Σαμαράς: Έσοδα 150 δισ. σε βάθος 30ετίας από υδρογονάνθρακες

Η Ελλάδα είναι ικανή να παίξει σημαντικό ρόλο και να γίνει ένας ενεργειακός κόμβος, υποστήριξε ο πρωθυπουργός μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΕΚΑ.

Για ισχυρές ενδείξεις σχετικά με την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε Δυτική Ελλάδα, Ήπειρο και Ιόνιο, έκανε λόγο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΕΚΑ με αντικείμενο ενεργειακά θέματα.

Ο κ. Σαμαράς υποστήριξε ότι τα έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε βάθος 25 - 30 ετών θα φθάσουν έως και τα 150 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι συνεχίζεται η ανάλυση των δεδομένων όσον αφορά στα κοιτάσματα στα νότια της Κρήτης, εκφράζοντας την αισιοδοξία του ότι και σε αυτή την περιοχή τα αποτελέσματα θα είναι θετικά. 

Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς σημείωσε ότι η Ελλάδα είναι ικανή να παίξει σημαντικό ρόλο και να γίνει ένας ενεργειακός κόμβος και στην παραγωγή των υδρογονανθράκων αλλά και στο κομμάτι της μεταφοράς.

Ακόμη, ο πρωθυπουργός διευκρίνισε ότι η εκμετάλλευση θα γίνει με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και με τις πιο σύγχρονες τεχνικές, προσθέτοντας ότι η ανάπτυξη του τομέα θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Σημειώνεται ότι στη σύσκεψη έγινε παρουσίαση των δεδομένων που προκύπτουν μέχρι στιγμής από τις σεισμικές έρευνες για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Οι έρευνες έγιναν από τη νορβηγική εταιρεία PGS και αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη η ερμηνεία των δεδομένων που προέκυψαν. Εκτιμάται πάντως ότι οι ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές.

Εντός του 2014 θα προκηρυχθεί και ο διαγωνισμός για παραχώρηση 10 - 15 περιοχών για έρευνες.

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «Ελληνικό γαλάζιο φως»

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Ελληνικό γαλάζιο φως». Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014.

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο Κρήτη TV, 21/02/2014

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο Κρήτη TV με τον Γ. Σαχίνη στις 21/02/2014.

Η Noble πουλά φυσικό αέριο του Ταμάρ στην Ιορδανία

Η αμερικανική εταιρεία Noble Energy ανακοίνωσε την Τετάρτη την υπογραφή συμφωνίας για πώλησης φυσικού αερίου από το ισραηλινό ενεργειακό κοίτασμα Ταμάρ στην Ιορδανία. Συγκεκριμένα η Noble θα πωλήσει το ισραηλινό φυσικό αέριο στις εταιρείες Arab Potash και Jordan Bromine Company με έδρα την Ιορδανία, για χρήση στις εγκαταστάσεις τους στη Νεκρά Θάλασσα.

Οι πωλήσεις φυσικού αερίου αναμένεται να αρχίσουν το 2016, όταν ολοκληρωθεί η ελάχιστη απαιτούμενη υποδομή. Σύμφωνα με την Noble, η συμφωνία είναι για μια περίοδο 15 ετών σε αρχικό στάδιο για να παρέχει συνολικά περίπου 66 δισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου που υπολογίζεται ότι θα της αποφέρουν περίπου 500 εκ. δολάρια ακαθάριστα έσοδα.

"Η εκτέλεση της συμφωνίας αυτής αποδεικνύει τις αυξανόμενες περιφερειακές ευκαιρίες για το φυσικό αέριο και φέρνει στο προσκήνιο την αξία του Ταμάρ. Έχουμε υπογράψει τώρα τις πρώτες περιφερειακές συμφωνίες εξαγωγών τόσο για το Ταμάρ όσο και για το Λεβιάθαν, και είμαστε σε μια σειρά από πρόσθετες διαπραγματεύσεις για την πώληση σημαντικών ποσοτήτων φυσικού αερίου από τα δύο κοιτάσματα σε πολλαπλούς πελάτες," ανέφερε ο Ανώτερος Αντιπρόεδρος για την Ανατολική Μεσόγειο της Noble Energy Κιθ Έλιοτ.

