κάποιο από τα iq test που προϋποθέτει το καταστατικό της οργάνωσης ενώ αποδεκτοί γίνονται επίτιμα μέλη και ιδρυτές άλλων iq societies αυτομάτως), αλλά και της Mega Foundation, κ.α. Αναφορά του γίνεται κι εδώ (http://www.megasociety.org/noesis/152/editor.html) Είναι επίσης δημιουργός δοκιμασιών νοημοσύνης μεγάλου έυρους, και ένα εκ των τέστ εισαγωγής στην Parssociety είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Ν. Λυγερό και είναι ευρέως διαθέσιμο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Ακόμη, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Παιδαγωγικό Τμήμα).

Σύμφωνα με βιογραφικό, που δημοσιεύει ιστοσελίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργαζόταν ως επιστημονικός συνεργάτης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα αυτού, "είναι ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (189 στην κλίμακα Standford-Binet)" και "ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο".

Στην προσωπική του ιστοσελίδα υπάρχουν πάνω από 9.000 γραπτά κείμενα του ιδίου που περιλαμβάνουν άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας, καθώς και άλλου είδους κείμενα όπως ποιήματα, ή λογοτεχνικά αποσπάσματα, στην Ελληνική, Γαλλική ή Αγγλική γλώσσα, αλλά και πάνω από 790 σκίτσα ή πληρέστερα έργα ζωγραφικής, πολλά από τα οποία είναι αναφορές σε έργα των Da vinci ή Van Gogh. (Πηγή: wikipedia)

Πηγή: Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros
https://www.youtube.com/channel/UCoxTAEykhjzXpuCiNnYTluw/videos