Η αναπτυξιακή προοπτική της Ελλάδας μέσω της αξιοποίησης της ΑΟΖ - Κόρινθος 30/01/2013

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Η αναπτυξιακή προοπτική της Ελλάδας μέσω της αξιοποίησης της ΑΟΖ".

Επιμελητήριο Κορινθίας, Κόρινθος. Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013.

Ελληνική ΑΟΖ και Στρατηγική - Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Κατερίνης 28-1-2003

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Ελληνική ΑΟΖ και Στρατηγική"

Σχολή Γονέων Κατερίνης. Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Κατερίνης.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013.

Λίγες ημέρες πριν την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ - Maximum 93.6 FM 28-01-2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στον Δημήτρη Κολλιό στο

ραδιοφωνικό σταθμό Αλεξανδρούπολης

Maximum 93.6 FM 28/01/2013.

Λίγες ημέρες πριν την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ.

Μετά την θέσπιση της ΑΟΖ

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Μετά την θέσπιση της ΑΟΖ".

Δημοτικό Θέατρο Νάουσας.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013.

Συνέντευξη του Ν.Λυγερού στην εκπομπή "Επιλογές" 25/01/2013

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού

στην εκπομπή "Επιλογές" με τον Γ. Ζήνα,

Ράδιο Αλεξάνδρεια, 25/01/2013.

Το πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.

Οι τελευταίες εξελίξεις στις σεισμικές έρευνες του Nordic Explorer - Πρωινό ΑΝΤ1 25-1-2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στον Γιώργο Παπαδάκη 'Πρωινό ΑΝΤ1' στις 25/01/2013.
Οι τελευταίες εξελίξεις στις σεισμικές έρευνες του Nordic Explorer από τη νορβηγική εταιρεία PGS στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Ιστορική υπογραφή για την Κύπρο

Είναι μια ιστορική υπογραφή για την Κύπρο, η συμφωνία με την κοινοπραξία της ιταλικής και της κορεάτικης εταιρείας, στο πλαίσιο του δεύτερου γύρου παραχώρησης και μάλιστα για τα οικόπεδα 2, 3 και 9. Η άμεση οικονομική απολαβή για την Κύπρο είναι της τάξης των 150 Εκατομμυρίων Ευρώ για το bonus υπογραφής. Δεν μιλάμε πια για εκτιμήσεις, αλλά για ένα ιστορικό γεγονός που είναι αναμφισβήτητο ακόμα και από τους πιο επιφυλακτικούς και αυτούς που τους διακατέχουν οι αιώνιες φοβίες. Κανείς πια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το έργο του Σόλωνα Κασσίνη που κατάφερε να υλοποιήσει το όραμα της Κύπρου και μάλιστα να δείξει και το παράδειγμα για την Ελλάδα. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε στους μη ειδικούς ότι δεν πρόκειται για μια εύκολη διαπραγμάτευση και ειδικά για το περίφημο οικόπεδο 9. Διότι ενώ για τα οικόπεδα 2 και 3 ήταν αυτή η κοινοπραξία που είχε επιλεχθεί εξ αρχής, για το οικόπεδο 9, η πρώτη επιλογή ήταν διαφορετική, αφού αφορούσε μία γαλλική και δύο ρώσικες εταιρείες. Κι όπως δεν βρέθηκε κοινό πλαίσιο συμφωνίας, η Κύπρος δεν έκανε πίσω παρόλο που ήταν το αναμενόμενο για όλους τους ραγιάδες και πέρασε στην επόμενη επιλογή με νέα διαπραγμάτευση. Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό γιατί απορρίπτει επί του πρακτέου όλες τις τεχνητές επιφυλάξεις που προωθούν διακριτικά οι εχθροί της ελληνικής ΑΟΖ, λέγοντας ότι κανείς στην Ελλάδα ή στην Κύπρο δεν είναι ικανός να κάνει στρατηγικές διαπραγματεύσεις με πετρελαϊκές εταιρείες.

Τεχνητά ξεχνούν βέβαια στις παρεμβάσεις τους ότι είναι η Ελλάδα και η Κύπρος που διαθέτουν τα οικόπεδα και όχι οι εταιρείες. Κατά συνέπεια ακόμα και αν είναι ισχυρές οι πολυεθνικές εταιρείες δεν έχουν ποτέ το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις. Επιπλέον αυτές οι εταιρείες βρίσκονται σε ανταγωνιστικό πλαίσιο με άλλες ανάλογες εταιρείες και καμία από αυτές δεν θέλει να υπάρχει οποιαδήποτε αδικία στο διαγωνισμό του γύρου παραχώρησης. Με άλλα λόγια, οι παίκτες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία, εμποδίζουν συνολικά ο ένας τους άλλους να υπάρξει ένα άδικο παίγνιο. Και από την άλλη το κράτος που διαθέτει τα οικόπεδα, παίζει ένα μοναδικό ρόλο αφού καλύπτει όλο το θέμα της αξιολόγησης των υποψηφίων και αυτό γίνεται απόλυτα ορθολογικά και μάλιστα με διαφανή τρόπο για όλους τους παίκτες. Για το οικόπεδο 12, το οποίο διαχειρίζεται αμερικανική εταιρεία οι μη ειδικοί δεν είχαν δώσει μεγάλη σημασία διότι οι υποψήφιες εταιρείες ήταν ελάχιστες και πολλοί θεώρησαν μάλιστα ότι η επιλογή σχετίζεται με την οριοθέτηση με το Ισραήλ, δίχως βέβαια να αναλύουν τα ιστορικά δεδομένα της διαπραγμάτευσης. Τώρα, με αυτή τη νέα διαπραγμάτευση, κανείς δεν μπορεί να πει ένα ανάλογο επιχείρημα, διότι πρόκειται για ιταλική και κορεάτικη εταιρεία, και ειδικά το οικόπεδο 12 δεν αγγίζει καμία οριοθέτηση ούτε του Λιβάνου, ούτε του Ισραήλ, και ούτε της Αιγύπτου. Έτσι η Κύπρος αποδεικνύει επί του πρακτέου ότι είναι ικανή να διαχειριστεί στρατηγικά μια διαπραγμάτευση όχι γιατί είναι ένα μικρό κράτος, αλλά γιατί έχει συνειδητοποιήσει εξ αρχής ότι το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι μια λεπτομέρεια και αποτελεί μια υψηλή στρατηγική πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί ένας αληθινός και αποτελεσματικός στρατηγικός σχεδιασμός. Με την αντίληψη του υπερκομματικού, η Κύπρος δείχνει στην Ελλάδα το μονοπάτι της αξιοποίησης της ΑΟΖ δίχως κανένα προβληματισμό ή ενδοιασμό.

Η de jure ελληνική ΑΟΖ

Τώρα που το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ έχει πια γίνει εθνικό έχουμε ακόμα άτομα που ζητούν ακόμα περισσότερο χρόνο για να τη θεσπίσουμε, λες και περισσότερο από τριάντα δεν επαρκούν. Σε αυτό το πλαίσιο ακούμε δικαιολογίες και γελοιότητες που σχετίζονται με τον ραγιαδισμό. Αφού επιτέλους οι αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης, αλλά και της Βουλής των Ελλήνων έχουν απόλυτα καταλάβει την αξία της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα με τη γραφειοκρατία και την φοβία. Το απίστευτο είναι ότι οι σεισμικές έρευνες που διεξάγει η νορβηγική εταιρεία PGS όχι μόνο λειτουργούν μια χαρά αλλά μας δίνουν ήδη σημαντικά αποτελέσματα. Επιπλέον ενώ οι έρευνες έγιναν και γίνονται στο Ιόνιο Πέλαγος και στο Λιβυκό Πέλαγος και αγγίζουν την μέση γραμμή με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Γι' αυτό το λόγο οι φοβίες για αυτές τις περιπτώσεις αντικρούονται από την πραγματικότητα. Απλώς πρέπει να καταλάβουμε ότι η αποδοχή μιας πραγματικότητας δεν είναι το ίδιο με μια επίσημη συμφωνία οριοθέτησης. Αυτή η διαφορά σχετίζεται με τη διαφορά του de facto και του de jure. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η προσέλκυση εταιρειών του τομέα των υδρογονανθράκων μπορεί να γίνει μόνο και μόνο αν το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, διότι δεν μπορούν να κάνουν επενδύσεις στρατηγικού μεγέθους σε μια περιοχή που δεν έχει οριοθετηθεί επίσημα. Πρέπει να ακολουθήσουμε το μοντέλο της Κύπρου για να την ενισχύσουμε και για να λειτουργήσουμε στο ίδιο πεδίο δράσης που είναι απαραίτητο για τις κοινοπραξίες μας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου. Είναι λοιπόν αναγκαίο να περάσουμε στο επόμενο στάδιο μέσω της θέσπισης, αλλά και των οριοθετήσεων με τις χώρες που βρίσκονται στις περιοχές που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την ελληνική οικονομία. Δεν μπορούμε να παραμένουμε στάσιμοι θεωρώντας ότι έχουμε καλύψει το θέμα. Διότι αυτή η καθυστέρηση είναι πια εγκληματική και για την οικονομία μας και για τον στρατηγικό μας σχεδιασμό. Οι αρχηγοί μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις δίχως να έχουν να δικαιολογηθούν γραφειοκρατικά, αλλιώς ο ρόλος τους δεν θα έχει πια νόημα. Η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα όχι μία λεπτομέρεια.