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «ΑΟΖ και Ζεόλιθος στην περιφέρεια» - Κρήτη

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ και Ζεόλιθος στην περιφέρεια". Δημοτική Αίθουσα "Ανδρόγεω". Ηράκλειο, Κρήτη. Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014.

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο tvCreta

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή ''ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ'', TvCRETA με τον Κώστα Συλιγάρδο στις 19/02/2014.

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στο Radio 98.4, Γ.Σαχίνης 19/02/2014

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στο Radio 98.4, Γ.Σαχίνης 19/02/2014.

Χρονιά μεγάλης δραστηριότητας για τους υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο το 2014

Xρονιά μεγάλης δραστηριότητας σε ό,τι αφορά τους υδρογονάνθρακες θα είναι το 2014 στην περιοχή της λεκάνης της Μεσογείου και γενικότερα της Ευρώπης, όπως επισήμανε ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo-Services (PGS), Σβέρε Στραντέντες (Sverre Strandenes), κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στη Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα της ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ.

«Το 2014 […] έχουμε άδειες που "κλειδώνουν" στην Αίγυπτο, ενώ σε Λίβανο, Ελλάδα, Κροατία και Μαυροβούνιο, προετοιμάζονται επίσης τέτοιοι γύροι αδειοδοτήσεων. Την ίδια στιγμή, θα αυξηθούν οι έρευνες σε Λίβανο και Κύπρο, προσελκύοντας το ενδιαφέρον διεθνών παικτών. Χρειάζονται γύροι αδειοδοτήσεων που θα είναι διαφανείς και ο Λίβανος είναι καλό παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση», σημείωσε ο κ.Στραντένες, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της εταιρείας, που πραγματοποιεί τις σεισμικές έρευνες για τους υδρογονάνθρακες από το Ιόνιο μέχρι τη νότια Κρήτη.

Πρόσθεσε ότι το ενδιαφέρον για τη χαρτογράφηση υδρογονανθράκων στις θάλασσες ιδίως της ανατολικής Μεσογείου είναι τεράστιο. «Έχουμε πάρα πολύ ποικίλη γεωμορφολογία στην Ελλάδα και το Βόρειο Ιόνιο και ανάλογη στην Ιταλία και την Αλβανία στα θέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και στη δυτική Πελοπόννησο επίσης. Ο χάρτης αυτός μας επιτρέπει να καταλάβουμε το δυναμικό, αλλά χρειάζεται κι άλλη δουλειά και μελέτη», κατέληξε.

Πηγή: ΑΠΕ

Κώστας Δαμοβολίτης: ΑΟΖ και Ζεόλιθος στην Κρήτη

Εσπερίδα με θέμα "ΑΟΖ και Ζεόλιθος στην Κρήτη" πραγματοποιεί την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα η Περιφέρεια Κρήτης στην αίθουσα Ανδρόγεω.

Κεντρικός ομιλητής είναι ο καθηγητής Νικόλαος Λυγερός.

Εν τω μεταξύ με πρωτοβουλία του καθηγητή πραγματοποιήθηκε άλλο ένα ταξίδι του καθηγητή στην Κύπρο με στόχο την ψυχολογική ενίσχυση των Κυπρίων και την επίλυση προβλημάτων τους.

Για το ταξίδι αυτό μίλησε στο ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη ο σύνδεσμος του στην Κρήτη και μαθητής του Κώστας Δαμοβολίτης.

