%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Οι πολλαπλές επαφές της ελληνικής ΑΟΖ είναι πλέον μια πραγματικότητα που δεν μπορεί κανείς ν’ αμφισβητήσει. Αυτές οι επαφές με βάση την ΑΟΖ αποδεικνύουν ότι η ελληνική ΑΟΖ αλλάζει ήδη τη γεωπολιτική μας θέση, διότι τώρα διεκδικούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δίχως να παραμένουμε παθητικοί. Οι επαφές είναι πιο πρακτικές και αφορούν όλες τις χώρες που αγγίζουν με την ΑΟΖ τους τη δική μας ΑΟΖ, πράγμα το οποίο δείχνει ότι δεν εξετάζουμε τα πάντα μόνο και μόνο μέσω του διαύλου των ελληνικών – τουρκικών σχέσεων. Η ΑΟΖ έχει αλλάξει αυτήν την προοπτική και προσφέρει περισσότερες δυνατότητες για την πατρίδα μας. Επιπλέον, βλέπουμε τώρα ότι δημιουργούμε ένα πλέγμα σχέσεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο δίχως να βάζουμε στην άκρη το ευρωπαϊκό στοιχείο που μας χαρακτηρίζει στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο φτιάχνουμε κι ένα συμμαχικό πλαίσιο μέσω της ενέργειας και συγκεκριμένα των υδρογονανθράκων. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης που δεν ήταν αναμενόμενο για τους περισσότερους είναι ότι το θέμα των υδρογονανθράκων επηρεάζει ήδη τη γεωπολιτική, ενώ δεν έχουμε αρχίσει καμιά εξόρυξη. Στην πραγματικότητα βλέπουμε την ενεργοποίηση του νοητικού σχήματος που προβλέπει ότι το πριν επηρεάζει ήδη όταν είναι γνωστό ότι υπάρχει μετά. Έχουμε λοιπόν την εφαρμογή της υψηλής στρατηγικής σε τακτικό επίπεδο, της στρατηγικής σε πολιτικό και διαπραγματευτικό επίπεδο. Ενεργοποιούμε μ’ αυτόν τον τρόπο τη θεωρία παιγνίων με ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος. Το μεγάλο πλήθος των σχέσεων μεταξύ 7 κρατών προσφέρει μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και στη διπλωματία και στις διαπραγματεύσεις. Αυτό όμως πρέπει πάντα να γίνεται μετά την ανάλυση της στρατηγικής συμπεριφοράς των παικτών. Τότε μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη μιας ισορροπίας Nash ή ακόμα και Pareto όταν υπάρχει συνεργασία. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η ΑΟΖ παρουσιάζεται πια ως ένα εργαλείο που λειτουργεί ως ενδιάμεσο μεταξύ των γεωμετρικών επαφών και των τοπολογικών σχέσεων. Αυτή η αλλαγή προσέγγισης της θέσης μας στη Μεσόγειο επιτρέπει στην πατρίδα μας να αναπτύξει μια στρατηγική ριζικά διαφορετική αφού μπορεί πλέον να υπερπηδήσει τα οικονομικά προβλήματα μέσω στρατηγικών λύσεων που αλλάζουν τα δεδομένα που δεν θεωρούν πια δεδομένα. Οι κινήσεις μας με την Ιταλία και με την Αίγυπτο δείχνουν ότι έχει όντως νόημα η ζώνη επαφής αλλά όχι μόνη της αφού πρέπει να υπάρχει κι ένας εποικοδομητικός διάλογος, όπου ο ένας αποδεικνύει στον άλλο ότι είναι ο άλλος άλλος δίχως να προκαλέσει καμιά αντιπαράθεση όπως έχουμε τη συνήθεια να σκεφτόμαστε. Η ελληνική ΑΟΖ βασίζεται και στην έννοια του Ελληνισμού κι όχι μόνο του χάρτη λόγω των διαπραγματεύσεων που γίνονται επιτέλους, όχι πια σ’ ένα μικροπολιτικό επίπεδο αλλά και σ’ ένα μακροπολιτικό επίπεδο το οποίο ενσωματώνει και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