Δεν θέλουμε καμία ειδική ζώνη

Δεν θέλουμε καμία ειδική οικονομική ζώνη στην πατρίδα μας. Πιστεύουμε όλοι στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν θέλουμε να το εγκαταλείψουμε με τίποτα, διότι αυτό βασίζεται και πάνω στις δικές μας αξίες. Την ώρα που ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα στρατηγικό άνοιγμα με την Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, δεν έχουμε καμία ανάγκη από οποιαδήποτε ειδική ζώνη που θα καταπατήσει τα εργατικά δικαιώματά μας. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ αποικία και δεν πρόκειται να γίνει με την θέλησή μας. Είναι λοιπόν καλό αν μερικοί από τους δικούς μας να παρασύρθηκαν από αυτή την παγίδα, να ενημερωθούν για να είναι πιο ανθεκτικοί την επόμενη φορά. Δεν θέλουμε καμία καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ούτε στην Ανατολική Μακεδονία, ούτε στη Θράκη και ούτε βέβαια στην Πελοπόννησο. Οι δικοί μας έδωσαν τεράστιες μάχες για να παραμείνουν αυτά τα εδάφη με ελεύθερους πολίτες και δεν φοβηθήκαμε ποτέ να μπούμε στον αγώνα για να μη γίνει το απαράδεκτο. Επιπλέον με την προώθηση της Ελληνικής ΑΟΖ δεν υπάρχει πια ούτε το οικονομικό επιχείρημα για να γίνουν αυτές οι εργατικές παγίδες που είναι οι ειδικές ζώνες. Έγινε τόσο καιρό μια παραπλανητική ενημέρωση στους πολιτικούς και τώρα πρέπει να σταματήσει το κακό, ντόμπρα και σταράτα. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να ξεχάσει τον ρόλο του Κολοκοτρώνη στην Ελληνική Επανάσταση, δεν είναι λοιπόν το πρέπον να προσπαθούμε να πείσουμε τους δικούς μας για κάτι το οποίο ο γέρος του Μοριά θα το είχε ξετινάξει με την πρώτη του κίνηση. Αν θέλαμε πραγματικά να είμαστε η συνέχεια των δικών μας που ήταν έτοιμοι να φάνε πέτρες για να παραμείνουν ελεύθεροι, δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεπουλήσουμε τη γη μας, τους δικούς μας. Θεωρούμε πια ότι το σωστό μήνυμα έχει περάσει, αλλά θα συνεχίσουμε να είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί, για να μην αποκτήσει ποτέ το ελληνικό λεξιλόγιο την έννοια της ειδικής οικονομικής ζώνης. Δεν ήμασταν ποτέ μια χώρα σκλάβων και δεν πρόκειται ν' αφήσουμε κανένα να το προσπαθήσει. Είναι ενάντια των αξιών μας κατά συνέπεια ας προσαρμοστούν και οι αρχές πάνω στην ίδια στάση, διότι οι ειδικές ζώνες δεν θα περάσουν.

Η ελληνική ΑΟΖ ως εξωτερική πολιτική

Ακόμα και αν μερικοί δεν το έχουν καταλάβει το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση. Η πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική, διότι η ΑΟΖ είναι στην ουσία η εξωτερική μας πολιτική. Είναι μια από τις άμεσες αποδείξεις ότι δεν πρόκειται να περιμένουμε παθητικά την εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν ζητάμε καμιά ελεημοσύνη από κανέναν και συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον αγώνα μας για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από αυτήν την οικονομική κατάσταση. Η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι μόνο και μόνο το πρώτο νομικό βήμα, αλλά και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους ότι η Ελλάδα δεν εγκαταλείπει με τίποτα τα δικαιώματά της. Ακολουθούμε το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν καταπατούμε κανέναν. Είναι, λοιπόν, μια στρατηγική κίνηση που δείχνει και στους Ευρωπαίους Εταίρους μας ότι μπαίνουμε σε μια δυναμική φάση, γιατί όχι μόνο δεν μας έχει καθηλώσει η οικονομική κατάσταση, αλλά επίσης ότι ξέρουμε να αντιστεκόμαστε πολύ περισσότερο από άλλους και όταν βρίσκουμε την κατάλληλη στιγμή περνάμε στην αντεπίθεση, όπως μας το έχει μάθει διαχρονικά ο Ελληνισμός. Η ελληνική ΑΟΖ είναι η αντεπίθεση στην ηττοπάθεια και στο ραγιαδισμό, διότι με την ευκαιρία της οικονομικής κατάστασης βρίσκουν έδαφος για να μας καταπιέσουν περισσότερο και το ίδιο ισχύει για τους ξένους παράγοντες. Ενώ με την ελληνική ΑΟΖ και με τα αναμενόμενα αποθέματά της μπορούμε να δείξουμε στους συνομιλητές μας, σε πολύ υψηλό επίπεδο, ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στον ενεργειακό χώρο, την ώρα που όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποιεί ότι είναι ένα από τα κυριότερα θέματα του μέλλοντος και μάλιστα παραλληλίζει την Αρκτική με την Ανατολική Μεσόγειο λόγω του μεγέθους των αποθεμάτων σε φυσικό αέριο. Έτσι η Ελλάδα μας σε συνεργασία με την Κύπρο, με άλλα λόγια σε πλαίσιο του Ελληνισμού, προχωρούν δυναμικά και στρατηγικά στο ίδιο πεδίο δράσης. Με αυτόν τον τρόπο ισχυροποιούμε τη θέση του διπλωματικού μας σώματος που δεν έχει πια ανάγκη να είναι συνεχώς απολογητικό για την κατάσταση που υπάρχει στην πατρίδα μας. Η ελληνική ΑΟΖ αλλάζει τα δεδομένα και το αντιλαμβανόμαστε όλο και καλύτερα ακόμα και με επαφές που έχουμε στο εξωτερικό. Διότι αυτή η πρωτοβουλία μας τους εντυπωσιάζει.

Ο Ελληνισμός ως μοντέλο για την Ευρώπη

Σπάνια στην Ελλάδα και στην Κύπρο αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ελληνισμός λειτουργεί ως μοντέλο για την Ευρώπη. Γνωρίζουμε βέβαια τον Ουμανισμό και στη συνέχεια το Διαφωτισμό, αλλά δεν γνωρίζουμε συνήθως ότι το υπόβαθρό τους είναι ο Ελληνισμός. Αυτό το φαινόμενο εξηγείται από το γεγονός ότι η καθημερινή μιζέρια μας εμποδίζει να δούμε αυτά τα θεμέλια και βλέπουμε μόνο και μόνο ένα τεχνητό ορίζοντα. Η έλλειψη κατανόησης αυτής της επινόησης προέρχεται από μία ανασφάλεια για το πώς μας βλέπουν οι Ευρωπαίοι και κατά πόσο είναι επηρεασμένοι από την επιρροή της Τουρκίας. Δεν προσέχουμε βέβαια άλλες χώρες της Ευρώπης που τη θεωρούν διαχρονικά εχθρική λόγω των πολέμων που τις χωρίζουν. Επίσης ξεχνάμε το μέγεθος του φιλελληνισμού μέσα στην ιστορία της Ευρώπης και δεν σκεφτόμαστε συνειδητά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ως στόχο της την ανάπτυξή της, την ιστορική Ευρώπη της οποίας αποτελούμε τα θεμέλια. Ακόμα και η Ελληνική Επανάσταση θεωρείται ως μία λογική συνέπεια του Ελληνισμού, της Αναγέννησης, του Ουμανισμού και του Διαφωτισμού. Ότι βρισκόμαστε σε φάση κρίσης κι αναζητούμε παντού σημεία αναφοράς για να τοποθετηθούμε στο χωροχρόνο, δεν πρέπει να ξεχνάμε το θεμελιακό ρόλο τα χρόνια πάνω στον ελληνικό πολιτισμό και τον τρόπο αντιμετώπισης μας του χώρου. Δεν είμαστε ένα ξεκάρφωτο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Είμαστε οι πρώτοι Ευρωπαίοι και η ιστορία μας έχει επηρεάσει όλη την ιστορία της Ευρώπης και κατά συνέπεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς αντί να αναπτύσσουμε μεταξύ μας ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που βασίζεται σε μία ρατσιστική αντίληψη ενάντια της πατρίδας μας, θα ήταν καλό να κατανοήσουμε τον ρόλο μας στο παρελθόν και να επινοήσουμε τον ρόλο μας στο μέλλον. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το απέραντο γαλάζιο για μας και θα αντιληφθούμε επιτέλους ότι το να έχεις τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου δεν είναι μία νομική λεπτομέρεια, αλλά ένας στρατηγικός σχεδιασμός.