Δεν αρκεί να έχεις ΑΟΖ

Δεν αρκεί να έχεις ΑΟΖ αν δεν την υποστηρίζεις με πράξεις. Αλλιώς παραμένει ένα θεωρητικό και νομικό πλαίσιο που δεν αλλάζει τίποτα για την πατρίδα μας. Η αξία της ΑΟΖ δεν προέρχεται από τη θέσπιση ή τις οριοθετήσεις, αλλά από την αξιοποίησή της. Δίχως την αξιοποίηση το κυριαρχικό δικαίωμα παραμένει δυνητικό και αφήνει τα δεδομένα όπως είναι. Η ΑΟΖ είναι ένα μέσον κι όχι ο τελικός στόχος της υψηλής στρατηγικής. Είναι μία στρατηγική κίνηση που δημιουργεί πρακτικές πράξεις για το λαό και την πατρίδα. Η ΑΟΖ είναι ένα εργαλείο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο γιατί δίνει ένα χώρο στην χώρα που την διαχειρίζεται στρατηγικά. Γι’ αυτό το λόγο η ΑΟΖ είναι τόσο απαιτητική στο πολιτικό φάσμα. Διότι θέλει απαραίτητα στρατηγική για να υλοποιηθεί το όραμά της. Το απέραντο γαλάζιο δεν είναι μόνο ποιητικό για το έθνος μας. Είναι μια αλλαγή φάσης τεράστιας σημασίας. Έτσι σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν συμβιβασμοί και μικροπολιτική. Μόνο η μακροπολιτική έχει σημασία για την ΑΟΖ, διότι είναι η μόνη που μπορεί να είναι και διαχρονική για τον Ελληνισμό. Τώρα λοιπόν που έχουμε όλοι κατανοήσει την αξία της ΑΟΖ πρέπει να περάσουμε στις ουσιαστικές πράξεις που δημιουργούν νέα δεδομένα. Αν ο καθένας καταλάβαινε την εμβέλεια της ΑΟΖ για τα εθνικά θέματα δεν θα μιλούσε τόσο εύκολα για αυτή λες και είναι απλώς μια λέξη από το λεξιλόγιο. Η ΑΟΖ είναι μια στρατηγική έννοια που αξιοποιεί το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο. Με την ΑΟΖ, η ξηρά αποκτά μια θαλάσσια οντότητα που είναι τόσο σημαντική που δεν επιτρέπει πια μια επιστροφή στο παρελθόν αλλά μια σχέση με το μέλλον που έχει αρχίσει ήδη. Η ΑΟΖ είναι λοιπόν εργαλείο της απελευθέρωσης και γι’ αυτό χρειάζεται στρατηγική διαχείριση και σχεδιασμό κι όχι μικρότητες τοπικές.

Η Ποντοπόρος Ναυτιλία και τα LNG Φέρνουν Πιο Κοντά Ελλάδα και ΗΠΑ

Σε περίοδο στρατηγικής αναβάθμισης έχουν εισέλθει οι σχέσεις της ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας με την Ουάσιγκτον, εξαιτίας των μεγάλων μεριδίων του ελληνόκτητου στόλου στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές ενέργειας και τελευταία και στη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αέριου (LNG). Την ίδια ώρα, το σχεδόν 35% των υπό ναυπήγηση δεξαμενόπλοιων LNG παγκοσμίως είναι ελληνικό, και όλα αυτά ενώ οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να μπουν στο κλαμπ των μεγαλύτερων εξαγωγέων φυσικού αέριου στον πλανήτη.