Περιφέρειες και Νόμος περί Υδρογονανθράκων

Αφιερωμένο στην Τερέζα Φωκιανού.

Ένα από τα θέματα που αναδεικνύει όλη η προσπάθεια γύρω από τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, είναι ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων 2289/1995 και η τροποποίηση του 4001/2011. Αυτός ο Νόμος που ενισχύθηκε μάλιστα με το προεδρικό Διάταγμα 10/02/2012, είναι αυτός που καθορίζει το όλο πλαίσιο της έρευνας, εξόρυξης και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην πατρίδα μας. Γι’ αυτό το λόγο θα ήταν καλό να μελετηθεί λεπτομερειακά αυτήν την περίοδο για να μην έχουμε τη συνήθη παραπληροφόρηση. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό για κάθε περιφέρεια να γνωρίζει τα δικαιώματα της μέσω του Νόμου. Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία είναι το θέμα του ποσοστού που δικαιούται από τον τομέα της έρευνας των υδρογονανθράκων. Σε συνδυασμό με αυτό το δεδομένο υπολογίσαμε όχι μόνο τις νέες περιφέρειες λόγω του Καλλικράτη, αλλά και την αντίστοιχη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μέσω των διαγραμμάτων Voronoi. Έτσι κάθε νέα περιφέρεια μπορεί να δει πάνω στον εσωτερικό χάρτη της ελληνικής ΑΟΖ, ποιο τμήμα της αναλογεί. Αυτό λοιπόν που προβλέπει ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων είναι ότι η περιφέρεια δικαιούται το 5% του κέρδους της Ελλάδας από την εκμετάλλευση ενός κοιτάσματος που βρίσκεται στο τμήμα που της αναλογεί από την ελληνική ΑΟΖ. Με αυτόν τον τρόπο, μερικές περιοχές θα συμφωνήσουν ξαφνικά με τα νέα δεδομένα του Καλλικράτη, διότι θα τα ερμηνεύσουν με έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ειδικά όταν γνωρίζουν τα αναμενόμενα αποθέματα που εκτιμούμε ότι έχουμε για το πετρέλαιο και το Φυσικό Αέριο. Αυτό το πεδίο δράσης θα επιτρέψει σε κάθε περιφέρεια να έχει και τον ανάλογο στρατηγικό σχεδιασμό δίχως να πέφτει σε προσωρινές παγίδες που δεν έχουν καμιά σχέση με τα μεγέθη που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Ας εξετάσουμε λοιπόν το χάρτη που παραθέτουμε για να έχουμε την πραγματική εικόνα που προσφέρουν οι περιφέρειες αλλά και η ελληνική ΑΟΖ, για να πάρουμε τις ορθολογικές αποφάσεις για το μέλλον.

Στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα νότια της Κρήτης

Με τα επιστημονικά αποτελέσματα που γνωρίζουμε για την περιοχή που βρίσκεται νότια της Κρήτης και ανήκουν στην ελληνική ΑΟΖ, μπορούμε να μιλήσουμε για στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε την τεκμηριωμένη ύπαρξη της Μεσογειακής Ράχης με πρίσματα επαύξησης και αυτά αποτελούν ουσιαστικά γεωλογικές παγίδες, όπου πρέπει να έχουν εγκλωβιστεί υδρογονάνθρακες. Με τέτοιου τύπου συνθήκες έχουν βρεθεί τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Καραϊβική (Τρινιντάντ και Βενεζουέλα), στη Ινδονησία (Δυτικό Τιμόρ), στο Μιανμάρ (νήσοι Ιραουάντι - Ανταμάν - Νικομπάρ). Έχει μεγάλη σημασία να συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με την τεκμηριωμένη ύπαρξη καλύμματος πάνω από την Μεσογειακή Ράχη. Πρόκειται για τους εβαπορίτες του Μεσσηνίου. Αφού επιπλέον υπάρχουν μεγάλα πάχη ιζημάτων νότια της Κρήτης, αλλά και άφθονη οργανική ουσία που παράγει φυσικό αέριο ή πετρέλαιο. Αυτή η καθαρά γεωλογική προσέγγιση έρχεται να ενισχύσει τα δεδομένα της αναλογικής γεωλογίας, αλλά και των σεισμικών δεδομένων που αναλύει η νορβηγική εταιρεία PGS. Βέβαια προς το παρόν η έρευνα γίνεται με τετράγωνα 40 επί 40 χιλιόμετρα και σίγουρα θα πρέπει να γίνει και μια πιο πυκνή έρευνα από τις εταιρείες που θα είναι υποψήφιες στους γύρους αδειοδότησης που θα εκδώσει η Ελλάδα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση όμως βλέπουμε ήδη στοιχεία γεωστρατηγικής και γεωοικονομίας που αλλάζουν τα δεδομένα που γνωρίζαμε τόσα χρόνια. 

Τώρα είναι μόνο η αρχή για μας. Κάθε μέρα τα δεδομένα της ελληνικής ΑΟΖ, ισχυροποιούν τις θέσεις ακόμα και αν βρισκόμαστε στο στάδιο του de facto, πριν περάσουμε στο στάδιο του de jure. Τώρα πια δεν έχουμε μόνο την υπογραφή μας του 1982 και το Νόμο του 1995. Οι νέες μας κινήσεις είναι εποικοδομητικές, έχουν μια δυναμική που χτίζεται πάνω στα γεωλογικά δεδομένα. Διότι αυτά είναι τα θεμέλια του απέραντου γαλάζιου. Έχουμε ξεφύγει από την παθητική στάση που μας καταπιέζει, διότι δεν έδινε καμιά προοπτική. Η ΑΟΖ έχει την ικανότητα να προσφέρει ανάκαμψη και κατά συνέπεια την ανάπτυξη. Η ελληνική ΑΟΖ όμως επιτρέπει και αλλαγές σε τακτικό επίπεδο. Είναι λοιπόν θέμα της πολιτικής βούλησης να υλοποιήσουμε το όραμά μας. Διότι πρέπει να αντιληφθούμε ότι στο Ιόνιο θα μπορούσαμε ήδη να κάνουμε επαφές με την Ιταλία για το κοίτασμα Πύρρος που βρίσκεται ακριβώς πάνω στην οριοθέτηση του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος να καθυστερούμε σε αυτό το σημείο, όπου τα δεδομένα της εταιρείας PGS είναι πιο πυκνά, αφού αφορούν τετράγωνα 10 επί 10 χιλιόμετρα. Πρέπει λοιπόν να συνδυάσουμε όλα αυτά τα δεδομένα μέσω της υψηλής στρατηγικής της ελληνικής ΑΟΖ, για να αναπτύξουμε ένα στρατηγικό σχεδιασμό που να είναι συμβατός και με άλλους τομείς της Ελλάδας. Διότι η ελληνική ΑΟΖ έχει την ικανότητα να μας επιτρέπει να αντισταθούμε σε άλλες επιθέσεις, όπως είναι η βάρβαρη εκμετάλλευση του χρυσού και των ειδικών ζωνών που προσπαθούν να καταπατήσουν την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη μας.

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στο OnAlert 17-1-2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο OnAlert

με τον δημοσιογράφο Πάρι Καρβουνόπουλο.

17/01/2013.

Κύπρος: Φυσικό αέριο και οικονομία

Από την τηλεοπτική εκπομπή

"Πρώτη ενημέρωση"

του ΡΙΚ1 στις 16/1/2013.

9000 υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ

Τρία γράμματα

σου ζήτησα

για την πατρίδα

κι έπρεπε

να δώσω μάχη

με όλους τους εχθρούς

λες κι ήταν η τριάδα

η πιο ιερή

τώρα όμως τα επέλεξα

για το μέλλον μας

είναι το Α, το Ο και το Ζ.