Πιο κοντά

Το γεγονός ότι η Ελλάδα ελέγχει το μεγαλύτερο εκτόπισμα διεθνώς, μέσω του οποίου μπορούν να πραγματοποιηθούν αυτές οι εξαγωγές, θα φέρει τις δύο πλευρές ακόμα πιο κοντά. Οι Ελληνες πλοιοκτήτες «επενδύουν» σε αυτή την εξέλιξη, γι’ αυτό και υλοποιούν ένα πρόγραμμα αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συγκεκριμένα ναυπηγούν πολύ μεγάλα πλοία, υψηλής τεχνολογίας, ικανά να μεταφέρουν πολύ μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου. Το καθένα απ’ αυτά τα βαπόρια υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περί τα 200 εκατ. δολ.Ομως για χώρες όπως το Κατάρ, η Αυστραλία και τώρα οι ΗΠΑ, που πρέπει να εξάγουν το αέριο σε πολύ μακρινές αγορές, οι οποίες είναι αδύνατον να καλυφθούν με αγωγούς, τα πλοία αυτά αποτελούν κυριολεκτικά μονόδρομο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν λιγότερα από 400 εν ενεργεία. Μάλιστα το 400ό, αριθμός ορόσημο στη ναυλαγορά, αναμένεται να καθελκυστεί εντός των επομένων εβδομάδων και πιθανολογείται από ναυλομεσιτικούς οίκους ότι θα είναι το «Cool Runner» της Thenamaris, συμφερόντων του Ντίνου Μαρτίνου. Οι πιθανότητες να ήταν ελληνικό ήταν μεγάλες. Από τα 110 δεξαμενόπλοια που ναυπηγούνται αυτή τη στιγμή, το 34% είναι ελληνικά, ενώ νέες παραγγελίες από Ελληνες γίνονται σταθερά, όπως, αυτή την εβδομάδα, για δύο νέα τέτοια πλοία από τη Maran Gas, συμφερόντων του Γιάννη Αγγελικούση. Οι άλλες ελληνικές ναυτιλιακές που δραστηριοποιούνται σε αυτή την κατηγορία είναι η GasLog, συμφερόντων του Πέτρου Γ. Λιβανού, η Dynagas, συμφερόντων Γιώργου Προκοπίου, η TMS Cardiff Gas, συμφερόντων του Γιώργου Οικονόμου, η ΤΕΝ συμφερόντων του ομίλου Τσάκου, η Alpha Tankers & Freighters, συμφερόντων του ομίλου Κανελλάκη, και η Almi συμφερόντων του Κώστα Φωστηρόπουλου. Οι ναυτιλιακές αυτές εμφανίζονται να συγκροτούν τον μεγαλύτερο ανεξάρτητο στόλο μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αέριου παγκοσμίως, σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να προστεθούν στη λίστα με τους μεγαλύτερους εξαγωγείς αερίου στον κόσμο, μαζί με τους Ρώσους, τους Αυστραλούς και τους Καταρινούς.

Με την τεχνολογική επανάσταση στην εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου και την ανάγκη για φθηνότερα και καθαρότερα καύσιμα κυρίαρχη, οι εξαγωγές LNG απογειώνονται. Και εδώ εντοπίζεται ένα από τα μεγαλύτερα επενδυτικά στοιχήματα στην ιστορία του ελληνικού εφοπλισμού, καθώς η αξία των παραγγελιών και του εν ενεργεία στόλου υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 12 δισ. δολάρια.

«Χρυσή εποχή του αερίου»

Η εκμετάλλευση των νέων και παλαιότερων κοιτασμάτων αερίου και η διοχέτευσή τους στις αγορές εντάσσονται σε μια διαδικασία που η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας έχει χαρακτηρίσει «χρυσή εποχή του αερίου». Και αυτό, διότι τόσο οικονομικοί και περιβαλλοντικοί λόγοι όσο και λόγοι αυξημένης ζήτησης -μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία- έχουν προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις στην άντληση φυσικού αερίου.

Η προσέγγιση Ελλήνων επιχειρηματιών και ΗΠΑ είναι έντονη. Προ διμήνου αντιπροσωπεία της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο των τακτικών επαφών της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας με την ηγεσία των ΗΠΑ. Οι συναντήσεις έλαβαν χώρα «σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα, επιβεβαιώνοντας τη διεθνή αναγνώριση της ποσοτικής, αλλά και ποιοτικής υπεροχής της ελληνόκτητης ναυτιλίας», ανέφεραν τότε πηγές της ένωσης.