Πηγή: Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros
https://www.youtube.com/channel/UCoxTAEykhjzXpuCiNnYTluw/videos

Όταν μαζεύαμε υπογραφές

δεν καταλαβαίναμε όλοι

τη σημασία της πράξης

τουλάχιστον στην αρχή

κι όμως σιγά σιγά

με την ανταπόκριση

του ελληνικού λαού

συνειδητοποιήσαμε όλοι

ότι μαζί γράφαμε

μια νέα σελίδα ιστορίας

που δεν είχε σχέση

με καμιά άλλη

όσον αφορά στο μέγεθος

αλλά όλοι αυτοί

οι δικοί μας άνθρωποι

είχαν αποφασίσει

να την γυρίσουν

για να περάσουμε

στο μέλλον της πατρίδας

με το φως του ήλιου

και το βάθος της θάλασσας.

Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ

Η δύναμη της ΑΟΖ

Η δύναμη της ΑΟΖ δεν είναι μόνο και μόνο το υπέδαφος, ούτε μόνο και μόνο τα κοιτάσματά της. Αυτά την ενισχύουν, αλλά δεν είναι η οντότητά της. Η ΑΟΖ είναι πρώτα απ’ όλα ένα δικαίωμα. Ένα δικαίωμα που δεν κατέχεις εξαρχής και πρέπει πρώτα να θεσπίσεις για να μπορέσεις να το χρησιμοποιήσεις για το λαό σου, για την πατρίδα. Εξαρτάται, λοιπόν, από τα θέλω σου, αφού δεν το έχεις, αν δεν το ζητήσεις. Η ΑΟΖ σου δίνει δυνατότητες που δεν σου προσφέρει καμιά άλλη έννοια που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Κατά συνέπεια αν δεν τη θέλεις, δεν θα την έχεις ό,τι και να πεις. Η ΑΟΖ δεν είναι μια ελπίδα. Δεν έχουμε ανάγκη από ελπίδες. Είμαστε ελεύθεροι γιατί δεν φοβόμαστε τίποτα. Η ΑΟΖ δεν είναι τέχνασμα, αλλά μια πραγματικότητα, η επόμενη. Δεν προϋποθέτει τίποτα από εμάς η θέσπιση, διότι γίνεται πάντα μονομερώς και δεν υπάρχει άλλη διαδικασία. Η θέσπιση της ΑΟΖ δεν αφορά περιοχές, είναι απλώς μια νομική πράξη. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ αποκτά νόημα μόνο όταν υπάρχει επικάλυψη και σε αυτήν την περίπτωση ορίζεται σε πλαίσιο διμερών σχέσεων. Κατά συνέπεια η οριοθέτηση γίνεται πραγματικότητα μόνο και μόνο αν τα δύο κράτη συμφωνούν. Δεν υπάρχει ποτέ μονομερής καταγγελία. Η ΑΟΖ δεν είναι μια νέα μόδα, υπάρχει εδώ και δεκαετίες, απλώς τώρα ήρθε η ώρα της υλοποίησης. Διότι τώρα ο καθένας είναι ενημερωμένος για τις ιδιότητές της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ του κόσμου λόγω των νησιών της και για τον ίδιο λόγο η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Η τοποθεσία της ελληνικής ΑΟΖ δίνει στην Ελλάδα προδιαγραφές γεωστρατηγικής και γεωοικονομίας. Με άλλα λόγια η γεωπολιτική της Ελλάδας αποκτά μια ουσιαστική σημασία λόγω της υψηλής στρατηγικής. Όλο αυτό το πλαίσιο γίνεται ένα πεδίο δράσης και για το θέμα των υδρογονανθράκων λόγω των αναμενόμενων αποθεμάτων της πατρίδας μας που συνδυάζονται και με τα αποθέματα της Κύπρου. Για αυτό το λόγο έχουμε προχωρήσει στο EuroAsia Interconnector αλλά και στο θέμα του αγωγού φυσικού αερίου. Μάλιστα έχουμε ήδη υποβάλει αυτά τα σχέδια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν ήδη περάσει τα πρώτα στάδια. Με αυτόν τον τρόπο η ελληνική ΑΟΖ μπορεί να δημιουργήσει την απαραίτητη ανάκαμψη για να έχει νόημα η ανάπτυξη. Αλλιώς, δίχως την ελληνική ΑΟΖ τα μέτρα της οικονομίας παραμένουν μέτρα εξοικονόμησης που δεν προσφέρουν δυνατότητες για μεγάλες επενδύσεις. Η ελληνική ΑΟΖ επιτρέπει επιπλέον να σώσουμε τη Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία από τη λέπρα του χρυσού, αφού μας επιτρέπει στρατηγικά να αποφύγουμε μια βάρβαρη εκμετάλλευση που θα καταστρέψει οριστικά το περιβάλλον. Η ελληνική ΑΟΖ δίνει, επίσης, την ανθεκτικότητα για να μην υποστούμε το κόστος των απαράδεκτων οικονομικών ζωνών που θέλουν να καταπατήσουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα των εργατών. Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και για άλλες δυνατότητες που αφορούν καθαρά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, παλεύουμε για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμα ας μελετήσουν το Δίκαιο της Θάλασσας και τα χαρακτηριστικά της ΑΟΖ για να κατανοήσουν τώρα που θα υλοποιήσουμε το όραμά μας την αξία του απέραντου γαλάζιου.

Όταν παλεύεις για τις αξίες

Όταν παλεύεις για τις αξίες

που σου έχει μάθει

η Ανθρωπότητα

δεν έχεις να φοβηθείς

απολύτως τίποτα

διότι ό,τι και να πουν

ό,τι και να κάνουν

είναι άδικο

κι αν το αντέξεις

με τη σκέψη σου

και τη στρατηγική

τότε θα βγεις

και πάλι νικητής

από αυτή τη μάχη

που έχει ως στόχο

αποκλειστικά

την απελευθέρωση

του λαού μας

από τους βάρβαρους

και τους ραγιάδες

που δεν μπορούν

να φανταστούν

την ελευθερία

της πατρίδας μας.

Η αρχή της ελληνικής ΑΟΖ

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Η αρχή της ελληνικής ΑΟΖ".

Πνευματικό Κέντρο Δροσιάς, Αθήνα.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013.

Νέα δεδομένα στο κοίτασμα Αφροδίτη

Καθώς ξέρουμε το κοίτασμα Αφροδίτη βρίσκεται ακριβώς πάνω στη γραμμή οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ. Λόγω της συμφωνίας λοιπόν, υπάρχει πλαίσιο συνεκμετάλλευσης 50% - 50%, όπου και να βρίσκεται η γεώτρηση πάνω στο κοίτασμα Αφροδίτη. Η πρώτη γεώτρηση που έγινε από την αμερικάνικη εταιρεία Noble τον Δεκέμβριο του 2011 απέδειξε ότι βρίσκεται μεγάλη ποσότητα φυσικού αερίου. Και τώρα περιμένουμε τη δεύτερη γεώτρηση της ίδιας εταιρείας το πρώτο τρίμηνο του 2013. Στο ενδιάμεσο όμως έχουμε νέα αποτελέσματα από την εταιρεία AGR, η οποία έκανε μία δεύτερη γεώτρηση στο Κοίτασμα Αφροδίτη στο σημείο Α2 που βρίσκεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Η ανακοίνωση έγινε στο Όσλο στις 03/ 01/ 2013, ενώ η γεώτρηση πέτυχε τον στόχο της στις 02/ 01/ 2013. Το βάθος της γεώτρησης είναι 5652 μέτρα κάτω από τη θάλασσα, το οποίο εμπεριέχει 1707 μέτρα θαλάσσιας κολόνας. Στη διάρκεια της γεώτρησης βρέθηκαν πολλά στοιχεία και στίγματα που αποδεικνύουν την παρουσία υδρογονανθράκων και μάλιστα φυσικού αερίου.

Τώρα με την επιπλέον ανάλυση που έχει γίνει στα 5187 μέτρα κάτω από τη θάλασσα, έχουμε πια μία επιβεβαίωση των δεδομένων που είχαμε στη διάρκεια μέσω των τεστ, τα οποία είναι ηλεκτρικά, μαγνητικά και σεισμικά αλλά βέβαια και μέσω ραδιενέργειας. Έγιναν επίσης λιθολογικά τεστ και αναλύθηκε η σύνθεση και η πίεση των αερίων και των υγρών που βρέθηκαν σε αυτή τη νέα φάση. Η εταιρεία AGR εξηγεί πλέον με ξεκάθαρο τρόπο και άμεσο ότι έχει βρεθεί φυσικό αέριο και σε αυτή τη γεώτρηση. Με άλλα λόγια, για το ίδιο κοίτασμα έχουμε πια δύο γεωτρήσεις σε κάθε ΑΟΖ που αγγίζει το κοίτασμα Αφροδίτη, που αποδεικνύουν ότι όλη η δομή εμπεριέχει στα σημεία Α1 και Α2 φυσικό αέριο, πριν περάσουμε και στη δεύτερη γεώτρηση από την πλευρά της κυπριακής ΑΟΖ.