(από την εφημερίδα "Καθημερινή")

Έρχονται στην Κρήτη για έρευνες εταιρείες από την Αμερική που ασχολούνται με το πετρέλαιο

Την περασμένη εβδομάδα στο Χιούστον του Τέξας στην ετήσια έκθεση «Νorth American Prospects Expo» (NAPE) οι πετρελαϊκές εταιρείες Chevron, και ExxonMobil τόνισαν πως θέλουν να επισκεφτούν την Κρήτη γιατί τους ενδιαφέρουν οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες.

Η επόμενη μεγάλη παρουσίαση για τα ελληνικά πετρελαϊκά δεδομένα θα πραγματοποιηθεί το Μάρτιο στο Λονδίνο, όπως ανέφερε μιλώντας στη «Φωνή της Αμερικής» η Σοφία Σταματάκη, πρόεδρος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), η οποία και έκανε την παρουσίαση των δεδομένων στο Χιούστον.

«Τον Ιούνιο θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι προκειμένου να στείλουμε στην εφημερίδα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων την προκήρυξη του διαγωνισμού. Από εκεί και έπειτα είναι θέμα των εταιρειών πετρελαίου να υποβάλλουν τις προτάσεις τους», σύμφωνα με την κα Σταματάκη.

Όσο για την παρουσίαση στο Χιούστον, η κ. Σταματάκη ανέφερε ότι η κίνηση αυτή ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει η χώρα στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και ότι η ελληνική παρουσία στο συνέδριο «North American Prospect Expo» έγινε δεκτή με μεγάλο ενδιαφέρον.

Παρουσιάστηκαν σύμφωνα με tanea.gr συγκεκριμένα το είδος και το πλήθος των δεδομένων που είναι διαθέσιμα προς την πετρελαϊκή βιομηχανία, και ενώ η Ελλάδα διαθέτει πλέον μια βάση δεδομένων από σεισμικές μετρήσεις και άλλες μεθόδους έρευνας που έχουν γίνει σε μια περιοχή 30.500 χλμ σεισμικών γραμμών, κυρίως σε θαλάσσιες περιοχές στο Ιόνιο Πέλαγος και λίγο νοτιότερα.

Πρόκειται για δεδομένα «συμβατά μεταξύ τους, εύκολα αναγνώσιμα και τα οποία αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα πληροφοριών που είναι πλέον διαθέσιμο προς τις πετρελαϊκές εταιρείες», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Δεν μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις

Στο κρίσιμο ωστόσο ερώτημα «κατά πόσο σε αυτή την φάση της διαδικασίας μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για την ποσότητα υδρογονανθράκων που ενδεχομένως βρίσκεται στο ελληνικό υπέδαφος», η απάντηση είναι αρνητική.

«Αυτό που έχει προκύψει από τα δεδομένα που έχουμε είναι ότι υπάρχουν ενδιαφέρουσες γεωλογικές δομές. Τα δεδομένα αυτά όμως χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη σε συνεργασία με το γαλλικό και το νορβηγικό Ινστιτούτο πετρελαίου. Η ερμηνεία αυτή θα γίνει τους επόμενους τρεις με τέσσερις μήνες έτσι ώστε να έχουμε μια εκτίμηση της πετρελαιοδυναμικότητας της περιοχής.

Αυτή η μελέτη θα παντρέψει όλα τα στοιχεία και τα γεωλογικά και τα γεωφυσικά και θα δημιουργήσει την ιστορία της περιοχής, η οποία θα αναδείξει στόχους και πιθανότητα αυτοί οι στόχοι να φέρουν υδρογονάνθρακες», ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Σταματάκη.