Έχουμε λοιπόν νέα επιστημονικά και αναλυτικά δεδομένα, που δεν είναι θεωρητικές εκτιμήσεις. Κατά συνέπεια, όποιες και να ήταν οι κατηγορίες και οι επιφυλάξεις ενάντια στην επιλογή της υψηλής στρατηγικής του Τάσσου Παπαδόπουλου, ανήκουν πια στο παρελθόν κι έχουμε περάσει σε μια νέα φάση για τα δεδομένα της Κύπρου. Θα ήταν καλό λοιπόν να βγάλουμε και τα δικά μας συμπεράσματα για να μην χάνουμε επιπλέον χρόνο με ρητορικές ερωτήσεις που δεν έχουν κανένα επιστημονικό χαρακτήρα.

Ας περάσουμε κι εμείς στην Ελλάδα στο επόμενο στάδιο για να αξιοποιήσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται και να προετοιμαστούμε με την τεχνογνωσία μας, αλλά και με επιπλέον ερευνητικές μελέτες και αναλύσεις για το μεθεπόμενο στάδιο, που είναι ο τεμαχισμός της ελληνικής ΑΟΖ σε οικόπεδα όπως έχει η Κύπρος, για να περάσουμε στη αδειοδότηση και, βέβαια στους γύρους παραχώρησης, που είναι η αρχή της αξιοποίησης σε άλλη τάξη μεγέθους, αφού εισέρχονται άμεσα τα ποσά των bonus υπογραφών. Η Κύπρος δείχνει χειροπιαστά το παράδειγμα, έχουμε λοιπόν την ευθύνη πια να το ακολουθήσουμε για να βοηθήσουμε επί του πρακτέου την οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας.

Στρατηγική ανάλυση της Ελληνικής ΑΟΖ - ΚΡΗΤΗ TV 11/1/2013

Δίωρη συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην εκπομπή του Γ.Σαχίνη "Αντιθέσεις" ΚΡΗΤΗ TV, στις 11/01/2013.

Στρατηγική ανάλυση της Ελληνικής ΑΟΖ.

Αναφορά σε: Υφαλοκρηπίδα, Ιόνιο Πέλαγος, Κρήτη-Γαύδος, Καστελλόριζο, Τουρκία, Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο, Ισραήλ και Κύπρο.

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στο Radio 98.4, Γ.Σαχίνης 11/1/13

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στην εκπομπή του Γ. Σαχίνη

Radio 98.4 fm στις 11/01/2013.

Εξελίξεις λίγο πριν τη θέσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ

Η τελική φάση της θέσπισης της ΑΟΖ

Τώρα που φτάσαμε επιτέλους στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε διάφορους, για διάφορους λόγους, που προσπαθούν να καθυστερήσουν την όλη διαδικασία χρησιμοποιώντας επιχειρήματα που δεν ακυρώνουν επίσημα την όλη προσπάθεια, αφού λένε ότι πρέπει να γίνει, αλλά μας εξηγούν ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για να υλοποιήσουμε αυτό το όραμα. Έχει ενδιαφέρον αυτή η προσέγγιση με την έννοια του παράλογου, αφού η ΑΟΖ υπάρχει επίσημα από το 1982 με το Δίκαιο της Θάλασσας και τον κυρωτικό νόμο του 1995 που ψηφίσαμε στη Βουλή των Ελλήνων. Περισσότερο από τριάντα χρόνια μετά την αρχή έχουμε, λοιπόν, άτομα που ακόμα αναρωτιούνται αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ. Μάλλον δεν έχουν υπολογίσει ότι από τότε ήδη περισσότερες από 130 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν πάρει την ανάλογη απόφαση.

Έτσι, λοιπόν, το να θεσπίσουμε την ΑΟΖ δεν είναι μία καινοτομία, ούτε μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν είναι ούτε μια επικίνδυνη διαδικασία, αφού είναι μια πράξη που γίνεται μονομερώς από κάθε κράτος. Είναι απλώς θέμα καθαρά πολιτικής βούλησης από την Ελλάδα, αφού εξαρτάται αποκλειστικά από το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί από την Βουλή των Ελλήνων. Είναι απλώς μια συνέχεια του Νόμου περί Υδρογονανθράκων 2289/1995, οποίος τροποποιήθηκε με τον 4001/2011 δίχως να υπάρξει απολύτως κανένα πρόβλημα.

Μάλιστα γι’ αυτό το λόγο γίνονται σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο Πέλαγος και Νότια της Κρήτης από τη νορβηγική εταιρεία PGS και το καράβι που κάνει αυτή τη μελέτη δεν έχει ανάγκη την προστασία κανενός, ενώ η πορεία του αγγίζει τα όρια των ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας και βέβαια της Λιβύης. Αυτό δεν είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά ένα ιστορικό γεγονός που δεν έχει άλλη ερμηνεία.

Με άλλα λόγια η ελληνική ΑΟΖ είναι η επόμενη πραγματικότητα με την οποία θα πρέπει να παίζουμε στρατηγικά σε σχέση με όλους του άλλους παίκτες. Δεν είμαστε πια για άλλες καθυστερήσεις. Μπορούμε να διεκδικήσουμε τα επίσημα δικαιώματά μας μέσω του Δικαίου της Θάλασσας και αυτό είναι ανεξάρτητο από το θέμα των υδρογονανθράκων.

Η ελληνική ΑΟΖ είναι ήδη ένας πλούτος για την πατρίδα μας και δεν έχουμε ανάγκη να βρούμε δικαιολογίες για να τη θεσπίσουμε, όπως πολύ σωστά το παρατήρησε ο Θ. Καρυώτης. Οι προσπάθειες του, που άρχισαν πριν τριάντα χρόνια, γίνονταν δίχως καμία από τις γνώσεις που έχουμε τώρα με τα γεωλογικά και στατιστικά δεδομένα. Έχουμε πολλούς ανθρώπους, επιστήμονες και φοιτητές που μπορούν να διαχειριστούν, να μελετήσουν και να αξιοποιήσουν τα δεδομένα που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ.

Ήρθε η ώρα να παλέψουμε για την ΑΟΖ μας, όχι πια για το θέμα της θέσπισης, το οποίο βρίσκεται σε τελική φάση αλλά για την αξιοποίησή της. Και αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο και μόνο τους υδρογονάνθρακες, αλλά και τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που χρησιμοποιούν τον ήλιο, την θάλασσα και τον άνεμο, που είναι ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μας.

Για όλα αυτά η ελληνική ΑΟΖ είναι απαραίτητη, διότι δίνει άλλες διαστάσεις στην όλη προσπάθεια, αφού το εμβαδόν της την κατατάσσει στη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Πρέπει, λοιπόν, να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας στο τι θα κάνουμε μετά την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και όχι πριν, αφού θέλουν δεν θέλουν μερικοί, αυτό είναι πια δεδομένο και θα αποτελέσει σύντομα ως ιστορικό γεγονός για όλη την πατρίδα μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τα κομματικά και τα πολιτικάντικα της μιζέριας, γιατί δεν το αξίζει η Ελλάδα κι ας εργαστούμε όλοι για τα επόμενα βήματα που θα είναι όλο και πιο σημαντικά για το μέλλον μας.

Η Γεωστρατηγική της ΑΟΖ - Ανιχνεύσεις, ΕΤ3 9/1/2013

Ο Θεόδωρος Καρυώτης και ο Νίκος Λυγερός 

καλεσμένοι στην εκπομπή "Ανιχνεύσεις" 

στην ΕΤ3, 09/01/2013.

Η Γεωστρατηγική της Ελληνικής ΑΟΖ.

Συνέντευξη Ν.Λυγερού ΕΡΤ-3 102FM, 9/1/2013

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στη ραδιοφωνική εκπομπή της Λ. Κεσίδου.

ΕΡΤ-3 102FM, στις 9/1/2013.