Η Αδριατική και το Ιόνιο ως αοζικός άξονας

Η Αδριατική και το Ιόνιο δεν είναι μόνο δύο περιοχές που εφάπτονται, αλλά κι ένα ιστορικό πέρασμα που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την Ελλάδα και την Ιταλία, αφού αφορά ταυτόχρονα και τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και την Αλβανία. Αυτές οι χώρες αποτελούν συνολικά μια τρύπα τοπολογικής φύσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι σε φάση ένταξης ως υποψήφιες χώρες. Είναι σημαντικό λοιπόν να συνδυάσουμε αυτό το θέμα με το θέμα της οριοθέτησης των ΑΟΖ στην περιοχή. Διότι η θάλασσα είναι ο συνδετικός κρίκος και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια, πρέπει να μην κάνουμε το λάθος να τα βλέπουμε ως ξεχωριστά αντικείμενα. Αλλιώς μπορεί να υποστούμε το κόστος της έλλειψης συντονισμού. Έτσι, η Αδριατική και το Ιόνιο παίζουν όχι μόνο ως θάλασσα αλλά και ως ξηρά. Έχουμε, λοιπόν, και θαλασσοστρατηγική και γεωστρατηγική που συμπίπτουν. Αυτή η κοινή αντίληψη μάς δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε ένα σχεδιασμό σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που ενισχύει όλο το πεδίο δράσης και αποφεύγει χαρακτηριστικά οποιαδήποτε παρέμβαση που είναι βασισμένη πάνω σε τόξα που δεν έχουν βέλη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει την περιοχή, αλλά όχι τόσο καλά όσο η ίδια η Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε λοιπόν να παίξουμε ένα ρόλο δυναμικό, όχι μόνο ως αιχμή του δόρατος αλλά και ως στρατηγικό βάθος σε άμεση επαφή και με την Ανατολική Μεσόγειο, όπου εμφανίζεται ο διαχρονικός οριζόντιος άξονας.

Από την ΑΟΖ στον στρατηγικό σχεδιασμό

Το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ επηρεάζει θετικά την ανάδειξη της θαλάσσιας περιοχής της Αδριατικής και του Ιονίου. Με την Ιταλία έχουμε συμφωνία υφαλοκρηπίδας από το 1977. Και το 2013, υπογράψαμε τη συμφωνία για την αρχή διαβουλεύσεων περί οριοθέτησης των ΑΟΖ. Το κλίμα είναι δυναμικό μεταξύ των δυο χωρών και υπάρχει ένα συνεργατικό πλαίσιο για να μετατραπεί η περιοχή σε οικονομικό άξονα για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ φαίνεται σε πρακτικό επίπεδο η εφαρμογή της θαλασσοστρατηγικής αλλά και η καινοτομία που αποτελεί η θαλάσσια ενέργεια. Βλέπουμε λοιπόν πλέον ξεκάθαρα ότι η αξιοποίηση της ΑΟΖ, η ναυτιλία, η ναυπηγική, η ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος, της οικονομίας, της έρευνας αλλά και η ανάπτυξη του τουρισμού στην Αδριατική και στο Ιόνιο είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο που ακολουθεί την ίδια στρατηγική επί της ουσίας και όλα περιστρέφονται γύρω από τη θάλασσα. Η θάλασσα δεν είναι όμως μόνο και μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, είναι η απόδειξη της εξωστρέφειας του Ελληνισμού που έχει επηρεάσει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω Ευρώπης και ιστορίας. Με τη θάλασσα δεν είμαστε μόνο μια γωνία ξηράς αλλά ένας φάρος που φωτίζει εδώ και αιώνες την Ανθρωπότητα. Η Ελλάδα είναι και θάλασσα και μέσω της δηλαδή με τον πολιτισμό της θάλασσας που είναι ο Ελληνισμός, η Ευρώπη έχει μια ολόκληρη ιστορία. Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να το αξιοποιήσει και η Ελληνική Προεδρία δεν χάνει αυτό το μονοπάτι που δεν είναι μόνο ενεργειακό αλλά και μνήμη μέλλοντος.

Ομιλία του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, στην ειδική εκδήλωση για τη στρατηγική της ΕΕ για την Περιφέρεια Αδριατικής και Ιονίου

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ 

Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου 2014 

Κύριοι υπουργοί, φίλες και φίλοι υπουργοί από τις οκτώ χώρες που σας φιλοξενούμε με μεγάλη χαρά και τιμή, αγαπητή κ. Δαμανάκη και έτερε Επίτροπε φίλε κ. Hahn, που πάντοτε βοηθάτε τον τόπο μας. Φίλες και φίλοι,

Αυτό το συνέδριο δεν είναι για την Ελλάδα μια ακόμα τυπική διαδικασία στο πλαίσιο αυτής της εξάμηνης Προεδρίας της. Η Ανάπτυξη της Περιφερειακής συνεργασίας στην περιοχή της Αδριατικής και του Ιονίου έχει για μας ιδιαίτερη αξία. Για την Ελλάδα ασφαλώς, για ολόκληρη την περιοχή αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Ως χώρα έχουμε ενεργό ρόλο από την αρχή αυτής της συζήτησης για τη συνεργασία. Εργαστήκαμε μέσα στην πρωτοβουλία Αδριατικής-Ιονίου, η οποία κατέληξε- η διαδικασία αυτή- να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προχωρήσει σε σχεδιασμό στρατηγικής για αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Ενώ ήδη από το Δεκέμβριο του 2012 μπήκε και στην Ευρωπαϊκή ατζέντα η θαλάσσια στρατηγική για όλες τις θαλάσσιες περιοχές που περιβρέχουν την Ευρώπη μας. Άλλωστε, δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Έχουμε οδηγό την εμπειρία από τη δουλειά που έχει γίνει στη Βαλτική θάλασσα και το Δούναβη.

Η συνεργασία Αδριατικής-Ιονίου πρέπει να μετεξελιχθεί σε άξονα οικονομικής Ανάπτυξης της Ευρώπης. Μια ακόμη διέξοδος για να φύγει μπροστά η Ευρωπαϊκή οικονομία, μετά από μια περίοδο μεγάλης κρίσης και αβεβαιότητας, που όλοι ευχόμαστε ότι την αφήνουμε οριστικά πίσω μας. Και η Ελληνική Προεδρία έβαλε στην ατζέντα των θεμάτων το σύνολο των θαλασσίων πολιτικών μας αναδεικνύοντας τι; Αναδεικνύοντας και τη γεωστρατηγική σημασία της θάλασσας, που υπήρξε πάντα όχι μόνο μια ατμομηχανή Ανάπτυξης για την Ευρώπη αλλά και αυτό που τη γέννησε, αυτό που τη διαμόρφωσε, αυτό που την έκανε, την Ευρώπη, πηγή πλούτου, Ιστορίας και πολιτισμού. Η Ευρώπη από τη θάλασσα αναδείχτηκε, κυριάρχησε στις θάλασσες και ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τη θάλασσα όχι αποσπασματικά αλλά συνολικά. Δηλαδή, όχι ευκαιριακά αλλά στρατηγικά.

Η θάλασσα συμβόλιζε πάντοτε την εξωστρέφεια των Ευρωπαίων και η ανάδειξη της θάλασσας σε πεδίο στρατηγικής για την εξωστρέφεια, για την Ανάπτυξη και για την ασφάλεια συμβολίζει την επάνοδο της Ευρώπης στο παγκόσμιο προσκήνιο. Η περιοχή της Αδριατικής και του Ιονίου, με οκτώ χώρες να την περιβάλλουν, έχει μεγάλα και- θα έλεγα- και ανεξερεύνητα περιθώρια οικονομικής Ανάπτυξης, ανάπτυξης που θα την έβαζα σε τέσσερις άξονες:

Πρώτον, κρίσιμοι τομείς αιχμής, όπως η Ναυτιλία, η Ναυπηγική και τα Logistics, που μπορούν να ωφεληθούν σημαντικά από οριζόντιες και από κάθετες συνεργασίες, σε έναν διαρκώς εντεινόμενο διεθνή ανταγωνισμό.