AOZ Ελλάδας και Τουρκία

Η γεωστρατηγική της ΑΟΖ

Όταν η Τουρκία δηλώνει ότι θα ανακηρύξει και αυτή ΑΟΖ, έχουμε τους δικούς μας φοβικούς που αναρωτιούνται τι θα κάνουμε. Το γελοίο του ερωτήματος προέρχεται από την απλή απάντηση που δίνει όχι η Ελλάδα, αλλά το ίδιο Δίκαιο της Θάλασσας. Ανακήρυξη μπορεί να γίνει από ένα κράτος, το οποίο έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας. Κατά συνέπεια αν η Τουρκία θέλει όντως να θεσπίσει την ΑΟΖ της και είναι όντως δικαίωμά της, και μάλιστα μονομερώς, όπως το προβλέπει η διαδικασία, πρέπει πρώτα να υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας και πιο συγκεκριμένα να κάνει προσάρτηση σε αυτό. Αυτή η κίνηση όχι μόνο δεν θα προκαλέσει κανένα Casus Belli από την Ελλάδα, αλλά θα είμαστε και ευχαριστημένοι, διότι θα είναι μια έμμεση δικαίωση των θέσεων μας. Αυτή λοιπόν η φοβία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά όταν η Τουρκία δηλώνει οικόπεδα το 2009 και ξανά το 2012, κανένας δεν αναρωτιέται με ποιο δικαίωμα καταπατά τη δική μας θεωρητική ΑΟΖ. Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Διότι η Ελλάδα δεν έχει θεσπίσει ΑΟΖ και δεν δηλώνει ούτε καν διεκδικεί ένα δικαίωμα που προέρχεται απλώς και άμεσα από το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η απάντηση σε όλα αυτά τα θεωρητικά ερωτήματα είναι απλή και λέγεται: θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.

Βέβαια αυτό είναι μόνο και μόνο το πρώτο βήμα της όλης διαδικασίας της αξιοποίησης της ΑΟΖ. Η γεωστρατηγική της ΑΟΖ λειτουργεί ως μια κινητήρια δύναμη σε όλο το πλαίσιο του Ελληνισμού και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και θα ήταν καλό να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η Τουρκία ήταν ενάντια στην ΑΟΖ, πριν καν υπάρξει η έννοια της ΑΟΖ, μέσω του Δικαίου της Θάλασσας. Και έκανε τρομερές και μάταιες προσπάθειες για να περάσουν οι ιδέες της. Όταν όμως κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς δίχως να θεσπίσει την ΑΟΖ της βέβαια, αφού θα έπρεπε να είχε υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο αποφεύγει πάση θυσία, έκανε οριοθετήσεις μέσω της μέσης γραμμής στην Μαύρη θάλασσα και κανένας δεν είπε τίποτα. Ενώ στην ουσία είχε ήδη αποδειχτεί μία διπλωματική ήττα. Το ίδιο γίνεται και τώρα με την Κύπρο που έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 δίχως κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Μάλιστα τώρα η Τουρκία φλερτάρει διπλωματικά με μία χώρα που δεν υπάρχει επίσημα για την εθνική της πολιτική, λόγω του μελλοντικού αγωγού φυσικού αερίου που θα περάσει από την Κύπρο, για να τροφοδοτήσει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εν συντομία, ακόμα και η Τουρκία, ακόμα και με λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση καταλαβαίνει ότι η ΑΟΖ δεν είναι πια μια ουτοπία, αλλά ένας αληθινός παράγοντας όχι μόνο οικονομικός, αλλά και γεωστρατηγικός που έχει κατά συνέπεια γεωπολιτικές προεκτάσεις. Ακόμα και να μην είχαμε καθόλου υδρογονάνθρακες και μάλιστα με αποδεδειγμένο τρόπο, πάλι θα ήταν σημαντικό να θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας και μάλιστα να κάνουμε και όσες περισσότερες οριοθετήσεις γίνονται.

Συνοπτικά, αν η Τουρκία δεν θέλει να κάνει οριοθέτηση μαζί μας, δεν μας απασχολεί καθόλου, θα το κάνουμε μόνο αν αλλάξει γνώμη. Διότι για την πλευρά της δεν θα αλλάξει τίποτα, κι εμείς θα αξιοποιούμε την ΑΟΖ μας μέσω του Ιονίου και Νότια της Κρήτης, όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Κυπριακή ΑΟΖ και διαπραγματεύσεις

Μέσω του πλαισίου της κυπριακής ΑΟΖ, υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα στις διαπραγματεύσεις με τις πετρελαϊκές εταιρείες. Πιο συγκεκριμένα βρισκόμαστε στην τελική φάση του δεύτερου γύρου αδειοδότησης. Και οι διαπραγματεύσεις αφορούν τα οικόπεδα 2, 3, 9, 10, 11. Έχει ενδιαφέρον και για τα ελληνικά δεδομένα, ότι η κυπριακή διαπραγματευτική ομάδα είναι ικανή να παλέψει σκληρά σε αυτό το επίπεδο, ενώ ο καθένας μας θα είχε την εντύπωση ότι ένα μικρό κράτος δεν μπορεί να συνομιλεί ισότιμα με τέτοιου τύπου εταιρειών. Βέβαια ο καθένας μας ξεχνά ότι είναι το μικρό κράτος που είναι ιδιοκτήτης των οικοπέδων και οι εταιρείες βρίσκονται σε ένα ανταγωνιστικό πεδίο μεταξύ τους. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε δυο κατηγορίες. Η πρώτη αφορά την ιταλο-κορεάτικη κοινοπραξία και σχετίζεται πρωτίστως με τα οικόπεδα 2 και 3, αλλά τώρα και το οικόπεδο 9 που αφορούσε αρχικά τη γαλλορωσική κοινοπραξία. Η εξέλιξη παρουσιάζεται ως θετική, αφού τα οικόπεδα 2 και 3 επικοινωνούν και στην ουσία με αυτήν την διπλή ανάθεση σβήνεται το εσωτερικό τους όριο. Επίσης το οικόπεδο 9 που είναι από τα πιο πλούσια σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αναλογικής γεωλογίας, επικοινωνεί και αυτό με το οικόπεδο 2, πράγμα το οποίο επιτρέπει να έχουμε ένα ενιαίο πεδίο δράσης 9-2-3 από την ίδια κοινοπραξία. 

Με άλλα λόγια έχουμε μια τοπολογική συνέχεια, η οποία ξέρουμε πόσο σημαντική είναι σε τέτοιου τύπου υποθέσεων. Η δεύτερη κατηγορία αφορά την γαλλική εταιρεία και σχετίζεται πρωτίστως με το οικόπεδο 11. Τώρα όμως η πρόσφατη διαπραγμάτευση αφορά και το οικόπεδο 10, το οποίο εφάπτεται στο οικόπεδο 11. Με άλλα λόγια αν συνοψίσουμε τις όλες διαδικασίες και τις συνδυάσουμε με τα δεδομένα του οικοπέδου 12, όπου ερευνά αμερικανική Εταιρεία, τότε καταλαβαίνουμε ότι η μεγάλη εικόνα έχει ως εξής: Τα οικόπεδα 10-11 εφάπτονται στο οικόπεδο 12 το οποίο αγγίζει στο οικόπεδο 9 το σύμπλεγμα 9-2-3 κατά συνέπεια έχουμε μια ακολουθία του τύπου 10-11-12-9-2-3, η οποία εφάπτεται πάνω σε όλες τις ΑΟΖ με τις οποίες έχει υπογράψει μια συμφωνία η Κύπρος, δηλαδή με τις ΑΟΖ Αιγύπτου, του Ισραήλ και του Λιβάνου, πράγμα το οποίο αποτελεί μια αμφίδρομη ενίσχυση και μάλιστα σε διπλό επίπεδο. Θα ήταν καλό αυτές οι κινήσεις να γίνουν κατανοητές και στον ελλαδικό χώρο, για να μην έχουμε να ακούμε πια αυτές τις φοβίες που καταντούν να γίνονται κουραστικές, αφού μας αναγκάζουν να επαναλαμβάνουμε όχι πια επιχειρήματα αλλά ιστορικά δεδομένα που έχουν αλλάξει ριζικά την όλη πορεία της Κύπρου λόγω της ανάπτυξης του στρατηγικού σχεδιασμού που άρχισε με τη θέσπιση της Κυπριακής ΑΟΖ. Αντί λοιπόν να αναρωτιόμαστε πώς θα είναι το μέλλον, αρκεί να μελετήσουμε τα δεδομένα που υπάρχουν πια στην Κύπρο και δεν είναι πια ούτε εκτιμήσεις ούτε ουτοπίες για τον Ελληνισμό. Επίσης όταν είμαστε ενημερωμένοι μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς στην πορεία των εξελίξεων κι όχι απλώς να περιμένουμε μέσα στην άγνοια ποια θα είναι τα αποτελέσματα που είναι ήδη γνωστά από άλλους.