Δεύτερον, η Αδριατική αναδεικνύεται συνεχώς σε πολύ σημαντικό εμπορικό δρόμο για τη μεταφορά προϊόντων και ενέργειας προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερη προτεραιότητα στην ταχεία ολοκλήρωση των διευρωπαϊκών δικτύων στην περιοχή. Ώστε με την ένταξη όλων των χωρών της Αδριατικής-Ιονίου να πάρει νέα ώθηση, οικονομική Ανάπτυξη και επομένως και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ειδικά για την ενέργεια, πρέπει να πω ότι πιστεύουμε ότι η Αδριατική διαθέτει σημαντικά ενεργειακά αποθέματα. Η αξιοποίηση επομένως των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, όπως προβλέπονται στο διεθνές δίκαιο, μπορεί να διασφαλίσει τη μεγαλύτερη ενεργειακή αυτονομία και τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών. Και αυτά τα δύο αποτελούν και τους ενεργειακούς στόχους της ΕΕ. Ήδη άλλωστε από πέρυσι, όλοι θυμόμαστε ότι ξεκίνησε η υλοποίηση του ΤΑP, του αγωγού δηλαδή που φέρνει μέσα στην Ελλάδα και την Αλβανία, φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία, διασχίζοντας καθέτως την Αδριατική.

Η δράση της ελληνικής ΑΟΖ

Η δράση της ελληνικής ΑΟΖ μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο αρχίζει να γίνεται όλο και πιο προσιτή αφού σιγά σιγά χτίζονται τα θεμέλια της σε συντονισμό με την ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο συνδετικός κρίκος που ενώνει την Ελλάδα με την Ιταλία λειτουργεί καταλυτικά και προετοιμάζει τις προδιαγραφές μιας συμφωνίας οριοθέτησης των ΑΟΖ μας σε μεσογειακό πλαίσιο. Και μέσω αυτής της διαδικασίας βλέπουμε αλλαγές και με τις άλλες μας σχέσεις αφού η νέα πραγματικότητα αλλάζει όλα τα θαλάσσια δεδομένα πάνω στα οποία μπορούμε να χτίσουμε τη θαλάσσια στρατηγική μας. Διότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο η ξηρά εγκλωβισμένη μέσα στην κυριαρχία της αλλά διαθέτει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει και τα κυριαρχικά της δικαιώματα λόγω των στρατηγικών της αποθεμάτων που έχουμε σε Ιόνιο και Νότια της Κρήτης στον τομέα των υδρογονανθράκων. Διότι τώρα δεν μιλούμε πια με εκτιμήσεις αλλά με βάση δεδομένων που λειτουργούν παράλληλα στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στο Χιούστον. Και δεν μπορεί πια κανένας να τα αμφισβητήσει δίχως να υποστεί επιστημονικό κόστος. Τα ίδια δεδομένα είναι πια γνωστά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω των επαφών που δημιουργεί η Ελλάδα σε αυτό το ενεργειακό πλαίσιο. Επίσης, επειδή υπάρχει συντονισμός στις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργειακή της ασφάλεια μπορούμε να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και να ενισχύσουμε τη στρατηγική της ανάκαμψης για την πατρίδα μας έτσι ώστε να υπάρξει αληθινή ανάπτυξη. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να περάσουμε στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκαθαρίσουμε εντελώς την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας σε νομικό επίπεδο και να μην αποτελεί πια ένα εμπόδιο στις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις πετρελαϊκές εταιρείες. Διευκολύνει επιπλέον και το πρόγραμμα της πόντισης του ηλεκτρικού καλωδίου Interconnector EuroAsia που θα συνδέσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ για να ενεργοποιήσει για πρώτη φορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.