Ελληνική συνείδηση

Όταν ξέρουμε ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα δεσμευμένη στη δημιουργία του ενεργειακού διαδρόμου από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την ευρωπαϊκή αγορά, αναρωτιόμαστε πώς κανείς δεν δίνει έμφαση για να αντικρούσει τις κυπριακές προτάσεις που είναι διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν την γειτονική χώρα ως στρατηγικό πέρασμα για τη μεταφορά φυσικού αερίου. Πολλοί προσπαθούν να μειώσουν τον προδοτικό χαρακτήρα αυτών των δηλώσεων, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Όταν ξέρουμε επιπλέον ότι απαιτείται συνεργασία και συναντίληψη με στόχο τη βιώσιμη και ασφαλή ενέργεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό αντικρούει κάθετα τα προηγούμενα, γιατί κανείς πολιτικός δεν κατηγορεί ξεκάθαρα αυτές τις δηλώσεις που επιτρέπουν στα κατεχόμενα να χρησιμοποιηθούν ως δίαυλος δίχως κανένα πρόβλημα ούτε με το θέμα των προσφυγών, των εγκλωβισμένων και των αγνοουμένων. Πολλοί πιστεύουν πια ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν έχουν πια καμιά σημασία και ειδικά σε γεωπολιτικό επίπεδο, ενώ η ιστορία αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί πριν μερικά χρόνια η Κύπρος να ήταν εντελώς απομονωμένη και αυτό να είχε κάποια ρεαλιστική βάση, αλλά τώρα όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά είναι επιπλέον επικίνδυνο να σκεφτόμαστε ακόμα με αυτόν τον τρόπο. Διότι όπως το έγραψαν και δικοί μας ευρωβουλευτές είναι μέλημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο οι εθνικές πρωτοβουλίες της Κύπρου και της Ελλάδας αναφορικά με το ενεργειακό τομέα. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί ανάγκη η δημιουργία υποδομών φυσικού αερίου με στόχο τη διαφοροποίηση των πηγών της ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γι' αυτό το λόγο μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει πλέον τις έρευνες για τον εντοπισμό και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Αρκτική. Κατά συνέπεια, κάθε εθνική πρωτοβουλία που χρειάζεται την στήριξη των ευρωπαϊκών θεσμών για ανάπτυξη και έργα και σχετίζεται βέβαια με τον τομέα των υδρογονανθράκων θα ενισχυθούν, διότι θα είναι επιλέξιμα πιο εύκολα για ενδεχόμενες χρηματοδοτήσεις, αφού γνωρίζουμε εξ αρχής ότι υπάρχει ανάγκη. Έτσι οι προσπάθειες στην Κύπρο για να κρατήσουν υποτίθεται ισορροπίες με τους γείτονες αποτελούν επί του πρακτέου κινήσεις οι οποίες δεν είναι μόνο κινήσεις αντιπερισπασμού, αλλά επικίνδυνες για όλο τον Ελληνισμό και ειδικά αυτή την περίοδο που στοχεύουμε μέσω της υψηλής στρατηγικής στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Η όλη περιοχή έχει σημαντικές προοπτικές και προσφέρει το πλαίσιο για ισχυρές συμμαχίες. Δεν είναι λοιπόν η ώρα να βάλουμε αυτογκόλ, επειδή εξετάζουμε μόνο και μόνο τα κομματικά συμφέροντα κάθε παρατάξεις που είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα προκειμένου να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές. Αποφύγαμε το Σχέδιο Ανάν γιατί υπήρχε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και μόνο. Ας μην ξεχνάμε τόσο εύκολα. Κι ακόμα περιμένουμε να δούμε ποιος θα πάρει τη σκυτάλη του για να συνεχίσει το έργο του εκεί, όπου το είχε αφήσει δίχως εκπτώσεις ούτε βέβαια προδοσίες.

Τα στίγματα της ασχετοσύνης

Ενώ υπάρχουν όχι μόνο σοβαρές ενδείξεις, αλλά δεδομένα ουσιαστικά ότι προχωράμε σταθερά και δυναμικά πάνω στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και ειδικά της θέσπισής της, βρίσκουμε ακόμα άτομα που όχι μόνο δεν ξέρουν τίποτα για τις εξελίξεις, αλλά εκτιμούν επιπλέον ότι δεν έχει γίνει κάτι το σημαντικό και προσπαθούν να περάσουν μηνύματα του παρελθόντος που δεν έχουν καμία προοπτική. Επειδή μερικοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να πάρουν τα εύσημα άλλοι, επιχειρούν να δείξουν ότι υπάρχει άλλη κινητικότητα. Έτσι ακούμε τώρα και για το θέμα των συντεταγμένων της υφαλοκρηπίδας, δίχως ν' ακούμε ότι είναι θεωρητικά και πρακτικά για την Ελλάδα ταυτόσημες με τις συντεταγμένες της ΑΟΖ. Φαίνεται ότι αυτά τα πρόσωπα όχι μόνο δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά επιπλέον είναι ανίκανοι να υπολογίσουν τα στίγματα με ακρίβεια, διότι δεν κατέχουν ακόμη τα διαγράμματα Voronoi. Το πιο σημαντικό είναι όμως βέβαια ότι έχουν ξεχάσει απολύτως ότι δεν μπορείς να δώσεις επίσημα στίγματα, αν δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης. Η μόνη εξαίρεση που προβλέπεται αφορά κράτη που βρίσκονται σε μια απόσταση μεγαλύτερη από τα 400 ΝΜ, για να μην υπάρχει επικάλυψη των σχετικών ζωνών. Για την Ελλάδα όμως αυτή η εξαίρεση δεν ισχύει, αφού κανένα από τα επόμενα κράτη Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος, Κύπρος και Τουρκία δεν πληροί αυτήν την ιδιότητα. Κατά συνέπεια, οι συντεταγμένες δεν μπορούν να δοθούν δίχως τις απαιτούμενες συμφωνίες όποιο και να είναι το θέμα δηλαδή να αφορά την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν πάλι με μια τεχνητή ασχετοσύνη που δεν αφορά την πατρίδα μας.

Τόσα χρόνια ο Θεόδωρος Καρυώτης προσπαθεί να ενημερώσει τους πάντες για το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άτομα που δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα μαθήματά του λες και δεν έχει κανένα ρόλο πάνω σε αυτό το εθνικό θέμα. Και δεν νομίζουμε ότι μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για τις διδακτικές του ικανότητες. Συνεπώς θεωρούμε ότι μερικοί δεν θέλουν ν' ακούσουν τίποτα το ουσιαστικό περί ΑΟΖ και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξελιχθούν. Απλώς τώρα πρέπει να καταλάβουν ότι, θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ γίνεται ανεξαρτήτως από το ρόλο τους. Θα ήταν λοιπόν καλό να ενημερωθούν επιτέλους και να προχωρήσουμε δυναμικά όλοι μας προς αυτήν την κατεύθυνση, δίχως να καθυστερούμε άλλο, γιατί κάθε άσχετος με το θέμα θέλει να πει και τα δικά του. Η Ελλάδα έχει ανάγκη την ΑΟΖ της κι αποτελεί ένα έγκλημα η όποια καθυστέρηση διότι η ιστορία δεν περιμένει και οι εξελίξεις υπάρχουν ήδη. Κι όταν θα είναι ξεκάθαρο για όλους το τι βρίσκεται τουλάχιστον σ' ένα μέρος της ελληνικής ΑΟΖ λόγω των σεισμικών ερευνών της νορβηγικής εταιρείας PGS, θα μπορέσουμε να μιλάμε για συγκεκριμένα πράγματα δίχως να χάνουμε χρόνο με τάσεις ηττοπάθειας, κατάθλιψης ή ραγιαδισμού. Θα έχουμε τα δεδομένα που θα δείχνουν ακριβώς ποια θα πρέπει να είναι η πορεία μας σε αυτό το σπουδαίο θέμα, κι ελπίζουμε ότι θα σταματήσουν οι φωνές της ασχετοσύνης, για να περάσουμε στα επόμενα στάδια που είναι τόσο σημαντικά για την πατρίδα μας. Πέρασε η ώρα της παραδοσιακής καθυστέρησης τώρα ακολουθούμε αυτά που προωθούν ο Σόλωνας Κασσίνης, ο Ηλίας Κονοφάγος κι ο Αντώνης Φώσκολος.

Η παράγραφος 25 της πρότασης ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Η παράγραφος 25 της πρότασης ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το χάρτη ενεργειακής πορείας 2050 έχει την εξής διατύπωση στην αρχική πρόταση:

«τονίζει την ανάγκη να διασφαλιστεί η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ἐνωσης μέσα από εναλλακτικές πηγές ενέργειας και να μειωθεί η εξάρτηση από τις εισαγωγές. Υπογραμμίζει, ως εκ τούτου, την αναδυόμενη σημασία της έρευνας για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και στην Αρκτική. Πιστεύει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για χάραξη πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της θαλάσσιας γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένης της οριοθέτησης των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των σχετικών τρίτων χωρών, σύμφωνα με τη Σύμβαση UNCLOS, την οποία έχουν προσυπογράψει όλα τα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθαυτή.»

Βλέπουμε ότι υπάρχει ειδική αναφορά στο Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 και έμμεση αναφορά στον κυρωτικό νόμο του 1995. Έτσι οι βάσεις του νέου ψηφίσματος είναι οι γνωστές και είναι αυτές και της ελληνικής ΑΟΖ. Το σημαντικό σε αυτό το ζήτημα είναι ότι πλέον όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση εισχωρεί σε ένα ενιαίο πλαίσιο, όπου η Αρκτική και η Μεσόγειος λειτουργούν συμμετρικά ως στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα. Αυτό το πλαίσιο προωθεί και το θέμα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και γενικότερα της χάραξης των ευρωπαϊκών ΑΟΖ δηλαδή τις απαραίτητες οριοθετήσεις για γεωτρήσεις, εξορύξεις και εκμεταλλεύσεις. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι η υψηλή στρατηγική της πατρίδας μας για την αξιοποίηση της ΑΟΖ μας συμβαδίζει και με τις ευρωπαϊκές ανάγκες που καταγράφονται και στον χάρτη ενεργειακής πορείας 2050. Αυτό δεν είναι μόνο σημαντικό ως γεγονός, αλλά δείχνει ότι η σύγκλιση των στρατηγικών είναι θετική και θα αποτελέσει έναν ισχυρό μοντέλο πίεσης για την υλοποίηση του οράματός μας. Διότι τώρα είναι όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση που δηλώνει πόσο σημαντική είναι η έρευνα για τους υδρογονάνθρακες. Γιατί έχει αντιληφθεί ότι είναι απαραίτητη και οικονομικά και στρατηγικά η απεξάρτηση της από το θέμα της εξωτερικής ενέργειας. Κι αφού έχει πρόσβαση λόγω των κρατών μελών της στην Αρκτική και στην ανατολική Μεσόγειο, θέλει να δώσει έμφαση σε όλο αυτό το πλαίσιο για να λειτουργήσει καταλυτικά εκεί όπου υπάρχουν καθυστερήσεις από το παρελθόν. Συνειδητοποιούμε με αυτόν τον τρόπο ότι αυτή η ενεργειακή πορεία θα φέρει κοντά μας γνήσιες συμμαχίες λόγω των οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή μας. Κατά συνέπεια αυτή η εξέλιξη μηδενίζει τις φοβίες των δικών μας που θεωρούν ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι μας. Αντιθέτως όχι μόνο πρέπει να προχωρήσουμε δυναμικά αλλά πρέπει να παίξουμε και έναν καινοτόμο ρόλο λόγω της τοποθεσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκονται από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου του πλανήτη. Ήρθε η ώρα να δείξει και ο Ελληνισμός τι μπορεί να κάνει επί του πρακτέου όταν ακολουθεί μια υψηλή στρατηγική πάνω σε μια επιστημονική βάση για να προσφέρει, όπως το έκανε πάντα.

Κινητικότητα για το υποθαλάσσιο καλώδιο - Νέα Τηλεόραση Κρήτης

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού

στον τηλεοπτικό σταθμό ''Νέα Τηλεόραση Κρήτης''

στις 03/01/2013.

Κινητικότητα για το υποθαλάσσιο καλώδιο.

Ανασυγκρότηση δυνάμεων

Η ανασυγκρότηση δυνάμεων δεν είναι απαραίτητη μόνο και μόνο σε κατάσταση κρίσης ή ακόμα και καταστροφής αλλά και σε φάση αντεπίθεσης. Διότι η ανασυγκρότηση προϋποθέτει αντοχή και μάλιστα αντίσταση όταν ο εχθρός είναι ισχυρός αλλιώς δεν έχει νόημα δίχως δυνάμεις. Μπορεί λοιπόν να φανταστούμε ότι αυτή η ανασυγκρότηση είναι απαραίτητη όταν τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν και δίνουν ένα ύφος εντελώς διαφορετικό στην πατρίδα μας. Σε αυτό το επίπεδο λοιπόν, πρέπει να σκεφτούμε την υψηλή στρατηγική μας για να συντονιστούμε και να κάνουμε τις απαραίτητες προετοιμασίες πριν γίνουν οι ζητούμενες κινήσεις. Η όλη ιδέα είναι ότι το πλαίσιο αλλάζει και αυτό έχει επιπτώσεις στο πεδίο, στο πεδίο δράσης και στο πεδίο μάχης. Η αλλαγή φάσης έχει επεκτάσεις και στη διαχείριση των συμμαχιών μας μέσα στο ίδιο ενιαίο χώρο. Η απόφασή μας να υλοποιήσουμε το όραμά μας δεν αφορά μόνο την θεωρία αποφάσεων αλλά την θεωρία παιγνίων της ευρύτερης περιοχής, διότι για πρώτη φορά παίρνουμε μια ριζοσπαστική πρωτοβουλία και πάντα μέσα στο Διεθνές Δίκαιο. Αλλά η πρωτοβουλία παραμένει πρωτοβουλία και δημιουργεί αναγκαστικές κινήσεις εκ μέρους άλλων παικτών. Αυτές οι κινήσεις είναι προβλεπόμενες και μπορούμε να παίξουμε ορθολογικά πάνω σε αυτές για να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας και να προσπεράσουμε τα εμπόδια του παρελθόντος. Η πατρίδα μας δεν μπορεί πια να μείνει στην ουρά και να ζητά την ελεημοσύνη των πάντων. Έχει αξιοπρέπεια και μπορεί ν’ ανταπεξέλθει στις προκλήσεις δίχως να χάσει την ουσία της και να εκφυλιστεί. Θέλουμε δεν θέλουμε ζούμε αυτήν την περίοδο ιστορικές στιγμές διότι αποφασίσαμε επιτέλους να γράψουμε την ιστορία μας αξιοποιώντας τα δικαιώματά μας. Είμαστε πλέον σε φάση ετοιμότητας για να γράψουμε το μέλλον της πατρίδας μας.

Το Άξιον εστί του απέραντου γαλάζιου

Αν κάποιος ξανακούσει το Άξιον Εστί του Ο. Ελύτη και του Μ. Θεοδωράκη και προσέξει τις λέξεις και τα ονόματα των νησιών, έχοντας στο μυαλό του το απέραντο γαλάζιο που προσφέρει η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, τότε θα καταλάβει πόσο σημαντικά είναι αυτά τα θεμελιακά στοιχεία που θεωρούσε στο παρελθόν μόνο και μόνο ως λεπτομέρειες ενός έργου, το οποίο φαινόταν αποκλειστικά λογοτεχνικό και ποιητικό, ενώ εμπεριέχει μέσα του ένα ολόκληρο έπος της ρωμιοσύνης. Έτσι γίνεται όταν δεν ξέρεις ότι ξέρεις και ξαφνικά μετά το μάθημα του Ελληνισμού ξυπνάς επιτέλους και νιώθεις ουσιαστικά τις γνώσεις που κατέχεις, αλλά που δεν είχες συνδυάσει μεταξύ τους, γιατί δεν είχες τολμήσει να επιχειρήσεις το αμάγαλμα δίχως καμία καθοδήγηση. Με αυτόν τον τρόπο, ξαναδιαβάζεις την ιστορία του έθνους μας και αισθάνεσαι το δέος ότι βρίσκεσαι μεταξύ γιγάντων που έχουν σηκώσει τόσο ψηλά το βάρος του φωτός που δεν είχες αντιληφθεί τι τους χρωστάς και κοιτάς απλοϊκά τον ήλιο της δικαιοσύνης, γιατί δεν άκουσες κανέναν πρωτομάστορα, όταν σου εξηγούσε πόσο σημαντικές είναι οι γέφυρες του χρόνου, κι έδινες σημασία μόνο και μόνο στον ελάχιστο χώρο, όπου νόμιζες ότι βρίσκεται η ελευθερία σου, ενώ είχες εγκλωβίσει τη ζωή σου μέσα σε κανονικά όρια που δεν σου επιτρέπουν να δεις την αξία του πολιτισμού σου και τρέχεις μίζερος να πιάσεις μια δουλειά, λες και είναι η ουσία του κόσμου, για να δικαιολογήσεις την ύπαρξή σου. Όμως, ακούγοντας ξανά το Άξιον Εστί βλέπεις όλο και καλύτερα την επόμενη πραγματικότητα που δεν μπορούσες να φανταστείς πριν μερικά χρόνια, ενώ είχες την εντύπωση ότι ήξερες ότι δεν ήξερες. Κοίτα, λοιπόν, και τα νησιά μας για να δεις επιτέλους το μέγεθος του απέραντου γαλάζιου που θα αξιοποιήσεις σύντομα, γιατί τώρα κανένας ραγιάς δεν μπορεί να σου κρύψει την αλήθεια όσο και να προσπαθεί, διότι είσαι πια άνθρωπος του Προμηθέα.